Morgunblaðið - 14.06.1956, Blaðsíða 18
18
MönCUNRT/AÐlÐ
Fimmtudagur 14. júní 1956
Þ£*lícA J^^aAtineAs:
I '
nr menn i siyonum
Framhaldssagan 15
dyravörðurinn. — „Auk þess höf.
um við alveg frábæra lækna í
Bruckbeuren t. d. dr. Zvisel —
Hann er bókstaflega sagt heims-
frægur fyrir lækningu sína á bein
brotum. Þeir fótleggir, sem hann
hefUr grætt saman eru beinlínis
fallegri en áður“.
„Ég er elcki hégómagjarn", —
sagði gesturinn.
Fátæki maðurinn, sem fram að
þessu hafði verið að kynna sér
auglýsingarnar á veggnum, gat
ekki annað en skellt upp úr.
Dyravörðurinn, sem var alveg
búinn að gleyma náunganum, fór
nú að láta brýrnar síga: „Við
kaupum ekki neitt“.
„Það eigið þér heldur ekki að
gera“, sagði sá fátæki.
„Hvað viljið þér þá hér?“
Hinn freki og nærgönguli ná-
ungi kom alveg að borðinu og
brosti kampakátur: — „Nú vitan-
lega búa á Grand Hótel,“ sagði
hann alveg blygðunarlaust.
Dyravörðurinn brosti vorkunn
samur: „Það kynni nú að verða
nokkrum mörkum of kostnaðar-
samt fyrir yður“, sagði hann. •—
„Farið heldur út í sveitina, góði
maður. Þar er nóg af gististöðum,
sem leigja ferðamönnum her-
bergi, gegn vægu gjaldi“.
„Þúsund þakkir“, svaraði hinn.
„En ég er ekki neinn ferðamað-
ur. Lít ég kannske þannig út?
Auk þess er það herbergi, sem ég
ætla að hagnýta mér hérna, mikið
ódýrara".
Dyravörðurinn renndi augun-
um til Kesselhuth, hristi höfuðið
og sagði svo, eins og til að Ijúka
þessu kynlega samtali: — „Góð?
nótt“.
Fátæki maðurinn brosti: „Það
væri nú tímabærara, að bjóða
mig velkominn“, sagði hann. „Ég
hefði búizt við að mæta meiri
kurteisi og háttvísi á þessum
stað“.
Polter dyravörður varð eld-
rauður í framan: „Herut", hvæsti
hann — „og það tafaralaust. Ann
ars læt ég kasta yður út“.
„Þetta er nú farið að ganga full
langt“, sagði fátæki maðurinn, al-
varlega og ákveðið. „Nafn mitt
er Schulze og ég vann önnur verð
launin í Pudsblank-keppninni. Ég
á að fá frítt fæði og húsnæði á
Grand Hotel Bruckbeuran í tíu
daga. Hér eru öll nauðsynleg
skilriki".
Andlit Polters varð eitt tröll-
aukið spurningamerki. Nú var
hann svo sannarlega hættur að
skilja heiminn. Svo kom hann
fram fyrir borðið sitt, steig niður
„Það hefir dálítið hærðilegt
komið fyrir“, hvíslaði Johan. —■
„Hugsið þér yður bara annað
eins: Rétt áðan, þegar ég kom ...“
„Ef þér segið eitt orð enn“, urr
aði leyndarráðið, — „þá geri ég
út aí við yður með berum hnef-
unum“.
„Jafnvel með það á hættu",
byrjaði Johan, en þá opnaðist
lyftan og Hagedom kom út og
gekk yfir að dyravarðarstúkunni
með póstKort í hendmni.
„Burt með þig“, hvíslaði
Schulze skipandi. Kesselhuth
hlýddi boðinu, en settist við eitt
borðið í anddyrinu, til þess að
vera nálægur, ef í odda skærist.
Honurn leizt síður en svo vel á
útlítið. Brátt myndu þessir tveir
af upphækkuninni og varð eitt-
hvað svo undarlega lííill og per-
visalegur: „Afsakið eitt andar-
tak“, sagði hann vandræðalega
og hljóp við fót yfir í skrifstofu
gistihússtjórans til þess að sækja
hann.
Nokkra stund voru þeir
Schulze einir. „Hr. leyndarráð“,
hvísldði Johan örviinaður. „Eig-
um við ekki að snúa tafarlaust
arlaus með öllu.
Schulze var bersýuilega heyrn
heim aftur?" -----
menn, milljónamæringurinn,
sem menn héldu að væri fátæk-
lingur, og fátæklingurinn, sem
var álitinn milljónamæringur,
rekast saman.
Ungi maðurinn veitti Schulze
athygli og kinkaði kolli alúðlega.
Hinn endurgalt þessa þöglu
kveðju.
Hagedori. svipaðist um. „Fyrir
gefið þér“, sagði hann. „Ég er
alveg nýkominn hingað. Vitið þér
hvar póstkassi gistihússins er
niður kominn?“
„Ég er líka nýkominn hingað1,
svaraði fátæki maðurinn. „Og
póstkassinn hangir þarna, vinstra
megin við aðra glerhurðina“.
„Já, svo sannarlega", hrópaði
Hadedorn og gekk þvi næst út,
lét kortið til móður sinnar í kass-
ann, kom brosandi aftur og stað-
næmdist við hlið hins mannsins.
„Eruð þér ekki búinn að fá
neitt herbergi ennþá?“
„Nei“, svaraði hann. „Svo virð-
ist helst sem menn séu ekki búnir
að ráða við sig, hvort óhætt muni
vera að hýsa menn eins og mig“.
Hagedorn brosti: „Hér er allt
mögulegt. Ég held að það sé alveg
óvenjulega skringilegt gistihús,
sem við erum hér komnir í.“
„Ef þér notið orðið skringilegt
í mjög víðri merkingu, þá hafið
þér rétt fyrir yður“.
Ungi maðurinn virti Schulze
fyrir sér nokkra stund, en sagði
svo: „Þér megið ekki taka mér
það mjög illa upp, herra minn.
En mig langar svo skrambi mikið
til þess, að geta upp á nafni
yðar“.
Hr. Schulze, hopaði ósjálfrátt
á hæl.
„Ef ég get rangt til í fyrstu
tilraun, þá gefst ég upp“ fullyrti
ungi maðurinn. — ,En ég hefi
svo undarlega sterkan grun“. Og
þegar eldri maðurinn svaraði
ekki hélt hann áfram: — „Þér
eruð hr. Schulze. Fær það ekki
staðizt?"
Hinn maðurinn varð sýnilega
alveg forviða. — „Jú, það er alveg
rétt hjá yður. Ég heiti vissulega
Schulze. En hvernig gátuð þér
vitað það?“
BROTAJÁRN
Kaupi gott brotajárn (minnst 4 mm) á 250
kr. tonnið við skipshlið. Skipið Rafninn ligg-
ur við enda Ægisgarðs.
Björgun h.f.
Kaupme
athugið
Flögg Fyrir 17. júni fáið
þið i heildsölu hjá okkur.
Athugið að panta i tima.
Simi 3048
Birgðir mjog takmarkaðar.
I^itjan^auerzíun ^Sóajoítlar
Bankastrœti 8
íbúð
7—8 herb. íbúð óskast til kaups. Tilboð sendist skrif-
stofu Einars B. Guðmundssonar, Gúðlaugs Þorlákssonar
og Guðmundar Péturssonar — Austurstræti 7. Símar
3202 og 2002. Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—5.
ROSSE &
LACKWELl
CAPERS
SHEF-tómatsósa
CAB-tómatsósa
CHEF-sósa (fiskisósa)
MAYONNAISE
SANDWICH SPREAD
SALAD CREAM
WORCHESTERS-
IIIRE- sósa
SVEPPASÓSA
H. 6EIDIKTSS0N & CO. H.F.
Hafnarhvoll — Sími 1228
Það er ódýrt að nota
P I C C O L O
Fæst í næstu búð í eftir-
töldum umbúðum:
Glcr flöskum.
Plastic rlöskum
— dúkkum
Piccolo
/. BRYNJÓLFSSON & KVARAN
MARKÚS
Eftir Ed Dodd
1) — Nú lízt mér ekki á blik-1
una. Það ætlar að ráðast á okk-
ur. i
3) En skotið aðeins særir Ijón-
ið og æsir það upp.