Morgunblaðið - 03.05.1957, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐ1Ð
Fostudagur 3. mal 1957
• A
i
i
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
24 «
fólks. Og hverjir heldurðu að hafa
verið skrúðgöngustjórar?“
„Hvaða máli skiptir það?“
„Ef það kæmi nú í ljós við end-
urskoðun bókanna, að faðii okkar
hefði verið þjófur, þá myndi hitt
óhjákvæmilega komast upp líka,
að hann tók aldrei þátt í bardög-
unum við Gettysburg eða neinum
öðrum. Þá yrði guði og mönnum
það ljóst, að hann var lygari, að
allt hans líf var lygi, þjófnaður
og fals“.
Adam sat hreyfingarlaus. —
Augnatillit hans var rólegt, en í-
hugult. „Ég hélt að þér hefði þótt
vænt um hann“, sagði hann stilli-
lega.
„Mér þótti það. Mér þykir það.
Þess vegna tek ég þetta svo nærri
mér. Allt líf hans var blekking
og fals — lygi frá upphafi til
enda. Og gröfin hans. — Kannske
grafa þeir hann upp og fleygja
honum eins og hundshræi". Rödd-
in titraði af ákafri geðshræringu.
„Þótti þér alls ekkert vænt um
hann?“ hrópaði hann.
„Ég gerði mér ekki fulla grein
fyrir því fyrr en nú. Það eru sum
mál, sem maður gengur út frá sem
gefnum, án þess að hugleiða þau
nokkuð nánar. Nei, mér þótti ekki
vænt um hann“.
„Og þér er sama þótt nafn hans
verði svívirt og fyrirlitið og lík-
ami hans grafinn upp og? _____ Ó,
□---------------------□
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□---------------------□
guð minn almáttugur, ég þoli ekki
að hugsa um þetta".
Adam varð seinn til svars. —
„Það kemur ekki mér við“.
„Nei“, sagði Charles beizklega.
„Fyrst þér þótti ekki vænt um
hann. Þú værir líklega fús til að
svívirða nafn hans og minningu,
eins og allir aðrir“.
Adam vissi að bróðir hans var
ekki hættulegur lengur. öfund og
afbrýði grófu nú ekki lengur um
sig í brjósti hans. Hinar ofur-
þungu áhyggjur út af föðumum
lágu nú þjakandi á honum, en að-
eins faðirinn megnaði að létta af
honum þeirri byrði.
„Hvemig heldurðu að það verði
að ganga um götur þorpsins, þegar
allir hafa heyrt sannleikann?"
spurði Charles. „Þú getur ekki lit-
iö framan í nokkurn mann, eftir
það“.
„Ég sagði þér það áðan, að mér
kæmi þetta ekkert við. Það snert-
ir mig ekki nokkurn skapaðan
hlut, af þeirri einföldu ástæðu,
að ég trúi því ekki“.
„Hverju trúirðu ekki?“
„Ég trúi því ekki, að hann hafi
stolið peningunum. Ég trúi því,
að í stríðinu hafi hann einmitt
verið þar sem hann sagðist hafa
verið og gert það, sem hann
sagðist hafa gert“.
„En sönnunargögnin — dagbók
in hans —?“
„Þú hefur alls enga sönnun
fyrir því að hann hafi stolið
peningunum. Þú ímyndar þér það
bara, af því að þú veizt ekki
hvar hann fékk þá“.
Charles reyndi að malda í mó-
inn, en Adam lét sem hann heyrði
það ekki: — „Nú skal ég segja
þér nokkuð. Sannanirnar fyrir
því, að guð sé ekki til, eru mjög
sterkar. En í hugum margra
manna eru þær þó ekki eins sterk
ar og hugboð þeirra um tilveru
guðs“.
„En þú sagðir að þér hefði
ekki þótt vænt um pabba. Hvern
ig geturðu þá borið traust til
hans?“
„Kannske er það einmitt þess
vegna, sem ég ber traust til
hans“, sagði Adam hægt og íhug-
andi. — „Ef ég hefði elskað hann,
þá myndi ég kannske hafa orðið
öfundsjúkur og afbrýðisamur. Þú
varst það. Kannske — kannske
gerir ástin mann tortrygginn og
efandi? Er ekki ástfanginn mað-
ur alltaf óviss um konuna, sem
hann elskar, vegna þess að hann
er ekki öruggur um sjálfan sig.
Ég sé þetta allt svo vel núna.
Ég skil það nú fyllilega, hversu
vænt þér þótti um hann og hvaða
áhrif það hafði á þig. Ég elskaði
hann ekki. Kannske unni hann
mér. Hann reyndi mig, og særði
mig og refsaði mér og að síðustu
fórnaði hann mér í þágu hersins,
kannske til þess að bæta fyrir
eitthvað. En hann elskaði þig
ekki og þess vegna bar hann
traust til þín“.
Charles starði á hann: — „Ég
skil þetta ekki“, sagði hann.
„Ég er að reyna að skilja",
sagði Adam. — „Þetta eru mér
nýjar hugsanir. Mér líður vel,
betur en nokkru sinni fyr. Ég
hefi losnað við eitthvað, sem
þjakaði mig. Kannske verða til-
finningar mínar einhvern tíma
eins og þínar, en núna eru þær
það ekki“.
„Ég skil þetta ekki“, endurtók
Charles.
„Skilurðu ekki það sem ég var
að segja? Ég trúi því ekki að
faðir okkar hafi verið þjófur. Ég
held að hann hafi ekki verið
lygari“.
Charles andvarpaði þungan:
— „Þú ætlar þá að taka við
peningunum?", spurði hann.
„Auðvitað".
„Og jafnvel þótt hann kunni
að hafa stolið þeim?“
„Hann stal þeim ekki. Hann
getur ekki hafa stolið þeim“.
„Ég skil þetta ekki“, sagði
Charles.
„Ekki það? Jæja, kannske er
þetta leyndardómurinn sjálfur
skýringin á öllu saman. Manstu
— ég hefi aldrei nefnt þetta. —
Manstu eftir því, þegar þú
barðir mig til óbóta, skömmu áð-
ur en ég fór í herinn?“
„Já“.
„Manstu hvað á eftir skeði?
Þú komst aftur með öxi og ætl-
aðir að drepa mig“.
verða skrifsfofur vorar í Pósthússfrœti nr. 2 lokaðnr a föstudag
frá hádegi og allan laugardag — Opnum aftur á mauuuuy kl. 9 í
Ingólfsstrœti 5
Svarað verður í síma 1700 báða dagana
MARKÚS Eftir Ed Dodd

What mab< DOESH'T knon
IS THAT ONE QUILL POINT
HAS BIZOKEN OPP ANO
BUEIED ITSELF IN HIS LES»
I'O BETTEGE ©ET
THESE POEKV QUiLLS
OUT OP AAV LES
right now
BEFORE THEy CIVE
me TROUSLS...
BOV THAT'S painpul
.. BUT IT'S A SOOO THINS
I COULD GET THEM OUTj
1) — Eg verð að kippa brodd-
ynnm út áður en ég bólgna upp.
| 2) — Þetta var sárt, en það
I var gott að ég náði þeim út.
3) Markús veit bara ekki, aðleinn broddurinn hefur 'M'otnað
I inni í vöðvanum.
„Ég man það mjög óljóst. Ég
hlýt að hafa verið alveg band-
vitlaus".
„Ég vissi það ekki þá, en nú
veit ég það, að þú varst að berj-
ast fyrir ást þinni“.
„Ást?“
„Já“, sagði Adam. — „Við
munum verja peningunum rétt
og skynsamlega. Kannske höld-
um við áfram að búa hér. Kann-
ske flytjum við okkur búferl-
um — kannske til Californíu. Og
að sjálfsögðu verðum við að reisa
föður okkar minnisvarða — stór-
an og íburðarmikinn minnis-
varða“.
„Ég gæti aldrei farið héðan,
alfarinn", sagði Charles.
„Við bíðum nú og sjáum hvað
setur. Það liggur ekkert á því
að taka endanlega ákvörðun. Við
höfum nægan tíma“.
8. KAFLI
I.
Það kemur fyrir, að mennsk-
ir foreldrar fæða ófreskjur í
heiminn. Sumar þeirra sér mað-
ur, vanskapaðar og hryllilegar
með afar stór höfuð eða örsmáa
líkama, handleggjalausar og fót-
vana, eða með þrjá arma. Sumar
hafa rófur eða munna á ólíkleg-
ustu stöðum. Þessi afkvæmi eru
svona sköpuð af einhverjum
hörmulegum tilviljunum, en ekki
sökum yfirsjóna eins eða neins,
eins og álitið var fyrr á tímum.
Einu sinni var það skoðun manna,
að þessi ógæfusömu börn væru
hinar sýnilegu refsingar fyrir
leyndar syndir.
En úr því að til eru líkamlegir
vanskapningar, hví skyldu þá
ekki líka fæðast börn, sem eru
andlega eða sálarlega vansköp-
uð? Andlit og líkami geta verið
lýtalaus, en ef breytt fruma eða
vanskapað egg geta framleitt
líkamlega óburði, hví skyldi sál-
in þá ekki líka geta vanskapazt
af sömu orsökum?
Vanskapningar eru meiri eða
minni frávik frá hinu venjulega
og viðurkennda. Eins og barn
getur fæðzt handarvana þannig
getur það einnig fæðzt án hjarta-
lags eða samvizku. Maður sem
verður fyrir því slysi að missa
handléggina, á mjög erfitt með
að venjast tapinu, en hinn sera
handarvana er fæddur, þjáist ein-
ungis vegna þess, að fólki finnst
hann skrítinn og annarlegur. Sá,
sem aldrei hef ur haft neina arma,
getur ekki saknað þeirra. Stund-
um, þegar við erum lítil, gerura
við okkur í hugarlund, hvernig
það myndi vera að hafa vængi,
en það er engin ástæða til þess að
halda, að það sé nokkuð líkt til-
SHtltvarpiö
Föstudagur 3. xnaí.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 13.15 Lesin dagskrá næstu
viku. — 19.00 Þingfréttir. — 19.30
Létt lög (plötur). — 20.30 Radd-
ir að vestan: Finnbogi Guðmunds
son ræðir við Vestur-íslendinga.
— 20.55 Tónleikar (plötur). —
21.10 Dagskrá Rímnafélagsins:
a) Ávarp (Pétur Ottesen alþm.
formaður félagsins). b) Erindi:
Pontusrímur (Grímur Helgason
kand. mag.). c) Upplestur (Jakob
Benediktsson kand. mag.). Enn-
fremur rímnalög. — 22.10 Garð-
yrkjuþáttur: Jóhann Jónsson for-
stjóri talar um kartöflusölu o. fl.
— 22.25 „Harmonikan". — Um-
sjónarmaður þáttarins: Karl
Jónatansson. — 23.10 Dagskrálok.
Laugardagur 4. maí.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 12.50 Óskalög sjúklinga (Bryn
dís Sigurjónsdóttir). — 19.00 Tóm
stundaþáttur barna og unglinga
(Jón Pálsson). 19.30 Einsöngur:
Amelita Gálli-Cursi syngur (plöt
ur). — 20.30 Tónleikar (plötur),
— 20.40 Leikrit: „Beatrice og
Juana“ eftir Giinther Eich, í þýð-
ingu Jóns Magnússonar. — Leik-
stjóri: Valur Gíslason. — 22.10
Danslög (plötur). — 24.00 Dag-
skrárlok.