Morgunblaðið - 14.02.1958, Blaðsíða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Fostud. 14. febrúar 1958
'ITU aí reihan di
Eftir
EUGAR MITTEL HOI.ZER
ÞýSii.g:
Sverrir Haraidsson
Rakhnífurinn féll úr hönd
hans. Hann greip báðum hpnd-
um fyrir andlitið á sér og kjökr-
aði. Svo létu hnén undan og
hann hneig niður og lá eins og
einhver snöktandi hrúga, sem
hristist af ofsalegum grátekka.
Hún flýtti sér að fara aftur í
fötin, hljóp framhjá honum og
ætlaði að flýta sér heimleiðis,
Jiegar henni hvarf skyndilega all-
ur tti ogó hún stanzaði og leit
til hans.
Svo gekk hún eitt skref nær
honum, stanzaði, laut niður tók
upp rakhnífinn, fleygði honum
langt inn í þykknið, gekk svo
alveg til hans, strauk létt með
hendinni yfir höfuðið á honum
og sagði: „Svona, stattu nú á
fætur og við skulum halda heim-
leiðis. Komdu nú, Gregory".
Hann hætti að kjökra, lyfti
höíðinu og leit á hana og svipur
hans var þannig, að hún varð
að bíta sig fast í varirnar, en
augu Ítpnnar fylltust tárum.
Hann reis hægt á fætur, skjálf-
andi á beinum, og fylgdist með
henni eftir stígnum í áttina að
Ibi Creek.
Ferðin yfir trjábolinn var
hættuleg. Hún varð að halda í
hönd hans og leiða hann hægt
og gætilega, skref fyrir skref.
Hönd hans var köld og hann hélt
áfram að skjálfa.
Þegar þau voru komin yfir á
hinn bakkann, sagði hann:
„Þakka þér fyrir“, og brosti
veiku brosi.
ANNAR HLUTI
I.
Gregory reyndi þrenns konar
tilfinningar í röð. Fyrst var því
líkast sem stór sandsteinn hefði
skilið sig frá einhverjum svið-
um hugans og fallið í burtu, svo
að mikil santímaefróun breiddist
út um taugakerfið, eins og blóð-
vatn um seðar hans. Svo á leið-
inni heim, hélt hann áfram að
líta í kringum sig og fannst sem
hann væri nýsloppinn út úr
glergeymi, þar sem loftið var
þykkt og þjakandi. Skjálftinn
hvarf smátt og smátt og þriðja
tilfinningin gagntók hann, í líki
ákafrar forvitni. Hann fann það
á sér, að mikilvægur atburður
hafði nýlega gerst og það var
nauðsynlegt að hann vissi, hvaða'
atburður þar væri. — „Myndirðu
álita mig kjána", sagði hann við
Mabel — „ef ég spyrði þið einn-
ar spurningar?“
„Hvaða spurning er það?“
„Hagaði ég mér að einhverju
leyti nokkuð undarlega fyrir
stuttri stund?“
Hún gaf honum forvitnislegt
hornauga, en hristi svo hófuðið,
eftir örstutt hik og tautaði: „Nei“.
Hann tók eftir því, að svipur
hennar var þvingaður.
„Ertu alveg viss um það?“
„Já“. Hún sagði það án þess
að mæta augnaráði hans og hún
rcðnaði skyndilega.
„Þú veizt að þú þarft ekki að
hlífa tilfinningum mínum. Segðu
mér nú alveg eins og er. Sagði
ég ekki einu sinni neitt, sem þér
fannst — sem þér fannst und-
arlegt eða fjarstæðukennt?1
Hún brosti: „En heidurðu að
þú vissir það ekki sjálfur bezt,
ef svo hefði verið? Hefurðu
kannske svo slæmt minni?“
Honum virtist líða eitthvað
óþægilega og hann tautaði:
„Já, það er líklega ósköp
heimskulegt að spyrja svona.
Reyndu bara að gleyma því“.
Óþægileg þögn ríkti um stund.
En svo rauf hún hana, eins og
af einskærum vandræðum, með
því segja: „Segirðu það alveg
satt, að þú munir það ekki sjálf-
ur?“ Rödd hennar var vingjarn-
leg.
Hann hristi höfuðið og sagði
hljóðlega: — „Ekkert framyfir
þetta venjulega. Ég hefi það á
tilfinningunni að ég muni hafa
orðið eitthvað annars hugar, þeg-
ar við fórum yfir á hinn bakk-
ann. Ég man óljóst eftir því, að
ég var eitthvað að tala við sjálf-
an mig. Það er allt og sumt“.
„En hvers vegna heldurðu að
eitthvað óvenjulegt hafi komið
fyrir?“
Hann hikaði: — „Mér datt það
bara í hug. Þegar við vorum
á leiðinni heim — þegar þú varst
búin að hjálpa mér yfir trjábol-
inn — fann ég til einsvers konar
hryllings“.
Hann reyndi að brosa glaðlega
og hélt áfram: — „Það var lík-
ast því sem ég væri í mjög döpru
og ömurlegu skapi, en svo hefði
einhver mjög skyndilega komið
mér í geðshræringu og þá vapð
ég aftur léttur í skapi. Ég er
(hræddur um að ég geti ekki lýst
þessu betur á neinn hátt“.
Fleiri orð fóru ekki á milli
þeirra. Svipur hans varð áhyggju
fullur og hélzt svo alla leið heim
að húsinu.
Allan þennan dag og nokkra
næstu daga var hann óvenjulega
hljóður og var sem mest einn
og út-af fyrir sig. Að hverri mál-
tíð lokinni, fór hann upp í her-
bergið sitt og las í bókum. (Fyr-
ir sunnudaginn hafði hann hreint
ekkert lesið). Hann talaði ein-
Armstól I
★ Léttur
★ Fallegur
★ Hentugur
Verð: Kr.: 765.00
Sími: 24064
Slær í gegn!
M00BES HATTARNIR
★ eru komnir aftur
★ fallegir litir
★ fallegt Iag
Ceysir hi.,
Fatadeildin
M A R K Ú S Eftii Ed Dodd
1) — Króka-Refur er farinn
og hefir tekið allt með sér, stórt
mti ssoátt
2) — Einasta von mín er að
skilja steingeitina hér eftir og
ná honum.
3) — Markús leggur af stað
— snjókomuna eykur.
ungis, þegar á hann var yrt, en
talaði þá alúðlega og án nokkurs
hiks, enda þótt hann væri greini-
lega feiminn í hvert skipti sem
hann komst í snertingu við
Mabel.
„Ég held að Maby hafi beitt
hann einhverjum töfrum", sagði
Garvey. — „Þegar hún fór í
gönguferðina með honum á sunnu
daginn“.
Þau sátu við hádegisverðar-
borðið á þriðjudag og Gregory
hafði beðizt afsökunar og var
nýfarinn upp á loft. Olivia 'og
Berton skiptust á dulmerkjum,
en Mabel þagði.
„Hann hefur vissulega virzt
breytast núna síðustu tvo dag-
ana“, sagði frú Harmston. — „í
gærmorgun sá ég að hann var
að lesa inni í herberginu sínu
og spurði hann hvort hann vildi
ekki gjarnan líta á bækurnar í
Stóru stofunni og hann sagði jú
— og svo var hann í næstum
heila klukkustund þar inni og
skoðaði bækurnar".
„Já, ég hefi tekið eftir ákveð-
inni breytingu", sagði séra Harms
ton og kmkaði kolli.
„Vitið þið ekki hvað komið
hefur fyrir?“ sagði Olivia með
leyndardómsfullu brosi. — „Get-
ið þið ekki gizkað á það?“
„Gizkað á hvað? Hvað hefur
komið fyrir?" spurði faðir henn-
ar.
Hún leit yfir borðið, til Bertons
og veifaði þumalfingrinum fyrir
framan nefið á sér, og Berton
svaraði á sama hátt, mjög hátíð-
legur á svipinn.
„Oh, hættið þið einhvern tíma
þessu hálfvitalega handapati",
hreytti Garvey út úr sér. —
„Hvaða óttalegur leyndardómur
er nú á ferðinni í þetta skiptið?“
„Gerðu svo vel að gefa skýr-
ingu, 01ivia“, sagði séra Harms-
ton alvarlegum rómi.
„Það er ósköp auðvelt að út-
skýra. Hann, sem við sáum fyrir
nón á sunnudaginn, var skugginn
hans, en þessi sem við höfum séð
síðan, er hann sjálfur, í raun
og veru. Með öðrum orðum, hann
er kominn á meðal okkar“.
„Og hvað olli komu hans hing-
að á sunnudaginn?"
Hún kældi sér á vöngum með
hendinni. — „Er ekki voðalega
heitt? Ég er hræddur um að það
gangi í þrumuveður seinna í
kvöld“.
„Ég heyrði þrumuhljóðið í
33Utvarpiö
Föstudagur 14. febrúar.
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Börnin fara í heimsókn
til merkra manna (LeiðsCgumað-
ur: Guðm. M. Þorláksson kenn-
ari). 20.35 Erindi: Frá Rúmeniu
(Magnús Á. Árnason listmálari).
20.55 Kórsöngur: Útvarpskórinn
syngur lög eftir erlend tónskáld.
21.30 Útvarpssagan: „Sólon ís-
landus“ eftir Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi; VI. (Þorsteinn Ö.
Stephensen). 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.20 Erindi: ítalski
myndhöggvarinn Antónío Conova
eftir Eggert Stefánsson söngvara
(Andrés Björnsson flytur). 22.35
Sinfónískir tónleikar. 23.10 Dag-
skrárlok.
Laugardagur 15. febrúar
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjóhsdóttir). 14.00 „Laugar-
dagslögin“. 16.30 Endurtekið efni.
17.15 Skákþáttur (Guðmundur
Arnlaugsson). — Tónleikar. 18.00
Tómstundaþáttur barna og ung-
linga (Jón Pálsson). 18.30 Út-
varpssaga barnanna: „Hanna og
Dóra“ eftir Stefán Jónsson; IV.
(Höfundur les). 18.55 í kvöld-
rökkrinu: Tónleikar á plötum frá
hollenzka útvarpinu í Hilversum.
20.30 Suisse Romande hljómsveit-
in leikur tvö stutt verk eftir De-
bussy og Ravel. 20.45 Leikrit!
„Útþrá“ eftir Jean Jacques Bern-
ard. Leikstjóri og þýðandi: Valur
Gíslason. — 22.10 Passíusálmur
(12). 22.20 Danslög (plötur). —-
24.00 Dagskrárlok.