Morgunblaðið - 17.12.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLABIB
Laugardagur 17. des. 1955
ANNA KRISTIN
EFTIR LALLI KNUTSEN
Framh’aldssagan 28
að forvitnin ætti eftir að verða
jpér að fjörtjóni, kæra vinkona.
Við vorum að tala um Griffen-
feld. Ég saup kveljur af æsingu.
Griffenfeid, sem hafði hafizt úr
fátækt og umkomuleysi til hinna
æðstu metorða, misst síðan stöð-
una og verið dreginn fyrir lög
og dóm, og sat nú í fangelsi í
'Munkhólmi.
— Fenguð þið að tala við hann?
— Auðvitað, ég heimsæki hann
oft. — En ég hélt.... Hann hló
og greip fram í fyrir mér. —
Spurðu mig ekki, svo að ég neyð-
ist ekki til að skrökva að þér. —
Hann tók allt í einu utanum mig
og þrýsti mér að sér. Ég lokaði
. augunum og andaði að mér ilm-
Inum, sem mér fannst alltaf
fylgja Ebbe. Það var ilmur af
tóbaki, kölnarvatni og hreiniæti.
— Það er svo góð lykt af þér,
sagði ég. Hann brosti og sleppti
mér. — Hefðarkona myndi aldrei
iaaga orðum sínum svona, sagði
tiann. — Ég er hrædd um að ég
sé engin hefðarkona. Manstu til
dæmis kveldið, sem við komum
til Þrándheims, þá drakk ég
meira en góðu hófi gengdi. —
Hvernig fannst þér það? — Ég
veit ekki hvað ég á að segja um
það, en nú veit ég hvers vegna
ívar drekkur. Það er af því að
vínið gerir mann sterkan, glaðan
og hugrakkan sem Ijón.
Hann varp öndinni mæðulega.
— Það vildi ég að foreldrar mín-
ir hefðu sett mig í heiminn
tuttugu árum seinna en raun ber
vitni. Silurðu mig? — Já, sagði
ég hugsandi.
í fyrsta sinn á ævinni fannst
mér að mér væri illa við Önnu
Kristínu. Hvers vegna þurftu all-
ir karlmenn að tala um hana við
mig? Auðvitað var hún fögur
kona, en það var líka eitthvað
annað og meira en fegurðin, sem
gerði hana éftirsóknarverðari öll
um konum. Ég get ekki skilgreint
hvað það var. Ef til vill sak-
leysið, sem alltaf hvíldi yfir
henni, hvað sem hún gerði? Ef
til vill glaðværð hennar og lífs-
fjör, eða kannske reiðiköst henn-
ar, sem hún bætti jafnskjótt fyr-
ir með tárum og iðrun?
— Mér finnst þú ekki vera gam
all, bætti ég við. Hann brá fing-
inum undir höku mér og snéri
andliti mínu að sér: — Ég skal
minnast þessara orða, vina mín,
sagði hann. — Hvaða orða? — Að
þér finnst ég ekki of gamall. —
Of gamall til hvers? Hann and-
varpaði. — Ég vona að góðu engl-
arnir verndi sakleysi þitt sem
lengst, elskulega barn.
Nú heyrðum við hróp í Merete:
— Viljið þið ekki fá súkkulaði?
Lárus kom með krukku fulla af
heitu súkkulaði sem ég saup vel
á, en brenndi mig heiftarlega í
tunguna. Lárus hló hjartanlega
en Ebbe saeði: — Seztu, Lárus,
og talaðu við jómfrúna. Ég er lík-
lega orðinn full gamall til að
skemmta henni. Og hann gekk
þungurh skrefum burtu.
— Hvað sögðuð þér við hann,
jómfrú? spurði Lárus lágt. — Ég
veit það ekki, sagði ég undrandi,
hann sagðist harma það að vera
ekki tuttugu árum yngri, þá hefði
hann getað eignazt systur mína
fyrir konu og þá sagði ég að mér
fyndist hann ekkert gamall. Hann
sagðist ætla að muna þessi orð
mín og þá skildi ég ekki hvað
hann meinti. Annað fór okkur
ekki á milii.
; Ég tók aftur krukkuna og
dreypti á, en súkkulaðið var enn
of heitt. — Ætlið þér aldrei að '
liæra að gæta tungu yðar jömfrú? (
sagði Lárus brosandi. — Ég skal
reyna að gera það, sagði ég auð-'
mjúklega. — Hvar fékkstu þenn-
an rýting? — Á Spáni. Hann
spennti af sér leðurbeltið og fékk
mér það og rýtinginn. Hann var
mjög fallegur, silfurskeftur. Ég
dró hann úr skeiðum. Það glamp
aði á stálið. — Hver gaf þér
hann? Hann hló. — Kona sem
ekki var eins forvitin og þú, ég
var herdeildarfélagi bróður henn-
ar. — Ég hélt að Spánverjar væru
tregir til að sýna ókunnugum
mönnum systur sínar og konur.
— Viljinn dregur hálft hlass,
sagði hann leyndardómsfullur, ég
var ekki vesæll vinnupiltur á
Spáni, jómfrú.
Ég fylltist gremju vegna orða
hans, þó undarlegt mætti virðast.
Ég leit á hann og mér varð ljóst
að Lárus var óvenjulega glæsi-
legur maður. Hann var klæddur
veiðimannabúningi, stutttreyju
úr hjartarskinni og hvítri lín-
skyrtu með pípukraga. Hann not-
aði ekki hárkollu. Svart, þykkt
hár hans lá í hrokknum lokkum
niður með eyrunum og niður á
hálsinn. Hann var magurleitur og
brúnn í andliti, svartbrýnn og
dökkeygður.
Þegar ég leít af Lárusi sá ég
að systir mín og Merete höfðu
lagt á borð og framreitt ágæta
máltíð þarna á þilfarinu. Við
gengum til þeirra. Ebbe var sezt-
ur við borðið og byrjaður á
steiktri gæs, sem fyllt var alls
konar góðgæti. — Það er ein-
kennilegt, sagði ég, að nú langar
mig ekkert í þennan veizlumat,
þó að mig dreymdi um hann
heima á Mæri. Merete hló og rétti
mér reykt hjartarkjöt. — Borð-
aðu þetta, sagði hún, þú hefir
sama smekk og karlmennirnir. Ef
til vill hefurðu líka karlmanns-
hjarta. — Hvað áttu við? spurði
ég. Merete brosti. — Karlmanns-
hjartað á að vera hraust, göfugt
og falslaust. Sannur maður á að
hlúa að því góða i fari vina sinna
og fyrirgefa brestina. Hann hatar
ekki óvini sína, það ber vott um
lágan hugsunarhátt. Hjarta hans
er tært sem lindin og skírt sem
gullið. Er þetta ekki rétt hjá
mér, Anna Kristín? — Ég hefi
lítið vit á hjörtum karlmanna,
sagði systri mín þurrlega, og
þessa fyrírmynd hefi ég aldrei
heyrt um og þaðan af síður
kynnst.
Ég var alltaf að hugsa um
Ebbe. — Hvers vegna var bróðir
þinn að heimsækja Griffenfeld?
Hvað getur hann sótt til manns,
sem er í ævilöngu fangelsi? —
Litli kjáninn þinn, sagði Merete,
lítið eitt hæðnislega. Heldurðu að
hinn mikli Griffenfeld geti ekki
gefið Ebbe margt ómetanlegt? —
Hvað? Allan þann vísdóm, sem
reynslan hefir kennt honum,
sagði Lárus hægt. Við þögðum
litla stund. Svo sagði Merete. —
Lárus, settu matinn ofan í skrín-
urnar. Eftir tæpan klukkutima
höfum við náð áfangastað.
17. kafli.
Þegar skútan rann upp í lend-
inguna á Mæri, heyrðust fyrstu
þrumurnar. Það var óveður í
aðsigi.
Ráðsmaðurinn hafði rifað segl-
in og þegar báturinn kenndi
grunns, stukku hann og Jokum
út í sjóinn og settu skorður við
MYIMDATÖKUR
Annast eftirleiðis allskonar myndatökur í samkvæmum,
heimahúsum og á stofu.
Víðimel 19, inngangur frá Reynimel — Sími 81745
STJÖRNU LJÓSMYNDIR
Elías Hannesson.
T ilkynning
Að gefnu tilefni tilkynnum við, að sala verksmiðja
til einstaklinga er með öllu óheimil. Hins vegar hafa
verzlanir innan Sambands smásöluverzlana ákveðið að
selja sultu í 3 og 5 kg umbúðum á mun lægra verði en
í smærri umbúðum.
SULTUFRAMLEIÐENDUR
SAMBAND SMÁSÖLUVERZLANA

LONGINES UR eru mest
heimsviðurkennd fyrir
vandaða framleiðslu
LONGINES ÚR er því
óskanna úrið.
Kaupið LONGINES ÚR
Verðið er samkeppnis-
fært.
Gull vasa úr, gull arm-
bands úr og stál í fjöl-
breyttu úrvali, hefur
Guðni A. Jónsson,
úrsmiður.
Öldugötu 11. Reykjavík.
hrærivélarnar
hafa náð mestum vinsældum hér á landi
Sannar það bezt að við höfum nú
þegar selt upp alla jólasendinguna
sem kom fyrir skömmu síðan
Fáum því nýja sendingu
með flugvél á priðjudag
Kenwood hrærivélin er ódýrust miðað við
stærð og gæði
Henni fylgir:
Þeytari, hrærari og hnoðari. Hakkavél grænmetis-
og kornkvörn og plastyfirbreiðsla.
Verð kr. 2.600,00
H E KLA
Austurstræti 14 — Sími 1687
UMBÚÐAPAPPÍR
40 og 57 cm. rúllur
KRAFT P APPÍR
90 og 120 cm. rúllur
CHELLOPHANPAPPÍR
Eggert Kristjónsson & Co. h.í.
Mesti annatími
allra húsmæðra fer í hönd. — Léttið yður slörfin með
því að láta okkur annast heimsendinguna.
Hilntarsbúð
Njálsgötu 26 - Þórsgötu 15
SÍMI 7267