Morgunblaðið - 30.12.1955, Blaðsíða 7
ir
Föstudagur 30. des. 1955
MORGVNBLAÐIÐ
I
Alfreö
Minningarorð
Fæddur 21. ágúst 1908.
Dáinn 24. desember 1955.
D A G er til moldar borinn
einn af vinsælustu borgurum
þessa bæjar, Alfreð Andrésson,
leikari, er lézt að heimili sínu,
Hverfisgötu 117, aðfaranótt 24.
desember.
Alfreð var fæddur hér í
Reykjavík, 21. ágúst árið 1908,
og voru foreldrar hans hjónin
Guðný Jósefsdóttir og Andrés
Nielsen, er lengi bjuggu á Lauga-
vegi 23A, og eru mörgum eldri
Reykvíkingum að góðu kunn.
Alfreð 61 allan sinn aldur hér í
bænum, og var því Reykvíking-
ur í húð og hár, enda unni hann
fæðingarbæ sínum öllum öðrum
Btöðum fremur. Árið 1938 kvænt-
íst Alfreð eftirlifandi konu sinni,
Andrésson leikari
lieinu
iá
i Lailu, sem nú er sautján ára að
aldri.
Eftir ferminguna gekk Alfreð
í Verzlunarskóla íslands, og lauk
þaðan prófi árið 1927. Fyrstu ár-
in eftir að hann útskrifaðist úr
Verzlunarskólanum vann hann j
að verzlunarstörfum hjá ýmsum
fyrirtækjum hér í bæ, lengst af
hjá O. Johnson & Kaaber, en u
fljótt fór að bera á því að hugur uppskriftir að gómsætum an við þeyttar eggjarauðumar ogf
hans stefndi í aðra átt, og varð ábætisréttum, sem myndu sóma sykurinn. Matarlímið er lagt t
honum það snemma ljóst að leik- sár prýðilega á matborðinu á bleyti, dregið upp úr því og
Ábœfisrétfir
fyrir áramófin
ÉR FARA á eftir nokkrar I Mjólkin er soðin og hellt sam-
listin átti hug hans allan. Það
var árið 1931 að hann kom fyrst
fram á leiksvið. Lék hann lítið
hlutverk í leikritinu „Október-
dagur“ eftir Georg Kaiser. Þótt
hlutverkið væri veigalítið, þá var
það nógu stórt til þess að sýna
að Alfreð heitiim hafði þegið!
gamlárskvöld eða nýársdag.
SÚKKULAÐIBtÐINGUR
60 gr. súkkulaði
6 dl. mjólk
um 50 gr. maizenamjöl
vanillusýkur.
Súkkulaðið er brytjað í einn
látið bráðna til fulls í kaffintí
og því síðan hellt í eggjarauð-
urnar. Látið þetta bl&ndast veA
saman og síðan er þeyítum rjém -
anum bætt út í (varlega). Búð -
ingurinn er annað hvort látinn
í litlar skálar og ofan á hverja
skál er látinn örlítill þeyttui*
IUinnÍBigarorð:
Þorsteinn J. Gíslason,
Brown, Manitoba
VÍK er milli vina, og hún slík byggð þegar ég hafði þar á hendi
mikla og óvenjulega leikara- dL af mjólkinni. Mjölið er hrært rjómi og valhnot, eða þá að hatm
hæfileika í vöggugjöf. Varð þetta út með hluta mjólkurinnar, og er látinn i skál, skreyttur meðl
Ingu Þórðardóttir, leikkonu, og smáhlutverk upphaf af löngum afgangurinn af mjólkinni er hit- þeyttum rjóma og valhnetum.
áttu þau eina dóttur barna, og merkilegum listamannsferli. aður upp að suðu og síðan hellt
Síðan árið 1931 hafði Alfreð ver- út í jafninginn, ásamt súkkulað-
ið daglegur gestur á leiksviðum inU 0g vanillusykrinum. Þetta
höfuðstaðarins, ef svo má að orði er látið sjóða í nokkrar mínúi-
komast, og þótti ómissandi í öílum ur (hrærið vel í á meðan)
að ég frétti ekki lát míns gamla
vinar Þorsteins J. Gíslasonar að
Brown fyrr en nú nýlega, um 5
mánuðum eftir lát hans. Vildi
ég mega biðja fyrir nokkur minn-
ingarorð um' hann.
Þorsteinn var fæddur í Flata-
fungu í Skagafirði, 12. maí 1875,
af góðu fólki í báðar ættir. Jón
faðir hans, var sonur hins mikla
búhölds Gísla Stefánssonar í
Flatatungu, sem Bólu-Hjálmar
orti um fagurlega og byrjar svo:
Hvaðan er brauð það,
á borði stendur?
Hefir sjóli vor
sent oss gjafir?
En svo var kvæði þetta til kom-
ið, að Gísli lá lengi rúmfastur, en
komst til heilsu. Þakkaði hann
guði heilsu sína með því að hann
útnefndi þiggjendur
þrettán í tali,
fatlaða, vanfæra
féleysingja.
Útbýtti hann meðal þeirra 200
ríklsdölum, sem ekki var smá-
ræðis fjárnæð 1 þá daga, og hélt
þeim veglega veizlu. Meðal
þeirra var Bólu-Hjálmar, og hann
kunni að borga fyrir smælingj-
ana, svo að eftirminnilegt hefir
orðið.
Móðir Þorsteins var Sæunn
Þorsteinsdóttir, afkomandi Rutar,
systur séra Jóns Konráðssonar,
hins nafnfræga klerks og fræði-
manns á Mælifelli.
Þorsteinn fluttist 8 ára að aldri
með foreldrum sínum til Vestur-
heims, og bjuggu þau fyrst í ís-
lendingabyggðum í Norður-
Dakóta í Bandaríkjunum, og þar
andaðist faðir hans 1893, en Þor-
steinn tók þá við bústjórninni
með móður sinni. Nokkru síðar
fluttust þau ásamt fleiri land-
nemum frá N. Dak. norður yfir
landamærin og settust að í
Brown-byggð, rétt norðan við
landamæralínuna. Höfðu íslend-
ingar forustu í þeirri byggð og
þau Þorsteinn forustu meðal ís-
lendinganna.
Ég kynntist fólkinu í þessari
prestsþjónustu á árunum 1912—
1915. Rak Þorsteinn þá verzlun
í Brown og hafði póstafgreiðslu.
Bæði af þessiun sökum og svo
því, hvernig heimili hans var,
mátti kalla það miðdepil þessarar
byggðar. Bjó hann með móður
sinni og systur sinni Oddnýju, og
var sá maðurinn, sem mest kvað
þeim gamanleikj um, sem hér og síðan helt í ábætisskálar,
hafa verið sýndir síðustu áratug- ! sem skolaðar hafa verið með
ina. Vann hann jöfnum höndum vatni, eða þá í form, framreitt
hjá Leikfélagi Reykjavíkur, með þeyttum rjóma eða ávöxt-
Fjalakettinum og Bláu stjörn- um_
unni, auk þess sem hann lék tvö
IS MELBA
I :itið stóra matskeið af van-
illuis í ábætisglas og sundur -
skorna niðursoðna ferskju ofatx
á. Skreytið með þeyttum rjóma.
hlutverk hjá Þjóðleikhúsinu.
Þess utan hafði Alfreð komið
fram á óteljandi skemmtunum
bæjarbúa, baiði með sjálfstæða
þætti og gamanvísnasöng, og
einnig ferðazt um landið þvert
og endilangt og skemmt lands-
mönnum með sinni óviðjafnan-
legu kímni og gamansemi.
Árið 1947 dvaldist Alfreð í
Danmörku við leiklistamám,
ásamt konu sinni. Það orkar ekki
KREMROND
50 gr. maizenamjöl
6 dl. rjómi
2 eggjarauður
60 gr. sykur
vanilla.
Mjölið er hrært með litlu af
rjómanum — suðan er látin koma
upp á rjómanum, mjöljafningn-
um hellt út i og þetta látið sjóða
í nokkrar mínútur og hrært vel
í á meðan. Eggjarauðumar eru
þeyttar með sykrinum og van-
að bæði í málefnum safnaðarins
°íLÖðr,T TagSmálum, Þai' -Um i tvimælis] aíT* AJfreð" toffverið
s oðir, þó að hann værs hæglátur bezti gamanieikari, er þjóð vor niunni og síðan bætt saman við
1 oHu dagfari og léti efcki mikið hefur nokkurn tíma eignazt, að rjómann. Kremjnu er hellt í
yfir sér. Fekk hann o.t að heyra ; biium öðrum ólöstuðum, enda hringform, sem hefur verið skol-
það, bæði í gamm og alvoru, eð bera hinar miklu vinsældir hans að með köldu vatni. Það skreyt-
slíkur héraðshöfðingi yrði að fá þeirri staðhæfingu gleggst vitni. j ist með þeyttum rjóma og í miðj-
ser konu, en hann brosti við og £r þegS skemmst að minnast, ■ Una er skemmtilegt að hagræða
kvað það bíða sinnar stundar. hvað hans var saknað af öllum
Árið 1927 kvæntist hann svo hans mörgu aðdáendum, er hann
og gekk að eiga Lovísu Thorláks- | Varð að yfirgefa leiksviðið fyrir
son hj úkrunarkonu, bróðurdóttur tveim árum, sökum vaxandi van-
hins kunna -prests, séra Níelsar ^ heilsu. Varð það honum þung
Stgr. Thorlákssonar. Og ekki hef-
ir risið á heimili hans lækkað við
.niðursoðnum ávöxtum.
raun að verða að ségja skilið
við leiklistina. Þó það yrði hlut-
komu nýju húsmóðurinnar, þótt | skipti Alfreðs að vera fulltrúi
gott væri áður, því að frú Lovísa gleðinnar, vekja fögnuð og kæti
er hin mesta ágætiskona, glæsi- hvar sem hann kom, hjálpa sam-
leg jafnt að ytra útliti sem að ferðamönnum sínum að gleyma
gáfum og öðrum mannkostum, er önn dagsins og áhyggjum líðandi
meðal annars söngkona ágæt og stunda, þá var hann í raun og
KAFFIBUÐINGUR
3 dL mjólk
3 eggjarauður
3 matsk. sykur
2 dl. sterkt kaffi
6 blöð af matarlími
(hakkaðar valhneturj
1 dl. þeyttur rjómi.
SÚKKULAÐI-
IUÓMAÍS
4—5 dl. rjómi, 2 eggjarauður,
2 matsk. sykur, 100 gr. súkku-
laði, 1 stífþeytt eggjahvíta.
Rjóminn er stífþeyttur, eggja-
rauðumar eru hrærðar meíj
sykrinum og súkkulaðinu hellt út.
í (það hefur áður verið brætt
yfir gufu). Öllu er hrært vel
saman og síðast er stífþeyttrl
eggjahvítunni bætt út í.
KAFFI-ÍS
14 1. rjómi, 3 eggjarauður, 3
matsk. sykur, 4 matsk. sterkt
kaffi.
Rjóminn er þeyttur, eggiti
þeytt með sykrinum, því blandacj
saman ásamt köldu kaffinu. —
I>etta látið frjósa til hálfs, þá
er formið tekið úr skápnum og
hrært í ísnum, og síðan er hana
látinn stíffrjósa.
Með ís er gott að' hafa góða
sósu.
SÚKKULABI-
KARAMELLUSÓSA
2 matsk. sýróp, 2 matsk. kókó,
1 matsk. sterkt kaffi.
Þetta er allt soðið vel saman
í potti og síðan hellt yfir ísinn.
hljóðfæraleikari. Hefir hún með
því m. a. unnið söfnuðinum mikið
gagn. Lifir hún mann sinn, svo
og uppeldissonur þeirra.
Það sem aflaði Þorseini vin-
sælda, voru hinir óvenjumiklu
mannkosir hans. Traustari marrn
til vinfengís og allra góðra hluta
.var ekki hægt að kjósa sér. Hann
var hóflega glaðsinna og nota-
legur í umgengni, og þó að hann
væri lítt skólagenginn, var hann
ágætlega að sér, bæði í íslenzk-
um fræðum og enskum og áti
gott val bóka.
Þorsteinn sótti ísland heim á
Alþingishátíðinni 1930 ásamt
konu sinni og mágkonu. Þar var
og í för með þeim bróðír hans
Guðmundur Gísli, kunnur læknir
í Grand Forks í N. Dak., «em var
fulltrúi ríkisstjórans í N. Dak.
á hátíðinni. Dr. Gíslason var víð-
lesinn og víðreistur og einn af
gáfuðustu og skemmtilegustu
mönnum,..sem ég kynntist vestan
hafs. Hann dó á bezta aldri 1934.
Þorsteinn var orðinn heilsu-
tæpur á síðustu árum ævinnar og
andaðist, áttræður að aldri, 19.
júlí 1955.
í kvæði sfnu, sem. áður er
nefnt, ber Bólu-Hjálmar m. a.
fram þessa bæn:
Gjald þú nú Gísla
af gæsku þinni
verðug verkalaun,
er vari lengi
og auðkenni ætt hans
í aldir fram.
Hinn gamli þulur virðist hér
hgfa verið bænheitur, eins og
hans var von.
Magnús Jónsson.
veru óvenjulega alvarlega hugs-
andi. Ræddi hann oft við nán-
ustu vini sína um andleg mál,
og fór þá ekki leynt með að hann
tryði á annað líf, nýja, og ef til
vill betri tilveru eftir að tjaldið
hefði fallið í hinzta sinn. Það er
óefað hin sterka trú hans á ann-
að líf, sem hefur mótað hans
prúðmannlegu framkomu og
hans vingjarnlega viðmót við
alla, sem á vegi hans urðu.
Þó að andlát Alfréðs hafi ekki
komið þeim, er bezt þekktu til,
á óvart, varð fráfall hans þrátt
fyrir það öllum vinum hans mik-
ið áfall, og þá ekki sízt eiginkonu
hans og litlu dóttur, er nú syrgja
ástríkan eiginmann og Ijúfan
föður. En það ér nú einu sinni
svo, að þó að maður viti að dauð-
inn sé á næsta leiti, þá er sorg-
in alltaf jafn sár er hann ber
að garði.
— O —
Elsku vinur minn. Þetta eru
mín'fátæklegu kveðjuorð til þín.
Ég vildi svo gjaman hafa sagt
svo miklu méira, en til eru þær
stundir í lífi hvers manns, að
hann skortir orð til þess að lýsa
tilfinningum sínum á viðeigandi
hátt. Þessvegna verð ég að láta
mér það nægja að votta þér að
lokum mitt innilegasta þakklæti
fyrir hverja þá stund, sem ég
fékk að njóta návistar þinnar.
Þáð, að hafa átt því láni að fagna
að eiga þig fyrir vin, mega um-
gangast þig og starfa með þér,
tel ég .verulegan hluta af þeirri
hamingju, sem manni getur
hlotnazt hér í þessu lífi,
Guð blessi minningu þína.
Haraldur Á. Sigurðsson.
Skemmtilegur ullarefniskjóll eftir Pierre Clarence, með
plxseruðu pilsi.