Morgunblaðið - 16.12.1955, Síða 14

14
MORGVNBLAOIB
Föstudagur 16. sept. 1955
1
ANNA KRISTÍN
EFTIR LALLI KNUTSEN
Góðar jólagjafir
Silkilifir
í kössum
Keramik leir,
Olíulitakassar
Laugavegi 62 — sími 3858
rrc
Framh'aldssagan 27
hræddist sig og svo komst ég að
því að ást hans var aðeins losti og
hamslaus girnd. Þess vegna er
ég hingað komin, þú verður að
hjálpa mér. — Geymið þennan
orðaflaum, frú, þar til þér hafið
meiri þörf fyrir hann en nú. —
Ætlarðu þá ekki að hjálpa mér?
..purði Anna Kristín. — Það hefi
ég ekki sagt, en sú hjálp sem ég
læt yður í té verður ekki vcitt að
viðstöddum vitnum.
— Viltu vera svo góð að bíða
mín útifyrir, sagði systir min við
mig. Fyrst datt mér í hug að
neita, en ég sá að það var þýð-
ingarlaust. Ég greip í dyrahand-
fangið og smeygði mér út. Það
var koldimmt, en mér þótti þægi
legt að fá kalda rigninguna fram-
an í heitt andlitið. Ég heyrði ein-
hver ólæti utan úr myrkrinu.
Jokum og fylgdarmaður minn
voru horfnir.
Ég var óstyrk og kvíðafull, og
þegar stór svört vera birtist allt
í einu við hlið mína æpti ég upp
yfir mig. Vot hönd var lögð á
Bíddu, meðan beltið að þér kræki!
Bíddu, eða vöndinn strax ég sæki!
Þarna sleiztu sundur bæði böndin!
Bíddu nú, á meðan ég sæki vöndinn!
Allir munu hafa yndi af þessari fallegu bamabók,
En hvað það var skrýtið.
KEILAVIK
KEFLAVIK
NAUSUNGABUPPBOÐ
Nauðungaruppboð það, sem auglýst var í dagblöðunum
9. des., um sölu á 48 rúllum af vindingavír, 1 hönk af
rafmagnskapli, rafmagnsborvél og Regnapemngakassa,
fei fram á morgun, laugardaginn 17. desember, í Bryggju-
húsinu í Keflavík og hefst kl. 2 e. h.
Uppboðshaldarinn í Keflavík 16. des. 1955.
Alfreð Gíslason.
öxl mína. — Uss, jómfrú, þér meg
ið ekki vekja alla í nágrenninu.
Þetta er bara ég, Lárus.
Ég held ég hefði ekki orðið
meira undrandi þó að hann hefði
trúað mér fyrir því að hann væri
sjálfur engillinn Gabríel. —
Lárus, hvíslaði ég. Drottinn minn
dýri, ert það þú, sem hefir fylgt
. okkur hingað í kvöld? — Já. —
Ég gat aldrei talað við þig heima
á Mæri. Hvar hefirðu verið öll
þessi ár? Og hvernig komstu
undan forðum?
Hann hló, og ég þekkti íága,
glaðværa hláturinn hans. — Þeg-
ar hesturinn yðar datt gleymdi
faðir yðar mér. Fyrst leyndist ég
I nokkra daga í skóginum, svo
lagði ég af stað til Þrándheims og
komst þangað á tveim vikum, en
það voru langar vikur. — Og svo?
— Svo þegar hingað kom gekk
ég á fund hanns hér í bænum og
sagði honum alla söguna. Hann
í kom mér um borð í skip, sem
I sigldi til Spánar. Þar gekk ég í
; herinn. — Og nú ertu hjá
j Carstensson? — Já. Rödd hans
! var orðin svo dimm og fullorð-
insleg, ólík þeirri sem ég mundi
eftir.
Við heyrðum fótatak, sem færð
■ ist nær og nær og dökkur, þögull
I skuggi kom í áttina til okkar. Ég
þrýsti mér upp að Lárusi — Það
I er bara pabbi, sagði hann sefandi.
| — Hamingjan góða, hvað er jóm-
frúin að gera hér úti í rigning-
; unni? sagði Jokum. — Það er
I allt Kötju að kenna, svaraði ég,
hún vildi tala við systur mína
eina. — Bannsett galdrakindin,
tautaði Jokum.
Hann gekk að hurðinni og sló
á hana með stafnum sínum. —
Katja, ljúktu strax upp! Dyrnar
opnuðust og Anna Kristín stóð
þar há, hnarreist og drembileg á
svip. — Er nauðsynlegt að til-
kynna öllum bænum að Katja
hafi gesti?
Hún sneri sér að Kötju. —
Þökk fyrir. Borgunina fékkstu
og ef þú ekki þegir fær böðullinn
atvinnu, það skal ég sjá um. Hvít-
ur höfuðbúnaður Kötju lýsti eins
og líkklæði í myrkrinu. — Það
held é að þér getið ekki, frú.
Þér þurfið á mér aðh alda síðar.
Héðan af verður ekki snúið við.
— Ég vildi óska að ég sæi þig
aldrei framar, sagði systir mín
lágt, tók í hönd mér og við flýtt-
um okkur af stað. Katja stóð ein3
og stór, ógnandi skuggi í dyrun-
um og starði á eftir okkur.
16. kafli
Sjórinn var spegilsléttur þegar
við héldum frá Þrándheimi, áleið-
is að Hlöðum. Það var mistur í
lofti og næstum óbærilega heitt.
ívar var geðvondur eftir drykkj
una undanfarna daga. Hann og
Ebbe sótu með sitt staupið hvor
og töluðu saman. Aftur á voru
Anna Kristín og Lárus í djúpum
samræðum, en ég heyrði ekkí
orðaskil.
Ég gekk í áttina til Ebbe og
heyrði þá að ívar sagði gremju-
lega: — Ekkert skil ég hvers
vegna þú varst að ýta mér þang-
að. Hann er ekkert gáfaðri né dug
legri maður en þú. — Jú, hann er
mjög vitur, og ég sæki oft ráð til
hans. — Þú ert ekki í hernum, en
! það veiztu, að hann er óvinur
þeirrar stéttar. — Ég hefi aldrei
í heyrt að hann væri óvinveittur
I borgaralegum liðsforingjum. Og
j þú ætlar vonandi ekki að telja
mér trú um að í æðum þér renni
aðalsblóð.
ívar stóð upp böívandi 'og gekk.
til Önnu Kristínar. Ég greip í
handlegg Ebbe. — Hvern erúð þið
að t'álá um? Mér skríkáði fótur
og var nærri dottin. Ebbe greiþ
í mig og sagði: — Ég gæti trúað
Aukin þægindi — Aukin híbýlaprýði
Siðasti daguv
í kvöld lýkur
HEIAIILISTÆKJA- og
LAIHPASÝIMINGIJ
HEKLU H. F. í Listamannaskálanum
★ Fylgist með allra síðustu nýjungum
heimilistækja,
★ Sjáið hve auðveldlega þau vinna
heimilisstörfin.
Ókeypis aðgangur !
Ókeypis happdrœtti
t kvöld r
lýkur sýningunni
HEKLA H.F.
STÚLKA
óskast um næstu áramót á skrifstofu Náttúrugripasafns-
ins. Þarf að hafa góða málakunnáttu og vera vön vél-
ritun. Uppl. kl. 2—4 í dag og næstu daga í skrifstofu safns-
ins í Þjóðminjasafnsbyggingunni (gengið inn frá Mela-
vegi). Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
Leciton er dásaml. sap-
an, sem til er. Froðan
fíngerð, mjúk og ilmar
yndislega. — Hreinsar
prýðilega, er óvenju
drjúg. Eg nota aðeins
I>eciton sápuna, sem
heldur hörundinu ungu, "
mjúku oe hraustlegu.
I ,
t ÍhL' % "' v
LECITON
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
I. Orynjóifsson & Kvaran