Morgunblaðið - 04.11.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 4. nóv. 1955
13=
Ekki með vopnum vegið
iSSSfO
EFT/R SIMENON
Framh'aldssagan 33
„Bjóðið Monsieur le Curé eitt-
livað að drekka.
Maigret veitti því athygli, að
sjálfur hafði Maurice de Saint-
Fiacre ekkert drukkið. En mála-
flutningsmaðurinn var nú hins-
vegar orðinn all ölvaður og keppt
ist við að útskýra eitthvað fyrir
lækninum, sem starði undrandi
á Maigret:
„Svolítil stjórnkænska, hað er
allt og sumt, eða þá þekking á
mannlegu eðli, ef þér viljið held-
ur nefna það því nafni. .. Þeir
eru næstum því á sama aldri og
báðir af góðu fólki komnir ....
Hversvegna skyldu þeir svo sitja
og stara hvor á annan eins og
grimmir hundar? .... Eins og
áhugamál og hagsmunamál
þeirra væru ekki hin sömu .. Hið
undarlegasta af þessu öllu....“
Hann hló aulalega og fékk sér
vænan sopa úr glasinu:
„Hið undarlegasta af öllu þessu
er þó það, að það skyldi af hend-
ingu gerast allt saman á kaffi-
húsi .. Já, enda hefi ég alltaf
sagt það, að ekkert jafnast á við
þessi gömlu, góðu kaffihús, þar
,sem manni finnst eins og maður
;jsé kominn heim til sín. . . .“
:: Útí fyrir heyrðist í mótorhjóli
og nokkru síðar gekk greifinn
inn í borðstofuna, þar sem ráðs-
maðurinn var.
,,Já, þeir báðir .... Ef þér vilj-
ið það.... Það er skipun . ...“
Síminn hringdi. Greifinn kom
aftur inn til gesta sinna. Kjallara
meistarinn drap á dyrnar og
gægðist inn.
„Hvað er yður á höndum?“
„Útfararstjórinn hringdi,
Monsieur le Comte .... Hann vill
vila. hvernær hann megi koma
eð líkkistuna. ...“
„Hvenær sem honum þóknast".
I „Ég skal segja honum það,
jMansieur le Comte“.
Greifinn spratt á fætur og kall
aði, næstum glaðlega: „Gerið þið
mú svo vel að sitjast til borðs.:
|Ég er búinn að láta sækja síðustu
ijgóðu flöskurnar úr kjallaranum.
|Gerið svo vel að ganga fyrstur,
Monsieur le Curé .... Ég er
•hræddur um að borðdömurnar
fl I
’vanti, en ..“
Maigret reyndi að halda aftur
|af honum með því að toga í jakka
' ermi hans, en greifinn leit á hann,
.óþolinmóður á svipinn, losaði sig
. fruntalega og snaraðist inn í borð
stofuna.
I .
i| „Eg hefi boðið ráðsmanni okk-
j íar, Monsieur Gautier, til miðdeg-
; isverðar með okkur, ásamt syni
jrhans, sem er ungur og mjög efni
;3legur maður....“
j| Maigret varð litið á hár banka
ritarans og þótt hann væri
'• áhyggjufullur, þá gat hann nú
!' samt ekki varizt brosi. Hárið var
' ; blautt. Ungi maðurinn hlaut að
i lhafa snyrt sig og snurfusað, áður
k en hann kom til hallarinnar, þveg
í■ ið andlit sitt og hendur og skipt
|í um hálsbindi.
„Gerið svo vel og takið ykkur
I sæti, herrar mínir“.
1 Umsjónarmaðurinn var sann-
j ifærður um, að ekkakennd stuna
|| hefði brotizt fram á varir greif-
ans, en aðrir veittu því enga eft-
•j| irtekt, vegna þess, að læknirinn
dró á sömu stundu alla athygli
til sín, með því að grípa rykfallna
flösku, sem stóð á borðinu og
tauta: „Þér hafið enn getað náð
í Hospice de Beauna 1896 .. Ég
hélt að Laure-matsöluhúsið hefði
: fengið síðustu flöskurnar og ..“
1 Síðustu orðin köfnuðu í hark-
inu, þegar mennirnir drógu fram
stólana, til þess að sitjast við
borðið.
Presturinn spennti greipar
fram á borðið, laut höfði og bærði
varirnar í hljóðri borðbæn,
9. KAFLI
Borðstofan var sú stofan í allri
höllinni, sem hafði einna minnst
glatað einkennum sínum og var
það aðallega að þakka hinum út-
skornu þilspjöldum, sem þöktu
veggina, allt til lofts. Auk þess
var hæð hennar til loftsins meiri
en breidd og lengd og það gerði
stofuna ekki aðeins hátíðlega,
heldur og líka óhugnanlega,
vegna þess að þeim sem við borð-
ið sátu, fannst helzt eins og þeir
væru staddir á botni einhevrs hyl
djúps brunns.
Á hverju veggspjaldi var kom-
ið fyrir tveimur rafmagnsljósum,
sem lýstu mjög veikt og voru eins
og kerti í lögun og útliti.
Á miðju borðinu stóð hár og
mikill kertastjaki með sjö, þrek-
legum kertum.
Greifinn og Maigret sátu sitt
við hvora hlið borðsins, en þeir
gátu aðeins séð hvorn annan með
því að rétta sig upp í sætum sín-
um og horfa yfir kertaljósin.
Á hægri hönd greifans sat prest
urinn, en Dr. Bouchardon var
honum til vinstri handar.
Af hendingu hafði Jean Métay-
er verið vísað til sætis við ann-
an borðendann og málaflutnings-
manninum við hinn.
Við aðra hlið umsjónarmanns-
ins sat ráðsmaðurinn, en Emile
Gautier við hina.
Alltaf öðru hvoru, kom kjall-
aravörðurinn að borðinu, til þess
að þjóna gestunum, en strax og
hann var kominn í tveggja faðma
fjarlægð, var eins og myrkir
skuggar hefðu gersamlega gleypt
hann og mennirnir við borðið sáu
ekkert af honum, nema hendurn-
ar, sem báru hvíta hanzka.
„Gætuð þið ekki hugsað sjálfa
ykkur sem persónur í einhverri
sögunni eftir Sir Walter Scott?“
Rödd greifans virtist ofur
venjuleg og kærulaus, er hann
bar fram hina undarlegu spurn-
ingu, en samt hlustaði Maigret
með ákefð, því hann grunaði ein-
hvern veginn, að sérstakur til-
gangur leyndist á bað við hana
og hann fann, að eitthvað óvenju-
legt var í vændum.
Maturinn var allur hinn fín-
asti og á borðinu var bæði rauð- 1
vín og hvítvín, sem gestirnir
þömbuðu óspart.
„Það er aðeins eitt atriði, sem
ekki er alveg samkvæmt", hélt
greifinn áfram. „í sögunni hans
Sir Walters myndi aumingja
gamla konan uppi á loftinu allt
í einu æpa, ofboðslega..., “
í nokkrar sekúndur hættu
mennirnir að borða og það var
því líkast, sem nákaldur gustur
færi um stofuna.
„Er það raunverulega satt,
Gautier, að hún sé látin vera eins
og yfirgefin, þarna uppi á lofti?“
Ráðsmaðurinn kingdi erfið-
lega, eins og honum ætlaði að
svelgjast á og svaraði, stamandi:
„Hún .. Já .. Það er engin
manneskja inni í herbergi náð-
ugrar greifafrúarinnar....“
„Það getur varla verið skemmti
legt fyrir hana“.
Á sama augnabliki fann Mai-
gret, að einhver kom allfast við
hné hans, en honurn var ómögu-
legt að gizka á, hver það hefði
verið. Þar sem borðið var
kringlótt, þá komu fætur þeirra
allra saman undir miðju þess.
Og óvissa umsjónarmannsins
hélt áfram að vara, vegna þess,
að þetta létta spark endurtók sig,
með stuttu millibili, allt kvöldið.
„Hefur hún tekið á móti mörg-
um gestum í dag,; ráðsmaður?“
Það var mjög undarlegt að
heyra greifann tala um móður
sína, eins og hún væri ennþá í
tölu lifandi manna og Maigret
veitti því athygli„að Jean Métay-
er var svo annars hugar, að hann
hætti að borða, en starði fram
Auglýsing
um stjórnarkjör í Sjómannafélagi Reykjavíkur.
Samkvæmt félagslögum fer fram stjórnarkosning í fé-
lagmu að við hafðri allsherjar atkvæðagreiðslu frá kl. 13
— þann 25. nóvember n.k. til kl. 12 — daginn fyrir aðal-
fund. Framboðslistar þurfa að hafa borizt kjörstjórn fyrir
kl. 22, þann 20. nóv. n.k. í skrifstofu félagsins.
Framboðslistum þurfa að fylgja meðmæli minnst 100
fullgildra félagsmanna.
Reykjavík, 4. nóvember 1955.
Trúnaðarmannaráð Sjómannafélags Reykjavíkur.
H.
IMVR RETTUR
Sjóðið makkarónur á venju-
legan hátt. Blandið siðan vel
með tómötum, sykri, salti og
pipar. Þekið yfir með rifnum
osti og bakið í ofni í hæfileg-
um hita (163 gr. Celsius.) í
15 mínútur.
Makkarónur, þekktar um allan heim
ar**-**
Heildsölubirgðir:
TSSÖiV & CO. H.F.
Hafnarhvoll — sími 1228
Fjölhæiui goiðyrkjuraaður
Frá nýári óskast fjölhæfur garðyrkjumaður til að sjá um
garðyrkjustörf í Hveragerði. Meðeign kemur til greina.
Tilboð er greini aldur, menntun og fjölskyldustærð,
sendist afgr. Mbl. fyrir 19. nóv. n.k. merkt: Garðyrkja-331

Skiplafundur
verður haldinn í þrotabúi Vörumarkaðsins h.f., hér
í bæ, laugardaginn 5. nóvember 1955, kL 10 árdegis.
Verða þá teknar ákvarðanir um meðferð eigna bus-
ins.
Skiptaráðandinn í Reykjavík.

Ný sending af
Frönskum
Vetrarkópum
TEKIN UPP í DAG
Popliukápur
fyrir börn og fullorðna
Pils
í feikna úrvali
Kuldaúlpur
úr ullarefnum
Verð frá kr. 885. —
Dagkjólar, Samkvæmiskjólar
og Samkvæmisdragtir i afar
fjölbreyttu úrvali
Feidur h.i.
Laugavegi 116
Frönsk
Samkvæmiskjólaefni
Ullarkjólaefni
Kamgarn og flauel
Verð frá kr. 79 (tvíbreitt)
Feldur
Bankastræti 7