Morgunblaðið - 06.09.1957, Blaðsíða 12

12
MORGVISBl A ÐIÐ
FJSstudagur 6. sept. 1§57
!A
t
I
i
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
124
□-
—n
irtn hennar með víða, fellda pils-
inu, var úr lamavoð og í hálsmál-
inu hafði hún brjóstnál með orð-
inu: „Mamma“, letruðu gyl’ltum
stöfum.
Litla, skemmtilega herbergið
hennar var hvort tveggja í senn,
setustofa og svefnherbergi og það
var yfirfullt af ijósmyndum, eau
de cologneglösum, nálapúðum,
kömbum og burstum og alls kon-
ar silfur-og postulínsmunum, sem
allt voru afmælis- og jólagjafir
frá liðnum árum.
Á veggnum hékk stór, lituð
mynd af. Samúel. Hún bar ein-
hvern kuldalegan yfirlætissvip,
sem aldrei hafði einkennt hann í
lifanda lífi. 1 andlitinu á mynd-
inni sást ekki ein einasta bros-
hrukka, ekki minnsti vottur aí
hinni leiftrandi lífsgleði hans. —
Myndin hékk þarna í logagylltum
og viðamiklum ramma og hverju
barni til hinnar mestu furðu,
fylgdi hún því með augunum,
hvar sem það gekk eða stóð í her-
berginu.
Á tágaborði við hlið Lizu stóð
páfagauksbúr Pollyar. Tom hafði
keypt páfagaukinn af sjómanni.
Hann var gamall fugl, sem var
jafnvel talinn fimmtíu ára að
aldri og hann hafði lifað hrakn-
rngssömu lífi og lært hið versta
orðbragð af skipshöínum margrar
■kútunnar. Þjátt fyrir margend-
urteknar tilraunír Lizu gat hún
aidrei kennt honum ritningar-
®reinar eða sálmavers.
PoIIy hallaði undir flatt, skotr-
aði augunum til Adams og klóraði
gtetilega fjaðrirnar við nefræturn
ar nel klúnni. — „Komdu ef þú
þoirir,' hóruunginn þinn“, sagði
Þýðing
Sverru Haraldsson
□----------------------n
Polly. Liza hleypti brúnum: —
„Skammastu þín, PolIy“, sagði
hún í áminningarrómi.
„Bölvaður hóruunginn", sagði
Polly með auknum ákafa.
Liza lét sem hún heyrði þetta
ekki. Hún rétti fram litla og beina
bera hendina. „Hr. Trask", sagði
hún. — „Það var gaman að sjá
yður. Fáið yður sæti“.
„Ég átti leið héma framhjá og
þá langaði mig til að votta yður
samhryggð rnína".
„Við fengum blóm frá yður“.
Og hún mundi líka eftir hverjum
einasta kransi og blómsveig. Adam
hafði sent yndislegan krans úr
eilífðaiblómum.
„Það 'ilýtur að vera erfitt fyr-
i: yður að byrja svona nýtt líf á
gamals aldri“.
Lizu vöknaði um augun og hún
kreisti þunnar varirnar fast sam-
an.
„Það er kannske ekki rétt af
mér að ýfa upp söknuð yðar“,
sagði Adam. — „En ég sakna hans
svo mikið“.
Liza vék sér til, svo að Adam
sá ekki í andlit henni: — „Hvern-
ig hefur búskapurinn gengið hjá
ykkur?“ spurði hún.
„Þetta virðist ætla að verða
gott ár. Gnægð af vatni. Það er
mjög gott útlit með akra og engi“.
„Já, það hefur Tom líka skrif-
að okkur", sagði hún.
„Haltu saman á þér þverrif-
unni“, sagði páfagaukurinn og
Liza leit til hans me' umvöndunar
svip, eins og hún hafði jafnan lit-
ið til barna sinna, þegai þau voru
óþæg eða eitthvað baldin.
„1 hvaða erindagerðum komuð
þér hingað til Salinas, hr. Trask?"
spurði hún.
„Svona ein og önnur viðskipti".
Hann settist í tágastól og það
brakaði í honum undan þunga
Adams: — „Ég hef verið að
hugsa um að flytja hingað. Ég
held að það gæti verið gott fyrir
drengina. Þeir eru, held ég, dálít-
ið einmana í fámenninu heima í
sveitinni".
„Við vorum aldrei einmana
þar“, sagði hún stuttlega.
„Ég hélt líka að skólarnir
kynnu að vera betri hérna. Það
gæti verið gott fyrir tvíburana".
„Olive dóttir mín kenndi í
Peachtree, Pleyto og Big Sur“.
Eöddin gaf það til kynna, að betri
skólar en þessir væru alls ekki til.
Adam fór að finna til viðkvæmr-
ar aðdáunar a þessari járnhörðu
hugprýði.
„Ég var nú bara svona að hugsa
um þetta", sagði hann.
„Börn hafa bezt af því að al-
ast upp í sveit“. Það var staðreynd
og hún gat sannað hana með börn
um sínum. Svo vék hún beint að
efninu: — „Eruð þér að skyggn-
ast um eftir hús’ handa ykkur hér
í Salinas?"
„Ja, kannske væri hægt að segja
það“. —
„Þér ættuð að tala við Dessie
dóttur mína“, sagði hún. „Dessie
ætlar að flytja heim á jörðina til
Toms. Hún á lítið, snoturt hús,
rétt við hliðina á Reynauds-brauð
gerðarhúsinu".
„Það skal ég svo sannarlega
gera", sagði Adarn. — „Ég fer
strax og tala við hana. Mér þykir
vænt um að sjá, að yður líður
svona vel“.
„Já“, sagði hún. — „Mér líður
bara vel“. — Adam var kominn á
leið til dyranna, þegar hún sagði:
„Hr. Trask, sjáið þér Tom son
minn nokkurn tíma?“
„Nei, þal er langt síðan ég hef
séð hann. Ég hef ekki oft farið
út fyrir landareign mína“.
„Mér þætti vænt um, ef þér
vilduð fara og hitta hann“, sagði
hún og bar ört á. — „Ég held að
hann sé óttalegur einstæðingur".
Kún þagnaði eins og hún blygð-
aðist sín fyrir klökkvann, sem
heyra mátti í rödd hennar.
„Það skal ég gera. Það skal ég
áreiðanlega gera. Yerið þér sæl-
ar, frú Hamilton".
Um leið og hann loka*i hurð-
inni á eftir sér, heyrði hann páfa
gaukinn segja: — „Haltu saman
á þér þrerrifunni, bölvaður hóru-
unginn þinn“. Og Liza svaraði:
„Polly, ef þú talar svona, skaltu
fá að kenna á vendinum".
Adam gekk út úr húsinu, án
þess að gera frekar vart við sig
og hélt í áttina til Main Street,
í rökkrinu. Við hliðina á Reynauds
brauðgerðinni sá hann hús Dessie
í litlum snoturlega hirtum garði,
sem var svo fullur af trjágróðri,
að hann huldi nærri húsið. Snot-
urlega málað skylti var fest á
hliðið: — „Dessie Hamilton,
saumakona".
San Francisco Chop House stóð
á homi Main Streets og Central
Avenue og gluggar þess sneru út
að báðum götunum. Adam gekk
inn til þess að fá sér miðdegis-
verðarhita. Will Hamilton sat við
eitt hornborðið og borðaði rifja-
steik.
„Komið þér og sitjið hérna hjá
mér“, kallaði hann til Adams. —
„Eruð þér hér ’ viðskiptaerind-
um?“
„Já“, sagði Adam. — „Ég heim-
sótti móður þína, rétt áðan". Will
lagði gaffalinn frá sér: — „Ég
verð bara hérna í Salinas í tæpa
klukkustund og ég fór ekki heim
til hennar vegna þess að það æsir
hana bara upp. Og Olive systir
mín hefði sett allt húsið á annan
endann, til þess að búa til sérstak
an miðdegisverð handa mér. Ég
kærði mig ekkert um að raska
svo ró heimilisins. Auk þess verð
ég að fara héðan undir eins aft-
ur. Þér skuluð biðja um rifjasteik.
Hún er ágæt hérna. Hvernig líð-
ur mömmu?“
„Hún er sannarlega bæði hraust
og hugrökk", sagði Adam. — „Ég
get ekki annað en dáðst sífellt
meira og meira að henni".
„Já, hún er það. Ekki skil ég
hvernig henni tókst að ráða við
okkur krakkana og pabba“.
„Rifjasteik, þökk fyrir", sagði
Adam við þjcr.inn. „Vel steikta".
„Kartöflur?"
„Nei-jú annars, brúnaðar, —
Móðir yðar hefur áhyggjur út af
Tom. Hefur hann það ekki sæmi-
legt ?“
Will skar fituna af einu rif-
beininu og ýtti henni út á jaðar
disksins: — „Hún hefur ástæðu
til þess að vera áhyggjufull",
sagði hann. „Það gengur áreiðan-
lega eitthvað að Tom. Hann hang-
Ungur maður sem unnið hefur í verzlun og er vanur
afgreiðslu, óskar eftir
verzlunar eða skrifstofusfarfa
Tilboð sendist afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir 10.
sept. 1957 merkt: „Verzlunarstarf — 6388“.
Aðvörun
Greiðendur söluskatts og útflutningssjóðs-
gjalds í Kópavogi
eru hérmeð aðvaraðir um, að heimild til stöðvun-
ar atvinnurekstrar verður beitt hinn 10. þ.m. við
þá gjaldendur, sem ekki hafa fyrir þann tíma gert
full skil á söluskatti og útflutningssjóðsgjaldi fyrir
fyrsta og annan ársfjórðung 1957.
Kópavogi, 3. september 1957.
BÆJARFÓGETÍNN.
H afnarfjörður
Unglinga eða eldri menn, vantar til að
bera blaðið til kaupenda.
Hátt kaup.
Talið strax við afgreiðsluna, Strand-
eötu 29.

1) Um kvöldið ríður Lalli á
laun frá búgarðinuru.
2) Hann bindur hestinn sinn | 3) Og finnur það sem hann leit
s ammt frá bæjarhúsununt að ar að.
Týndu skóguin *
4) — Héma, vinurinn, er góð-
ur matur handa þér. Komau, karl-
inn. —
ir þarna á jörðinni aðgerðalau*
og lætur sér bara leiðast“.
„Hann var víst mjög háður
Samúel ?“
„Allt of mikið", sagði Will. —•
„Allt of mikið. Hann virðist ekki
ætla að komast yfir það. Tom er
stórt barn að mörgu leyti".
„Ég ætla að fara og heimsækja
hann. Móðir yðar segir al Dessie
ætli að flytja aftur heim í sveit-
ina“.
Will lagði hnífapöi'in niður á
borðdúkinn og starði á Adam. —
„Það getur hún ekki gert“, sagði
hann. — „Ég myndi aldrei leyfa
henni að gera slikt".
„Hvers vegna ekki?“
Will stillti orðum sínum nú
meira í hóf: — „O, hún á mjög
arðvænlegt fyrirtæki hér“, sagði
hann. — „Það væri bæði synd og
skömm að kasta slíku frá sér“.
Hann tók aftur upp hnífapörin,
skar stykki af fitunni og stakk
því upp ' sig.
„Ég ætla heim með lestinni kl.
átta“, sagði Adam.
„Ég Iíka“, sagði Will. Hann var
skyndilega orðinn þögull og virt-
ist ekki lengur kæra sig um að
tala.
32. KAFLI.
Dessie var eftirlætið í fjölskyld
unni, Mollie yndislegur kettlingur,
Olive hin viljasterka, Una sem
gekk með höfuðið uppi í skýjun-
um — allar Voru elskaðar, en
Dessie samt heitast og viðkvæm-
ast. Hún hafð: bP í augum og
hlátur sem smitaði eigi síður en
baiTiabóla og það var lífsgleði
hennar, sem gaf ’iverjum degi lit
sinn og tmeiddist út ti' annarra
manna, svo að þeir tóku hana með
sér.
Ég get lýst þessu á eftirfarandi
hátt: — Frú Clarence Morrison í
Church Sti'eet 122, Salinas, átti
þrjú börn og eiginmann, sem rak
vefnaðarvöruverzlun. Við morgun
verðarborðið kom það fyrir, að
Agnes Morrison sagði: — „Ég
þaj'f að fai'a til Dessie Hamilton
seinnipartinn í dag, til þess að
máta kjól-------
Börnin urðu svo kái, að þau
spöi'kuðu með táhlífunum í borð-
fæturna, unz þeim var sagt að
hætta. Og hr. Morrison nex'i sam-
an höndunum og hélt til verzlunar
sinnar og vonaði að einhver um-
ferðasalinn myndi rekast inn til
hans þann dag. Og hver sá um-
fex-ðasali sem kom þangað, mátti
verá viss im að fá góða vörupönt
un. Kannske gleymdu bæði börnin
o*;' hi'. Morrison því, hver það var
sem gerði daginn svona bjai'tan
og ábatasaman.
ailltvarpiö
Föstudagur 6. septeniber:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,30 Létt lög (plötur). — 20,30
„Um víða veröld". Ævar Kvaran
leikari flytur þáttinn. — 20,55
Islenzk tónlist: Lög eftir Helga
Pálsson (plötur). 21,20 Upplestur:
Hólmfríður Jónsdóttir flytur frurn
ort kvæði. 21,35 Tónleikar (pk).
22,10 Kvöldsagan: „Græska og
getsakir" eftir Agöthu Christie;
II. (Elías Mar). 22,30 Harmoniku
lög: Toralf Tollefsen leikur (pl.).
23,00 Dagskrárlok.
Laugardagur 7. september:
Fastir liðir eins or venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 19,00 Tómstui.daþátt-
ur barna og unglinga (Jón Páls-
son). 19,30 Einsö-igur: Marcel
Wittrisch syngur (plötur). 20,30
Kórsöngur: Roger Wagner kórinn
syngur lög eftir Stephen Foster
(plötur).. 20,45 Upplestur: „Heil-
agui* Nikolaj", lappnesk þjóðsaga
færð í letur af Robert Crottet
(Haraldur Björnsson leikari þýð-
ir og les). 21,10 Tónleikar (pl.).
21,35 Leikrit: „Húsið er óhæft til
íbúðar" eftir Tennessee Williams,
í þýðingu Sverris Thoroddsen. —
Leikstjóri: Lárus Pálsson. 22,10
Danslög (plötur). 24,00 Dagskrár-
lok. —