Morgunblaðið - 07.12.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 7. des. 1355
i
ir
-ZSZZ
ANNA KRISTÍN
EFTIR LALLI KNUTSEN
Framhaldssagan 19
ert þú ekki, ívar. — Það heldur
Anna Kristín, þó hef ég dáð hana
og elskað, já tilbeðið jörðina,
sem hún gengur á, en allt til
einskis. — Betri menn en þú hafa
slitið samvistum við eiginkonur
sínar, sagði ég þurrlega. — Og
mér minni menn hafa gert eigin-
konurnar að þrælum sínum.
Berðu Önnu Kristínu kveðju
mína og segðu henni að skilnað
:'ái hún ekki fyrr en annað hvort
okkar sé liðið lík. Hann bar flösk-
una upp að vörunum og saup dug
iega á. Ég gat ekkert sagt.
13. kafli.
Sólin hækkaði á lofti og vorið
hélt innreið sína. Á stórbúum er
oft mikið um að vera á vorin.
Kæti og fögnuður setja sinn svip
á fólkið og vinnuafköstín verða
eftir því.
En nú var þetta með allt öðr-
um hætti á Mæri. Þunglyndi
ívars lagðist eins og mara yfir
okkur öll. Áður fyrr hafði hann
unnið öll sín embættisstörf af
samvizkusemi, en nú var hann
sjaldan allsgáður.
Anna Kxistín var fallegri en
nokkru sinni fyrr, þetta vor. Það
sá ívar, en það hafði ekki góð
áhrif á skapsmuni hans, síður en
svo. Hann formælti fegurð henn-
ar, jafnvel í áheyrn vinnufólks-
ins.
í seinni tíð var vinfengi þeirra
’Gynters og ívars orðið svo náið,
að þar gekk ekki hnífurinn á
milli. Mér fannst, að af öllum
illum öndum á Mæri, væri
Gynter sá versti. Honum fylgdi
drykkjuskapur og peningaspil, og
það var hann, sem kom flestum
deilum af stað milli hjónanna.
Með lymsku og undirferli hafði
hann lag á að gera ívar viti sínu
fjær af afbrýðisemi og hatri,
því að nú efuðumst við ekki um
að hann var farinn að hata Önnu
Kristínu, engu síður en hún hann.
Dag nokkurn sagði systir mín
við mig: — Varaðu þig á Gynter,
vina mín, hann hefur vald yfir
ívari. Ef hann fær þá flugu í
höfuðið að þú skulir verða eigin-
kona hans, þá verður ekki langt
Stúikur
vantar nú þegar til afgreiðslu- og veitingastarfa.
Upplýsingar, Aðalstræti 8, kl. 6—7.
Saltsíldarflök
NORÐANSÍLD
Höfum aftur fyrirliggjandi saltsíldarflök, beinlaus og
roðlaus á áttungum.
MIÐSTÖÐIN H.F.
Vesturgötu 20 — Sími 1067 og 81438
Mjallhvítar-hveitið
fæst í öllum búðum
SnowWliíte'sj^
5 pund
10 pund
25 kg
50 kg
SnowWhite^if^'
5 punda bréfpoki 10 punda léreftspoki
Hveitið er framleitt aðeins úr bezta
hveitikomi
Biðjið ávallt um
„Snow White" hveiti
( M j allh vítarhveiti)
Wessanen tryggir yður vörugæðin
þangað til hann fær bæði þig og
| Eiði. — Aldrei skal það verða,
hrópaði ég æst, ég læt ekki neyða
mig til neins. — Heimskingi!
sagði systir mín þurrlega. Við kon
urnar erum réttlausar. Við ráð-
um ekki yfir líkama okkar, hvað
þá heldur eigunum. ívar er fjár-
ráðamaður þinn. Ef hann játar
bónorði fyrir þína hönd, er það
sama og þú gerðir það sjálf.
— Það er ekki langt síðan að þú
sagðir að ívar myndi helzt vilja
að ég yrði ógift alla mína ævi.
— Já, en með Gynter er öðru
máli að gegna. Hann og ívar eru
orðnir eitt. Þar að auki veit ívar
að ég hata Gynter. Það er ærin
ástæða til þess að hann gefi hon-
um þig. — Nei, sagði ég og hristi
1 höfuðið, ívar er ekki vondur
maður. — Er hann ekki vondur
maður? sagði Anna Kristín með
þunga, hann er sjálfur Satan í
mínum augum. Ég er viss um að
hann hikar ekki við að selja þig,
ef hann hefur von um að græða
á því. — Hún gekk hnarreist
fram í eldhúsið.
— Viltu vera svo góður að
leggja á hryssuna fyrir mig?
sagði hún við einn vinnumanninn.
Þessi og þvílík orð við hjúin voru
beztu vopn hennar gegn Ivari.
Þau glöddu fólkið og höfðu þau
áhrif að ást þess og aðdáun beind
ust að Önnu Kristínu, en ekki
húsbóndanum.
j Um kveldið sá ég systur mína
ríða eina frá bænum, og skömmu
seinna kom Gynter. ívar tók vel
á móti honum eins og vant var,
I og ekki leit á löngu þar til þeir
sátu yfir rjúkandi toddýi. Spilin
voru tekin fram og ég vissi að
Gynter myndi ekki fara fyrr en
langt væri liðið á nótt.
Þegar við þrjú vorum að borða
kveldmatinn sagði Gynter allt í
einu: — Blessuð frúin er ekki
heima, eða hvað? ívar svaraði (
ekki. Hann var orðinn drukkinn.
Ég leit beint í lítil, lymskuleg
augu Gynters og svaraði: — Hún
reið niður í Birkihlíð með lækn-
ingajurtir til Kristínar. Gynter
þurrkaði sér um munninn. — Þú
átt góða konu, ívar, sagði hann
svo, hún er góð við alla, jafnt
ókunnuga sem kunnuga. — Á ég
að fylla glasið? sagði ég kulda-
lega. — Já þökk fyrir, jómfrú.
Þér búið til næstum því jafn gott'
öl og móðir mín sáluga. Því að ég
geri ráð fyrir að þér bruggið og
bakið á Mæri. Ég get einhvern
veginn ekki hugsað mér að kon-
an þín geri það, ívar. Enn svar-
aði ívar ekki, en ég sá að hönd
hans skalf.
Gynter hélt áfram: — Ég mætti
liðsforingjanum á leiðinni hing-
að. Auðvitað gekk ívar í gtldr-
una. — Hvaða liðsforingja?
spurði hann. — Jörgen Randulf.
Eru aðrir liðsforingjar sér á veg-
inum að staðaldri? í hvert ein-
asta skipti sem ég kem hingað,
og það er svei mér ekki svo
sjaldan, mæti ég honum. í kveld
var hann einn, aldrei þessu vant.
Andlit ívars varð dökkt af reiði.
Hann stóð þegjandi upp frá borð-
um og við gengum inn í skrif-
stofuna.
Gynter fannst kalt og bað um
púns. Ég gekk þegar fram í eld-
húsið og með hjálp vinnukvenn-
anna bjó ég til ilmandi púns, sem
ég bar svo inn il þeirra. Ég sé,
að þeir voru báðir mjög drukkn-
ir. ívar leit á mig blóðhlaupn-
um augum og sagði: — Læstu
útidyrunum og fáðu mér svo lyk-
ilinn. — Hvenær varð það siður
á Mæri að læsa útidyrum? spurði
ég reiðilega. — Þegar húsfreyjan
á Mæri varð að gálu, sem hélt
sig úti allar nætur, svaraði hann
strax. — Ég hélt að þú værir
meiri maður en svo að þú gerðir
Unglinga
vantar til að bera blaðið til kaupenda við
Skeggjagötu — Eskihlíð — Kringlumýri.
JííorgttttblaSið
\
n W NIÐURSOÐNIR
JARÐARBER
PERUR
PLÓMUR
ÞURRKAÐIR
GRÁFÍKJUR í pökkum
SVESKJUR
BLANDAÐIR
EPLI
ed JJrióIjánóá<m (Jo. L.j
Flauel
SLÉTT
SPEJL
RIFFLAÐ
Laugavegi 60 — Sími 82031
Tweed
kjólaefni, margir litir nýkomið
Laugavegi 60 — Sími 82031
Gólfteppi
Gólfteppafilt
Laugavegi 60 — Sími 82031