Morgunblaðið - 07.11.1955, Blaðsíða 2

MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 7. növ. 1955 ]
S>orsfeinn Gís
f G Æ E 7. nóv. var aldaraf
mæli Þorsteins Gíslasonar frá
Meiðastöðum. Hann var fæddur
7. nóv. 1855 á Augastöðum í
Hálsasveit í Borgarfjarðarsýslu,
Ðonur Gisla bónda þar, Jakobs-;
fionar Snorrasonar prests á Húsa- j
íelli. Er þessi ætt, Húsafellsætt,'
þjóðkunn. Fimm ára gamall j
fluttist hann að Melbæ í Leiru
til frændkonu sinnar Kristínar
Magnúsdóttur og manns hennar
tíuðmundar Auðunssonar og ólst
þar upp.
u
; Hann kvæntist 8. nov. 1879
Míristínu Þorláksdóttur og hófu
pau búskap í Melbæ vorið eftir.
Árið 1900 fluttust þau að Meiða-
ílöðum í Garði, en 1916 til
Heykjavíkur og þar bjó hann
lll dauðadags. Konu sína missti
tjjann 12. júní 1927.
I Allir sem muna eftir Þorsteini
hriinnast hans sem hins höfðing-
1$ga og svipmikla manns. Hann
varð snemma bráðger og efnis-
ríiaður, og 12 ára gamall varð
hann formaður og það til full-
Íðins ára. Var hann lánsmaður
sjósókn sinni alla tíð. Hann
tti sjó með dugnaði og áhuga,
heill og óskiptur gekk hann
ítf5 hverjú starfi alla tíð, og hvergi
var hanri meðalmaður að hverju
Eem hann tók sér fyrir hendur
rið leysa, ef hann var í farar-
broddi þeirra sem vildu vinna að
hugsjónamálum og framförum
héraðsins og oftast var forustan
hjá honum, því vitsmunir, lífs-
reynsla og verkþekking fór sam-
an hjá honum. Hann var maður,
cem greiddi oft úr vandamálum
a,nnara, og leysti oft þá hnúta,
Efem aðrir höfðu gengið frá. Ráð
hans og úrlausnir reyndust þann-
ig að allir undu vel við, og höfðu
xriargir samtíðarmenn hans frá
jþessari góðu reynslu að segja.
Þorsteinn var drengur góður,
trygglyndur og hjálpsamur, sem
var vinur í raun þeirra sem leit-
uðu til hans í ýmsum vanda.
Drenglyndi og hjálpsemi voru
cjnkenni hans, en það eru ein-
fcfenni þeirra manna sem eiga
góðan hug og göfugt hjarta.
Þorsteinn var lánsmaður í
heimilislífi. Hann átti góða og
xsikilhæfa konu. Börn þeirra
voru 15, en nú eru 7 þeirra á lífi,
og afkomendur þeirra hjóna hátt
6 annað hundrað. Börn þeirra
hjóna sem lifa eru Halldór óðals-
böndi og útgerðarmaður í Vörum
S Garði, Helga húsfreyja á
Gauksstöðum í Garði, Sigurbjörg,
Guðrún, Hallbera og Una, hús-
íreyjur í Reykjavík og Ingimar
Kristinn járnsmiður, einnig bú-
eettur í Reykjavík, en látin eru:
Gísli, Þorsteinn og Þórður, allir
ntipstjórar, Snorri búsettur í
Keflavík og Jens verzlunarmað-
tir í Reykjavík, Guðmundína og
Vilhelmína. Eitt barn þeirra
hjóna dó á 1. ári. Þessum stóra
barnahóp komu þau upp með
•dugnaði, ráðdeild og hagsýni.
Þorsteinn var alla tíð lífsglað-
ur og bjartsýnn, fróður og minn-
ugur og sagði vel frá gömlum
rrierkismönnum og atburðum.
Kann var manna kunnastur fiski-
niiðum á Suðurnesjum og öllu er
að útgerð laut. Fróðleikur um
þau efni mun vera til eftir hann.
Hann var einn af hinum gömlu
og höfðinglegu útvegsbændum á
Togarar á salt-
f iskveiðar
TOGARAR þeir sem undanfarið
hafa verið á karfaveiðum eru nú
hættir eða að hætta.
; í gærdag voru hér í Reykja-
víkurhöfn togararnir Jón Þor-
láksson, Röðull og Marz, sem ver-
iii var að búa á saltfisksveiðar.
Munu margir karfa-togaranna
íara á saltfiskveiða.
Suðurnesjum, sem settu svip á
samtíð sína, enda fór saman hjá
Þorsteini höfðinglegt yfirbragð,
mikill vöxtur og afl, samfara
góðu hjarta og skilningi gagn-
vart öðrum. Hann andaðist 31.
jan. 1931. Þegar litið er yfir ald-
arminningu hans má með sanni
segja, að hann og kona hans hafi
hlotið ríkulega uppskeru í ágæt-
um og myndarlegum börnum, og
prýðilegum og þjóðfrægum
barnabörnum.
Kunnugur.
SJÁLFSTÆÐISKEjVNAFÍX.
Sókn í Keílavík, heldur fund i
Sjálfstæðishúsinu annað kvöld kl.
9 síðd.
Á fundinum verða rædd ýmis
félagsmál, en einnig verður sam-
eiginleg kaffidrykkja.
Sjálfstæðisknnur eru hvattar
til að fjiiimenna á fundinn.
„Lmi{lúRa|öka“
f GÆRÖVLDI gerði nokkurra
klukkustunda dimma þoku hér í
Reykjavík. Var þokan mjög svört
t. d. í úthverfunum.
Þrátt fyrir dimma þoku, tókst
strætisvögnunum að halda uppi
áætlun. Þokan náðí ekki austur
fyrir Eliiðaár.
Þýzki togarien
koniiim í viðgerð
í GÆR kom hingað til Reykja-
víkur þýzki togarinn „Gezen
Miiller“, sem fékk á sig mikinn
sjó út af Vestfjörðum og var
þá nærri sokkinn. Hingað kom
togarinn án fylgdar ,en vegna
löskunar á stýri þurfti hann að
fá aðstoð inn á höfnina.
FRÚ Nikólína Hildur Sigurðar-
dóttir er sjötug í dag. Hún er
fædd að PáiSbæ á Seltjarnarnesi
8. nóvember 1885, dóttir hjón-
anna Sigurðar Einarssonar útvegs
bónda og konu hans, Sigríðar
Þorsfeinn Jónsson - minning
AÐ kvöldi hins 1. nóvember lézt
að Kópavogshælinu Þorsteinn
Jónsson 76 ára að aldri, Suður-
Þingeyingur að ætt og uppruna.
Ungur fluttist hann hingað suð-
ur sökum veikinda og varð að
íara á Laugarnesspítala. Þungur
hefur verið sá örlagadómur að
verða að yfirgefa ástvini alla,
átthaga og lifandi störf og í
grósku æsku sinnar að byrgjast
inni á sjúkrahúsi. En lundin hans
var heið og há og haga höndin
og létta lundin fleyttu honum
yfir þessar mannraunir. Ekki veit
ég hvaða ár hann útskrifaðist af
spítalanum en 1930 gekk hann
að eiga eftiriifandi konu sína
Þórunni Jakobsdóttur, óvanalega
mikla mannkosta manneskju. Um
svipað leyti lágu leiðir okkar
saman, þau bjuggu á Sogabletti
18 og þegar ég fluttist í Soga-
mýrina endurnýjaðist kunninga-
skapur okkar. Mér er mest minn-
isstætt hvað mér fannst friðsælt
í nálægð þeirra og þau voru mér
og börnum mínum svo undur góð.
Þorsteinn lagfærði margt fyrir
mig með sinni högu hendi og það
gleymdist ekki þar sem allt er
öðruvísi en það þyrfti að vera.
En þó þótti mér vænzt um hvert
athvarf föðurlausi drengurinn
minn átti hjá Þorsteini. það verða
honum alltaf ógleymanlegir há-
tíðisdagar sem hann fékk að vera
með honum við að sýsla um kind-
ur og annað og svcr fylgdu þau
honum heim, þeim fannst það
viðkunnanlegra að vita að hann
kæmist alla leið.
Marga gleðistund hafði ég hjá
Þórunni og Þorsteini. Hann var
alltaf fullur af spaugi og gaman-
yrðum og rak drunga og deyfð
á braut. Og tímans elfa rann. fc'vo
var það um haust, að ég held fyr-
ir um 8 árum, einhver kom inn
og sagði mér að hann Þorsteinn
væri kominn á Kópavogshælið.
Það tók ég mér mjög nærri. Ég
sá í anda alla þeirra erfiðleika,
því ég vissi að Þórunn var veik
af liðagigt. Sjálf vissi ég hvað
var að vera veik og eiga sína á
spítala. Mér fannst örlögin grimm
að þessar samrýmdu manneskjur
skyldu þurfa að skilja. Mig lang-
aðí til Þórunnar en ég treysti mér
lengi ekki. Ég bjóst við að finna
hana samanbrotna og harm-
þrungna. En hverju mætti ég?
Jafetsdóttur. Sigurður var sonur
Einars Hjartarsonar í Bollagörð-
um og bróðir Guðmundar í Nesi
og Einars í Háholti, kunnra afla-
manna og söngmanna. Sigríður
var dóttir Jafets Einarssonar,
bróður Ingibjargar, konu Jóns
forseta. En þau hjón voru bræðra
börn, svo sem kunnugt er. Standa
því merkir stofnar að frú Nikó-
línu Hildi í báðar ættir.
Ung gafst hún Guðmundi Helga
Guðnasyni gullsmið Símonarson-
ar frá Laugardælum, sem iátinn
er fyrir nokkrum árum. Varð
þeim hjónum fimm barna auðið,
er upp komust: Þau eru Bjarni
blaðafulltrúi, Gunnar verzlunar-
stjóri, Kjartan tannlæknir, Sig-
ríður húsfreyja, og Guðni mennta
skólakennari.
Nikólína Hildur hlaut í for-
eldrahúsum ágætt uppeldi í hópi
margra og vel gefinna systkina.
Þegar hún var lítt vaxin fluttu
foreldrar hennar að Litla Seh (nú
Vesturgötu 61), og ólst hún þar
upp til fullorðinsára. Hlaut hún
fyrstu tilsögn sína í barnaskóla
Seltjarnarness, en síðar í barna-
skóla Reykjavíkur. Þar störfuðu
þá margir afburðakennarar, svo
sem Jónas Helgason, tónskáld, er
kenndi söng og tónfræði. Vegna
meðfæddrar söngvísi og næmi rá
tónlist, tók hún brátt virkan þátt
í söngfélögum bæjarins, og söng
meðal annars í söngfélagi því, er
Sigfús Einarsson stofnaði í til-
efni af komu Friðriks konungs 8.
til íslands 1907.
Nikólína Hildur er fríð sýnum
og gjörvileg. Það sópar að henni
á götu. Hún er húsmóðir hverri
konu fremur. Hún hefur ávallt
haldið tryggð við sinn íslenzka
þjóðbúning og ber hann með
reisn.
Nikólína Hildur er hannyrða-
kona hin mesta, og bera heimili
hennar og bama hennar þess
ljósast vitni. Getur þar að líta
hvert listaverkið öðru fremra,
refla, ábreiður og dúka, sem hún
hefur gert í tómstundum frá
tímafrekum heimilisstörfum.
Þó að Nikólína Hildur hafi
margt gott gert, þá er þó hitt
eftirtektarverðast, hversu hún
hefur, þrátt fyrir amstur dag-
anna og aðsteðjandi áhyggjur,
haldið sínu giaða sinni og gerir
enn. Er hún hrókur alls fagnað-
ar, þar sem hún kemur á manna-
mót og óþreytandi að hugkvæmni
í glensi og gamansemi. Það er
því engin tilviljun, þótt hún hafi
varðveitt æskufríðleik sinn svo
langt fram á ellinnar ár.
Frá barnæsku hefur hún átt
erfitt með heyrn og hefur það
verið henni til mikils trafala,
einkum hvað nautn tónlistar
snertir. Tækni nútímans hefur þó
getað bætt henni að nokkru þetta
böl. Engu að síður hefur hún
jafnan sótt tónleika af miklum
áhuga.
Senda vinir hennar og gamlir
Revlsvíkingar hugheilar óskir á
afmælinu.
M, S. M.
Hetju sem aldrei gleymist. Og
styrkleikurinn sem hélt henni
uppi var kærleikur, skyldurækni
og fórnfýsi. í lotning kvaddi ég
þessa vinkonu, sem mér fannst
eiga þau auðæfi sem öllu verald-
ar gulli er dýrra. Á hverjum
sunnudegi heimsótti hún ástvin
sinn og á hverjum degi talaði hún
við hann í síma. Hann sagði mér
sjálfur klökkri röddu, það er svo
gaman að eiga von á að heyra
til hennar, það er nærri því á við
heimsókn. Blindar voru sjónir
hans en hún var hans gleðiljós.
í þessum helgidómi fann ég bet-
ur en annarsstaðar hvað allt þetta
veraldarglys og prjál er einskis-
vert, þarna var það sem er stórt
og dýrmætt. í vor fór Þórunn á
sjúkrahús, þá vissi ég til að
gömlu nágrannarnir og órofa vin-
ir þeirra beggja heimsóttu hana
fyrst og svo hann og fluttu á
milli þessara sjúku ástvina kveðj-
ur og vinarorð. Aftur átti Þór-
unn að fara á sjúkrahús í haust,
en hún fékk leyfi að bíða, Þor-
steinn þurfti hennar með. Eftir
að hann var kominn í rúmið fór
hún til hans á hverjum degi. En
nú er dagur að kveidi og basli
og þrautum aflétt. Fyrir stafni
eru ókunnu löndin og þau lönd
sem Þorsteinn kemur til, hljóta
að verða góð, samt á ég bágt með
að hugsa mér þig í neinu veru-
legu sæluríki án hennar sem
aldrei brást. En fagurt hlýtur
vorið að verða þegar hún kemur.
Vertu sæll og hafðu þökk fvrir
allt.
Helga Larsen.
Fjölmennur fundnr Sjálf-
stæðismanna í Skagafirði
AÐALFUNDUR héraðsnefndar Sjálfstæðismanna í Skagafirði vai’
haldinn 5. þ. m. í bæjarþingsalnum á Sauðárkróki. Á fundinum
voru mættir Bjarni Benediktsson menntamálaráðherra og Jón
Siguðsson, alþm., Reynistað. Formaður héraðsnefndarinnar, séra
Gunnar Gíslason, bauð ráðherrann og þingmanninn sérstaklegsj
velkomna. Þá minntist hann þeirra trúnaðarmanna flokksins 3
kjördæminu, er látizt höfðu frá síðasta fundi.
Á fundinum voru rædd ým- , ur Sigurðsson, Skútustöðum,
Gísli Gottskálksson, Sólheima-
gerði, Trausti Símonarson, Goð-
dölum, Ragnar Pálsson, Sauðár-
króki og Sigurður Jónsson, Sauð-
árkróki.
is mál varðandi flokksstarfsem-
ina í héraðinu og kosin stjórn.
Hana skipa séra Gunnar Gísla-
son, Glaumbæ, Jón Sigurðsson
alþm., Reynistað, Guðmundur
Árnason, Þorbjarnarstöðum, Pét-
ur Jóhannsson, Glæsibæ, Sigurð-
Mænusóttar-
tilf ellin voru 26
VIKUNA 23.—-29. okt. voru skráð
hér í Reykjavík 26 mænusóttar-
t'ilfelli, á móti 48 í vikunni þar
á undan. Frá þessu er greint í
vikulegu farsóttayfirliti frá skrif-
stofu borgarlæknis. Þar segir síð-
ar um aðrar farsóttir. Tölurnar
innan sviga tákna samanburð við
vikuna á undan.
Kverkabólga ......... 79 ( 99)
Kvefsótt ........... 142 (103)
Iðrakvef ............ 35 ( 32)
Gigtsótt ............ 1 ( 0)
Hv'otsótt ............ 5( 1)
Kveflungnabólga .... 4( 8)
Mænusótt ............ 26 ( 48)
Hlaupabóla............ 4 ( 8)
Ristill................. 1( 1)
Klukkan 5 sama dag hófst
almennur flokksfundur í sam-
kcmuhúsinu Bifröst. Flutti
Bjarni Benediktsson menntamála
ráðherra, þar mjög ýtarlegt er-
indi um stjórnmálaviðhorfið. —
Einnig hélt Jón Sigurðsson alþm,
erindi og ræddi einkum um hin«
ar miklu framfarir á ýmsunj
sviðum, sem orðið hafa í Skaga-
firði hin síðari ár. — Var gerður
mjög góður rómur að erinduns
ræðumanna. — Fundurinn vaj0
mjög fjölmennur og hiniií
ánægjulegasti.
— Guðjón.
Sfúdenfafélagið heiðrar
sr. Sigurð Einarsson
STJÓRN Stúdentafélags Reykja.
víkur hefur ákveðið að sæma
séra Sigurð Einarsson í Holti,
gullstjörnu félagsins, fyrir ágæt-
lega unnin störf í þágu félagsinj
fyrr og síðar.