Morgunblaðið - 27.03.1956, Blaðsíða 14

14
MORGUTSBLÁÐIÐ
Þriðjudagur 27. marz 1956
I
h
‘i
h
<
í
SYSTURNAR ÞRJAR
EFTIR IRA LEVIN - Annar hluti: ELLEN

Framhaldssagan 54
„Seint í janúar", hóf hann svo
aftur frásögnina, — „skömmu áð
ur en ég fór, byrjaði hún svo að
vera með öðrum náunga. Ég
sá.
„Öðrum náunga?“
Ellen laut áfram á borðið, eft-
irv'íentingarfull á svip.
„Já, ég sá þau saman nokkrum
.jinnum. Þetta hefur þá ekki orð-
ið henni neitt óbærilegt áfall“,
■agði ég við mig sjálfan og lagði
af stað til New York, með fallega
sarhvizku og hreina sem mjöll.
Mér fannst jafnvel sem ég vaeri
talsvert göfuglyndur".
„Hver var hann?“ spurði Ellen.
„Hver“.
„Hinn náunginn".
„Það veit ég ekki Annars held
ég að við höfum haft eina náms-
greifi sameiginlega. En leyfðu
mér nú að halda áfram með sög-
una.
„Svo var það í byrjuðum maí,
sem ég las um sjálfsmorð hennar,
aðeins örstutta klausu í einu dag-
blaði New Yorkborgar. Ég þaut
eins og brjálaður maður upp á
Times Square og keypti eitt tölu-
blað af Clarion í blaðasölunni,
þar sem utanbæjarblöð fengust.
Ég kevpti svo Clarion á hverjum
degi í heila viku og beið þess, að
þú birtir það sem hún hafði skrif
að í bréfinu til þín. Þeir gerðu
það nú samt ekki. . . Þeir sögðu
heldur ekki neitt um það, hvers
vegna hún hefði ráðist í að gera
þetta.
Geturðu gert þér það í hugar-
lund, hvernig mér var innan-
brjósts? Að vísu trúði ég því nú
skki, að hún hefði gert þetta ein-
göngu útaf mér, en ég þóttist viss
um, að það hefði verið eins kon-
ar .. alger örvilnun .. sem ég
hefði að mestu leyti átt sök á.
Eftir það varð ég hirðulausari
með námið. Ég byrjaði of geyst.
Eg held að ég hafi álitið það
kyldu mína, að verða mér úti
um frábærilega góðar einkunnir,
til þess að réttlæta það sem ég
hafði brotið við hana.
Ég lá í köldu svitabaði fyrir öll
próf og einkunnirnar urðu held-
ur svona óglæsilegar. Ég sagði
s.'ið sjálfan mig að það væri allt
•ídutningnum að kenna. í háskól-
anum í New York varð ég að
• inna upn fjöldan allan af fvrir-
lestraflokkum, sem þar voru
■.kyldugreinar, en ekki í Stoddard
Auk þess hafði ég lækkað um
extán stig.
Þess vegna ákvað ég að fara aft
: ur ti’ Stoddard, í september, til
bess að koma málum mínum í eitt
hvert bráðabirgðarlag". — Hann
j brosti hálf vandræðalega: — „Og
1 hannske líka til þess að reyna
! að sannfæra sjálfan mig um. að
| ég fvndi ekki til neinnar sakar?
„En það urðu a. m. k mjög
I mikil misarip. f hvert skipti. sem
j ég sé einhvern þann stað, sem við
; rorum vön að heimsækja, eða t.d.
i skri^stofubvegingin...
; Hann hnyklaði brýnnar: „Ég
! hélt áfram að telia siálfum mér
iríi um pð befta '?æri henni siálfri
að kenna og'að flestar aðrar stúlk
u.r hefðu verið næaileaa broskað-
ar til bess að láta ekki svona
smámuni á sia fá. . . en bað bar
engan árangur. Það gekk svo
fan«t. pð és tók á mie stóra
króka. ti> hess að komast. í rá-
mundq víð hvrtrjjrmuna. o’na siálf
an mig nv kveliq pir\s r\cr j kvÖM,
pcr v'i'5Cnr í h’’Snf?&rfi-
ion n<* crp^í mnr* bnfi í hugar-
■ ■'ur’d hvernig hún,- v.:
,J q rirr c;Ví1 hpt^O trol
>. Elien. . Mig lanvaði siálfa til-að _
hr.’-fo V*~r*r».p . n* "F a hpM
, bað ^ðlijegt viðbragð eða gagn.
verkún“.
„Nei“, sagði Powell. „Þú veizt
ekki hvernig það er, að finna
sjálfan sig ábyrgan. ...“
Hann þagnaði, þegar hann sá
þreytulegt bros á vörum Ellenar.
„Að hverju ertu að brosa?“
j „Ekki neinu“.
' „Og nú segir þú mér, að hún
hafi verið ófrísk.... komin á
annan mánuð meðgöngutímans.
Það er að vísu hræðilegt, en engu
að síður þá líður mér miklu bet-
ur, er ég veit það. Að öllum lík-
indum væri hún nú lifandi, ef ég
hefði ekki sagt skilið við hana,
en það er ekki hægt að krefjast
þess af mér, að ég gæti séð það
fyrir, hvernig afleiðingin myndi
verða. Ég á við.... það eru tak-
mörk fyrir því, hve mikils er
hægt að krefjast af einum manni.
Ef maður héldi áfram að leita
aftur í liðna tímann, gæti maður
skellt sökinni á hvern sem væri“
j Hann tæmdi glasið sitt í botn.
‘ „Mér þykir vænt um það að þú
skulir ekki lengur vilja tala við
lögregluna“, sagði hann. „Ekki
veit ég hvaðan eða hvernig þú
fékkst þá ástæðulausu hugmynd,
að ég hefði verið valdur að dauða
systur þinnar".
„Einhver hefur verið það“,
svaraði Ellen.
Powell horfði á hana, án þess
að mæla orð.
Píanóleikarinn gerði hlé á milli
viðfangsefna sinna og í hinni '
skyndilegu, djúpu þögn, sem á
eftir fylgdi, heyrði Ellen skrjáfa
í fötum, yfir í básnum, bak við
hana.
Hún laut fram á borðið og fór .
að segja Powell frá hinu tvíræða 1
bréfi, fæðingarvottorðinu, og
klæðnaði Dorothys, sem kom svo
vel heim við gamla ráðið um að
klæðast gömlum flíkum og nýj- j
um, einni að láni og annarri
blárri á giftingardaginn.
Hann sat þegjandi unz frásögn
hennar var lokið: „Guð minn
góður“, sagði hann loks. „Þetta
með fötin getur ekki verið tóm
tilviljun“. Og nú var hann ekki
síður áfjáður í að afsanna kenn-
inguna um sjálfsmorðið.
„En ertu þá alveg viss um, að
þú vitir engin deili á þessum
manni, sem þú sást með henni?“
spurði Ellen.
„Ég held að hann hafi verið
með mér í einum fyrirlestra-
flokknum það kennslumisseri En
í þessi tvö skipti sem ég sá þau
saman, var komið fast að janúar-
lokum, próf búin og allt fyrir-
lestahald úr sögunni, svo að ég
gat ekki rannsakað það nánar
eða komist eftir nafni mannsins.
Og svo skömmu þar á eftir fór ég
til New York“.
„En hefurðu svo aldrei séð
hann síðan?“ spurði Ellen von-
svikin á svipinn.
„Ég veit það ekki“, sagði
Powell. „Ég er ekki viss um það.
Stoddard er stór háskóli og fjöl-
mennur“.
„Og ertu alveg viss um að þú
vitir ekki hvað þessi ungi maður
heitir?“
„Ég veit það ekki enn þá“,
sagði Powell, „en eftir svo sem
eina klukkustund skal ég segja
þér nafn hans“.
Hann þagnaði og brosti, en hélt.’
svo áfram: „Ég hef nefnilega j
heimilisfangið hans skrifað í t
vasabókinni minni heima....“
9. kafli
„Ég sagði þér að ég hefði tvisv
ar sinnum séð þau saman mælti
hann. „Og í seinna skiptið var
það inni í lítilli kaffistofu, beint
á móti háskólanum.
Ég átti sízt af öllu von á því að
Dorothy kæmi þangað því stað
urinn var lítilmótlegur og fásótt-
ur. —
Þegar ég var setztur við eitt
borðið fór ég að litast um í veit-
ingastofunni, sá fyrst tvær stúlk
ur, en kom svo auga á Dorothy
og þennan náunga, þar sem þau
sátu úti í horni og voru að drekka
súkkulaði.
Einbýlishús í Vesturbænum
Eignin Stýrimannastígur 15, sem er timbu'-hús, hæð
og ris, ásamt bílskúr, er til sölu. — Húsinu fylgir mjög
stór eignarlóð, (hornlóð) með fallegum garði.
Upplýsingar gefur
Málflutningsskrifstofa Vagns E. Jónssonar
Austurstræti 9 — Sími 4400
TILKYINÍINIIIMG
frá Framkvæmdabanka Islands
Skrifstofur bankans verða fluttar miðvikudaginn 28.
þ. m. að Klapparstíg 26. — Skrifstofurnar vei’ða lokaðar
þann dag en opnaðar aftur þriðjudaginn 3. april n. k.
Stúlka
helzt vön afgreiðslu, getur fengið atvinnu.
Upplýsingar í Verzl. Óculus í dag kl. 4—6
á morgun kl. 9—11 f. h.
Borðstofuhúsgögn
Glæsileg stór dönsk Chippendale borðstofuhúsgögn til
sölu, þrír skápar, borð og tíu stólar, til sýnis og sölu i
verzluninni OCULUS, Austurstræti 7.
NÖTABÁTUR
Vil kauna stóran. nvlesran nótabát. sem
hæsrt er að setia vél í. — Tilboð óskast
send blaðinu. merkt: Nótabátur—1182.
Það cr ekkert undarlegt þó
flestir menn kaupi Bláu
Gillctte Blöðin í málmliylkj-
unum. Þau kosta ekkert meira
en blöð í pappífsumbúðum
Raksturinn verður fljótari og
ánægj ulegri með því að nota
blöðin í málmhylkjunum og nýj-
ustu gerð Gillette rakvéla. Þér
getið keypt rakvélina „Rocket“
með sex Bláum Gillette Blöðum
fyrir aöeins kr. 37,00.
10 Blá Gi'lete Blöð í málmhlykj-
um kr. 15,50.
Gillclle
býður fljótari rakstur