Morgunblaðið - 29.08.1957, Blaðsíða 12
»
MORCVNBL AÐIÐ
Fimmtudagur 29. ágúst 1957
• A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
117
ar til að sjá þig. Ég hef svo margt
að segja þér, sem ekki er hægt að
skrifa í bréfi.
Kæri Charles, skrifaðu mér nú
hréf og segðu mér allar fréttir
að heiman. Ég þykisi vita að
margt hafi gerzt sem í frásögur
er færandi, síðan leiðir okkar
skildi. Nú eru eflaust margir af
gömlu kunningjunum dánir. Þann
ig er það, þegar maður er farinn
að eldast. Skrifaðu mér nú fljótt
og segðu mér hvort þú munir
koma. — Þinn einlægur bróðir
Adam“. —
Hann sat með hréfið i hendinni
og sá fyrir sér andlit bróður síns,
dökkt yfirlitum með örið á enn-
inu. Adam sá í huganum hið ugg-
D-
-O
Þýðing
Sverru Haraldsson
□---------:------□
vænlega leiftur I hrúnu augunum
og samtímis sá hann varirnar á
bróðurnum herpast saman svo
skein í tennurnar og hið hlóð-
þyrsta villidýr ráði honum á sitt
vald. Hann hristi höfuðið, til þess
að losa sig við þessa hugarsýn og
hann reyndi að minnast andlits
bróður síns, eins og það var, þeg-
ar hann brosti. Hann reyndi að
muna eftir enni hans, eins og það
leit út áður en örið spillti því, en
Aðeins lítið eitt nægir...
þvi rakkremib er frá
Gillette
Það freyðir nægilega
þó lítið sé tekið. Það er
í gæðaflokki með Bláu
Gillette Blöðunum og Gillette
rakvélunum. Það er framleitt
til að fullkomna raksturinn. Það freyðir
fljótt og vel . . . og inniheldur hið
nýja K34 bakteríueyðandi efni, sem
einnig varðveitir mýkt húðarinnar.
Reynið eina túpu í dag.
Gillette „Bnishless“ krem, einnig fáanlegt.
Heildsölubirgðir: Globus h/f. Hverfisgötu 50, sími 7148.
það vildi ekki heppnast. Hann
greip pennann og skrifaði neðan
við nafn sitt: —- P.S.: Ég hef
aldrei hatað þig fyrir neitt,
Charles. Ég unni þér alltaf, af
því að þú varst bróðir minn“.
Adam braut saman bréfið og
braut jaðrana fast saman með
nöglunum. Svo bleytti hann lím-
röndina á umslaginu með tungu-
broddinum og lokaði því. — „Lee“,
kallaði hann. — „Lee“.
Kínverjinn gægðist samstundis
inn um dyrnar.
„Lee, hvað er bréf lengi á leið-
inni austur til Connecticut?"
spurði Adam.
„Ég veit það ekki með neinni
vissu“, sagði Lee. — „Kannske
tvær vikur — kannske lengur".
29. K/.FLI.
I.
Þegar Adam hafði sent bróður
sínum fyrsta bréfið í tíu ár, beið
hann óþolinmóður eftir svari. —
Hann mundi eKki hvað langt síðan
hann hafði sent bréfið og þegar
það var í mesta lagi komið til San
Francisco, sagði hann svo hátt að
Lee heyrði: — „Hvers vegna ætli
hann svari ekki. Hann er kannske
reiður mér fyrir að hafa ekki skrif
að fyrr. En hann skrifaði ekki
heldur. Nei — hann vissi ekki
hvert hann átti að senda bréfið.
Kannske hann sé fluttur eitthvað
í burtu“.
Lee sagði: — „Bréfið hefur
bara verið fimm daga á ferðinni.
Ailt krefst síns tíma“.
„Skyldi hann annars vilja koma
hingað?“ spurði Adam sjálfan sig
og hann spur.'ö einnig sjálfan sig
hvort hann langaði raunverulega
til þess að Charles kæmi. Nú, þeg
ar bréfið hafði verið sent af stað,
var Adam hræddur um að Charles
kynni að taka boðinu. Hann var
líkastur eirðarlausum krakka, sem
ekki getur látið neitt óhreyft ná-
lægt sér. Hann þreytti tvíburana
með sífelldum spurningum viðvíkj
andi skólagöngu þeirra.
„Jæja, hvað lærðuð þið nú í
dag?“
„Ekki neitt“.
„Svona nú. Eitthvað hljótið þið
að hafa lært. Lásuð þið upphátt?"
„Já, sir“.
„Hvað lásuð þið?“
„Það var gamla sagan um engi
sprettuna og maurinn".
„Jæja, það var gaman að
heyra".
„Það er önnur saga um örn
sem stal litlu barni".
„Já, ég man eftir henni. En ég
er bara næstum búinn að gleyma
henni".
„Við erum ekki komnir svo langt
í bókinni ennþá. Við höfum bara
skoðað myndirnar".
Drengirnir þreyttust á þessu sí-
fellda spumingasuði. Einu sinni,
þegar Adam /arð gripinn þess-
ari föðurlegu umhyggjusemi, fékk
Cal lánaðan vasahnífinn hans og
vonaði að hann myndi gleyma að
ganga eftir honum. En jurtasaf-
inn var farinn að streyma hindr-
unarlaust um greinar og stofn
pílviðarins, svo að börkurinn losn-
aði auðveldlega af þeim. Adam
fékk hnífinn sinn aftur, til þess
að kenna drengjunum að búa til
pilviðarflautur, hluti sem Lee
hafði kennt þeim að telgja þrem-
ur árum áður.
Og þó var hitt verra, að Adam
hafði alveg gleymt þvi hvar skera
skyldi gatið. Ha.in gat ekki fram-
leitt hið minnsta hljoð með flaut-
unni.
Dag nokkurn um nónbil kom
Will Hamilton með dyn og skrölti
upp eftir veginum í nýrri Ford-
bifreið. Vélin gekk af fullum
krafti og húsið á henni gekk í
bylgjum eins og skip í stórsjó. —
Allt glampaði og glóði þetta öku-
tæki eins og það væri úr skínandi
gulli.
Will kippti í handbremsuna,
sneri kveikjaranum beint niður og
hallaði sér aftur á bak I leður--
búnu sætinu.
„Hérna er hann svo kominn",
kallaði Will með uppgerðar ákafa.
Hann hafði -negnustu óbeit á
Ford-hifreiðum, en þær juku samt
auð hans og efni með degi hverj-
um. •
Adam og Lee störðu í undnn
á vél bifreiðarinnar, meðan Will,
stynjandi undan þunga hinnar ný
fengnu ístru, útskýrði fyrir þeim
aðalatriðin í þeiir vélabúnaði, sem
hann kunni engin skil á.
Það er erfitt nú á dögum að
gera sér í hugarlund hversu tor-
velt var að læra ið gangsetja,
aka og annast bifreið. Það var
ekki einungis það að allar aðferð
ir væru svo flóknar, heldnr varð
maður líka fortakslaust að byrja
með tvær hendur tómar. Börn
vorra daga anda að sér frumregl-
unum, venjum og sérkennum hinn
ar innri brennsluvélar þegar í
vöggunni. En í þá daga byrjaði
maður í þeirri blindu trú að vél-
in myndi alls ekki hafast í gang
og oft varð manni að trú sinni.
Maður þarf aðeins tvennt að
gera, til þess að gangsetja vélina
í nýtízku bifreið: snúa lykli og
snerta ræsinn. AUt annað gerist
á vélrænan hátt. Áður fyrr var
þetta allt stórum flóknara. Það
krafðist ekki aðeins góðs minnis,
sterkra arma, sérstaks rólyndis og
ódrepandi vonar, heldur og líka
allmikillar æfingar í töfrabrögð-
um. Þannig var það altítt að mað-
ur sem hamaðist að snúá sveif-
inni á bifreið sinni sást hrækja á
jörðina og tauta töfraþulu fyr-
ir munni sér.
Will Hamilton útskýrði fyrir
fyrir þeim alla leyndardóma bif-
reiðarinnar, byrjaði sivo að nýju
og útskýrði allt aftur. Viðskipta-
vinir hans stöi’ðu opnum augum,
aðgætnir sem völskuhundar og
námsfúsir fram úr hófi og þeir
gripu aldrei fram í fyrir honum,
en þegar Will byrjaði á útskýring
unum í þriðja skiptið, varð hann
þess áskynja að það hvorki gekk
né rak fyrir honum.
„Ég skal segja ykkur nokkuð",
sagði hann fjörlega. — „Þetta :r
nú ekki beinlínis mín starfsgrein,
skiljið þið. Ég vildi bara að þið
sæjuð gripinn svo að þið keyptuð
ekki köttinn í sekknum. Nú fer
MARKtfS Eftir Ed Dodd
WHAT ON
EARTH COULD YOU DO
IN A HORSE SHOW WITH
A BLINP COLT,
MISS DAVIS?
I DON'T NEED TO WAIT...IT'S
ABSURD.' YOU'RE WASTING YOUR
ENTRANCE FEE, AND YOU'RE
ALSO FORGETTING THAT MARK
TKAIL 13 TRAINING MY COLT/
1) — Hvað heldurðu að það
þýði fyrir þig, að koma á sýning-
una með blindan fola.
2) — Við skulum sjá það, ætli
folinn verði ekki erfiður keppi-
nautur.
— Virkilega. — Annars skal ég
segja þér það hreint út, þetta er
það heimskulegasta, sem ég hef
nokkurn tíma vitað.
3) — Við skulum ekkert ræða
það hérna, heldur bíða og sjá hvað
setur.
4) — Ég þarf ekki að bíða eft-
ir neinu. Þú ert að kasta þátttöku
gjaldinu á glæ. Þú gleymir því
ííka, að Markús sefir1 minn fola.
ég aftur til borgarinnar og á morg
un sendi ég svo bifreiðina ásamt
sérfróðum manni, sem getur út-
skýrt meira fyrir ykkur á fimm
mínútum en ég á heilli viku. Ég
vildi bara sýna ykkur hana“.
Will hafði gleymt nokkrum af
sínum eigin fyrirsögnum. — Hann
hamaðist stundarkorn með sveif-
ina, í sveita síns andlits, en fékk
svo lánaðan hest og vagn hjá
Adam og ók til borgarinnar, en
hét því að senda þeim vélfræðing
þegar næsta dag.
2.
Það kom ekki einu sinni til tals
að senda tvíburana í skólann dag-
inn eftir. Þeir hefðu heldur alls
ekki fengizt til að fara. Fordinn
stóð, hár og tignarlegur, undir
eikartrjánum, þar sem Will hafði
skilið við hann. Hinir nýju eigend
ui hans gengu í kringum hann og
komu aðeins við hann öðru hverju,
á líkan hátt og maður kemur við
hættulegan hest, til að sefa hann.
„Ég hefði gaman af að vita,
hvort ég venst honum nokkum
tíma“, sagði Lee.
„Auðvitað venjizt þér honum",
sagði Adam án sannfæringar. —
„Áður en nokkurn varir verðið
þér farinn að aka honum um land
ið þvert og endilangt".
„Ég ætla að reyna að skilja
allan útbúnaðinn", sagði Lee —
„en ég ætla mér aldrei að aka hon
um“.
Drengirnir skutust inn í bifreið
ina, til þess að taka í eitt eða ann
að og hlupu jafnskjótt út úr henni
aftur.
„Til hvers er þetta handfang,
pabbi ?“
„Komið þið ekki við það“.
„En til hvers er það?“
„Ég veit það ekki, en þið skuluð
ekki snerta það. Þið vitið ekki,
hvað kynni að koma fyrir“.
„Sagði maðurinn þér það ekki?**
„Ég man ekki Iivað hann sagði.
Svona nú, drengir. Farið þið nú
í burtu, annars verð ég að senda
ykkur í skólann. Heyrirðu hvað
ég segi, Cal? Komdu ekki við
þetta".
Þeir höfðu farið mjög snemma
á fætur um morguninn. Um klukk
an ellefu greip þá eitthvert eirðar
leysi. Vélfræðirgurinn kom ak-
andi í litla eineykisvagninum um
hádegisbilið. Hann var í brúnum
skóm með hvítum táhettum, þröng
um buxum og víðum jakka, sem
náði næstum niður að hnjám. Við
hlið hans í sætinu Iá taska, þar
sem hann geymdi vinnuföt sín og
verkfærin. Hann var nítján ára
gamall og tugði tóbak. Og að
Ioknu þriggja mánað.. bifreiða-
námskeiði hafði hann tileinkað sér
djúpa og lítilláta fyrirlitningu á
mannlegum verum. Hann spýtti og
kastaði aktanmunum til Lee.
„Farðu burt með þessa hey-
SHtltvarpiö
Fimmtudagur 29. ágúst:
Fastir 'iðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Finnbörg Ömólfs-
dóttir). 19,30 Harmonikulög
(plötur). 20,30 Erindi: Dönsku
lýðháskólarr.ir og handritamálið
(Bjami M. Gíslason rithöfund-
ur). 20,55 Tónleikar (plötur). —
21.30 Útvarpssagan: „Hetjulund"
eftir Láru Goodman Salverson;
XI. (Sigríður Thorlacius). 22,10
kvöldsagan: „ívar hlújám" eftir
Vralter Scott; XXX. (Þorsteinn
Hannesson). 22,30 Sinfónískir tón
leikar (plötur). 23,10 Dagskrár-
lok. —
Föstudagur 30. ágúst:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19.30 Létt lög (plötur). — 20,30
„Um víða veröld". Ævar Kvaran
leikari flytur þáttinn. 20,55 ís-
lenzk tónlist: Lög eftir Sveinbjöm
Sveinbjömsson (plötur). — 21,20
Upplestur: Andrés Björnsson les
kvæði eftir Jón Þorsteinsson frá
Arnarvatni. 21,35 Tónleikar (pl.).
22,10 Kvöldsagan: „Ivar hlújárn"
eftir Walter Scott; XXXI. (Þor-
steinn Hannesson les). 22,30 Har-
monikulög: Franco Scarica leik-
ur (plötur). 23,00 Dagskrárlok.