Morgunblaðið - 21.12.1955, Blaðsíða 14

14
4f ORGUNBLABI*
Miðvikudagur 21. des. 1955
pcrr-aic-ji-z: -ac-1 ac. ar..^rxi.—-Jig. ■ J»z=ranEr---.3rgT7,jn^
ANNA KRISTÍN
) ,
EFTIR LALLI KNUTSEN
*

F ramh.aldssa.gari 31
Að lítilli stundu liðinni lædd-
ist Sesselja inn til okkar. —
Gefðu mér eitt staup af franska
'arennivíninu, sagði Anna Kristín.
pegar Sesselja kom með það
cæmdi systur mín það þegjandi,
setti það siðan frá sér og þurrk-
aði sér um munninn. — Þú ert
ekki með öllum mjalla, sagði ég,
— Jú, sagði hún, nú ætla ég að
,-ýna hver ræður húsum hér á
Mæri. Segðu stúlkunum . að
’feggja á borðið, Sesselja. ívar
Viorðar graut eins og venjulega.
Augu þeirra mættust. — Já, án
hans getur hann ekki verið, sagði
Sesselja mjúkri röddu. — Á ég
að gefa honum seljasmjörið með?
— Já, það er sjálfsagt orðið mátu-
lega þrátt, sagði systir mín harð-
lega.
Þannig var mál með vexti að
ívar datt stundum í hug að fara
að spara og byrjaði þá oftast á
því að láta okkur öll borða
smjör, sem farið var að þrána.
Líkaði öllum það illa, sem von
var.
— Sæktu smjörskeið og
krukku, hélt systir mín áfram,
ÆvisagnðHtlð
ég ætla sjálf að ná því ofan í
kjallara. Sesselja svaraði ekki,
en kom brátt með trésleif og tin-
krús. — Þetta er ekki smjöraskj-
an, Sesselja, sagði ég, smjörið
vernsar um allan helming við að
geyma það í þessu íláti. — Það
vei’ður nógu gott handa ívari,
sagði systir mín snúðugt, greip
lyklakippuna af Sesselju og gekk
út.
Dorothea fór að leggja á borðið
og ég gekk fram í eldhús.
Skyndilega datt mér í hug að ég
gæti huggað systur mína, ef ég
næði tali af henni einni og ég
flýtti mér á eftir henni niður í
kjaliarann.
Kjallarinn á Mæri var djúpur
og vel byggður. Allan ársins
Strandamenn
með myndum af 500 manns er vegleg ióla-
gjöf handa öllum, sem unna þjóðlegum
fræðum
4ra herbergja
Ibúð í vesturbænum
i góðu standi til sölu. — Laus nú þegar. — Uppl. gefur
Málflutningsskrifstofa Einar B. Guðmundsson, Guð
laugur Þorláksson, Guðmundur Pétursson.
Austurstræti 7. Símar 3202 og 2002
Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—5
hring var þar ískalt. Þar voru
geymdar öltunnur, brennivíns-
ámur, ýmsar búsafurðir og fleira.
Hún varð mín ekki vör, því að
hún sneri baki við mér. Ljósið
hafði hún sett frá sér og skóf
smjörið upp úr tunnu með sleif-
inni og setti það í tinöskjuna.
Mér sýndist hún strá salti á það
um leið. — Hvers vegna saltarðu
smjörið? spurði ég undrandi.
Henni brá sýniléga og hún sneri
sér snöggt að mér: — Hvað á það
að þýða að læðast svona aftan að
mér? sagði hún gremjulega. —
Mig langaði til að tala við þig,
sagði ég. — Og þurftirðu endi-
lega að laumast á eftir mér nið-
ur í kjallara til þess? Hvernig
veiztu að ég er að salta smjörið?
— Ég sá það.
Hún var móð eins og hún kæmi
af hlaupum og kinnar hennar
rjóðar. — Þú ætlar auðvitað að
hlaupa með það til ívars? —
Hvaða ástæða væri til þess? sagði
ég steinhissa, það getur vel verið
að smjörið batni við saltið. En þú
veizt það, Anna Kristín, að ég
hef aldrei gert það uppskátt, sem
þú hefur trúað mér fyrir. Þó að
birtan væri dauf í búrinu, sá ég
að svipur hennar var undarleg-
ur. — Það er nú líklega ekkert
trúnaðarmál þó þú sæir mig salta
smjörið. — Auðvitað ekki, sagði
ég særð, en ef ég get komið í veg
fyrir að ívar hreyti í þig ónotum
vegna smjörsins, með því að
þegja, þá geri ég það að sjálf-
sögðu. Mér þykir svo vænt um
þig, elsku systir mín, að ég vil
allt fyrir þig gera. — Viltu lofa
mér því að þegja yfir öllu, sem
þú sérð og heyrir til mín í fram-
tíðinni, hversu óskiljanlegt sem
það kann að virðast þér? — Já,
svo sannarlega hjálpi mér guð.
Andlitsdrættir hennar breytt-
ust skyndiiega, svipurinn varð
mildur og hún leit svo ástúðlega
á mig, að mér vöknaði um augu.
— Ég vildi óska að þig henti
aldrei neitt illt, systir mín góð,
sagði hún blíðlega. Þú þyrftir að
giftast og eignast þitt eigið heim-
ili. Hjá mér er þér ekki hollt að
vera. Hún fékk mér öskjuna, tók
ljósið og sagði. — Við skulum
koma. Stuttu seinna leiddumst
við upp kjallarastigann.
Bókaunnendur!
í bókinni Listamannaraunir er eitthvað fyrir alla, ýmsir
skemmtilegir kvistir, þar á meðal Tengdamæður, Góðglaðir
sjómenn, Kærar vinkonur, Andatrúarfólk, Spákonur,
Veiklaðar kunningjakonur og margt fleira. Eflið hag ís-
enzkra bókmennta með því að styðja ungu skáldin. Unið
^ður við lestur Listamannaraunanna í jólafríinu. — Bókin
fæst í öllum bókabúðum.
ÚTGEFANDI.
Við settumst nú að borðum.
Gynter réðist á steiktan grís, en
ívar byrjaði á grautnum.
— Grautur er nógu góður mat-
ur handa hverjum sem er, sagði
hann, réttu mér smjörið, kona.
Anna Kristín greip smjöröskjuna.
Hún var óvenjulega föl í andliti.
Eftir því tók víst enginn nema
ég, því að Gynter var í óðaönn
að skera sundur steikina, en
ívar bjó til holu í grautinn fyrir
smjörið.
— Ætlarðu að taka þrælinn
með þér á veiðarnar á morgun?
sagði Gynter og lét sem hann
tæki ekki eftir okkur konunum.
1— Já, ég gerði honum orð að
hitta mig með morgunsárinu. Ég
JóEasaia á lömpum
í Listamannaskálanum
Á boðstólum verða yfir 200 gólf- og borðlampa
fró Ameríku og Þýzkalandi.
Verð við allra hæfi.
Aldrei hefur sézt eins mikið úrval lampa samaa
komið á einum stað á Islandi.
Sjálfsafgreiðsla.
Fallegur lampi er fögur jólagjöf.
HEKLA H.F.
M YUMG
Við bjóðum ávallt það bezta
ROTAFLEX
skermamir eru koiunir aftur.
ROTAJFLEX eru lampaskermar framtíðarinnar —
nýtt form — nýtt efni.
ROTAFLEX lampaskermar gefa góða birtu, draga ekki
mikið úr ljósmagninu. — Þægilegir til að
vinna við og fallegir í útliti. — Fallegir litir.
ROTAFLEX skermar safna ekki í sig ryki eða óhreinind-
um og þá má þvo úr volgu sápuvatni.
Með hinum léttu og stílhreinu línum ROTAFLEX eru
þeir hentugir til notkunar þar scm óskað er eftir failegri
og þægilegri lýsingu á heimilum, skrifstofum og viðar.
ROTAFLEX lampa í eldhús er hægt að hækka og lækka.
Aðalumboð á íslandi fyrir ROTAFLEX
Raforka
Laugavegi 63. — Vesturg. 2. —• Sími 80946.
ítalskir luxirshálsklútar
meðal annars puresilkiklútar og ullarklútar.
GULLFOSS
Aðalstræti.
Nýkomiö
Rafmagnsþurrkur 6, 12 og 24 volta
*
Bílaraftækjaveri!. Hafldórs Olaíssonar
Rauðarárstíg 20 ■— Sími 4775