Morgunblaðið - 18.11.1955, Blaðsíða 14
14
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 18. nóv. 1955
ANNA KRISTÍN
EFTiR LALLI KNUTSEN
Framhaldssagcm 3
úin. — Hún hvessti á mig augun.
— Þegar faðir þinn kemur með
vöndinn, kemur kannske annað
hljóð í strokkinn. Enginn sá þeg-
ar þið fórum, svo einhver hlýtur
að hafa haft þar hönd í bagga.
Mér þætti fróðlegt að vita hver
látinn verður á tréhestinn vegna
þessarar ferðar.
Ég hugsaði með skelfingu til
tækisins sem stóð bak við hlöð-
una. — Þú heldur þó ekki að okk
ar vegna .... það eru bara þjóf-
. ar og glæpamenn, sem settir eru
þar. — Maðurinn minn var sett-
ur þar, sagði Sesselja. Svipur
bennar varð harður og kaldur.
•— Maðurinn þinn, hvíslaði eg,
bvers vegna? — Af því að hann
i vildi fá mig héðan og heim. aBrn-
ið okkar veiktist og dó. Tíödd
bennar var reiðileg. — Nú get-
! urðu farið til húsbóndans og sagt
j honum þetta, þá fæ ég að prófa
tréhestinn. — Ég sver við all'c
sem mér er heilagt að ég skal
aldrei segja frá þessu, sagði ég
brædd.
Hún tók undír hökuna á rnér
•— Þér þykir vænt um Önnu
Kristínu, þú vilt ekkert illt gera
henni. Tárin komu fram í augun
á mér. Ég hugsaði um barnið sem
dó vegna þess að Anna Kristín
þurfti að fá mjólkina úr brjóstum
móður þess.
— Ef þú nefnir nokkuð um
skógarferð ykkar Önnu Kristínar,
annað en að þið hafið farið ykk-
ur til skemmtunar, þá fer illa. Og
ef þú segir frá því að kjóllinn
hennar hafi verið krypplaður á
bakinu, þá getur það kostað líf
einhvers. — Hver hefir sagt þér
þetta? stundi ég. Hún brosti —
Veiztu ekki að ég er kölluð galdra
kind?
Mér fannst ég vera að kafna
af hræðslu. Ég hafði heyrst hvisk-
ur um þetta í hjúastofunni, en ég
hafði ekki trúað því fyrr en núna.
Hún horfði fast í augu mér og
sagði: — Þú verður að sverja að
þú segir engum neitt. — Ég sver.
Hún kinkaði kolli og byrjaði að
slá vefinn. — Flýttu þér nú og
skiptu um kjól og skó. Móðir þín
sendir sjálfsagt-bráðum eftir þér.
Þú verður að fara niður og heilsa*
gestunum. — Eru komnir gestir?
spurði ég forvitnislega.
Það var alltaf mikið um að
vera við gestkomur. Stundum
dvöldu þeir líka vikum og mán-
uðum saman og þá var sífelldur
gleðskapur á Mæri. — Það er
bezt að slá ekki slöku við vefn-
aðinn, sagði Sesselja, jú það eru
komnir gestir. Höfðinginn Ivar
Mogensen, höfuðsmaður, bróðir
hans og mágkona. Flýttu þér að
hafa kjólaskipti. — Kallarðu
hann höfðingja? Hann er upp-
skaíningur! Hún lagði í skyndi
fingur sinn á varir mínar. —
Segðu ekki þetta. Höfuðsmaður-
inn er mikilsmegandi maður og
vitur maður og svo er hann rík-
ur. — Bróðir hans var venjuleg-
ur bóndi áður en hann varð það
fjáður að hann gat lánað kóng-
num fé. Mogensen höfuðsmaður
hefir líka lánað kónginum pen-
inga. En hann er hættur að græða
á því. — Gættu að tungu þinni.
Hvar heyrir þú allt þetta? —
Pabbi sagði það við mömmu.
Hann hélt að enginn heyrði það
nema hún. — Og þú stendur á
hleri. Hún tók í öxlina á mér og
sagði lágt: — Höfuðsmaðurinn
verður mágur þinn, barn. Þér er
bezt að gera eins og ég segi þér.
Ég starði skilningssljó á hana.
Ég minntist alls sem gerst hafði
um daginn, hræðslu minnar við
hjörtinn, orða Önnu Kristínar um
♦'lóttann að heiman, augnaráðs
Lárusar er hann leit á systur
mína. — Þú lýgur, sagði ég hægt.
I Hún svaraði ekki. Ég hélt áfram
1 ákafari: — Það má ekki verða.
Hún vill það ekki. Þessi ólaglegi,
gamli maður og Anna Kristín!
Fröken Orning, erfingi Mæris,
verður að giftast sómasamlega.
! Síðast þegar hann var hér kallaði
móðir mín hann ómenntaðan
rudda. — Þú ert of ung til að
t hlusta svona vel eftir öllu sem
þú heyrir. Hann er ríkur Óðal
hans og Mæri samanlagt. Það
er ekki óálitleg eign. Anna Krist-
ín er heppin.
i Ég var með grátstafinn í kverk-
| unum. Ég horfði á brúnt, hrukk-
ótt andlit Sesselju. Kveldsólin
sendi geisla sína inn til okkar og
þeir mynduðu rauðan geislabaug
um höfuð hennar. Síðar hefir mér
oft dottið í hug að það hafi verið
fyrirboði örlaga hennar. En nú
hugsaði ég bara um Önnu
Kristínu. — Þau mega ekki gera
þetta. Hún elskar annan mar.n.
Treyjan hennar var.... Sesselja
spratt á fætur, föl í andliti, og
augnaráðið sem hún sendi mér
fyllti mig skelfingu. — Ef þú
segir þetta við aðra en mig get-
ur það orðið afdrifaríkt. Mundu
að þú hefir svarið að þegja. —
Ég sver, tautaði ég skjálfand.i af
hræðslu.
3. kafli.
í stað þess að skipta um föt,
eins og Sesselja hafði sagt mér,
læddist ég inn í hjúastofu Þar
hafði ég verið stöðugur gestur
til þess er ég var 11 ára og
mamma komst að því að ég hélt
mig þar. Uppeldi mitt hafði ég
því fengið hjá vinnufólkinu.
Slæmt var það ekki en það sómdi
ekki hefðarkonu.
Ég opnaði dyrnar í hálfa gátt
og hin gamalkunna lykt úr hjúa-
stofunni barst á móti mér. Hér
þótti mér gott að vera. Hér öðl-
aðist ég vitneskju um margt sem
13 ára unglingur ætti ekki að
hlusta eftir.
Nú var verið að tala um trúlof-
un Önnu Kristínar. Sá, sem hafði
orðið var Hjálmar Blydt. Hann
var gamall, hrukóttur og tann-
laus, en hvassyrtur. Það var
hlustað á það sem hann sagði.
Hnn var sá eini af vinnumönn-
unum, sem hafði verið í útlönd-
um. — Þetta hefði aldrei skeð í
tíð gamla kóngsins, sagði hann
um leið og ég kom inn. Þá voru
aðalsmennirnir sannir aðals-
menn, og Ivar Mogensson mundi
hvorki hafa orðið höfuðsmaður né
tengdasonur á Mæri. Hann hefði
aldrei komizt lengra en að giftast
ríkri kaupmannsdóttur. Allir
hlógu.
Nú sá ég að ráðsmaðurinn var
inni í hjúastofunni. Það kom
ekki oft fyrir að hann væri þar.
Hjálmar sagði: Sumir hestar eru
kynbornir stríðshestar, aðrir eru
áburðarklárar. Eins er það með
mennina. Sá sem er fæddur í
bændastétt verður að vera þar,
hvort sem honum líkar betur eða
ver.
Ég gekk til Hjálmars og spurði:
— En ef maður tekur nú folald
frá áburðarhryssu og elur það ,
upp sem stríðshest, hvað þá? — |
Hvaðan í ósköpunum kemur þú? '
Já, ég skal svara þessu. Inni í
viðhafnarsalnum situr mágur
þinn. Farðu inn og virtu hann
fyrir þér, þá veiztu hvað ég á
við. — Skammastu þín ekki
Hjálmar, sagði Pétur ráðsmaður.
Komdu ekki þessu inn hjá barn-
inu. Hjálmar hélt áfram. — Það
tekur langan tíma að skapa góð-
an stríðshest. Mörg, mörg ár.
Nú kom Dorethea í dyrnar. Það
var dugleg, rauðhærð stúlka, sem
verið hafði á Mæri í mörg ár.
Hún kom inn, tók mig og hálf
bar mig út.
Dorethea þvoði mér nú hátt og
lágt. Ungrú Schlutter, herþergis-
þerna mömmu, kom með fína
franska hárvatnið hennar. Kjóll-
inn minn var fallegur, úr grænu
flaueli. Þgar búið var að klæða j
mig þfaði ungfrú Schlutter ú hár- J
inu á mér, sem Dorethea hafði
greitt og sett net yfir. — Það er .
hjúastofulykt af henni, sagði hún
geðvonskulega. Hún var af þýzk-
um ættum, feit og löt og reglu-
legur augnaþjónn mömmu. —!
Hún getur alls ekki borðað með
Indíánarnir koma
15.
Nokkru seinna var Sesilíus hækkaður í tign fyrir vasklega
framgöngu móti Indíánunum. Var hann enn um hríð í víg-
inu og fór í margar árásarferðir. Unnu menn hans ávallt
sigur, og að ári liðnu var svo komið, að Englendingar réðu
lögum- og lofum á þessum slóðum.
Þegar Sesilíus hafði verið tvö ár í hinni nýju heimsálfu,
var hann leystur frá störfum og fékk heimfararleyfi. Ferðin
gekk vel til Englands og þegar þangað kom, hætti hann í
hernum og settist að á búi sínu. Hann varð fjörgamall mað-
ur og minntist oft hinna erfiðu daga í nýju heimsálfunni.
S Ö G U L O K
Ný sending af
tcipu- og unglingakápum
Verzlun Krisíín Sigurðardóttir
Laugavegi 20
Ný sending
af hollenzkum
vetrarkápum
FELD UR
Laugavegi 116
Mjög fjölbreytt
úrval af
gluggatjaldaefnum
FELD UR
Laugavegi 116
INíý sending
Utlcndir síðdcgiskjólar .
GULLFOSS
Aðalstræti
Ný sending af
enskum og hollenzkum
vetrarkápum
Verzlun Kristín Siyurðardsttir
Laugavegi 20
Nýkomið!
kvenbomsur
með loðkanti
fyrir lágan og
hálf-háan hæl
Skósalan
Laugavegi 1