Morgunblaðið - 03.04.1958, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 3. apríl 1958
M O R C V /V B FVA ÐIÐ
3
Sr. Bjarni Sigurðsson:
SIGURHÁTÍÐ
ÉG man hérna fyrir nokkrum það tvennt saman að vera til-
dögum, að lítil stúlka sagði við | komumikill og barnslegur í senn.
mig: „Trúir þú á Jesú “ Ég kvað j Og Sólarsöngnum lýkur með
svo vera. „En trúir þú á hann?“ | lofgjörð hans til guðs fyrir
„Já, ég trúi á hann“, svaraði þessi | „bróður minn, dauða líkamans“.
’smávaxna trúkona. „Og hvers ! Um þennan mann léku töfrar
vegna?
spurði ég.
„Af | einlægni og trúartrausts og góð-
því að hann lætur mig dreyma vildar, hann var ekki heldur orð-
Minning stúdentanna
Kveðja frá bekkjarsystkinum
Blóðugar rísa bylgjur harms og tára.
Bölið er þungt, sem veldur slysið sára.
Hugstæð þó lifir minning margra ára,
minning um bjartan dag með öldugára.
Eilífðin býr að baki heimsins fjöllum,
bláskær og heið og laus af tímans spjöllum.
Heyrir þá enginn, hvernig sem við köllum
héðan, af jarðarsviðsins köldu völlum?
Jú, — því að sálin lifir eilíflega,
lifir og skín, méð reynslu nýrra vega.
Huggunin bíður bak við sorg og trega, —-
bót er, því fyrirheiti að trúa mega.
Þökk fyrir lífs og æsku blómann bjarta.
Bölið þótt yfir dragi skugga svarta,
skyldi samt enginn örvænta né kvarta.
Allir þeir munu í nýrri fegurð skarta.
Minningin lifir, mennirnir þótt hnígi.
Minningin ljómar yfir harma-skýi.
Minningin rís sem morgunbjarminn nýi.
Minning er eins og sumarblærinn hlýi.
JAKOB JÓH. SMÁRI.
Skiðamótið
Frh. af bls. 2.
Úrslitin urðu sem
legur sigur.
hér segir:
1. Jón Kristjánss. HSÞ 1:10,27
5. Hreinn Jónss. ísaf. 1:16,29
2. Steingr. Kristjánss. 1:14,50
3. ívar Stefánsson HSÞ 1:15,53
4. Helgi V. Helgason HSÞ 1:16,25
6. Páll Guðbj., Fljótum 1:16,29
7. Gunnar Pétursson ísaf 1:17,16
8. Jóh. Jónss., Ströndum 1:17,23
í göngu í tvíkeppninni sigraði
Sveinn Sveinsson, Sigluf. 1:17,44.
2. Matthías Gestsson, Ak., 1:18,01.
3. Haraldur Pálsson, Rvik 1:18,21.
§igur Jóns er glæsilegur og ó-
venjulegur yfirburðasigur. Hann
sagði á eftir að brautin hefði ver
ið skemmtileg, en allerfið. —
Slæmt hefði verið að fá rigning-
una og gegnvökna, það hefði gert
menn stirða.
Gunnar Pétursson kvartaði
undan erfiðleikum við að ryðja
brautina.
Steingrímur sem varð ann-
ar, er bróðir Jóns sigurvegara.
Steingrímur er 43 ára gamall, og
er sagður hafa byrjað að æfa
göngu 40 ára gamall. Afrek
hans er einnig mjög gott.
Með enn meiri yfirburðum er
Jón sigraði í A-flokki, sigraði
ungur Fljótamaður í aldursflokki
17—19 ára, en þar urðu úrslit
þessi:
1. Guðm. Sveinss. Fljótum 1:13,51
2. Sig. Dagbjartsson HSÞ 1:18.54
3. Örn Herbertss. Sigluf. 1:25.20
í flokki drengja var það Fljóta
maður, sem fyrstur kom að
marki, Þar urðu úrslit:
1. Trausti Sveinss. Fljótum 46,23
2. Hjálmar Jóelss. Sigluf. 47,08
3. Hreinn Júlíuss. Sigluf. 48,40
4. Kristján Sigurðss. HSÞ 48,54
Kl. 5 hófst sveitakeppni í svigi.
Hana varð að flytja frá Skíða-
skálanum í Þverdal við Kolvið
arhól vegna snjóleysis. Reykja-
víkursveitin sýndi nokkra yfir-
burði og innan þeirrar sveitar
aftur sýndi Eysteinn Þórðarson
enn meiri yfirburði. Úrslit:
1. Reykjavík 364,7 sek.
2. ísafjörður 370,9 —
3. Akureyri 390,2 —
4. Siglufjörður 442,4 —
Þegar brautarverðir mættu
kom í ljós, að Akureyrarsveitin
var dæmd úr leik vegna vítis er
Magnús Guðmundsson hafði hlot
ið, og óleystur var ágreiningur
um víti Árna Sigurðssonar í ísa-
f j arðarsveitinni.
Bezta brautartíma hafði Ey-
steinn 41,8 sek. Bezta samanlagða
tíma fékk hann og Magnús (að
vítinu ekki viðbættu) 86.1 sek.
Stefán Kristánsson fékk saman-
lagðan tíma 91.1, Svanberg Þórð
arson 91.4 og Guðni Sigfússon
96.1 sek.
fjögurra
Kveúja
frá skólasystkinum
HUGURINN leitar liðinna
stunda, gleðistunda með góðum
vinum, skólafélögum norðan
fjalla. Skammt er um liðið síðan
við stóðum saman í starfi og
leik, í æskugleði og gáska —
og nutum lífsins. Við nutum líð-
andi stundar í glaðværum hópi,
vorum bjarsýn og vonglöð, okkar
var framtíðin.
Við sáum sólina rísa á heiðum
morgunhimni og við glöddumst
yfir löngum sólskinsdegi, sem
framundan var. En nú hefur
dregið fyrir sól.
Fjórir gamlir skólafélagar eru
horfnir úr hópi okkar, samvistum
okkar er slitið.
Okkur er sorg í hjarta, sökn-
uður — vegna þess að vonir okk
ar brugðust. Við fengum aðeins
að njóta sameiginlega morgun-
stundanna. En þeim mun ljúfari
verður minningin um ánægju-
legar samverustundir með góð-
um drengjum. Við minnumst
þeirra með hlýjum huga, og
minningin um þá mun lifa í
gamla skólanum, sem eitt sinn
var sameiginlegt tákn okkar. Við
kveðjum þessa kæru vini og
biðjum þess, að góður Guð veiti
foreldrum þeirra og systkinum
styrk til að bera þann þunga
harm, sem að þeim er kveðinn.
svo vel“. — Ég held, að vér gæt-
um öll lært nokkuð af þessari
einlægu játningu barnsins. Eða
hverju svarar þú þessari spurn:
Trúir þú á Jesú? Ég efa ekki, að
þú svarir henni játandi, a.m.k. í
leynum hjarta þíns. Og ef innt
væri eftir, hvers vegna, gætirðu
þá ekki svarað eitthvað á þessa
lund: Af því að hann lætur mig
dreyma svo vel? Af því að trúin
á hann kveikir ljós, svo að ég
þarf ekki að ganga í myrkri; af
því að djörfustu vonir mínar eru
tengdar þeirri trú, sem vitundin
um hann, tilfinningin fyrir hon-
um, tendraði í brjósti mér, þegar
ég var barn; af því að hann var
krossfestur og reis upp frá dauð-
um mín vegna. Hann gefur mér
góða drauma, honum er það að
þakka, að ég á svo margan von-
glaðan dag, sem gaf mér himin-
inn, trúna á eilíft líf.
★ London, 2. apríl — Bretar hafa
borið fram tillögu um að haldin
verði ráðstefna árið 1960 til að
ræða þau vandamál, sem komið
hafa upp vegna kjarnorkuknú-
inna skipa og kafbáta.
Það er einlægnin, sem skapar
trúmanninn. Sá, sem ekki tekur
á móti guðsríki eins og barn,
mun alls eigi inn í það koma.
Opinn og heiður barnshugurinn
á þess vegna svo undra-létt með
að drekka í sig endurskin úr
hugarheimi meistarans. Þegar oss
vex fiskur um hrygg, lærist oss
aftur á móti listin að leynast á
bak við grímu dagsins. Og þannig
daprast ljós margrar góðrar sál-
ar. Aragrúi mannhafsins um víða
veröld lifir þó að meira eða
minna leyti eftir þeirri reglu
Ki'ists að láta góðvildina streyma
frá sér, gjöra huga sinn og hjarta
að farvegi kærleiks og fórnar.
Og það er fyrir líferni þessa
fólks, hvort sem það er snauð
móðir við eldhúsborð eða vitr-
ingur við háborð veizlusalar, vér
horfum vondjörf fram á veginn:
Til komi þitt ríki.
Það er sagt, að heilagur Frans
frá Assisí hafi komizt meistaran-
kosti, að svo náið varð samband
um sjálfum næst um fagra
breytni. Víst er það að minnsta
hans við Krist, að seinustu ár
sín bar hann sáramerki hans á
höndum, fótum og á síðu. Heilt
andi er ljóð hans til lífsius, lem
flestum söngvum betur tvinnar
Steingrímur Kristjánsson var elzti þátttakandinn í göngu, 43ja
ára, en varð annar. Hann kemur hér að marki.
Fólýfónkór sfofnaður í Reykjavík
Heldur tónleika ó þriðjudaginn
aður við sýndarmennsku, þar
sem óttinn bannar barnshjartanu
að tala.
Enn lifum við dymbilviku og
páska; enn erum við sjónarvott-
ar að þjáningu og uprisu. Það er
líka enn deilt af kappi um gildi
þjáningar Krists og upprisu hans.
Vér gætum látið þær deilur lönd
og leið. Trúin þarfnast ekki endi
lega skýrgreiningar lærðra
manna frekar en þeir hirða um
skýringu sinnar löngunar, sem
haldnir eru tregandi heimþrá eða
þrá eftir ljúfri móðurhönd. Rökk
ursvipir föstudagsins langa og
dögun páskamorguns skipta þátt-
um í mannheimum. Um það verð
ur ekki deilt. Þarna komumst
við sannarlega að einhverjum
kjarna, aðalatriði. Og hamfarir
þessara atburðaríku dægra ga^tu
vissulega verið öllum áskorun
til íhugunar eilífðarmálanna
mitt í þeirra daglegu baráttu og
önn.
Öll heyjum vér stríð við marg-
víslega erfiðleika, öll hljótum vér
að kljást við ótrúiegustu tálman-
ir, meinbugi vora innra manns,
ef ekki vill betur. Öll eigum vér
í einhverju basli, öll verðum vér
að þjást og ganga af mörgum
okkar xöngunum og ávirðingum
og jafnvel hugsjónum dauðum,
ki'ossfesta þær.
Og hvað hreppum við í stáð-
inn? Eru þetta meinlæti eða
hvað? Er oss skapað að eiga í si-
felldri baráttu við aðsteðjaridi
erfiðleika og ólguna í voru heita
blóði til þess eins að bera bana-
orð af því, sem vér þreyjum og
þráum, til þess eins að þjaka
oss sjálf og buga óstýrilátt sinni,
óróan sefa?
Lífið er einlæg fórn, ef við
eigum að vaxa út fyrir sjálf oss,
upp úr þröngsýni og eigingirni
og sjálfselsku. En fórn er ekki
sama og kvöl. Og frá krossi
víslega erfiðleika, öll hljótum vér
aftur styrkari og heilli en þá, er
til atlögu var lagt. Svo að öll
eigum vér oss upprisu, öll eigum
vér oss sigurstund, öll eigum vér
oss happaspor, þar sem þroski
vor glæðist og vér stígum fram
til þess lífs, sem örlar á í djúp-
inu.
Á ÞRIÐJUDAGINN kemur, hinn
8. apríl, heldur nýr blandaöur
kór tónleika í Reykjavík. Það er
Pólýfónkórinn, sem syngur í
Laugarneskirkju.
Hinn áhugasami tónlistarmað-
ur, Ingólfur Guðbrandsson, hef-
ur sl. 5 ár unnið að því að koma
upþ kór hér í Reykjavík og valið
í hann nemendur sína úr Laugar-
nesskólanum og Barnamúsikskól-
anum. Söngfólk Ingólfs vakti
athygli, er það hélt tónleika í
Kristskirkju í Landakoti á pásk-
unum í fyrravetur og um jólin
síðustu. Kórinn hefur nú verið
stækkaður og formlega stofnað-
ur. Sýngja í honum 41 maður,
flest fólk um tvítugt — sá yngsti
13 ára og sá elzti 35 ára. 1 hópn-
um eru 10 karlmenn og 31 stúlka.
Á tónleikunum á þriðjudaginn
verða eingöngu flutt kirkjuleg
verk, flest eftir tónskáld, sem
uppi voru á 16.—18. öld, þ. á. m.
eftir J. S. Bach og Buxtehude.
Einnig verða flutt verk eftir tvö
20. aldar tónskáld: Hugo Distler
og Fjölni Stefánsson. Á tónleik-
unum leikur dr. Páll ísólfsson
einleik á orgel, og 5 hljóðfæraleik
arar munu aðstoða kórinn.
Hinn nýi kór flytur eingöngu
verk 1 pólýfónískum stíl, en ís-
lenzkir tónlistarmenn hafa ekki
gert mikið af að semja eða flytja
verk af því tagi, enda hefur ann-
ar stíll verið svo til einráður í
tónlist nágrannalanda okkar síð-
ustu 2 aldirnar og þar til hin síð-
ustu ár. Pólýfón er að sögn Ing-
ólfs Guðbrandssonar dregið af
gríska orðinu pólýfónus, sem þýð
ir margradda. Síðar var orðið
tengt ákveðnum tónlistarstíl, þar
sem. allar raddir tónverksins
höfuð hlutfallslega jafna þýð-
ingu, sjálfstæða lagræna hreyf-
ingu og sjálfstætt hljóðfall, en
mynduðu þó hljómræna heild.
Andstaða þessa stíls er hómófón-
íski stíllinn, þar sem aðrar radd-
ir en laglínan sjálf hafa lítið lag-
rænt gildi og enga sjálfstæða lag-
ræna hreyfingu.
Pólýfónkórinn nýi hefur æft af
kappi að undanförnu og söngfólk
ið m. a. notið leiðbeininga í radd-
beitingu hjá Guðrúnu Sveinsdótt-
ur og Kristni Hallssyni.
Aðgöngumiða að tónleikunum
á þriðjudaginn má panta á skír-
dag og síðar í síma 12990 og auk
þess verða þeir seldir við inn-
ganginn.
Starf Krists og kenning hans og
dauði hans og upprisa gefur oss
drauminn fagra um eilíft líf. Og
vér trúum á hann af því, að hann
gefur oss þennan fagra draum.
Þannig fær líf vort markmið,
sem það ætti ekki ella.
Hversu dapurt væri ekki í
heimi án trúar barnsins, sem
drottinn gefur góða drauma; hve
óstyrk vor hönd, hve stamandi
vor tunga án þess trausts, sem
barnið sækir trú sína á hann;
hversu reikult vort ráð, er vér
lokum augum vorum fyrir und-
ursýnum dymbilviku og páska-
morguns; hve þreytt vor önd, er
hún finnur ekki frið.
Og er nokkurt ráð farsælla í
ljósaskiptum komandi dægra en
vera einlægur, krjúpa við hlið
Rallgríms Péturssonar og taka
undir með öllum þeim, sem
leyfðu hjartanu að tala án allrar
utanaðkomandi íhlutunar og
sýndarmennsku:
„Víst er ég veikur að trúa,
veiztu það, Jesú bezt,
frá syndum seinn að snúa,
svoddan mig angrar mest;
þó framast það ég megna
þínum orðum ég vil
treysta og gjarnan gegna;
gef þú mér náð þar til“.
Bjarni Sigurósson.