Morgunblaðið - 24.12.1955, Blaðsíða 7

Laugardagur 24. des. 1955
MORGUNBLAÐIÐ
39
Allir borgararnir eru þingmenn, allir skipa bœstarétt og
sameiginlega annast þeir allar framkvœmdir
ina við útihúsin. Verkstjóri þeirra
er Andrés Davíðsson kennari.
Hann leiðbeinir þeim, hvernig á
að tyrfa og bráðlega eru sprottn-
ir upp allt í kringum hann hinir
leiknustu tyrfingameistarar. Og
verkinu miðar áfram hratt, því
að hendurnar eru margar.
Ilann skellur á með skúrum
við og við, en þessir garpar láta
það eins og vind urn eyru þjóta.
Þeir eru flestir með sjóhatta á
höfðinu og hrekkur vatnið af
þeirri öflugu brynvörn. Á tún-
inu skammt frá þeim liggur hey-
ið í saeti, hrakið og sigið. Þetta
er rosasumarið 1955. Væri veðr-
ið betra er ekki ólíklegt, að all-
ur hópurinn tæki sér hrífu í
hcnd. Hefur nokkur þá haft á að
skipa sterkara snúníngsliði? Það
myndi hefja sannkallaða leiftur-
sókn yfir flekkinn.
UVER MISSIR AF TÚR?
Inn á milli skorpanna segja
þeir veiðisögur aí' sjálfum sér.
— Ég fékk einn svona stóran
©g tvo svona stóra, segir regn-
stakksbúinn kappi og mælir hina
ósýnilegu fiska milli handanna.
Hann hafði kvöldið áður verið í
hópi drengja, sem fóru á bátn-
um út á vatnið til veiða.
— Það getur vel verið, svarar
annar, en þið Hrafnarnir genguð
svo illa frá bátnum, að þið miss-
ið eina ferð úr. Þið hentuð ár-
iunum allt í kringum ykkur eins
og fjaðrafoki.
’ — Néi, það er ekki satt, við
vorum þá ekki búnir að ganga
£rá árunum, en gerðum það
seinna. Það eruð þið uglurnar,
sem missið úr túr, af því að þið
voruð ekki allir með björgunar-
belti á ykkur í síðasta róðri.
SOLTNIR MENN
Rétt í þessu glymur klukkan
heima í skálanum. Það er hringt
í matinn. Vinnumóðir menn og
soltnir leggja niður verkfærin og
snúa heim. Það er vist af öllum
sólarmerkjum, að í dag verður
etið mikið af fiskibohum og sæt-
súpu á Úlfljótsvatni.
Við innganginn að skálanum
tökum við vosklæðin af okkur
og röðum stígvélunum upp í
reglu í forstofunni. Síðan eiga
allir að þvo sér vel um hendurn-
ar og greiða sér.
— Þegar ég ætla að ganga inn
1 borðstofuna, klappar drengur
nokkur á öxlina á mér. Ég hef
tekið eftir því að hann hefur um
sinn horft snörum augum og með
gagnrýnissvip á félaga sína.
— Heyrðu manni, segir hann.
Heldurðu að þú fáir að fara
svona ógreiddur inn að borða.
— Ja, mikil vandræði, segi ég.
Þið strákarnir skuluð nú ekki
taka mig ykkur til fyrirmyndar.
En ég er svo stríhærður, að ég
er fyrir mörgum árum búinn að
gefast upp á að greiða mér og
geng aldrei með hárgreiðu.
— Mér er sama, segir hann. —
Lög eru alltaf lög og hérna gildir
það að enginn fær matarbita fyrr
en hann er búinn að greiða sér.
— Þetta voru nú meiri vand-
ræðin, og mig sem langaði svo í
þessar ilmandi fiskabollur í
tómatsósu, segi ég og tek það
ráð að renna guðsgreiðunni með
tindunum fimm gegnum hárlubb-
ann.
— Jæja, ætli maður sleppi þér
ekki með þetta. fyrst þú ert gest-
ur, segir þá stráksi og gaman-
samt glott brýst út á vörum hans,
sem sýnir, að allt var þetta í
gamni gert. En víst er um það,
að eftirlit er stöðugt haft með
því að nauðsynlegustu hreinlætis
reglum sé haldið og drengirnir
sjálfir skiptast á um að vera
löggæzlumenn.
ÁHUGAMÁLIN MÖRG
Vinnudeginum á Úlfljótsvatni
lýkur klukkan hálf fimm. Þá er
farið að taka saman verkfærin,
síðan þrífa vinnufötin og þvo sér
og drukkin miðdagsmjólk. Síðan
ráða drengirnir hvað þeir gera
við tímann fram að kvöldmat
Oft að kvöldlagi er haldin
kvöldvaka. Ýmsar skemmtan-
ir eru þá viðhafðar. Vinstra
megin stjórnar skólastjórinn, !
Björgvin Magnússon, spurn-
ingaþætti. Að neðan er hóp-
söngur.
klukkan hálf átta. Þegar gott er
veður fara þeir á veiðar eða
ýmsa útileiki. Knattspyrnan er
langvinsælasta íþróttin. Stend-
ur nú einmitt yfir keppni milli
þjóðflokkanna og er metnaður-
inn milli þeirra e. t. v. hvergi
meiri en einmitt í þeirri keppní.
Annars eru áhugamálin jafn
mörg og drengirnir.
í LÖGRÉTTU
Á þessum tíma eru 'iika kveðn-
ir upp dómar, ef svo mætti segja.
Eru þeir einkamál drengjanna,
sem skólastjói i skiptir sér ekki
af, nema það fari út i öfgar.
Ákæruatriðin eru ýmiskonar og
skal ég nú taka dæmi um það.
Tveir strákarnir kallaðir Ingi og
Siggi ’iöfðu komið of seint í
kvöldmatinn daginn áður. Allir
hinir strákarnir höfðu orðið að
bíða í 10 mínútur við matborðið,
því að enginn má byrja að snæða
fyrr en allir eru komnir. Söku-
dólgarnir höfðu þá verið upp á
Gnípum og ekki athugað, hvað
tímanum leið. Loks komu þeir í
matinn. Þá var að sinni ekkert
sagt og ekkert gert.
En daginn eftir var sett dóm-
Með þessu er leystur margur
hnúturinn. Drengjunum lærist
með því að t æða um deilumál sín
fremur en að bæla þau niður innra
með sér, þar sem þau gætu ann-
ars vaxíð og snúist upp í fjand-
skap. Þetta er ekki sízt nauðsyn-
legt á slíkum stað, þar sem dreng-
irndr koma sinn úr hverri áttinni.
Þar er hætt við mörgum árekstr-
um, að minnsta kosti til að byrja
með. En þessi og Önnur atvik eru
vel til þess fallin að ala þá upp í
félagslegum þroska, enda verða
þótt sumir væru jafnvel laglaus-
ir, og að komast í mútur. En yfir
sumarið læra drengirnir mörg
söngljóð. Og þá var haldin get-
ráun. Skipaði hver þjóðflokkur
sinn mann og hljóp þeim nú kapp
i kinn.
— Hvað geturðu nefnt margar
bílategundir á 10 sekúndum.
— Jú, aðspurður þekkti nú ýms
ar bilategundir, en það var að
sjálfsögðu erfiðara að þurfa að
muna þær allar á svo skömmum
tíma: —- Ford, Dodge, De Soto,
drengirnir flestir góðir félagar og jbíðum nú við, Volkswagen, ha.. . .
vinir, einkum þó þeir sem búa I — Tíminn búinn. Þá er sá
Öllum skyldum er skipt milli drengjanna og fá þeir til skiptis það hlutverk að þvo upp. Hérna
sést vinstra megin mynd af góðum npprennandi eiginmanni. Hægra megin er fóðurbæti deilt út.
Síðan er farið í háttinn.
— Daginn áður hafði kom-
ið sælgætissending frá foreldr-
um eins drengsins. Af fúsum vilja
þess félagslyndis og bræðralags,
sem drengimir hafa læi't í dvöl-
inni, afhenti hann aht sælgætið í
sameiginlegan gotterissjóðs, sem
allir njóta svo góðs af. Enginn
myndi kæra sig um að vera einn
að tyggja karameliur eða bryðja
i brjóstsykur, meðan félagar hans
hefðu ekkert miili tannanna. Sú
: sending, sem þeim þykir annars
j öllum vænzt um, er að fá bréf frá
pabba og mömmu. Þau hafa alltaf
svo ntargar fréttir «ð flytja. —
Sjálfir hafa drengirnir góðan á-
setning að vei a dugiegir að skrifa,
en hjá mörgum vill verða nokkur
I misbrestur á þyí.. Það er alltaf
svo mikið að gera og svo mikið
um að vera. En í staðinn hafa þeir
þá þeim mun meiri fréttir að segja
þegar þeir koma heim um haustið,
stæltir og stórir karlar, veðuribitn-
ir o færir í flestan sjó.
4» FINNA GULLIÐ
Hámarki nær ánægjan af dvöl-
inni að Úlfljótsvatni e. t. v. síð-
ustu dagana, þegar farið er í skáta
leiki úti á víðavangi. Eru þeir með
ýmsum hætti, en hafa það sam-
merkt með sér að þeir ná yfir stórt
landsvæði og þarf til að koina
kunnátta i að gera landabréf, lesa
kvöldið er kyntur varðeldur úti
horn til að finna rétta stefnu, stika
út vegalengdir. En al)t sumarið
hafa drengirnir verið að læra
þetta og ýmislegt fleira.
Einn þessara leikja er nefndur
„Að finna gullið". Kvöidið áður en
leikurinn fer fram, fer skólastjór-
inn út í hagana, kemur hann fyrir
í þúfnakollum, á girðingastaurum,
í grjótvörðum og hvar sem er, litJ
um pappírsmiðum, sem á orn
skráðar með dulmáli, leiðibeiningar
um hvert og hvernig haga skal
ferðinni. Þessir miðar, .sem eru
milli 20 og 30 talsins leiða svo að
lokum til fjársjóðsins, þar sen»
hann er falinn í jörðu. Síðar um
kvöldið er kynntir varðeldar úti
undir berum himni í haustmyrkr-
inu, sem læðist að. Það er glatt á
hjalla og að þessu sinni er veittur
tvöfaldur skammtsr af „fóður-
bæti“.
Daginn eft.ir er pakkað niður.
Fáninn er felldur við lúðraþyt og
ættjarðarsöngva. Landnemarnir
ákveða að leggja ríki sitt niður,
i í nokkra mánuði. Og bifreiðin
brunar með þjóðfélagsborgarana
suður til Reykjavíkur.
Þeir hafa áreiðanlega fundið
margan fjársjóð í þessari sumar-
dvöl sinni. Þeir hafa fundið gulliS
í drengilegum leik og í því að fá
að bera ábyrgð á sjálfum sér á
aldursskeiðinu, þegar þeir eru ad
hætta að vei*a keltulböm. — Litlir
lófar þeirra bera svolitlar siggöi ð-
ur eftir hrífu og reku og í dverg-
ríkinu við Sog hafa þessir drengir
byi'jað að öðlazt skilning á því af
einföldum dráttum síns eigin
borgríkis, hvernig mannfélagiá
verður að starfa í gagnkvæmn
trausti, félagslyndi og réttlæti. —
Þjóðfélagið væntir þess að hver
maður geri skyldu sína.
þing úti á flötinni og málið rætt,
hvort þeir hefðu nokkuð sér til
afsökunar. — Nei, það höfðu þeir
ekki. Svo að til að bæta fyrir
brotið urðu þeir að sækja hvor
sína vatnsfötuna niður í Fossá.
Annað dæmi var að einn stærri
strákanna hafði verið vondur við
einn sinna minni meðbræðra.
Þetta hafði nú gengið svo langt
að ekki varð hjá þvi komizt að
taka málið til rækilegrar athug-
unar. Fyrir þetta varð sökudólg-
urinn að ganga berfættur eftir
rauðamölinni frá hiiðinu og
heim. Það var ansi sárt í iljun-
um en meiðir engan. Og allir
hinir drengirnir voru vottar að
því að réttlætinu var fullnægt.
Flestir þeirra hafa einhverntíma
gerzt brotlegir í einu eða öðru,
en allur hópurinn var grafal-
varlegur og fullur ábyrgðartil-
finningar.
I saman í kofa, eru af sama ætt-
flokki. —
★
| Dra kvöldið hafast. þfcir við inni.
Þá vinna þeir að ýmis konar
föndri, hlusta á útvarp, spila
ibridge, sem margir hafa einmitt
kert síðan þeir komu austur. Og
við og við éru haldnar kvöldvökur.
Varð ég einmitt áhorfandi að
einni slíkri samkomu, meðan ég
dvaldist þarna. Skólastiórinn,
Björgvin Fr. Magnússon og aðstoð
annaðurinn, Andrés Daviðsson,
settust í stóla í öðrum enda sam-
komusalarins. En strákarn.ir sett-
ust á gólfið, í hálfþring fyrir fram
an þá.
KVÖLDVAKAN
Fym var lesin framhaLdssag-
an. — Síðan voru sagðar ýmsar
aðrar sögur, söngvar voru sungnir
og galaði þar hver með sínu nefi,
næsti. Hvað geturðu nefnt mörg
islenzk skip á 10 sekúndum.
— Gullfoss, Lagarfoss, Detti-
foss, Tröllafoss, Lagarfoss ..
— Búinn að nefna hann!
— Nei, -— jú, líklega var ég bú-
inn að nefna hann.
— Tíminn búinn.
Þannig gekk þetta koll af kolli.
Siigurvegarinn, sá, sem hafði ver-
ið skjótastur að hugsa, hét Sig-
valdi og ávann hann sínum flokki
heiður kvöldsins.
BETRA EN SÍLDARMJÖL
Ýmislegt fleira var geit. — Að
lokum var flutt sameiginleg bæn
og síðan var „fóðurbsetinum" út-
hlutað, áður en farið var í rúmið.
„Fóðurbætirinn" er sælgæti,
súkkulaði, karameRur, brjóstsykur
og lakkrís. Er þessum mikilvægu
bætiefnum blandað vísindalega
saman í réftum hlutföllum.
Þ. Th.