Morgunblaðið - 04.06.1958, Blaðsíða 10

10
MORCinSTtl 4 Ð!Ð
M'íðviKudagur 4. júní 1958
IttlMðlttfr
Otg.: H.i Arvakur, Reykjavlk.
Framkvæmdastjóri: Sigfus Jónsson.
Aðairitstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Asmundsson.
Lesbók: Arni Ola, sími 33045
Auglysingar: Arni Garðar Kristmsson.
Ritstjórn: Aðaistræti 6.
Auglýs'ngar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480
Askriftargjalct kr 30.00 á mánuðj mnaniands.
1 iausasolu kr. 1.50 emtakið.
HALMSTRÁ VINSTRI
STJÓRNARINNAR
II LDHÚSDAGSUMRÆÐ-
\ UNUM á Alþingi er lokið.
Vinstri stjórnin hefur
verið krafin reikningsskila fyrir
stefnuleysi sitt, uppgjöf og úr-
ræðaleysi frammi fyrir þingi og
þjóð. Enginn, sem kveður upp
hlutlausan dóm um frammistöðu
stjórnarinnar kemst hjá því að
viðurkenna að frammistaða henn
ar þar var hin aumlegasta.
Það var athyglisvert, að fyrsti
ræðumaður stjórnarliðsins, sjálf-
ur forsætisráðherrann, talaði nú
í allt öðrum tón en í hinum
fyrstu eldhúsumræðum vinstri
stjórnarinnar. Þá kom hann fram
sem hinn „sterki“ stjórnmála-
maður, sem átti ráð við hverjum
vanda og taldi þjóðinni fyrst og
fremst bera nauðsyn til þess að
einangra Sjálfstæðisflokkinn og
bægja áhrifum hans frá stjórn
landsins.
Nú var þessi sami forsætisráð-
herra bijúgur eins og pörupiltur,
sem veit upp á sig skömmina.
Hermann Jónasson, sem hefur
haft forystu í vinstri stjórn s. 1.
tæp tvö ár sagði þjóðinni ekki
lengur, að auðvelt væri að ráða
niðurlögum hvers konar erfið-
leika i íslenzkum efnahagsmál-
um með nýjum og „varanlegum
úrræðum", eins og hann sagði,
þegar hann myndaði vinstri
stjórnina og hóf samstarf við
kommúnista um landsstjórn.
Þvert á móti sagði hann henni
nú, að það væru engin varanleg
úrræði til.
Hálmstrá sterka
mannsins
En eitt hálmstrá reyndi „sterki“
maðurinn í forsætisráðherrastóln-
um að halda í í gegnum þykkt
og þunnt Hann afsakaði uppgjöf
og* stefnuleysi stjórnar sinnar
með því að Sjálfstæðisflokkurinn
hefði ekki flutt neinar sjálfstæðar
tillögur til lausnar vanda efna-
hagsmálanna. Það var hans eina
afsökun.
Ólafur Thors formaður Sjálf-
stæðisflokksins svaraði þessum
fyrirslætti stjórnarliðsins, sem
varði að minnsta kosti hálfum
ræðutíma sínum í eldhúsumræð-
unum í það, að þrástagast á því
að Sjálfstæðisflokkurinn hefði
angar sjálfstæðar tillögur flutt.
Komst Ólafur Thors þá m. a.
rð orði á þessa leið:
„í framsöguræðu minni hér á
Alþingi um þetta mál, gerði ég
allýtarlega grein fyrir, hvers
vegna Sjálfstæðisflokkurinn hefði
ekki enn borið fram úrræði í
efnahagsmálunum. Með orðum
Hermanns Jónassonar, sem birt
eru í Tímanum 20. síðasta mán-
aðar, sannaði ég, að ríkisstjórn-
in treysti sér ekki til að gera
neinar skynsamlegar tillögur í
málinu fyrr en að undangengnum
nær tveggja ára athugunum sér-
fræðinga á þeim gögnum, sem
ríkisstjórnin ein getur veitt að-
gang að, og síðan tveggja mánaða
athugun ríkisstjórnarinnar á til-
lögum þessara sérfræðinga.
Ríkistjórnarinnaír er að
velja leiðir
Orð Hermanns Jónassonar voru
þeaai:
„Fram hefur farið mjög ítar-
leg athugun á öllu fjárhags-
kerfinu. Sérfræðingar undir
forystu Jónasar Haralz hag-
fræðings, hafa fjallað um þá
rannsókn og lagt skýrslu fyr-
ir ríkisstjórnina. Má segja, að
nú liggi alveg ljóst fyrir,
hvernig ástandið er, og hver
áhrif einstakar aðgerðir til
leiðréttingar og úrbóta, koma
til að hafa. Þá er það ríkis-
stjórnarinnar og stuðnings-
flokka hennar og ioks Alþingis
í heild að velja þær leiðir,
sem heppilegastar eru og fær-
ar eru taldar“.
Ólafur Thors benti á, að með
þessum ummælum hefði Her-
mann Jónasson sjálfur leitt gild
rök að því, að ríkisstjórríin hafi
allt aðra og betri aðstöðu til þess
en stjórnarandstaðan að setja
fram sundurliðaðar tillögur um
einstök atriði efnahagsmálanna.
Forsætisráðherrann væri því í
raun og veru búinn að svara
sjálfur ásökunum sínum á hend-
ur Sjálfstæðisflokknum fyrir að
hafa ekki flutt sjálfstæðar tillög-
ur um lausn efnahagsvandamál-
anna nú. Sjálfstáeðisflokkurinn
hefði hins vegar aldrei hikað við
það, sagði formaður flokksins, að
gera tillögur um lausn vanda-
málanna, þegar hann hefði átt
sæti í ríkisstjórn.
Biðja nú um hjálp
S j álf stæðismanna
Sigurður Bjarnason benti á það
í sinni ræðu, að mennirnir, sem
lýstu því yfir sumarið 1956, að
engann vanda væri hægt að leysa
með Sjálfstæðisflokknum, kæmu
nú og bæðu umfram allt um
leiðbeinmgar hjá honum um hvað
gera skyldi. Það væri þeirra eina
úrræði og afsökun á sinni eigin
uppgjöf og úrræðaleysi.
Sigurður Bjarnason leiddi rök
að því, að það væri hin mesta
fjarstæða að Sjálfstæðismenn
hefðu ekki markað stefnu í efna-
hagsmálum þjóðarinnar. Það
væri að sjálfsögðu ekki hlutverk
stjórnarandstöðunnar að bera
fram tillögur í einstökum atrið-
um. En þjóðinni væri kunnugt
um stefnu Sjálfstæðisflokksins í
stórum dráttum gagnvart höfuð-
vandamálum líðandi stundar.
Hún þekkti einnig reynsluna af
starfi og stefnu flokksins. Sjálf-
stæðisflokkurinn hefði hins veg-
ar aldrei sagt þjóðinni, að hægt
væri að leysa vanda efnahags-
mála hennar með töframeðulum
eða varanlegum úrræðum til
frambúðar.
Þess vegna stæði hann ekki
uppi eins og svikari frammi
fyrir þjóðinni, eins og vinstri
stjórnin gerði nú.
Heildarmyndin af útvarpsum-
ræðunum var sú, að stjórnarlið-
ið var uppgefið og vonsvikið.
Deiiurnar milli Alþýðuflokksins
og kommúnista um landhelgis-
málið voru stjórninni til hinnar
inestu vanvirðu og undirstrika
enn sundrungina og upplausnina
innan stiórnarinnar.
UTAN UR HEIMI
i ii . - *
imHhi-inuHmifíH- ••‘“iiimfUHffJJIJjnp!!!;:;:;':

Soraya — býðst sem svarar 3 millj. ísl. kr.
Verður Soraya frv. drottn-
ing kvik.myndaleik.kona ?
SORAYU, fyrrverandi keisara-
ynju í íran, hefir verið boðið að
leika í kvikmynd, er byggð verði
á æviferli hennar. Kvikmynda-
framleiðandinn Philip A. Wax-
man hefir gert Sorayu þetta til-
boð og vill greiða henni sem svar-
ar 3 milljónum ísl. kr. fyrir við-
vikið. Segist Waxman hafa rætt
við móður Sorayu, Evu Esfand-
iari. í síma, og hafi hún hvatt
hann til að halda áfram samninga
umleitunum við dóttur sína.
Waxman segir í bréfi til Sor-
ayu prinsessu: „Ég er sannfærð-
ur um, að konur um allan heim
hafa fylgzt með ástarsögu yðar
hátignar af mikilli samúð og
skilningi, er einna helzt er sam-
bærilegt við það, er allur heim-
urinn fylgdist með kærleikum
hertogans og hertogafrúarinnar
af Windsor. Ævisaga yðar er ekki
aðeins mjög dramatískt efni í
kvikmynd, heldur mundi hún
einnig afla írönsku þjóðinni sam-
úðar og góðvilja. Yðar hátign er
mjög fögur. Og ung kona, sem
býr yfir menntun þeirri og
reynslu, er þér hafið aflað yður
i opinberri stöðu, býr vafalaust
einnig yfir leikhæfileikum. Ég
bið því yðar hátign að íhuga
þetta tilboð vandlega".
Nú vinnur Waxman að því að
ljúka kvikmynd um Gene Krupa.
Waxman á sitt eigið kvikmynda-
félag og segist þegar hafa fjár-
hagstryggingu fyrir töku kvik-
myndarinnar. Waxman telur, að
kvikmynd um ævi Sorayu hljóíi
að verða vinsæl um allan
heim, og rökstyður hann þá
sannfæringu sína með eftirfar-
andi rökum: „Konur vilja annað
hvort láta dýrka sig eða láta
manninn, sem þær elska, fara
með sig eins og ambáttir. Hér er
um að ræða unga konu, er reynt
hefir hvort tveggja. Ástarsaga
hennar er í senn falleg og dapur-
leg .. .“
„Fegurð prinsessunnar er sam
bærileg við fegurð Ritu Hay-
worth, Kim Novaks og Övu
Gardner — hún er reyndar mjög
lík hinni síðastnefndu".
Móðir drottningarinnar kvað í
símasámtali við Waxman hafa
beðið hann að gera mjög ná-
kvæmlega grein fyrir öllum smá
atriðum í sambandi við samning
inn við Sorayu. „Bezti kvik.
myndahandritahöfundur í heim-
inum, Orin Jannings, er reiðu-
búinn. Ef prinsessan sýnir nokk-
urn minnsta áhuga, förum við
þegar flugleiðis til Bahamaeyja
og hefjum starfið....“
Suzanne Massu er fésfurmóðir fjörutíu
Arabadrengja
Nýlega var lítill Arabadrengur an maður hennar berst við
handtekinn í Alsír fyrir að stela
í verzlun nokkurri. Hann bað lög-
regluna þess grátandi, að móðir
hans yrði ekki kölluð á vettvang.
Móðir hans er Suzanne Massu,
kona herforingjans fræga. Með-
Hörð viðureign í flokki
hinna ódauðlegu"
//
MEÐAN stjórnmálabaráttan um
framtíð Frakklands hefur geisað,
hefur einnig staðið yfir hörð við-
ureign milli „hinna ódauðlegu" í
hinni virðulegu frönsku Aka-
demíu.
Nýlega átti að velja eftirmenn
Edouards Herriots og Claude
Farreres í Akademíuna. Umsækj-
endurnir voru tveir: Paul Morand
og líffræðingurinn Jean Rostand,
sem er sonur rithöfundarins, er
skrifaði „Cyrano de Bergerac1'.
Meðlimir Akademíunnar voru
yfirleitt mjög andvígir Morand,
sem hafði verið „Vichy-maður“
og samstarfsmaður nazista á
stríðsárunum. Um skeið var
hann sendiherra Vichy-stjórnar-
innar i Rúmeníu. — Að lokinni
heimsstyrjöldinni dvaldist hann
um margra ára skeið erlendis.
Um skeið var útlit fyrir, að
vinstri menn í Akademíunni,
sem einkum voru andvígir Mor-
and, myndu greiða atkvæði með
honum, ef Rostand yrði einnig
samþykktur, en margir hafa tal-
Morand og Rostand
ið hann of róttækan og
of mikinn „boheme“ til að
fá sæti í þessari virðuiegu
stofnun. En er fundur hófst í
Akademíunni, fór allt samkomu-
lag út um þúfur. Fjórar at-
kvæðagreiðslur fóru fram, en
Rostand fékk aldrei nægilega
mörg atkvæði, svo að vinstri
menn ákváðu að koma í veg fyr-
ir kosningu Morands, þó að hann
vantaði aðeins eitt atkvæði. Að
fundinum loknum fóru hinir 37
ódauðlegu heim, dauðþreyttir og
í íllu skapi. Þess má geta, að fjór-
ir þeirra eru um nírætt.
1 sögu Akademíunnar kvað
aldrei hafa verið haldinn svo
róstusamur fundur. Einn af þátt-
takendunum sagði síðar: „Það var
gott, að við höfðum ekki sverð
—• þá hefði komið til blóðsút-
hellinga." Mikið uppnám varð
meðal vinstri manna, er þeir
fréttu, að erkibiskupinn af Le
Mans, Grente kardínáli, 86 ára
að aldri, væri að hugsa um að
greiða atkvæði með Morand. —
Andstæðingar Morands náðu sér
umsvifalaust í eina bók rithöf-
undarins og sýndu erkibiskupin-
um nokkra „djarfa“ kafla úr
henni. Erkibiskupinn varð mjög
hneykslaður og greiddi atkvæði
gegn Morand.
Segja má þó, að Jean Rostand
hafi verið enn óheppnari «n
Morand, þar sem hinn fyrrnefndi
hefði vafalaust hlotið kosningu,
ef Morand hefði ekki komið
þarna við sögu. Rostand verður
nú áfram að bíða eftir því að
verða ódauðlegur......
skæruliða í Alsír, fæst hún við
að hiynna að munaðarlausum
Arababörnum. Nú er hún fóstur-
móðir 140 Arabadrengja, sem
hvergi áttu höf ði sínu að að halla.
Með aðstoð sjálfboðaliða endur-
reisti frú Massu byggingu er
orðið hafði fyrir sprengju, í fá-
tækrahverfi Algeirsborgar. En
Arababörnin báru lítið traust
til hvítu mananna, og það gekk
illa fyrst í stað að fá þau til að

. ...

'JilPPífef' .
Susanne Massu er brosmild og
gráeyg með hrokkið hár
leita hælis í byggingunni. Þá var
gripið til þess rúðs að skilja hús-
ið eftir opið á kvöldin. Þar var
nóg af rúmum og matur á borð-
um, og ekki leið á löngu, þar tii
sulturinn varð óttanum yfirsterk
ari. Og innan skamms var hvert
rúm skipað. Nokkur ár eru nú
liðin, síðan frú Massu reisti mun
aðarleysingjahæli sitt.
^ Tilkynnt er í Washington, að
kjarnorkukafbátar Banda-
ríltjamanna gætu verið undir
sjávarborði samfleytt í ár eða
meira, ef þeir rúmuðu næg mat-
væli fyrir áhafnir til svo langs
tíma.