Morgunblaðið - 22.10.1955, Blaðsíða 2

2
MORGl'NBLAÐIÐ
Laugardagur 22. okt. 1955 ^
Bréf;
F G S É í Morgunblaðinu í dag,
að herra bakari Hermann Bridde
svarar grein minni frá 6. þ. m.
í henni ræddi ég um sóðaskap og
smithættu sem af því gæti hlot-
izt að handleika samtímis brauð-
mat og skítuga peninga úr ó-
hreinum höndum. Ég vissi, að
mjög mikil óánægja var meðal
húsmæðra út af þessu fyrirkomu-
lagi, sem átt hefir sér stað í
ýmsum brauðbúðum borgarinn-
ar. En að óánægjan væri svo
megn og almenn, jafnt meðal
karla og kvenna, vissi ég ekki
fyrr en nú. Mikill fjöldi fólks
sem ég ekkert þekki hefir hringt
til mín og þakkað greinina, —
finnst hún orð í tíma töluð.
Er ég hafði lokið við að lesa
grein bakarans, datt mér í hug
málshátturinn: „Af sannleikan-
um verður hver sárreiðastur“.
Mér finnst grein hans vera und-
arlega óraunhæf og kinduglega
samansett, og sumt af því sem
hann skrifar um, er utan við um-
ræðuefni mitt, eins og t. d. sam-
anburður hans á heimili mínu
og brauðgerðarhúsum bakaranna.
Hr. Bridde segir að sér þætti nú
fróðlegt að vita, hvort ég við-
hefði slíkt hreinlæti á heimili
mínu, sem bakararnir viðhafa í
atvinnufyrirtækjum sínum. Á
heimili mínu er ekki starfrækt-
ur atvinnurekstur í þágu al-
mennings og ætti það því að
standa fyrir utan þessar umræð-
ur. En ef bakaranum er mjög
hugleikið að athuga hjá mér
þvott á kirnum, gólfum, kústum
og sleifum, þá skal ekki standa
á mér að sýna honum heimili
mitt. Og að sjálfsögðu má hann
ekki gera boð á undan sér!
Grein hr. Hermanns Bridde
virðist mér vera skrifuð í þeim
tilgangi einum, að mæla bót ó-
þrifnaði í afgreiðsluháttum. Bak-
aranum finnst það hreinasta fá-
sinna af mér að halda því fram,
að tengur við afgreiðslu á kaffi-
brauði dragi úr smithættu. Bak-
arinn ætti að koma þessum „vís-
indum“ sínum áleiðis til starfs-
bræðra sinna á Norðurlöndum,
sem skoða það sem sjálfsagða
skyldu gagnvart almenningi, að
fara sem þrifalegast með brauð-
matinn, — brauðin pökkuð inn
áður en þau eru látin í búð-
irnar, tengur notaðar við af-
greiðslu á kökum, og umbúðar-
pappír látinn liggja þar sem
kaupendur geta alls ekki snert
við hcnum, eða lagt á hann pen-
inga og ýmislegt dót. Hr. Her-
mann Bridde gæti líka látið ljós
sitt skína hjá Bretanum. Ég kom í
margar matvörubúðir í Lundúna-
borg slðastl. vor. Öll brauð, þar
eem ég sá til, lágu innpökkuð í
hillujn eða kössum. Á umbúðar-
pappírinn var letrað nafn fyrir-
tækis þess sem bakaði brauðin.
Kökur afgreiddar með spaða eða
töngum.
Hr. Hermann Bridde segir að
ég hefði átt að láta mér nægja
að ganga á fund hr. borgarlæknis
Jóns Sigurðssonar og starfsliðs
hans og bera fram óskir mínar
þar, Ég hefi nokkkrum sinnum
rætt þessi mál og önnur við
borgarlækni. Ég efast auðvitað
ekki um góðan vilja hr. Jóns
Sigurðssonar. Fyrir nokkrum ár-
um tjáði hann mér, að verið
væri að smíða tengur, sem ætti
að nota í brauðbúðunum. En það
leið og beið, og óvíða sáust teng-
vmar notaðar, og mun það á-
reiðanlega ekki hafa verið borg-
ariækni að kenna. Ég hitti hann
að máli síðar. Mér skildist þá, að
erfitt væri að fá alla viðkomandi
aðila til að nota þetta þarfa áhald
•— það væri þannig með ýmsar
nýjungar, sumir tækju þeim feg-
íns hendi, en aðrir streyttust á
móti. Ég er sannarlega ekki að
áfeliast borgarlækni. Hann hefir
vnmð ómetanlegt starf í þrifn-
aðarmálum borgar okkar. En það
er erfitt starf og ekki alltaf þakk-
að sem skyldi, né því sýndur
fullur skilningur af ýmsum. Ef
ég þekki hr. Jón Sigurðsson rétt, I
þá veit ég að honum er greiði|
irnar enn
--------1
'ger með því að húsma:ðurnar J
bendi á ýmislegt það, sem bet-
ur mætti fara, og styrki hann með
því í hinu mikilsverða starfi
hans, sem miðar að heill og
heilsu fjöidans.
Bakarinn virðist ákaflega
hneykslaður yfir fyrirsögn á
grein minni, — að ég skuii
bendla skítuga peninga við þá
ósvinnu að nefna þá smitbera —
í gæsilöppum. Hann um það. En
slík viðkvæmni er lítt skiljan-
leg.
Að lokum þetta: — Ég hefi
komið á framfæri óskum fjölda
húsmæðra, sem annt er um að
fjölskyldur þeirra leggi sér til
munns hreina og holla fæðu. Þær
óska þess, að breyting megi verða
til bóta í þeim brauðbúðum, þar
sem ýmislegt er ábótavant um
þrifnað. Ef ekki verður tekið
tillit til þessara óska okkar, mun-
um við annaðhvort baka heima
eða skifta við þær brauðbúðir
eingöngu, sem gæta fyllsta hrein-
lætis í hvívetna. Og eftir því sem
ég hefi frétt, mun brauðgerðar-
hús Alexanders Bridde vera eitt
af þeim. Þar kvað vera notaðar
tengur, brauð innpökkuð í brauð-
gerðarsal og afgreiðslustúlkurnar
í tandurhreinum sloppum. Verða
því skrif Hermanns Bridde, son-
ar bakarameistarans, í undarlega
miklu ósamræmi við hinar sjálf-
sögðu hreinlætisráðstafanir þessa
vinsæla brauðgerðarhúss.
19. okt. 1955.
Bjarnveig Bjarnadóttir.
íeiL

I c

PALL KR. PALSSON efndi til
organtónleika í þjóðkirkjunni í
Hafnarfirði í fyrrakvöld. Lék
v
SENDIHERRA Ítalíu á íslandi,
Paolo Vita Finzi, sem hefur að-
setur í Osió, fer héðan í dag
áleiðis til Noregs. Hingað kom
sendiherrann til þess að afhenda
forsetanum skilríki sín. Áður var
sendiherrann fyrir land sitt í
Helsingfors.
Mjólkurskorturinn í Rvík:
Aðeins Akureyri' er
aflögufær á
Forstjóri Mjólkursamsölunnar segir trá
í GÆR kom Mbl. að máli við
Stefán Björnsson, forstjóra
Mjólkursamsölunnar, í sambandi
við umræður þær og ályktun er
gerð var á fundi bæjarstjórnar
Reykjavíkur í fyrradag, vegna
mjólkurskortsins hér í bænum,
og úrbótum í þeim efnum, með
flutningi á mjólk til bæjarins úr
fjarlægari sveitum.
Um þetta mál bað Stefán
Björnsson Mbl. að birta svohljóð-
andi grein:
SKÖMMTUN OHJAKVÆMILEG
Þegar mjólkurframleiðslan á
sölusvæði Mjólkursamsölunnar
var orðin of lítil til að fullnægja
eftirspurninni, töldum vér það
nauðsynlegt og sjálfsagða þjón-
ustu við neytendurna að hefja
skömmtun á mjólkinni, til að
koma í veg fyrir, að einstök
heimili yrðu útundan og fengju
enga mjólk. Skömmtunin var
undirbúm og hafin með sam-
þykki og í samráði við úthlut-
unarskrifstofu Reykjavíkurbæjar
og skömmtunarstjóra. Úthlutun-
arskriístofan úthlutaði góðfús-
lega skömmtunarseðlunum. •—
Stærð mjólkurskammt.sins og öll
tilhögun skömmtunarinnar er
eins og verið hefur undanfarin
ár, þegar mjólk hefur verið
skömmtuð. Vér töldum, að út-
hlutunarskrifstofa Reykjavíkur-
bæjar, væri sá aðilinn, sem færi
með skömmtunarmálin í umboði
bæjaryfirvaldanna, og að vér því,
í raun og veru, stæðum 1 sam-
bandi við bæjaryfirvöldin, þegar
vér stóðum í sambandi við þá
skrifstofu. *
[JÓLKURFLUTNINGUR
Ð NORÐAN
Um möguleika á að flytja
jólk til Reykjavíkur frá öðrum
mjólkursölusvæðum er í stuttu
máli það að segja, að frá Blöndu-
ósi, sem næst iiggur, fengust ekki
nema 3600—3800 lítrar á dag,
þótt ailt væri tekið, sem afgangs
er, þegar þörfinni heima hefði
verið fullnægt. Þetta er of lítil
mjólk. Skömmtuninni yrði ekki
aflétt við þetta. Þar nyrðra
er mjólkin sótt til bænda aðeins
þrem sinnum í viku, og fullnæg-
ir hún því, frá fyrstu hendi,
hreint ekki þeim heilbrigðiskröf-
um, sem gerðar eru til neyzlu-
mjólkur. Þótt slakað væri á heil-
brigðiskröfunum verður það
samt að vera tryggt, að mjólkin
sé nothæf, þegar á markaðinn
kemur. Svipaða sögu ei að segja
frá Sauðárkróki. Þar ev mjólkin
mjög lítil á þessum tíma árs, og
yrði lítill fengur að henni. Það
yrði ekki komizt hjá því að sækja
mjólkina til Akureyrar. Það er
flutt daglega frá bændum og þar
mundi fást nokkurt magn af
mjólk. Sagan er sú, að Mjólkur-
samsalan heggur stórt skarð í
mjólkuimagn samlaganna fyrir
norðan, með því að taka frá
þeim skyr og rjóma. Samlögin
hafa meiri áhuga á að senda þær
vörur hingað á markað en neyzlu
mjólkina, þar eð flutningur henn-
ar er svo dýr og áhættusamur,
þegar flytja verður í brúsum svo
langa 'eið.
♦ • ♦
Menn geta svo hugleitt það,
hve erfitt það kann að verða að
flytja mjólk norðan úr landi,
þegar þessi tími er kominn, og
snjóa getur verið von. En það
skal að lokum tekið fram, að i
línum þessum felst engin spá um
það, hvort slíkir mjólkurflutn-
ingar verði reyndir eða ekki.
Málið hefur ekki enn verið at-
hugað fy'llilega.
hann nú í fyrsta sinn, eftir vígslu
orgelsins, á hið ágæta hljóðfæri
kirkjunnar. Orgelið er smíðað af
Walker í Lu.dwigsborg í Þýzka-
landi, ágætri orgelsmiðju, og er
það í alla staði hið vandaðasta.
Þessir tónleikar voru mjög
ánægjulegir og vel til þeirra
vandað í alla staði. Efnisskráin
var fjölbreytt og lék Páll verk
eítir Hándel, Bach, Pietro Yon,
W'hitlock, Williams og Widor, og
eitt íslenzkt orgelverk: Sálm eft-
ir Leif Þórarinsson. Var fróðlegt
að heyra þetta verk hins unga ísi.
tónskálds og margt í því bendir
á miklar gáfur. i
Páll Kr. Pálsson er prýðílegur
organleikari og mjög vandvirk-
ur. Var leikur hans áferðarfagur
og vel yfirvegaður og val registra
mjög smekklegt. Þannig nutu öll
verkín sín prýðilega í meðferð
hans, og hið ágæta orgel hljóm-
aði fagurlega með öllum sínum
margvíslegu hljóðbreytingum í
hinni fögru kirkju.
Áheyrendur voru margir. For-
seti íslands og forsetafrúin
ásamt biskupi landsins og konu
hans, heiðruðu listamanninn með
nærveru sinni. Að loknum tón-
leikunum mælti biskupinn nokk-
ur orð og þakkaði tónleikana og
óskaði söfnuði kirkjunnar til
hamingju með hinn ágæta organ-
ieikara og hið nýja orgel. Undir
þau orð vil ég taka og lýsa gleði
minni yfir þessum tónleikum og
því, að nú flytjast mörg ágæt
pípuorgel inn í landið, en það
mun hafa mikil og heillavænleg
áhrif á tónlistarlífið innan kirkj-
unnar á íslandi, og einnig á
músiklífið í heild.
P. í.
Píanótónleikar Ásgeirs
Beinteinssonar
NÍUNDU tónleikar Tónlistarfé-
lagsins á þessu ári voru haldnir
í Austurbæjarbíói síðastl. mánu- j
dag og þriðjudag. Kom þar í
fyrsta sinni fram ungur píanó- *
leikari, Ásgeir Beinteinsson frá,
Hafnarfirði. Hann er sonarsonur
sr. Bjarna Þorsteinssonar tón-
skálds. Verkefni voru eftir Bach,
Beethoven, Debussy og Chopin.
Fyrst lék Ásgeir hina frægu
Chaconnu Bachs, er hann samdi
fyrir einleiksfiðlu á meistara-
legan hátt en nú var leikin í
píanóbúningi Busonis. Tókst hin-
um unga píanósnillingi ótrúlega
vel að töfra fram stórfengleik
verksins og ríka fegurð þess, og
hefði þó leikur hans orðið enn J
áhrifameiri ef hann hefði notað
hinn stóra Bliithner-flygil, þó '
hann sé orðinn slitinn og úr sér
genginn, í stað lítils Steinway-
flygils, sem var of hljómlítill fyr-
ir hinn stóra sal.
Næst lék Ásgeir Waldstein-
sónötu Beethovens, eitt af erfið-
ustu píanóverkum meistarans og
sem aðeins er á færi hinna stærstu
snillinga að gera full skil, svo
að t. d. sjálfur Busoni taldi
sónötuna með vandleiknustu
verkum. Það sé þó fjarri mér að
átelja það er ungur maður fær-
ist slíkt í fang, og var leikur
hins • unga píanóleikara (þótt
sumsstaðar gætti nokkurs ó- s
styrks) svo mikill og tilþrifa- ■
ríkur, að hann þarf alls ekki að j
beiðast afsökunar. Ásgeir legst1
djúpt í list sinni, hvað sem hann 1
leikur. Þannig voru verk De-
bussys og Chopins leikin af mikl-
um myndugleik og sannfæringar-
krafti, sem spáir miklu og góðu
og framtíð þessa listamanns.
Það sem einkennir þennan
pianóleikara er ekki tilhneiging
til afburða ytri leikni, þó leikni
hans sé þegar mjög mikil, held-
ur leggur hann sýnilega höfuð-
áherzluna á það að túlka inni-
hald þess, sem hann flytur. Hér
er á ferðinni ungur, glæsilegur
listamaður á réttri leið. Honum
var tekið með. miklum fögnuði
TJARNARBIO:
ALFRED HITCHCOCK er án ef*
einn af allra snjöllustu kvik-
myndastjórum Bandaríkjanna,
enda eru kvikrnyndir hans eftirn
sóttar og vinsælar rneðal bíógesta
iim allan heim. Eitt af snilldar-
verkum þessa mikilhæfa leik-
stjóra, „Glugginn á bakhliðinni",
er sýnt í Tjarnarbíó um þessas
mundir. — Kvikmynd þessi fjall-
ar að vísu um morð, en á þó 1
raun og veru lítið sameiginlegt
með venjulegum glæpamyndum.
Við sjáum ekki glæpinn, aðeina
tilburði bófans, er benda til sekt-
ar hans. — Slasaður blaðaljós-
myndari, sem verður að hafast
við í hjólastól, drepur tímanrs
með því að athuga það út um
giuggann sinn hvað fram fer I
næstu íbúðum við hann, sem eina
og hans íbúð, vita út að húsa-
garðinum. Kennir þar margrai
grasa. Hver ibúð er lítill heimutl
fyrir sig, með sorg og gleði og
ótal önnur tilbrigði hins daglega
lífs. En athygli blaðamannsina
beinist einkum að einní íbúðinni,
þar sem búa miðaldra maður og
eiginkona hans rúmliggjandi. —-
Einn góðan veðurdag sér blaða-
maðurinn konuna ekki lengur, ert
maður hennar fer furðumargat
ferðir úr íbúðinni með lokað^
handtösku. Þetta vekur grurt
blaðamannsins og hefst nú bar-
átta hans til þess að komast fyrifi
hið sanna í málinu. Er sú saga
öll afar spennandi og hvert atriðl
þar vel úr garði gert og frábær-
lega sett á svið. Myndatakan ejJ
og sérstaklega góð og leikurinnj
afbragð. — James Stewart, hinrt
góðkunni ameríski kvikmvnda-
leikari fer með aðalhlutverkið,
Jeff, blaðaljósmyndara, en unn-
ustu hans Lisu Fremont, leikuij
Grace Kelly. — Er leikur þeirra
beggja hinn prýðilegasti. Gracrt
Kelly er glæsileg, ung leikkonrt
og hækkandi stjarna, enda efl
leikur hennar jafnan mjög góður,
og þá ekki sízt í því hlutverki,
sem hér ræðir um.
Af öðrum hlutverkum seira
nokkuð kveður að og vel eru leik-
in, má nefna Thomas J. Doyle,
bófann, sem Wendell Corey leik-
ur og Stellu, hjúkrunarkonu, serrt
Thelma Ritter leikur.
Mynd þessi er einstök í sinnl
röð og snilldarverk að allri gerð,
— ósvikin Hitchcock’s-mynd.
Ego.
Leiðréíting
VEGNA misskilnings og slæmrai
hlustunarskilyrða á þingpalli,
sagði þingfréttaritari Mbl. í gætf
rangt frá ummælum Gísla Jóns-
sonar þingmanns Barðstrendinga
um vélanotkun við vegagerð,
Skal það leiðrétt hér með nokkr-
um orðum.
í frásögninni var sagt að þing-
maðurinn hefði mótmælt þv|
hvernig viðhald á gömlum og
slitnum vegavinnuvélum legðist
á hinar strjálbýlli og fátækari
sveitir. Þetta sagði þingmaður-
inn ekki, enda er viðhaldi á vél-
um vegagerðarinnar hagað svrt
að vélastofnunin kostar hana, erj
hinar mismundandi vélar era
leigðar mismundandi vegum og
leigan ákveðin með tilliti til þesg
hversu stórar vélarnar eru, góðaij
og afkastamiklar.
Það er þess vegna iangt í frál
að kvartað hafi verið yfir a'ð
viðhaldskostnaður leggist á sveit-
irnar. Hinsvegar kvartaði GíslS
Jónsson þingmaður yfir því, a<3
hinar afskekktari sveitir nyttj
ekki jafnmikils vélakosts og þætf
þéttbýlli.
seinkað
JÆJA, nú á að seinka klukkunnl
í nótt. Seinkunin nemur einni
1 siLrlr HtílinH .