Morgunblaðið - 08.05.1956, Blaðsíða 6
6
WORKUNBKABI&
Þriðjudagur 8. maí 1956
Jón Gísloson — minning
í FEGURÐ byggðarlagsins finn-
ur hver og einn hugsandi maður
yl og kraft, sem leitir á hann, að
beita sér fyrir því, sem miðar til
heilla, ekki aðeins honum sjálf-
um, heldur og <>ngu síður sam-
ferðafólkinu. Súkur var 'Jón
Gíslason í Ey. Honum var það
engin fullnægja „að berjast að-
eins fyrir afkomu sjálfs sín, held-
ur var honum og nauðsyn, að
styðja að velgengni annarra.
Hann skildi, að aðeins í því, var
fúllnægju lífsins að finna.
Jón Gíslason aadaðist að heim-
ili sínu 27. f.m. Hann var jarð-
sunginn í gær.
Jón Gíslason var fæddur í
Sigluvik í Vestur-Landeyjum 5.
okt. 1871. Foreídrar hans voru
Gísli Eyjólfsson bóndi þar og
kona hans, Guðrún Ólafsdóttir.
Voru þau hjón b;eði fædd og upp-
alin í Vestur-Lrndeyjum.
Jón óist upp hjá foreldrum sín-
um og dvaldi hjá þeim, að mestu,
Unz hann festi :áð sitt og gekk
íið eiga Þórunni Jónsdóttur frá
Álfhólum 5. okt. 1895. Foreldrar
hennar voru hjóflin Jón Nikulás-
son bóndi í Á1 hólum og kona
hans, Sigríður 'Sigurðardóttir, en
hún andaðist fyrir nokkrum ár-
um, háöldruð.
Þau hjón, Jón og Þórunn, hófu
þegar búskap í Sleif í sömu sveit
og voru þar til ársins 1925, að
þau fluttu að Ey, en þar ráku þau
búskap upp frá því, unz sonur
þeirra tók við jörð og búi fyrir
nokkru.
Með búskap þessara hjóna
hófst látlaust starf er stóð í full
60 ár. Börnin urðu 12 og komust
10 þeirra upp.
Er það mikið átak og ekki á
allra færi, að koma vel til manns
slíkum barnahóp. En hjónin voru
bæði, svo vel gerð, að þeim tókst
þetta með prýði. Börnin eru öll
gift og hefir farnazt vel og sama .
er að segja um barnabörnin og j
þeirra börn. Er því stór ættbogi j
írá þeim kominn.
Þó ærið væri að starfa heima
fyiir, hióðust þó brátt á þau mikil
störf utan heimilis. Hún ljósmóð-
ir með miklum ágætum um hálf-
an sjotta tug ára og er enn. Og
hann, við látlaust starf fram á
siðustu ár, í þágu sveitar sinnar
og sýslu. Hreppsnefndaroddviti
yfir 40 ár og sýsiunefndarmaður
nokkru skemur, í sóknarneínd og
iorsöngvari.
Öilum þessum störfum og öðr-
um sinnti hann af frábærum dugn
aði og aluð sem báru honum gott
vitni, sem fyrirmanni sveitar
sinnar. — Hann stóð heldur aldrei
einn á veginum. Kona hans var
og er, ekki aðeins frábær að
dugnaði, eins og hún á kyn til,
heidur einnig þannig gerð, að
maður hennar naut sín bezt við
hlið henr.ar og í samstarfi v>ð
hana. Sambúð þeirra var orðin
óvenju löng og farsæl og sólar-
lagið fcfgurt. Jón naut lengst af
góðrar heilsu og hélt sér vel and-
lega og líkamlega, þó aldurinn
væri orðinn hár. Það var fyrst
síðari hluta vetrar, sem sjúkleiki
sótti á hann, er leiddi hann til
bana. Jóni var sýnd ýmis sæmd
og 1952 var hann sæmdur ridd
Fjölmennur
fundur Fríkirkju
safnaðarins
56. AÐALFUNDUR Fríkirkju-
safnaðarins í Reykjavík var
haldinn í kirkju safnaðarins
sunnudaginn 29. apríl 1956.
Fundarstjóri var kjörinn Jón
P. Emils hrlm. en hann tilnefndi
Jón Hafliðason, fulltrúa, sem
fundarritara.
í fundarbyrjun minntist prest-
ur safnaðarins, séra Þorsteinn
Björnsson, þeirra safnaðarfé-
laga er látizt höfðu á árinu,
þeirra á meðal voru formaður
safnaðarins, J. Bjarni Pétursson,
framkv.stjóri og Þorgrímur Sig-
urðsson, skipstjóri, safnaðarfull-
trúi.
Formaður fyrir næsta kjörtíma j
bil var kjörinn Kristján Sig-
geirsson, kaupmaður, varaform.
Valdemar Þórðarson, kaupmaður.
Kjartan Ólafsson, varðstjóri, var
endurkjörinn safnaðarfulltrúi, en
Óskar B. Erlendsson, lvfjafr. var
kjörinn safnaðarfulltrúi og Vil-
hjálmur Árnason, skipstjóri til
vara. Fyrir eru í stjórninni frú
Ingibjörg Steingrímsdóttir, frú
Pálína Þorfinnsdóttir, Þorsteinn
J. Sigurðsson, kaupmaður og
Magnús J. Brynjólfsson, kaup-
maður, ritari safnaðarstjórnar.
Eden, Bulganin*og Krúsjeff
Lundúnum.
á Viktoríujárnbrautarstöðinni í
Heimsókn
Krusjeffs
Bulganins og
var ,,söguleg"
— en árangurslítil
arakrossi Fálkaorðunnar. j
Jon var hinn mesti atgervis- j Fundurirm var mjög fjölmenn-
maðúr og gæfu naut hann til ur og tóku margir til máls. —
hinztu stundar, að eiga þess kost Beindust umræður aðallega að
að njóta hjúkrunar ástríkrar eig- safnaðarmálum, vexti hans og
inkonu unz yfir lauk. ! viðgangi og þakklæti til safnað-
Við hljótum öll, af þakklátum’arstjornar og sera Þorsteins
huga, að unna þér hvíldar og Bjömssonar fyrir vel unnin störf.
blessunar í dýrðarríki Guðs.
T'»rottinn blessi þig og varðveiti
þig-
Steindór Gunnlaugsson
HEIMSÓKN B & K til Lundúna
var vissulega söguleg — eins og
brezki utanríkisráðherrann
Selwyn Lloyd, komst að orði.
Á leiðinni heim um borð í
Ordzhonikidze hefir þeim senni-
lega gefizt tími til að hugleiða
þessa heimsókn, sem hefir að öll-
um líkindum verið nokkuð frá-
brugðin þeirri hugmynd, er þeir
höfðu gert sér um hana fyrir-
fram — þeir kynntust lífi Breta í
ýmsum myndum, sátu í te-
| drykkju með Elízabet drottningu
• í O />ft lílTltll 1
MÁNUDAGINN 7. þ. m. var
til moldar borina frá Hallgríms-
kirkju hér í bæ einn af elztu og
traustustu iðnaðarmönnum þessa
bæjar, Bjarni ÞoriáKsson tré-
smiður, Grettisg >tu 35
Hann var fæ ldur 1 Þcrukoti
á Álftanesi 31 jan. 1873, en and-
aðist i Lano’ kotsspítaia 29.
apríl s. 1.
Faðir Bjarna var Þorlákur,
hreppscióri útv< gsbóndi og for-
maður, Jónsson frá Tóftum í
Grindavík Er margt mætra
manna frá Tóni öeim komið, þar
á meðal Bjar: i Sæmundsson
náttúruiræðingu •, 'roru þeir
Bjarnarnir bræðrasymi og vinir
miklrr.
Móðir Bjarna, kona Þorláks í
Þórukoti, var Ingibjöig Biarna-
dóttir frá Hausastöðuin á Álfta-
nesi. Faðir Ingii»T«rgar var Bjarni
Jónsson. bróðir Keti's bónda í
Kotvogi i Höfnum. Er sá ætt-
bálkur góðkunnur. r>jarni Þor-
láksson var ungur, er faðii hans
dó. Hann ílst upp rneð móður
sinni i Þórukoti, unz hann fór
til Reykjavíkur og nam trósmíði
hjá mági sínum, Steingrími Guð-
mundssyni Rétt eftir aldamótin
byggði Biarni sér íbúðarhús,
Grettisgötu 35, og þai bjó hann
síðan til æfiloka, ógiftur og barn-
laus, fvrst með móður sinni,
meðan hennar naut við, en síðan
með systurdóttur sinni, Lovísu
Lúðvíksdóttur fr-é Norðfirði.
Bjarni Þorláks*on vann næst-
um eingöngu að ]»úsasmíði Hann
var ágætur sta rfsmuður, bæði
vandvirkur og nikilvirkur. með-
an hanri hélt heílum sér. Var það
aimælt meðal starfsbræðra hans,
að hann vildi aldrei iáta sjást
eftir sig verk se » ek!:i væn vel
af hendi leyst Sú var og ;eynsla
mín, þau 52 ; sen< ég hafði
kynni af honum. Sóttust því all-
ir eftir honum til starfa, sem til
hans þekktu ekid sírf. til verk-
fctjórnar.
Bjarni vai f ?mur hlédrægur
um annað en starf sitt, Hann hirti
Hafði safnaðarfélögum fjölgað
um tæp 300 á árunum 1954—''55,
en á þessu vori vooru fermd 120
ungmenni.
Við hækkun safnaðargjaldanna* * Windsorkastala og lentu í deil-
1954 hefur fjárhagur kirkjunnar um v'ð opinskáa frammámenn
stórbatnað og stendur nú í mikl- brezka Verkamannaflokksins.
um blóma, þar sem nú eru í
söfnuðinum hátt á fimmta þús-
aldrei um að standa í stórræð-
um, en hann var traustur félags-
maður, þar sem hani. tók því.
Hann mun t. d. hafa verið félagi
í Iðnaðarmannafélagi R*-ykja-
víkur hátt á sjötta t.jg áia.
Bjarni var einn þe.rra manna,
sem sannarieg unun var að vera
með, bæði á heimiii og við vmnu,
því hann var drengur góður, í
fylista skílningi þeirra orða,
prúðmenni ' umgengm og sériega
góður kennari í iðn sinm Var
það hvort tveggja, að hann kunni
verk útt vel og að Lann hafði
vakandi áhuga á þ/i, að læri-
rveinar han.s tækju sem beztum
framgörum
Ég, sem þessar iínur rita,
kynntist Bjarna fyrst 1904, er
hann var v:ð smíði ibúðarhúss
og kirkju á Hvanney/. í Borgar-
firði. Réðist ég þá til hans læri-
sveinn. Hefi ég síðan átt heima
í húsi hans til þessa oags Hefir
hann alla þá stund sýrn mér
fölskvalausa vináttu, svo að
aidrei bar skugga á. iæ ég hon-
um aldrei fullþakkað ástúð hans
og umhvggju fyrir veiíerð minni.
Sama er áiit sambýismanna
minna, Kristjáns Sighvatssonar
und gjaldendur.
Kvenfélag Fríkirkjusafnaðar-
ins átti 50 ára starfsafmæli 6.
marz s. 1. og er elzta kirkju-
safnaðar kvenfélag í landinu. í
tilefni 50 ára afmælisins færði
kvenfélagið söfnuðinum að gjöf
vandað gólfteppi, sem sett var á
inngang kirkjunnar og kór.
Ennfremur forkunnar fagurt
altarisklæði, sem frú Ingibjörg
Steingrímsdóttir hafði gefið
kvenfélaginu til minningar um
eiginmann sinn, Jón Bjarna Pét-
ursson.
Fóstbræðrafélag Fríkirkju-
safnaðarins afhenti safnaðar-
stjórn gjafabréf fyrir dýrmætu
magnaratæki og 15 hlustunar-
tækjum fyrir heyrnarsljótt fólk.
Hafði Fóstbræðrafélagið látið
setja tækin upp í kirkjunni ásamt
fjórum hátölurum. Er Fríkirkjan
þar með fyrsta kirkjan í höfuð-
1 staðnum, sem búin er slíkum
tækjum.
Þessi tvö framan greind safn-
aðarfélög hafa verið söfnuðinum
ometanieg stoð og stytta í öllum
meiri háttar framkvæmdum, þá
ekki sízt Kvenfélag safnaðarins,
! sem fært hefur söfnuðinum
hverja rausnargjöfina á fætur
annarri á 50 ára starfsferli sín-
um.
Organisti safnaðarins, Sigurð-
ur ísólfsson, hafði forgöngu fyr-
ir að fenginn var þýzkur sérfræð-
ingur til að yfirfara, stemma og
gera við kirkjuorgelið, sem er
eitt hið stærsta og fullkomnasta
hér á landi.
Samhugur og eining hefur ríkt
innan safnaðarins, kirkjusókn
hefur verið ágæt og safnaðarlífið
stendur í miklum blóma.
og Þorsteins Þorsteinssonar, sem
báðir höfðu löng og náin kynni
af honum. Hafa þeir óskað að
láta þess getið hér.
Guð gefi honum nú sinn frið,
svo sem hann sjálfiu trúði og
vonaði, en blessi alla vini nans og
vandamenn.
Þórður Þorsteinsson,
trésmiður.
* Bulganin og Krúsjeff komu
með konunglegar gjafir meðferð-
! is — mongólska hesta og bjarn-
dýrsunga -— til að vinna hylli
Breta. Þeir urðu þess samt fljótt
varir, að hér var ekki hægt að
beita sams konar aðferðum og í
Indlandi. Sennilega hefir Kvús-
jeff verið það ljóst frá upphafi,
þegar Ordzhonikidze sigldi inn í
Portsmouthhöfn.
* BULGANIN OG KRUSJEFF
KEi’NDU AÐ KOMA
SÉK VEL
Er russnesku ráðamennirnir
sátu yfir vodka og kavíar í rúss-
neska sendiráðinu, skírskotaði
Krúsjeff til sanngjarnra manna
meðal áheyrenda: „í röðum
íhaldsflokksins og stjórnarand-
stöðunnar fyrirfinnast bæði þeir,
sem eru hlynntir heimsókn okk-
ar og andvígir henni. Það er eðli-
legt, og kemur okkur ekki að ó-
vörum.“
Þeir hafa þó hlotið að verða
vandræðalegir oft og tíðum, t d.
er þeir heimsótíu Konunglega
fiotaskólann í Greenwich, og stöð
ugt glumdi í hat—idra hinum meg
in við Thamesfljótið: „Bulganin
marskálkur og Krúsjeff eru hér
— til þess að tortíma mannkyn-
inu og steypa brezka heimsveld-
inu í glótun.“ Vafalaust hafa
Bulganin og Krúsjeff goldið
þeirra óvinsamlegu orða, er þeir
létu falla í garð Breta í Indlands-
förinni. Og það hefir tvímæla-
laust valdið þeim vonbrigðum, að
Malenkov var tekið miklu betur
af brezkri alþýðu.
★ ORSAKIR MISTAKANNA
Hvers vegna mistókst Bret-
landsför þeirra Bulganins og
Krusjeffs svo algjöriega? Margt
mætti tína til, en höfuðatriðin eru
þessi: Brezk blöð' undir forustu
Malcolm Muggeridge, ritstjóru
Punch. voru yfirleitt berorð og
fóru ekki í launkofa með rviid
sína. Það var misráðið að senda
hinn illræmda Ivan Serov u,
Bretlands á undan leiðtogunum
til að ganga vandlega frá öllum
varúðarráðstöfunum. Þó mun
herferð núverandi valdhafa í
Rússiandi gegn Stalín hafa ráðið
her mestu um. Brezk alþýða
veit, að þeir Bulganin og
Krúsjeff eru arftakar og fyrr-
verandi lærisveinar Stalíns. Þeir
höfðu nú lýst yfir því, að Stalín
hefði verið fjöldamorðingi og
svikari, og brezk alþýða telur
ipoi-isveina hans af sama sauða-
húsi.
Stúdentarnir í Oxford þyrptust
að russnesku ráðamönnunum og
sungu: „Veslings gamli Jói!
Veslings gamli Jói!“ Bulganin og
Krúsjeff leiddu söng stúdentanna
hjá sér. Rússnesku ráðamennirn-
ir voru ekki lengur ískyggilegir
j gestir. Bretar höfðu nú gripið til
| kímnigáfunnar, og gamalli konu
| varð að orði: „Þeir eru eins og
| tveir litlir drengir, sem blásnir
hafa verið út með reiðhjóladælu."
★ LÉLEGUR ÁRANGUR
Eins og vænta mátti, náðist eng
inn árangur í Þýzkalandsmálun-
um á viðræðufundum brezkra og
russneskra ráðamanna. Umræð-
urnar um ástandið í löndunum
fyrir botni iViiðjarðarhafs strönd-
uðu á því, að Bulganin og Krús-
jeií settu pað skiiyrði fyrir sam-
vinnu við Vesturveldin um að
stöðva vígbúnaðarkapphlaupið,
að Bagdadbandalagið yrði leyst
upp. í afvopnunarmálunum kom
fátt fram, enda þótt Krúsjeff
reyndi að láta svo líta út á síð-
ustu stundu, að Rússar væru
mjög áfram um einhvern árang-
ur á þessu sviði. Sat hann lengi
á tali við Stassen og aðra frammá
menn, meðan Buiganin skemmti
sér í veizlu í rússneska sendi-
ráðinu.
★ B & K VILDU EKKI
SÍLD OG KRABBA
Lírið gekk í viðræðunum um
aukin verzlunarviðskipti milli
Rússiands og Bretlands. Rússarn-
ir komu með álitlegt tiiboð upp
á vasann, en tilboðinu fylgdi það
skilyrði, að Bretar afnæmu bann-
ið gegn útflutningi hernaðarlega
mikilvægra vörutegunda til
kommúniskra ríkja^. Krúsjeff
lagði mikla áherzlu á þetta i ræðu
sem hann flutti í Birmingham.
Sagði hann án nokkurra mála-
lenginga, að hann og Bulganin
hefðu ekki ætlað sér að fá „síld
og krabba“ frá Englandi. Það
voru aðrar vörutegundir, sem
þeir ágimtust. Ræðan var kump-
ánleg, en fól engu að síður í sér
hótanir gegn urveldunum.
Sögðust Rússarnir þegar hafa gert
t ! unir til að varpa vetnis-
sprengjum úr flugvél og einnig
hafa framleitt fjarstýrðar kjarn-
orkuflauga, sem hægt væri
að beina að hvaða skotmarki sem
er á jörðinni. Þetta gátu Rússar
Framh. á bls. 12