Morgunblaðið - 11.11.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLABI9
Föstudagur 11. nóv. 1955
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON

3ELJ
Framh'aldssagan 39
ið fyrir morðið.... Það er ein-
mitt þess vegna sem ég veit.... “
Og Gautier gamli þrumaði
eins og mjög lélegur leikari: „Og
dómarinn mun verða á sama
máli“.
Læknirinn brýndi raustina:
„Eruð þér viss um það, að greif
inn hafi myrt móður sína, herra
Gautier?"
„Já, svo sannarlega er ég viss
um það. Eða haldið þér, að ég
hefði gert það, sem ég gerði,
ef....“
„Og þér segist hafa séð til
ferða hans, hérna í námd við
höllina, kvöldið áður en morðið
var framið?“
„Ég sá hann eins greinilega og
ég sé yður núna. Hann hafði skil-
ið vagninn sinn eftir, hérna í
þessum enda þorpsins.... “
„Hafið þér nokkrar aðrar sann-
anir við hendina“.
„Já, það hef ég vissulega. —
Seinni partinn í dag kom kór-
drengurinn inn í bankann, ásamt
móður sinni, til þess að tala við
mig. Það var móðir hans sem lét
hann leysa frá skjóðunni....
Skömmu eftir morðið hafði greif-
inn beðið drenginn um að láta
sig fá bænabókina og lofað hon-
um peningum í staðinn“.
Maigret var alveg að missa þol-
inmæðina. Hann hafði það ein-
hvern vegin á tilfinningunni, að
hann hefði verið dreginn út úr
leiknum.
Já, leiknum. Hvers vegna
brosti læknirinn í laumi. Og
hvers vegna ýtti presturinn höfði
greifans frá sér, hægt og ofur
varlega?
Já, leikur, sem átti meira að
segja að verða leikinn, bæði sem
skrípaleikur og harmleikur.
Allt í einu reis greifinn upp,
eins og maður, sem vaknar af
svefni. Svipur hans var harðleg-
ur og um varir hans lék háðslegt,
en jafnframt ógnandi glott:
„Segið þetta aftur...." skipaði
hann snúðugt.
Ópið, sem kvað við og berg-
málaði um alla stofuna, var
tryllingslegt og ógnþrungið. —
Emile Gautier emjaði af skelf-
ingu og ríghélt sér í handlegg
umsjónarmannsins, eins og hann
væri með því að sárbæna hann
um vernd.
FUNDAREFNI:
Fundur
verður haldinn sam-
eiginlega í öllum
deildum og félög-
um S.M.F. að Röðli
föstudaginn 11. nóv.
1955 kl. 3 e. h.
Tilmæli um samúðarvinnustöðvun frá Félagi
íslenzkra hljóðfæraleikara.
Stjórn S. M. F.
1—2 skrlfstofuEierhesrgi
óskast til leigu nú þegar eða um næstu áramót. — Tilboð
sendist afgr. Mbl. fyrir 20. þ. m. merkt: „Skrifstofu-
herbergi — 441“.
Húshgálp
Stúlku vantar herbergi. — Vill láta í té húshjálp. —
Upplýsingar í síma 1016 til kl. 5.
Bólsturverksfæði
t i 1 s ö 1 u
á bezta stað, í fullum gangi. Verkstæðið selst ódýrt, ef
samið er strax. Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir 15. þ. m.
merkt: Bólstur —450.
Vil kaupa
3ja—4ra herbe;gja hæð
nú þegar eða síðar í vetur, milliliðalaust. — Trygg
greiðsla. — Tilboð er greini stað, verð og greiðsluskil-
máia, sendist afgr. Mbl. fyrir 15. þ. m. merkt:
„Þagmælska — 444“.
En Maigret dró slg til baka og
skildi orustuvöllinn eftir auðan
og óhindraðan fyrir mennina tvo.
Það var einn maður, sem ekki
skildi neitt í rás þessara undar-
legu atburða og það var Jean
Métaayer.
Og hann var næstum því eins
skelfdur og bankaritarinn. — Til
þess að kóróna þetta allt, féll svo,
neisti af brennandi skari eins
kertisins niður á borðdúkinn,
sem þegar tók að sviðna, en ó-
þægileg sviðalykt breiddist um
stofuna.
Það var málflutningsmaður-
inn, sem slökkti eldinn með því
að skvetta innihaldi einnar flösk-
unnar yfir dúkinn.
„Komið þér hingað“.
Þetta var skilyrðislaus skipun
og hún var sögð í slíkum tón, að
manni fannst sem engin óhlýðni
gæti svo mikið sem komið til
mála.
Maigret hafði gripið skamm-
byssuna. Fljótvirknisleg rann-
sókn sýndi, að hún var hlaðin
með tómum skothylkjum.
Nú sá hann fyrir sér allt sem
raunverulega hafði gerzt: Maur-
ice de Saint-Fiacre liggjandi
fram á öxl prestsins.... nokkur
hvísluð orð þess efnis, að hann
skuli láta þá halda að hann sé
dáinn.....
Nú virtist hann gerbreyttur
maður. Hann sýndist allur
stærri, þreklegri og burðarmeiri.
Hann hafði ekki augun af Emile
Gautier eitt andartak og það var
ráðsmaðurinn, sem skyndilega
hljóp út að glugganum, opnaði
hann og hrópaði: „Þessa leið,
Emile“.
Þetta var ekki svo illa ráðið.
Æsingin og ruglingurinn voru
svo mikil, að Gautier hafði mikla
möguleika til undankomu.
Gerði málflutningsmaðurinn
það í sérstökum tilgangi? Senni-
lega ekki. Líklegast er, að ein-
hver ósjálfráð stríðni drukkins
manns hafi skyndilega gripið
hann. Þe^ar flóttamaðurinn hrað-
aði sér í áttina að glugganum,
brá litli maðurinn nefnilega fæti
sínum fyrir hann og Gautier skall
kylliflatur á gólfið.
Hann stóð ekki hjálparlaust á
fætur. Hönd greip í jakkakraga
hans, heldur ómjúklega, og dró
hann á fætur, en hann rak upp
annað óp, hálfu tryllingslegra,
þegar hann sá, að það var greif-
inn af Saint-Fiacre, sem hafði
beitt hann svo hrottalegu taki.
„Hreyfið yður ekki aftur. Vill
ekki einhver loka glugganum".
Og hann sló Gautier beint í
andlitið, með krepptum hnefan-
um. Hann gerði það kuldalega og
með algerðu miskunnarleysi, en
dimmrauðir flekkir birtust á and
liti unga mannsins.
„Talið þér nú“.
Enginn skarst í leikinn. Eng-
um datt einu sinni í hug að gera
slíkt. Öllum virtist á þessari
stundu, sem aðeins einn maður
hefði leyfi til að kveða sér hljóðs.
Og það var aðeins Pére Gauti-
er, sem tautaði, fast við eyra
Maigrets: „Ætlið bér að láta þetta
viðeangast óátalið?"
Og því ekki það? Maurise de
Saint-Fiacre var sá sem hafði hér
alla stjórn og öll ráð í mikilleik
máttar síns.
„Þér sáuð mig þetta kvöld. Það
er satt“.
S’ðan sneri greifinn sér að hin-
um þögulu áhorfendum og beindi
orðum sínum til þeirra:
„Vitið þér hvar hann sá mig?
Hérna uppi í stiganum. Ég var að
koma inn. Hann var að fara út.
Ég ætlaði að taka nokkra sér-
staka ættarskrautmuni, til þess
■að selja. þá. Þarna stóðum við
RYÐBLETTIR í TAUIHVERFA
eins og dögg fyrir sólu, ef þér notið:
M A G I C A
töfraefnið, sem leysir upp ryðblettina án þess að
skemma hinn viðkvæmasta þvott.
M A G I C A
fæst í litlum túbum.
Heildsölubir gðir:
Sími 8279«.
Körfugerðin
hefur opnað sölubúð að
Skólavörðustíg 17A
Seljum þar körfur, körfustóla og borð.
Einnig önnur húsgögn.
Korfugerðin
Skólavörðustíg 17A
TRÉSMÍÐAVÉLAR
SAMBYGGÐAR
SÉRSTÆÐAR
t.ÞOBSIIIHSSONtJaHHSIH?
Gr^ótagötu 7 — Símar 3573 — 5296.