Morgunblaðið - 24.12.1955, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 24. des. 1955
^ Daglega llfið ^ Gleðileg jól Daglega lifið
Gleðileg jól
Jólaóskirnar
Hermann Raspe, yfirbruggari
— krónan er ekki nógu stöðug og ölið ekki nógu sterkt.
Að þaS rigni minna
— og m&ira öl seljist
um. Mikið borðað og mikið
irukkið en þó ekki eins mikið
il og hér, heldur Rínarvín og
Æóselvín.
— Hver eru tómstundamál yf-
jrbruggarans?
— Lestur. Aðallega ísk blaða
>g léttari bóka og svo enskra
ita. En það gengur hálf illa að
æra, þegar maður er orðinn 54
\ra. Væri ég 25, þá skyldi ég
ala íslenzku — en nú reynist
>að erfiðara.
— Ef þér ættuð jólaósk. Hver
/rði hún?
— Ég mundi óska að það
igndi ekki svona mikið á næsta
ári óg á því, sem er að líða.
Hálftíma síðar kom ég aftur
í ölportið með ljósmyndarann.
Þá tók yfirbruggarinn mig af-
síðis og sagði. Má ég ekki breyta
óskinni. Ég vil heldur óska að
ölið mitt líki betur og enn meira
seljist á næsta ári — skítt veri
með rigninguna.
Það er ómaksins vert að skála
við eitthvert matborð hátíðanna
fyrir yfirbruggaranum, sem ölið
okkar góða bruggar. Hann brugg
ar ölið, en drekkur það ekki
sjálfur! — ekki að neinu magni.
Skál í hans eigin öli!
SVH)EÐ: Port Ölgerðar Egils — Og hvað hugsið þér til jól-
við Frakkastíg. — Persónur: anna?
yfirbruggarinn og blaðamaður í Það eru sömu jólasiðir í
Við Morgunblaðið. — Stund: Þýzkalandi og á Islandi. Að-
Dagurinn fyrir messu Þorláks fangadagur, jóladagur og 2. i jol
helga.
Það var ös í portinu — allir
Bð kaupa öl. Við spurðum
Um yfirbruggarann og eftir ýms-
Br krókaleiðir var okkur bent á
mann úlpuklæddan, góðlegan, en |
þó svipmikinn og virðulegan. Ég
Begi honum nafn mitt og erindi
Bg held áfram: |
— Okkur er sagt að þér séuð ( til mín litla frænka mín. Hún um daginn var barið létt á dyrn-
yfirbruggarinn hér og þess vegna er 0r j mömmuleik þar fyrir ar.
langar okkur að leggja fyrir yður ^ utan, því það er skjólgott þar og — Kom inn, sagði ég.
Hokkrar spurningar. hlýtt — móti suðri. Hún á þar — Ertu að sofa? sagði hún
— Það er bara svo mikið að j skjólinu „sín börn“, bakar sínar um leið og hún gekk að sófan-
brúnleitu kökur og stjórnar sínu um þar sem ég lá. Og við tókum
heimili þar. Hún á sínar áhyggj- tal saman — bamahjal. Það er
ur — jafnvel „heimilisáhyggjur" unaðslegt að setja sig inn í barns-
— en um þær vill hún ekki tala, hugann, hlusta á hin barnslegu
þá verður hún feiminn, því hún vandamál hins daglega lífs —
Að fá bollastell í
jólagjöf frá einhverjum
UM sumarmorgna I.efur hún á gluggann nú í kuldunum —
stundum komið í gluggann enda er hann harðlokaður. En
'gera núna — viijið þér ekki
koma eftir jól, segir hann og er-
lendur hreimur raddarinnar er
allmikill.
— Já, en það átti að vera fvrir
niðri fyrir, og bætti síðan víð:
— Ég er svo hrædd við hana.
Og því má skjóta inn í, að
það er ekki að ástæðulausu, því
köttur þessi, svört og mikil læða,
er hefur hreiðrað um sig hér í
nágrenninu hefur hlaupið á böm
m. a. Ástu —• sögupersónu okkar.
— Ég þurfti að fara til hennar
Helgu í dag í myrkrinu, hélt Ásta
áfram. Ég var svo hrædd. Ég
læddist fyrst fram hjá húsinu þar
sem kisa er á bak við og svo —
stökk ég til Helgu.
— Hver er Helga?
—• Það er hún Helga á Lauga-
teig 13. Við leikum okkur saman.
Hún er í tímakennslu og hún
þekkir stafina. Ég hlakka svo til
að fara í tímakennslu.
—• Hvað viltu helzt fá í jóla-
gjöf, Ásta?
— Ég vil bollastell og mamma
segir að ef ég sé góð, þá fái ég
það kannski. Jólin eru bráðum
og nú á að fara að setja upp
jólaskrautið heima hjá mér.
— Hvemig er það?
— Það er svona í loftinu. Og
svo er jólatré sem snýst og jóla-
sveinn sem hneigir sig. Pabbi bjó
þetta allt til í fyrra.
— Veiztu hvað jólin eru, Ásta?
— Það er.... (Hún verður
vandræðaleg á svipinn, lítur í
kringum sig). Það er dagur.
Og svo vill hún eyða þessu og
segir: Það var sett upp jólatré
þarna niður frá í dag. (Hún á
við tréð á Teigatorgi). Það kom
bíll og hífði það upp. Eg var þar
og Ásdís systir. Svo á að setja
Ijós á það.
Ég gat einskis spurt. Ég skildi
hvað þetta var stór dagur i henn-
ar lífi. Hún sá kisu borða rottu
og jólatréð sett upp! Þetta fyllti
litla bamshugann hennar. En hún
vildi tala og sagði:
— Veiztu hvemig sundbol
ég á?
— Nei.
— Hann er gulur. Mamma gaf
mér hann.
— Notarðu hann stundum?
-— Já, ég hef farið í laugarnar?
Hún Sólveig er svo góð.
— Hver er Sólveig?
— Það er hún Sólveig, sem
passar okkur. Hún lofar okkur
að koma með sér í laugarnar og
hún gefur okkur stundum gott
og hún hefur lofað okkur að
koma heim til sín. Hún er svo
góð.
Aftur varð þögn, en svo sagði
Ásta litla sem er fjögurra ára:
— Hver á þetta gott, og horfði
á skál sem stóð á sófaborðinu.
— Þú mátt fá þér, sagði ég.
Hún fékk sér, stakk upp i sig
og sagði: — Jæja. Nú þarf ég að
fara.
Að ferðast og kynnast
nýjum hlutum og löndum
|ólablaðið. Það tekur aðeins 5—10
jnínútur.
— Mikið að gera núna.
veít að „börnin ‘ hennar eru bara vera barn eitt augnablik.
dúkkur og „kökurnar" eru bara — Hvað ætlarðu að segja mér
mold. En hún og ég tölum oft núna, Ásta mín? Hún heitir Ásta
Blaðamaðurinn verður að ve>-a saman um hin og þessi önnur Lovísa og er dóttir Jónu Stein-
fikveðinn og ýtinn og ekki þýðir efnj 0g þag er alltaf lífgandi grímsdóttur og Leifs Steinars-
Bð gefast upp. hressing, að byrja daginn með sonar á Hofteigi 14. Hún er 4 ára
— Eruð þér þýzkur? því að tala við hana út um gömul.
— Já. gluggann. Hún er snemma á fót- — Veiztu það, að kisa borðaði
— Hvert er nafnið, með leyfi? um alltaf. rottu í dag út á Laugateig.
— Hermann Rar;pe. j En þetta er eiginlega minning — Sástu það?
— Hafið þér ve úð hér lengi? ■ líðins sumars. Hún kernur ekki — Já, sagði hún og var mikið
— Ég kom til íslands 1953.
— En viljið þér ekki segja
Bkkur eitthvað urn yður áður en
þér komuð hingað
Þama var ísinn brotinn og
hinn þýzki bruggari sagði:
' — Ég átti í 15 ár heima í
Vestur-Berlin. Fg var starfs-
maður „Berlíner Kmdl“ — brugg
meístari þar. Annars er ég fædd-
ur í Kiel 1901. Þar var faðir
minn bruggmeistari og afi minn
var einnig bruggmeistari og
Starfaði lengst af í Meglenburg.
Áður en ég kom til „Berlínar
Kindl“ starfaði ég hjá „Holstein"
í Hamburg og „Eeck“ í Bremen.
en áður en starf mitt sem brugg-
jmeistara hófst, nam ég við
„Lehreanstalt fur Brauercimeist-
Bcn“. Það Var árið 1924.
— En hvernig líkar yður á
Islandi?
— ísland er gott land — mér
líkar mjög ve! En krónan er
ekki nógu stöðug' Og bjórinn er
ekki nógu sterkur. Þið Ts’end-
ingar ættuð að levfa framleiðslu
fifengs öls — að roinnsta kosti til
útflutnings. Þið hafið betra vatn
en allir aðrir og ölið ykkar getur
því orðið heimsins bezta öl.
— Já, en það þýðir ekki um
Bterkan bjór að tala. Alþingi tel-
llr ísl. þjóðina ekki nógu þrosk-
aða til að umgangast slíkt. En
hvað segið þér um ölið, sem þér
bruggið okkur, pilsnerinn og
hjórinn?
— Það er mjög gott öl bruggað
feftir gamalli ’ fovmúlu dansk-
íslenzkri.
— Eigið þér fjöJskyldu hér? |
— Konu. i
Ásta Lovísa í glugganum
— jólaskrautið hjá mér er svona í loftinu!
my|EÐ blíðu brosi spyr hún hvern
Jxl viðskiptavininn af öðrum
hvað hún get’ gert fyrir hann.
Hún fer hratj, um búðina, nær
í bækur, sýnir þær og selur —
og afgreiðir næsta mann. Alltaf
er hún jafn kurteis og vingjarn-
leg við hvern sem er.
— En fólkið er mjög misjafnt,
sagði hún er ég hitti hana að
máli í gær. Sumir eru hrana-
legir og stundum dálítið frekir
og hversu vel, sem maður gerir,
! er ekki að finna, að þeim sé
gert til hæfis. Aðrir eru einstak-
lega almennilegir, og fullir
þakklætis, þó að maður geri
aðeins sjálfsögðustu hluti fyrir
þá.
Þannig finnst henni fólkið
vera — þú og ég — og hún fær
stutt kynni af mörgum, því t. d.
í gær var bókabúðin svo til full
frá morgni til kvölds.
Stúlkan heitir Guðrún Þórar-
insdóttir, á heima að Barónsstíg
61 og er dóttir Þórarins Helga-
sonar frá Látrum. Hún er að
nokkru leyti alin upp í sveit,
starfaði um tíma við afgreiðslu
í Björnsbakaríi, var síðan um
% árs skeið í vefnaðarvörubúð
og hefur nú í rúmt ár verið
í ísafoldarbókabúð.
— Og hver finnst þér bezta
búðin af þessum?
— Mér finnst skemmtilegast í
Isafold.
— Af hverju?
— Ég hef gaman af því að
vera innan um bækur — og svo
er bara svo gott að vinna þar.
— Lestu mikið?
— Já, talsvert, ef ég hef tíma
til og skemmtilegast lesefni
finnst mér ævisögur og svo skáld
sögur.
— Hvernig vilt þú eyða tóm-
stundum þínum?
—1 Gjarnan lesa — og ferð-
ast. Ég hef ákaflega gaman af að
sjá mig um og hef ferðast tals-
vert hér heima. Og lengi hefur
mig langað að fara út fyrir poll-
I inn og í vor ætla ég til Dan-
merkur.
— Skemmtirðu þér mikið —
ég á við á dansleikjum?
— Já, nokkuð — en bezt fer
á að það sé gert í hófi.
— Hvað viltu helzt dansa?
— Valsa — og tangó.
Guúrun l»orannsdóttir
— valsar og ævisögur.
— Hvað finnst þér um piltana,
jafnaldra þína?
— Mér líkar vel við þá. Þeir
mættu vera dálítið kurteisari og
tíllitssamari.
Ég skrifa þetta niður mér til
minnis, en þá grípur hún fram
í, og segir: —■ Skrifaðu þetta
ekki. Mér finnst þeir ágætir.
— Þér finnst sem sagt gaman
að lifa?
— Já, og ég vona að mér
auðnist að lifa lengi.
— Þar sem þú ert nú aðeins
tvítug, þá ætt þér að geta orðið
að ósk þinni. Þú gætir kannski
lifað í 80 ár enn.
— Ég gæti vel hugsað mér að
lifa lengur, ef heilsan verður
góð.
— Ef þú ættir eina jólaósk,
hvers myndurðu óska þér?
— Sjá eitthvað af heiminum,
t. d. að ferðalagið mitt á næsta