Morgunblaðið - 09.04.1957, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
triðjudagur 9. apríl 1957
Áshjörn Eggertsson
Minningarorð
IGÆR var til moldar borinn
hér í Reykjavík, sæmdarmað-
ur, sem lifað hafði langan dag
og notað hann dyggilega.
Maðurinn var Ásbjöm Egg-
ertsson.
I»að kveður að jaínaði ekki
mikið að því í breyttri 1 ásýnd
bæjarlifsins. þó að aldraður mað
ur hverfi af sviðinu fyrir fullt
og allt. En samt er það nú svo,
að oss verða samferðamennirnir
misjafnlega hugþekkir og minn-
isstæðir. Ásbjörn var einn þeirra
manna, sem í ríkum mæli hlaut
að verða hvorttveggja, hverjum
þeim, sem kynntist honum. Olli
þar margt um: Frábær dugnaður
og fjör á meðan heilsa entist,
snyrtimennska og ljúfmennska í
allri kynningu, glaðværð og gest-
risni heima fyrir, karlmennska
og óbrigðul drenglimd í hverri
raun.
Ásbjörn Eggertsson fæddist 8.
okt. 1874 að Brimilsvöllum í
Fróðarhreppi og ólst upp á þeim
slóðum. Hann fór kornungur að
stunda sjó, eins og þá var helzta
bjargræði við Breiðafjörð. Stund-
aði hann síðan sjó víðs vegar við j
Breiðafjörð fram yfir tvítugsald-
ur, þar á meðal í Flatey á Breiða-
firði. Þangað sótti hann og lífs-
hamingju sína, því að þar kynnt-
ist hann Ragnheiði Eyjólfsdótt-
ur, ættaðri frá Bjameyjum, hinni
ágætustu konu. Ásbjöm og
Ragnheiður giftust árið 1898, og
hófu búskap í Ólafsvík, sem þá
og lengi síðan þótti liklegur stað-
ur dugandi sjómönnum.
Ásbjörn var og löngum á sjón-
um, var stýrimaður á skútum ár-
um saman á sumrum, en gerði
út báta og var formaður fyrir
þeim haust og vetur, sjósóknari
mikill, aflasæll og jafnan far-
sæll í formennsku. Hann var
harðduglegur maður og lcunni
því aldrei til dauðadags, að látí
sér falla verk úr hendi. Má þf
nærri geta að hann hefur ekk
legið á liði sínu á léttasta skeiði
er ótal þarfir kölluðu að.
Því þarfirnar urðu margar.
Þau hjónin eignuðust sjö börn.
Dóttur misstu þau komunga, en
komu upp sex sonum er allir
urðu hinir mannvænlegustu
menn og líklegir til góðra af-
reka. En nú tóku harmar og
erfiðleikar að sækja þau hjón
heim. Með sárastuttu millibili
missa þau þrjá efnilega sonu í
sjó. Hinn fjórði deyr eftir upp-
skurð á bezta aldri. Þau Ásbjörn
og Ragnheiður tóku þá tvo sonar-
Stórt verzlunarfyrirtæki
óskar eftir að ráða skrifstofustúlku. Umsókn-
ir sendist afgr. Mbl. fyrir n.k. fimmtudag
merktar „Skrifstofustúlka — 2590“.
2|a herb. íhúð
Höfum til sölu við Eskihlíð mjög góða 2ja herb. íbúð
á fyrstu hæð. 1. veðréttur getur verið laus.
SALA OG SAMNINGAR
Laugaveg 29, sími 6916.
Tvær risíbúðir
til sölu. — Semja ber við
EGGERT CLAESSEN
GÚSTAF A. SVEINSSON
Hæstréttarlögmenn
Þórshamri, sími 1171.
SKOU
ísaks Jónssonar
(Sjálf seignarstof nun )
Styrktarfélagar athugið: Innritun barna, sem fædd eru
1951, fer fram þessa viku.
Viðtalstími kl. 5—6 daglega. Sími 82590.
Skólastjóri.
Þeir, sem æskja að gera
úthlutunarnefnd
listamannalauna
grein fyrir störfum sínum að listum og bókmenntum,
sendi þau gögn til skrifstofu Alþingis fyrir 17. apríl.
Utanáskrift: Úthlutunarnefnd listamannalauna.
Slík gögn eða umsóknir teljast þó ekki skilyrði fyrir
því að koma til greina við úthlutunina.
Úthlutunarnefnd listamannaiauna
5yni sina og ólu upp aigerlega
>g tvö önnur sonarböm að miklu
eyti. Um þau mátti segja, að
dlt fórst þeim vel og drengilega,
sem þau tóku á, og á hvorugu
/arð séð, að um þau hefði mætt
/eður sorga og váveiflegra slysa.
3amheldni, kærleikur og stilling
virtist bera þau yfir hverja
aun.
Haustið 1936 fluttist Ásbjörn
til Reykjavíkur og átti þar heima
síðan. Kona hans var þá sjúk,
sonur hafði drukknað um sum-
arið, svo það virtist ekki efni-
legt fyrir mann sem kominn var
á sjötugsaldur að nema land hér
í höfuðstaðnum við þær ástæð-
ur. En Ragnheiður fekk dágóða
heilsu. Heimilið rétti við með
samtaka átaki peirra, stutt af
sommurn sem eftir lifðu og
tengdadætrum. Ásbimi varð
brátt gott til vinnu, þó að nú
yrði hann að segja skilið við sjó-
inn, sem honum var þó áreiðan-
lega kærastur starfsvettvangur.
Hann var hér árum saman hjá
bænum við margvísleg störf,
hvarvetna vinsæll og vel treyst
— og hrókur alls fagnaðar með
samverkamönnum. Hann var
allra manna áreiðanlegastur,
grandvar og mátti ekki vamm
'.itt vita. Og bar ellina svo vel,
þrátt fyrir sífellda vinnu, að
undrum mátti gegna. Hann and-
aðist að heimili sínu, Bogahlíð
13, 2. þ. m.
Hann bar ellina svo vel, að það
var eins að vera með honum, sem
ungum manni. Efalaust nokkuð
af meðfæddu innra og ytra
þreki. En meðfram sakir fágætr-
ar hamingju, sem hann naut í
einkalífi sínu, — brátt fyrir
sorgirnar. — Innileikinn í sam-
búð þeirra hjóna var aðdáunar-
verður og fölskvalaus til dauða-
dags. Synimir Sigurbergur og
Matthias, búsettir í Keflavík,
voru tíðir gestir og góðir, með
fólki sínu. Og alltaf var gest-
kvæmt og glatt á hjalla, gamlir
Ólsarar og aðrir fomkunningjar.
Og aldrei skorti ástúðlegt viðmót
né rausnarlegar veitingar.
Eg sendi Ragnheiði Eyjólfs-
dóttur og bömum hennar,
tengdabörnum og venzlafólki
innilegustu samúðarkveðju — og
vil bæta þvi við, að slíks manns
sem Ásbjöms Eggertssonar er
gott að minnast. — Guð blessi
hann og ykkur öll.
Sigurður Einarsson.
Fóein orð um sýningu
Leibiélugs Reykjuvíkur
Sá óvenjulegi atburður gerðist
hér fyrir nokkru, að Leikfélag
Reykjavíkur varð að aflýsa leik-
sýningu vegna mjög lélegrar að-
sóknar. í tilkynningu Leikfélags
ins kenndi greinilega sárra von-
brigða og gremju í garð reyk-
vískra leikhúsgesta. í „stuttu
spjalli um leikrit" (Browning-
þýðinguna) í Morgunblaðinu sl.
laugardag er svo þetta fyrirbræri
tekið til alvarlegrar umræðu og
yfirvegunar. Er í þessu „spjalli"
veitzt mjög harkalega og ómak-
lega að leikhúsgestum hér og að
þeim dróttað, að þeir vilji ekki
sjá annað en léttmeti eitt eða
þvætting.
Erlendis er það algengt fyrir-
brigði að leikrit „falli“, sem svo
er kallað eða „gangi“ aðeins fá-
einum sinnum, enda þótt í stór-
borgum sé þar sem milljónir
manna sækja annars leikhús.
Þykir það ekki tiltökumál og
allra sízt að því sé slegið upp sem
einhverri menningarlegri kata-
strófu af hlutaðeigandi fyrir-
tækjum eða blöðum. — Hér í
okkar fámennu borg horfir þetta
nokkuð öðruvísi við. Reykvíking
ar hafa mikinn og vaxandi áhuga
á leiklist, enda mun leikhússókn
vera hér hlutfallslega margfalt
meiri en annars staðar í viðri
veröld. Og reykvískir leikhús-
gestir eru yfirleitt ekki kröfu-
harðir, enda skilja þeir það, að
okkar unga leiklist stendur enn
um margt til bóta. Það ber
því sjaldan við hér að leikrit
„falli", eða að hætta verði leik-
sýningum eftir örfá skipti, vegna
lítillar aðsóknar. Á síðari tím-
um hefur þetta þó aðeins kom-
ið fyrir, t.d. um „Lokaðar dyr“,
sem Þjóðleikhúsið sýndi fyrir
nokkrum árum og nú síðast „Spá
dóminn" og „Fyrir kóngsins
mekt“ í sama leikhúsi. Öll voru
þó leikrit þessi sýnd frá 6—8
sinnum, að mig minnir eða jafn
vel oftar. Þegar á þetta er litið,
verða vonbrigði Leikfélagsins
skiljanleg, en ekki gremja þess.
— Sannleikurinn er sá, að í þau
íáu skipti sem svo illa hefur til
tekizt um leiksýningar hér, hafa
hlutaðeigendur mátt sjálfum sér
um kenna í stað þess að skella
skuldinni á leikhúsgesti bæjar-
ins. — Ástæðan hefur í öllum
ofangreindum tilfellum verið
ein og hin sama, — að leikritið
hefur ekki verið nógu gott leik-
sviðsverk til þess að hægt væri
að bera það fram til sigurs á leik-
sviðinu. Og þama erum við kom-
in að kjarna málsins.
Rétt er það, að Browning-þýð-
ingin, eftir hinn ágæta brezka
leikritahöfund, Terence Ratt-
gan, hlaut einróma lof áhorfenda
og gagnrýnenda, enda er leikrit-
ið mikið listaverk og var afburða
vel leikið. — Um hinn einþátt-
unginn „Hæ þarna úti“, eftir
Saroyan verður því miður ekki
hið sama sagt. Þátturinn var að
vísu vel leikinn en hann er þung
ur og tilbreytingalaus, — „grátt
í grátt“ — og fjarri því að vera
leiksviðsverk. Dregur hann þessa
sýningu Leikfélagsins mjög nið-
ur og er ekki minnsti vafi á því,
að þar er fyrst og fremst að leita
orsakarinnar til hinnar lélegu
aðsóknar að sýningunni. Hér við
bætist svo reyndar að báðir ein-
þáttungarnir hafa áður verið
fluttir í útvarp og því fjöldi
manna, sem þekkti fyrirfram efni
þeirra til hlítar. Hafa margir að
sjálfsögðu látið sér það nægja,
enda ekkert í efni þáttanna, er
gat komið þessum mönnum á
óvænt, en slíkt er leikhúsgestum
jafnan veigamikið atriði.
Af þeim ástæðum, sem hér
hafa verið greindar, tel ég það í
hæsta máta ómaklegt og óvið-
eigandi, að ég ekki segi lágkúru-
legt, að veitast að leikhúsgestum
hér fyrir lélega aðsókn að þess-
ari sýningu Leikfélagsins, svo
mjög sem Leikfélagið hefur notið
hylli bæjarbúa, og ætti öllum
þeim sem látið hafa „mál“ þetta
til sín taka að vera það ljóst, að
menn verða ekki reknir í leikhús
gegn vilja sínum, allra sízt með
ómaklegum skætingi.
Sigurður Grímsson.
— Skreiðin
Dodge fólksbifreið
til sölu er Dodge fólksbifreið, smíðaár 1955, stærri
gerðin. Bifreiðin er sem ný ,enda lítið keyrð. —
Nánari upplýsingar hjá
Bæjarfógetanum í Hafnarfirði,
sími 9217.
Húsgagnasmiðir
Okkur vantar húsgagnasmiði nú þegar —
eða mjög fljótlega.
KRISTJAN SIGGEIRSSON HF.
Framh. af bls. 11.
reynslu í skreiðarverkun og
skreiðarverzlun heldur en við.
íslendingar verða aftur á móti að
leigja heil skip og senda þá
kannske of stóra farma í einu
eða senda skreiðina um Ham-
borg og þaðan með járnbrautum
til Ítalíu eða þá til Rotterdam
til umskipunar þar, og er öll sú
þjónusta dýr.
KOMIÐ VIB í GHANA
Á leið sinni frá Lagos til Róm-
ar hafði flugvélin stutta viðdvöl
í Accra, höfuðborg hins unga rik-
is, sem nefnt hefur verið Ghana
og öðlaðist sjálfstæði sitt
hinn 6. marz síðastliðinn. Því
miður féll ferð mín ekki til Accra
þann dag heldur nokkru fyrr og
gat ég ekki verið aðnjótandi há-
tíðahalda og gleði Ghanabúa á
sjálfstæðisdegi þeirra. Til þess
hafði ég mikla löngun en við því
var ekkert að gera.
í Ghana er mjög lítið um
skreiðarneyzlu. Ég dvaldi í
Accra nokkra daga í ársbyrjun
1956 og hafði mjög góða að-
stöðu til þess að kynna mér skreið
armarkaðinn þar. Hann er mjög
lítill og Ghanabúar sjálfir borða
ekki skreið í þeirri merkingu,
sem við leggjum í það orð. Sam-
kvæmt verzlunarskýrslum er
flutt inn mikið magn af „Stock-
fish“ en þar undir er flokkaður
fiskur, sem er ýmist þurrkaður,
saltaður, reyktur eða kryddaður.
( Á ensku: Dried, Salted, Smoked
or Pickled . . .). Hins vegar er
flutt inn ákaflega mikið magn af
saltfiski frá Kanarísku eyjunum
og heitir fiskur sá „Corvina“.
Þessi fiskur er hvítur á lit, þykk-
ur og matarmikill og eru að jafn-
aði 10 fiskar í hverjum balla, sem
vegur 45 kg. Verðið á þeim fiski
í ársbyrjun 1956 var því sem
næst 15 shillingar fyrir hvern fisk
eða fyrir pakkann £7-10-0. Þó
var verð þetta breytilegt frá
£7-0-0 til £7-15-0 og fer það
eftir því, hvað markaðurinn er
annars mettaður af öðrum fisk-
tegundum. Þessi fiskur er flokk-
aður undir heitið „Stockfish“ í
verzlunarskýrslunum en það er
enska orðið yfir skreið eins og
margir þekkja.
Nokkur skreið er þó flutt inn
til Accra og Takoradi eða Secondi,
sem eru aðalhafnarborgir Ghana.
Þessi skreið er nær eingöngu flutt
inn handa Nígeríumönnum, sem
flutzt hafa til Ghana í atvinnuleit.