Morgunblaðið - 15.11.1955, Síða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 15. nóv. 1955 !
Ekl c/ með vopnum vegic jj í
EFTIR SIMENON rr sru
Framhaldssagan 42
sjálfan eig, eins öruggur og
drengur á prófi, sem á að segja
frá einhverju því atariði, sem
■hann hefur margendurtekið síð-
astliðna þrjá mánuði.
„Er umsjónarmaðurinn hérna?“
Meðan hann var að bera fram
spurningu sína við Marie Tatin,
kom hann auga á umsjónarmann
inn og gekk til hans með hend-
'urnar í buxnavösum og þuklaði
ÆÍfellt með annarri hendinni ein-
hvern hlut, sem hann geymdi í
vasanum.
,,Ég er kominn til þess að .... “
„Sýna mér flautuna þína, eða
var það ekki það, sem þú ætlað- ,
ir að segja?“
Ernest hópaði um fet aftur á
bak, leit undan, hugsaði sig ör-
lítið um og tautaði:
„Hvaða flautu?“
„Þessa, sem þú ert með þarna
í vasa þínum. Hafði þig lengi
íangað til að eignast flautu?“
Drengurinn tók gripinn alveg
ósjálfrátt upp úr vasanum og
lagði hann á borðið. I
„Og nú skaltu segja mér alla
söguna.“ |
Ernest setti upp þrjóskufullan
svip, en yppti svo ofurlítið öxlum
því að hann var nú eiginlega þeg-
ar orðinn dálítið hrekkjóttur og
illgjarn náungi, þótt ekki væri
hann gamall.
Og í svip hans mátti greini-
lega lesa svarið: I
„Jæja, gott og vel. Flautuna er
ég búinn að fá og nú ætla ég að
segja það, sem þeir skipuðu mér
að segja.“
Hann leit aftur á umsjónar-
manninn:
i „Það er viðvíkjandi bænabók-
jinni. Ég sagði þér það ekki um
idaginn, af því að þú gerðir mig
hræddan. En mamma vill að ég
segi alveg eins og er. Þeir komu
og spurðu eftir bænabókinni, rétt
fyrir hámessuna.“
Hann gat ekki varist því að
roðna í framan og skyndilega
hrifsaði hann flautuna af borð-
inu, eins og hann væri hræddur
um að hún yrði gerð upptæk
vegna ósannsögli sinnar.
„Og hver var svo það sem kom
og bað þig um bókina, drengur
minn?“
„Monsieur Metayer, skrifarinn
í greifahöllinni“.
„Komdu hérna og sestu hiá
mér. Langar þig ekki til oð
smakka með mér á hænsnakjöt..
inu?“
„Jú, með sódavatni....“
„Marie, færið okkur einn
skammt af hænsnakjöti og eina
flösku af sódavatni .. og ertu svo
ánægður með flautuna þína?
Blástu einu sinni í hana.“
Líkmennirnir litu undrandi
við, þegar hátt og skerandi blíst-
ur rauf þögnina.
„Mamma þín keypti hana
seinni partinn í fyrradag. Var það j
ekki?“
„Hvernig veiztu það?“
„Hve mikla peninga létu þeír *
mömmu þína fá í bankanum í
fyrradag?" j
Rauðhærði drengurinn horfð-
ist í augu við hann. Hann var
ekki kafrjóður lengur, heldur
fölur. Hann gaut augunum +il
dyra, eins og hann væri að mæla
vegalengdina þangað.
„Borðaðu bara matinn þinn í
rólegheitum. Ekkert liggur nú I
! svo sem á. Það var Emile Gautiar
seni þú fórst til. Hann lét þig svo :
■læra hlutverk þitt alveg orðrétt!
• utan að. Er það ekki rétt hjá j
mér?“ í
1 „Jú....“
„Og hann sagði þér að bera
þessa sögu út um Jean Metayer?“
,,Já.“
Drengurinn þagði vandræðaleg
ur um stund, en spurði svo, hik-
andi: „Hvað ætlarðu svo að gera
við mig?“
Maigret gleymdi alveg að svara
þessari spurningu drengsins.
Hann var að hugsa.
Gautier hafði viljað koma
gruninum á Jean Metayer, svo að
hann yrði ákærður, en áform
hans hafði kollvarpast og orðið
að engu, kvöldið áður. Þá hafði
honum orðið það ljóst, að hinn
hættulegi maður var ekki skrif-
arinn, heldur greifinn af Saint-
Fiacre.
Ef allt hefði gengið samkvæmt
áætlun hans, þá hefði hann orðið
að fara mjög tímanlega næsta
dag í heimsókn til rauðhærða
kórdrengsiiis og kenna honum
aðra lexíu:
„Þú skalt segja, að það hafi
verið greifinn sjálfur, en ekki
Jean Metayer, sem bað þig um
bænabókina.... “
Og nú endurtók drengurinn:
„Hvað ætlið þér svo að gera
við mig?“
Maigret hafði ekki tíma til að
svara honum, því að nú kom
málflutningsmaðurinn niður stig
ann og inn í borðstofuna. Þegar
hann sá umsjónarmanninn, gekk
hann til hans með framretta hönd
ina og ofurlítið hikandi á svip-
inn.
„Sváfuð þér vel í nótt, umsjón-
armaður? Afsakið .......en mig
langar til að spyrja yður ráða í
nafni iskjólstæðings míns ....
Þetta er nú beinlínis hiægilegt,
að ég er alveg að sálast úr höfuð-
verk eftir samsætið í gærkvöldi.
Ekki þolir maður nú mikið.. “ í
Og hann settist, eða öllu held
ur hneig, niður í stólinn við borð j
Maigrets.
„Jarðarförin er klukkan tíu,
eða er það ekki rétt hjá mér?“
Hann leit til líkmannanna og
því næst á fólkið, sem gekk í smá
hópum eftir götunni og beið þess
að athöfnin hæfist.
„Okkar á milli sagt, haldið þér
að það sé skylda hans að.... ?
Þér megið ekki misskilja mig.
Við höfum verið að athuga allar
aðstæður, og það er af einskærri
varfærni að . ... “
„Má ég nú fara, Monsieurs?“
Maigret tók ekki eftir spurn-
ingu drengsins. Hann var að tala
við málflutningsmanninn.
„Hafið þér ekki ennþá skilið?“
„Það er að segja, ef maður
rannsakar :.. .“
„Hlýðið ráðum mínum, rann-
sakið hreint ekk neitt.“
„Að yðar áliti er þá sem sagt
bezt að fara, án þess að. ...?“
Of seint. Ernest hrifsaði flaut-
una af borðinu, opnaði dyrnar og
hljóp út eins hratt og fæturnir
gátu borið hann.
„Lagalega séð, þá er aðstaða
okkar ágæt....“
„Ágæt, já.“
„Er kannske ekki svo? Það er
einmitt það, sem ég var að
segja við ....“
„Svaf hann vel í nótt?“
„Hann klæddi sig ekki einu ’
sinni úr fötunum. Hann er mjög
fíngerður drengur, ákaflega við- \
kvæmur, eins og margir ungir !
menn, sem eru af góðu fólki
komnir og. ...“
Líkmennirnir lögðu við hlust- *
irnar, þegar þeir risu á fætur og
borguðu veitingarnar. Maigret
reis einnig úr sæti sínu, klæddi
sig í þykka yfirfrakkann með
flauelskraganum og setti hattinn
á höfuðið:
„Þið hafið báðir möguleika á
því, að laumast héðan í burtu
án þess að mikið beri á, meðan..“
„Meðan á greftruninni stend-
ur? .. En þá verð ég líka sem
fyrst að síma og panta leigubif-
reið handa okkur .... “
„Það er alveg rétt“.
Presturinn var í rykkilíninu,
en Ernest og tveir aðrir kór-
drengir í skrúðfötum. Sóknar-
prestur úr nærliggjandi sókn bar
krossinn og gekk fremur greitt
vegna kuldans. Á leiðinni sungu
þeir sálma.
Sveitafólkið hafði safnazt sam-
an í þéttan hóp, neða við tröpp-
urnar og beið þess er verða vildi.
Að lokum opnuðust hallardvrn-
ar og fjórir menn, sem báru lík-
kistuna á milli sín, birtust í
dyrunum.
Bak við þá sást hávaxinn mað-
urinni í anddyrinu, — Maurice
de Saint-Fiacre — beinn og djarf
mannlegur, en rauðeygður.
Hann var ekki dökkklæddur.
Hann var eini maðurinn, sem
ekki hafði búizt sorgarklæðum.
Hann kom einn og engum sam-
ferða út úr höllinni og aleinn
gekk hann á eftir líkbörunum.
Þaðan sem Maigret stóð, gat
hann séð hús ráðsmannsins, sern
einu sinni hafði verið heimili
hans. En nú voru dyr þess harð-
lokaðar og hlerar fyrir gluggum,
Einnig í höllinni voru tjöld
dregin fyrir alla glugga. Og það
var aðeins í eldhúsinu, sem þjón
ustufólkið fylgdist með öllu í
gegnum gluggana.
Tilbreytingarlaus sálmasöngur
inn rann saman við marrið í möl
inni, þegar líkfylgdin mjakaðist
eftir malbornum veginum.
Kirkjulukkurhar hringdu, lágt
og dapurlega.
Augu Maigrets og greifans
mættust.
Missýndist umsjónarmannin-
um? Honum fannst sem hann sæi
veikt bros flögra um varir
Maurice de Saint-Fiacre. Ekki
kærulaust bros auðnulauss af-
komanda úrkynjaðrar ættar, held
ur alvarlegt bros, þrungið ró-
semd og öruggu trausti.
Meðan athöfnin í kirkjunni fór
fram, heyrðu allir viðstaddir
ganghljóð í bifreið. í henni sátu
tveir niðurlútir menn og áhyggju-
fullir, uppgjafa einkaritari og at-
vinnulaus málflutningsmaður.
SÖGULOK.
Verzlunarráð Isiands
efnir til hádegisverðar í Leikhúskjallaranum fimmtu-
daginn 17. þ. m., kl. 12, vegna komu forstjóra framleiðni-
stofnananna í Danmörku og Noregi. — Þar munu þeir
skýra frá þætti verzlunarinnar í aukinni framleiðslu. —
Þátttakendur eru beðnir að snúa sér til skrifstofu V. í.,
símar 3694 og 4098, fyrir kl. 5 á miðvikudag.
Óllum kaupsýslumönnum er heimil þátttaka, meðan
húsrúm leyfir.
VERZLUNARRÁÐ ÍSLANDS
C.ÞtlSKINSSON t JORNSIN!
Grjótagötu 7 — Símar 3573—5296
puni
MARGSKONAR KERAMIK
Heilds^la Sil^íurteig 4
f Ljosvallagötu 32
Aðalútsölur I
Reykj'avík: J
\ Blómaverzlunin Flóra
M3aðsto*fa Ferðaskrifstofunnar
Hatnarf jö^ður/
Blójnaverzlunin Sóley
SEKKJATRILLUR
fyrirliggjandi
Útvegum
allskonar
flutningabönd og
flutningavagna
LAUGAVEGI 166
51%
þeirra bíla sem framleiddir voru á s. 1. ári í Bandaríkj-
unum voru með CUMMINS dieselvél. Allir stærstu bíla-
framleiðendur vestra nota CUMMINS dieselvélar í bíla
sína. eins og t. d.: White, Mack, International, Rco,
Diamond, Federal, Autocar, Euclid og F W D.
CUMMINS dieselvélarnar eru fáanlegar í stærðum
frá 95—200 hestöfl, til notkunar í stærri bíla.
OllliA?
Afgreiðslumaður
Vantar afgreiðslumann, helzt eitthvað vanan.
Bústaðabúðin, Hóimgarði 34,
Sími: 81804.