Morgunblaðið - 21.04.1956, Blaðsíða 11

Laugardagur 21. apríl 1956
MORGUNBLAÐIÐ
11
Verkamenn og sjómenn treysta ekki Hermanni
KRAFA IIM UTAN-
MNGSSTJÓRN
5. í>á bað hann þess að núver-
andi stjórn yrði a.m k. ekki leng-
ur við völd úr því hún samkvæmt
stjórnarsamningnum haíði orðið
að segja af sér vegna brotthlaups
Framsóknarmanna. Beiddist Her-
mann þess, sem verst er og auð-
virðilegast fyrir þingræðið, að for
seti skipaði utanþingsstjórn.
En enn hafði hann gengið bón-
leiður til búðar.
Eru þessar aðfarir Framsóknar
flokksins, fyrst að krefjast minni
hlutastjórnar sundraðs þingliðs,
sem ekki einu sinni var fjölmenn
ara en sá heilsteypti flokkur sem
með stjórnarforystu fer, en síðan
að heimta utanþingsstjórn framt
að því móðgun við forseta ís-
lands, en auk þess glapræði, að
ekki sé sagt tilræði, við þing-
ræði landsins.
Málalokin voru því makleg.
6. El'tir situr svo stjórn Sjálf-
stæðisflokksins og Framsóknar-
fiokksins, a. m. k. 3—4 mánuði.
f>að sem að helzt hann varast
vsnn, varð þó að koma yfir
hann. ,,Arðrán og samvinna í
samstarfi.“
Eg læt þessa mjmd lýsa sér
sjálfa. Mér finnst ekki á bæt-
andi skopi mínu. En allt er
þetta hlutskipti andstæðinganna
í Framsókn öfundarlaust af mér.
Aadúð verkolýisins ó Fromsókn
Nær 100 konur eiga sæti á Landsfundinum.
Áður en ég skil við Framsókn-
arflokkinn vil ég í vinsemd benda
honum á tvennt.
1. Flokkurinn verður að gera
sér grein fyrir því, að hann á
minnsta fylgi að fagna og sætir
jafnframt mestri anöúð allra
flokka á meðal sjómanna og
verkalýðsins á mölinni. Allt hjal
hans um samstarf við verkalýð-
inn er út í hött meðan flokknum
sést yfir að ráðið til að bæta kjör
verkalýðsins er ekki samningur
um sálnakaup og sölu vi-ð af-
dankaðan og máttvana Alþýðu-
flokkinn, heldur hitt, að byggja
upp nýja möguleika fyrir verka-
lýð landsins með aukinni og
bættri tækni til lands og sjávar.
Það er skilyrði til þess að kjör
íólksins í landinu geti haldið á-
'fram að batna.
Fyrir þessum staðreyndum var
Framsóknarflokkurinn blindur
þegar nýsköpunarstjómin hóf
hina miklu sókn til baettxa kjara
fyrir almenning, gegn hatrammri
og heiftúðugri andstöðu Fram-
sóknarflokksins. í stjóm Stefáns
Jóh. Stefánssonar fór Framsókn-
arflokkurinn að sjá fyrstu glætu
hins nýja landnáms, hinnar nýju
unprennandi aldar framtaks,
framfara og velmegunar. Síðan
hefur hann dagbatnað, vaxið að
viti og þroska, lagt gerva hönd
á lausn framfaramálanna, raf-
væðinguna, húsabyggingar og
margt annað.
ENN VANTAR ÞÓ
FESTUNA
Enn vantar þó festuna sem
m. a. sést á stöðugum árásum
flokksins út af því sem þeir kalla
,,of mikla fjárfestingu í bygg-
ingarmálum", sem grímulaust er
ekkert nema kveinstafir út af
því að of margir hafi eignazt
þak yfir höfuðið. Skiptir í því
sambandi engu þótt sumir höfuð-
paurar flokksins og nokkrir aðr-
ir, alls 33 menn, hafi fengið leyfi
til að byggja stærri íbúðir en
520 rúmmetra, sem frjálst er,
einkum þegar þess er gætt, að
samkvæmt opinberum skýrslum,
sem hér skulu ekki endurteknar.
hefir 6—7 herbergja íbúðum stór-
fækkað í tíð núverandi stjórnar,
allt niður í Vj hluta þess sem
var í tíð fyrrv. stjórnar.
varnarmálunum muni reynast1
banabiti Þjóðvarnar. Er talið að
Þjóðvörn þekki mótleikinn og sé
í engri hættu fyrir Framsókn.
HLUTUR ALÞÝÐUFLOKKSINS
MINNSTUR OG VERSTUR
Eins og fyrri daginn ætlar
hlutur Alþýðuflokksins að reyn-
ast minnstur og verstur.
Úr örmum Framsóknarflokks-
ins kemur hann illa útleikinn svo
að af er vinstri hækjan. Telja
fróðir menn að eftir brottrekst-
ur þeiri-a Alfreðs Gíslasonar og
Hannibals Valdimarssonar muni '■
þriðji hluti kjósenda genginn i
undan krúnunni en í lið meo
þeim. Sagt er að annar þriðji
hluti muni dreifast á aðra flokka.
Er þá aðeins eftir þriðji hluti
hinnar fámennu hjarðar. Er það
lítið búsilag, smár heimanmund-
ur i Hermannsbúið.
Um byggðir landsins eru kjós-
endur Alþýðuflokksins villuráf
Geit lítið ár ráðherrum Fram-
sóknar
2. Framsóknarflokkurinn má
ekki ætla sér þá dul að sméygja
sér undan ábyrgð af því sem
miður kann að hafa farið í tíð
núverandi stjórnar með því að
segja eins og Hermann Jónasson
gerði í landsfundarræðunni, að
flokkur hans og Sjálfstæðisflokk-
urinn hafi haldið: ,Jengra og
lengra inn í eyðimörk fjárhags-
legs ósjálfstæðis. Þangað liggur
stefnan nú, og hefir þess ekki
orðið vart að stjómarforystan
haíi bent á neina leið til stefnu-
breytinga". Er af þessum orðum
Hermanns Jónassonar helzt að
skilja, að ég hafi einn öllu ráð-
ið í ríkisstjórninni. Er með þessu
ekki aðeins brotið gegn sann-
leikanum, heldur einnig gert allt
of lítið úr ráðherrum Famsókn-
arflokksins.
Eftir 6 ára samstarf við
Framsóknarráðherrana hefði
ég kosið þeim veglegra hlut-
skipti en þaff, aff formaður
flokksins telji þá litilsmegn-
uga matvinnunga á stjórnar-
fleyinu, engu ráðanði en þó
allsendis ánægffa yfir því að
fá að éta á kostnaff rikis-
sjóðs og auk þcss dálítið af
fríðindum hanða Sambandinu.
Mér finnst ráffherrar Fram-
sóknar eiga betra skilið af
formanninum en þaff aff hann
beinlínis lýsi því yfír, að
Framsóknarflokkurinn eigi
ekkert um borff í stjómarfley-
inu annað en þrjá blinda ketl-
inga, sem ekki einu sinni geta
mjálmað, hvað þá litiff á rad-
arinn og sagt til áffur en skút-
an strandar. Sú staffreynd er
ekki árás á mig helður sögð
íil háðungar ráffhermm Fram-
sóknarflokksins.
Eg hefi þá sýnt nokkra drætti
úr andlitsmynd hins væntanlega
vinstri höfuðs. Öðrum sýnist
ásýndin kannske giftusamlegri,
svipurinn göfugri en mér. En í
mínum augum er höfuðið ólán-
legt og fara limirnir eftir því.
STALIN AFHJÚPAÐUR
Um kommúnista get ég verið
fáorður.
Afhjúpun múgmorðingjans,
sem þeir hafa dýrkað sem al-
máttugan, alvítran og algóðan
Guð og mörg óþurftarverk þeirra
sjálfra, og það síðast er þeir
ginntu verkalýðinn í 6 vikna
verkfall, sem endaði með ósigri
allra nema verðbólguvofunnar,
Veldur því að þeir hafa nú talið(
sér hentast að breiða yfir nafn
og númer og freista þess að kom
ast inn á þing undir fána Hanni-
bals Valdimarssonar. Hans hlut-
ur er svo sá, að bregðast jafnt
flokki sínum sem þeim félags-
skap vinnandi fólks í öllum
stjórnmálaflokkum, sem trúað
hafa honum fyrir forystunni. —
Slik herfileg misnotkun kjara-
bótabaráttu verkalýðsins á sér
ekkert fordæmi með neinni þjóð.
Verður þetta atferli tæplega
skýrt með öðru en því, að að
baki standi samningur um sam-
stjórn eftir kosningar, og verði
þá Hannibal og kommúnistar lög-
giltir vegna grímunnar, sem þeir
hafa sett upp. Sé það rétt fjölg-
ar þeim sem svikið hafa og svíkja
ætla.
Rétt þykir þó að benda á, að
hugsanlegt er að Hannibal hafi
vitað að Alþýðuflokkurinn ætl-
aði að losa sig við hann í kosn-
ingum og þess vegna ákveðið að
hlýða kommúnistum, sem mikil
tök hafa á honum og nú þurfa
hans með til þess að síður sjáist
undir grímuna.
Um Þjóðvörn veit ég minnst.
Áreiðanlega er það ætlun Fram-
sóknarflokksins að leikurinn í
andi og jafnvel ráðvilltari en
Framsóknarhjörðin. Er þetta allt
að vonum, því ekki stýrir það
góðrf lukku að svo að kalla sömu
mínúturnar, sem Haraldur Guð-
mundsson er að fara í biðilsbux-
urnar til þess að ganga á fund
Einars Olgeirssonar, manga til
við hann og mæna a hann Di'os-
hýrum biðilsaugum í von um að
fæðast megi stjórnarkrói fyrir til-
stuðlun kommúnista, rekur þessi
meinhægi maður Hannibal úr
flokki sínum sem flekkaða og ó-
hreina og óvalda götudrós, sem
komin sé í týgi við kommúnista,
föðurlandssvikara, sem heiðar-
legir Alþýðuflokksmenn aldrei
geta átt nein mök við.
Þennan dóm staðfestir svo Em-
il Jónsson eftir að hafa fengið
kommúnistum í Hafnarfirði odda
aðstöðu í öllum nefndum i bæj-
arstjórn Hafnarfjarðar og geíið
þeim í kaupbæti helmingayfir-
ráð allrar bæjarútgerðarinnar.
Innlimaðir — Enginn ágrein
ingar
Það er eins og ólánið eigi ekki
af þessum vesalings flokki að
ganga. Verðskulda þeir allt ann-
að og betra hlutskipti, margir vel
vitibornir og góðgjarnir menn,
sem ýmsu þörfu hafa til leiðar
komið. En þeim sem í óheppni
sitja er ráðlegra að vera ekki að
spila pólitískt fjárhættuspil við
gömlu Framsóknar galdranorn-
ina, og fyrir Alþýðuflokkinn var
engu áhættandi.
Ofan á þessar raunir bætist svo
að ritstjóri Alþýðublaðsins sýn-
ist þeim lítt þarfúf. Vii'ðist helzt
sem hann leggi stund á að gera
flokkinn að athlægi. Nefni ég að-
eins sem dæmi, að í leiðara blaðs
ins seint í marz lét hann gleið-
gosalega, og sagði m. a.:
„Alþýðuflokurinn er þess um-
kominn að sameina sUndruð öfl,
sem verða djarfhuga og samhent-
ur meiri hluti eftir næstu kosn-
ingar.“
Og ennfremur:
„Tími sundrunga er liðinn og
nú er að sýna það í verki, að
alþýðan þekkir sinn vitjunar-
tíma.“
Já, það er svo sem ekkert lítið
sem Alþýðuflokkurinn ætlar og
getur.
Á næstu siðu sama blaffs
birtist svo fregn um aff 1/6
hluti þingliffsins hafi veriff rek
inn úr flokknum, svona sem
talandi vottur þess, aff „tími
sundrungar er liffinn", og aff
„Alþýðuflokkurinn er þess
umkominn að sameina sundr-
uff öfl“!
Það liggur við að manni renni
til rifja.
ENGINN ÁGREININGUR
Allt þetta kórónar háðfuglinn
Hermann Jónasson svo í ræðu,
er hann flutfi á fundi Framsókn-
afmanna í Reykjavík, og sagt er
frá i „Tímanum" 28. f. m. Þar
skýrir Hermann frá því, að:
„Það hefði fljótt komið í ljós,
þegar Framsóknarflokkurinn og
Alþýðuflokkurinn fóru að ræða
saman, að milli þeirra væri eng-
inn ágreiningur um lausn þeirra
vandamála, sem fyrir liggja i
dag“, eins og Tíminn hefur eftir
Hermanni.
Þá vita menn þaff. Eftir 6
ára baráttu upp á líf og dauffa,
eftir 6 ára fordæmingu Al-
þýðuflokksins á öllum aðgerff-
um stjórnar Steingríms Stein-
þórssonar og núverandi stjórn
ar, eftir 6 ára árásir á allt,
sem ráðherrar Framsóknar-
flokksins hafa affhafst, „kom
þaff fljótt í ljós“, aff milli
Framsóknarmanna og Alþýffu-
flokksins var „enginn ágrein-
ingur“, bara alls enginn á-
greiningur!
Svoha ótuktarlegur hefi ég
aldrei verið við Alþýðuflokkinn.
INNLIMAÐUR OG
SKOÐANALAUS
Innlimaður, skoðanalaus og
viljalaus, „enginn ágreiningur“
um nokkurn skapaðan hlut, ekki
um málefni, ekki um vistarver-
una eða viðurværið. „Skítt með
frakkann, bara ég haldi lífinu“,
eins og karlinn sagði. Eftir frá-
sögn Hermanns er Alþýðuflokk-
urinn orðinn eins og þessi vesal-
ings maður, „enginn ágreining-
ur“, engin mál, enginn áhugi
fyrir neinu öðru en því, að fá
lánuð atkvæði Framsóknar-
flokksins í Reykjavik til þess að'
framlengja svo ömurlegt líf um
eitt kjörtímabil.
Bótin er að Hermann segir
ekki alltaf alveg satt.
En kannske líka að „vinstri
samvinnan“ byggist einmitt á
þessu, engin mál, enginn áhugi,
enginn ágreiningur, a. m. k. ekki
fyrr en þá á að fara að skípta
upp ráðherrastólunum.
En ef til vill verður þá heldur
ekki ágreiningur, a. m. k. ekki
ef „þriðja aflið“ skyldi komast
að raun um, að „óvinir sitja á
fleti fyrir“, að Sjálfstæðismenn
reynist fastari í sessi en ætlað
var.
Stefaia S;álS-
stæðismanna
til fatsæíder
Svo sem venja mín hefur yer-
ið i frumræðu minni á landsfund-
um hefi ég nú rakið stjórnmáia-
söguna. Landsfundurinn mun
sem fyrr marka framtíðarstefp-
una. Eg læt um hana nægja ap
leiða athygli manna að því að
framundan bíður nú glöíun og
tortíming eða öld hinna mer.tu
tæknilegu framfara sem sagau
kann skil á — kjarnorkuöldir).
Islendingar mega ekki verða
annarra eftirbátar i framförum.
Nægir þá ekki að eiga hæfa vis-
indamenn heldur veltur á mik i
og i*aunar mestu, að valdamenn
þjóðarinnar séu stórhuga og við-
sýnir og hafi á því ríkan ahuga
að þjóðinni gagnist sem fyrst,
, mest og bezt að hinni nýju tækrJ.
Einnig í þeim efnum er okk-
ur Sjálfstæffismönnum besrt
trevstandi. Viff sameiBtim be*i
raunsæi og stórar draumsýnir
um glæsta framtíff þjóffinni til
handa í þessum efnum sem
öffrum. Stefna okkar er hLtv
eina sem til farsældar ligguu'
og við erura ratvisastir og för-
um því skemmstu leiffir a@
settu marki.
Um áformin og úrræðin
þessi landsfundur ræða. Ákvarö-
anir hans varða leiðina í íslenzk-
um stjórnmálum á næstu árum.
ALDREI SÉD SLÍKAN
GLUNDROÐA.
Eg hefi nú setið á Alþingi *
rúma þrjá áratugi og þó áðúr
haft nokkur kynni af stjórnmal
unum. En það fullvrði ég óhikf.3,
aö aldrei fvrr hefi ég séð slíkan
glundoða ríkja í herbúðum and-
| stæðinganna né jafn mörg axær-
sköft í senn reidd til höggs gegn
áhrifum stærsta stjórnmálafiokkr
landsins og heill og velferð al-
mennings.
Gegn hinni suntlurþykkn
hjörff glundroffans stenduá'
órofa fylking Sjálf&tæffí«
i manna, fjölmennari, öflugri t»g
orrustuglaffari en nokkra
sinni fyrr.
Við minnum þjóðina á, að ,á
lokaþætti frelsisbaráttunnar þeg-
ar flestir aðrir ýmist snerust *,:il
andstöðu gegn þjóðfrelsi eða tví-
stigu, og sumir þeir er nú viiýa
þykjast góðir af málinu, vofu
óheilir og þreklitlir, — þá vorum
það við Sjálfstæðismenn, sern
alltaf höfðum alla forystu máis-
ins.
'hid jákvæða starf
SJÁLFSTÆÐISFLOKKSLVS
Við minnum á, að hefði sú
forysta nokkru sinni brugðizt el
að minnsta kosti öldungis óvist
að hið íslenzka lýðvelái hefði
enn verið né mundi nokkru sinni
verða endurreist.
Við minnum á, að við stýrð-
um utanríkismálum þjóðarinnar
frá endurreisn lýðveldisins ög
þar til haustið 1953, og það me'Ö
slíkum hætti að mikla virðingrv
vakti og skapaði okkur & þeim
árum samúð og skilning annarra
þjóða.
Viff minnum á, aff viff böfff-
um alla forystu uni víkkutv
landhelginnar, sýndum i þvi
jafnt festu sem fyrirhyggjs*
! og hvorki höfum né nraraim
nokkru sinni slaka til um hára
breidd frá ýtrustu möguleik-
um íslendinga til aff hagnýta
svo sem frekast er auffiff siff-
ferffilegan og lagalegan rétA
þjóffarinnar til viltkunar larwJ-
helginnar og verndunar fiski-
miffanna.
Viff minnum á, að á þeiim
17 árum sem Sjálfstæffisfíokte-
urinn hefur ráffiff mestu lun
stjórnmál landsins, hafa fram-
farir á öilum sviffum þjófflíis-
ins jafnt í andlegum sem ver-
aidlegum efnum orffiff sv w
Framh. á bls. 12