Morgunblaðið - 10.06.1958, Blaðsíða 16

16
MUKUUmHLAVItí
Þriðjudagur 10. júní 1958
Joan hafði hlustað með vaxandi
Undrun á það sem konurnar höfðu
að segja. Það var bersýnilegt að
þær vildu gera hana ábyrga fyrir
morðtilrauninni við madame Cort
es. Framburðir þeirra voru svo
samhljóða, að engu var líkara en
að þetta væru samantekin ráð.
Hvað gat hér búið á bak við?
Hvers vegna vildu þær koma því
til leiðar að hún yrði stimpluð
sem morðingi?
Handleggur Ron hvíldi enn þá
eins og hlífiskjöldur á öxlum henn-
ar. Hún var þakklát honum fyrir
það, en slíkt gat samt ekki varið
hana fyrir hinni kænskulegu og
illu ákæru, sem nú virtist ógna
henni. Nú var það féhirðirinn sem
skarst í leikinn.
„Madame Cortes fékk útborgaða
3000 dollara síðdegis í gær, hr.
skipstjóri", tagði hann.
„Það sýnir að ég hefi á réttu að
standa“, flýtti madame Claire sét
að segja og röddin var sigri hrós-
andi.
„Er það rétt, að þér hafið fengið
alla þessa peninga hjá madame
Cortes?“, spurði skipstjórinn að
Jokum.
„Já, hr. skipstjóri", svaraði
Joan.
Aftur stóðu allir á öndinni aí
undrun og eftirvæntingu. Joan
fann að enginn kenndi í brjósti um
hana. AHir nutu baia æsingarinn
ar, æsingarinnar vegna. Þetta var
hófur af úlfum, sem beið þess í
ofvæni að leggja hana að velli —
tæta hana í sundur.
Skelfingin gagntók hana meðan
hún r-enndi augunum frá einu and
litinu til annars. Hún kom auga á
Jean Collet aftast f hópnum og það
vakti undrun hennar að sjá hann.
Hann hafði ekki komið með raf-
magnsfræðingunum sem gengu
frá Ijósunum. Sem snöggvast
mætti hún augnatilliti hans og
hún taldi sér trú um að hann hefði
kinkað til hennar kolli, hughreyst-
andi. Veikt bros flögraði um var
ir hans en hvernig átti hún að
skilja það? Og enn spurði hún
sjálfa sig hvort hann væri vinur
eða óvinur.
Hann var kannske hræddur um
að hún færi að tala um þetta um-
slag, sem systir hennar hafði
laumað út í Rochelle fyrir hann.
Kom hann til að hjálpa henni,
eða til að gleðjast yfir niðurlæg-
ingu hennar?
Hann þokaði sér hægt inn til
skipstjórans og hvíslaði einhverju
að honum. Vernier slcipstjóri kink-
aði kolli með alvarlegum svip, svo
ræskti hann sig og sagði:
„Ég ætla að halda yfirheyrsl-
unum áfram inni í minni íbúð og
ég vil biðja þau monsieur Cortes
og Lisette Richards að koma með
mér þangað. Allir aðrir skulu
líka fara út úr stofunni, sem verð
ur læst og innsigiuð. Starfsfólkið
skal bíða í káetum sínum, þar til
það fær nánari fyrirmæli frá mér.
AHir, sem unnið hafa hér í hár-
greiðslustofunni verða að skoða
sig sem eins konar íanga þangað
til permanent-vélin hefur verið
rannsökuð . . . Segið dr. Perrier
að hann skuli snúa sér tii mín
jafnskjótt og hann getur gefið
nokkrar nánari upplýsingar um á-
stand madame Cortes“.
Að svo mæltu snerist hann á
hæl og þjösnaðist út úr salnum
og niður eftir ganginum, til íbúð-
ar sinnar. Rogier féhirðirinn,
varð eftir og gætti þess að skip-
unum skipstjórans væri hlýtt.
Hann gaf þeim Ron og Joan fyrst
bending'u og þau gengu hægt og
niðurlút á eftir skipstjóranum, en
margir renndu til þeirra forvitn-
vlm augum.
Þau voru næstum komin að
skipstjórakáetunni, þegar Joan
sagði: „Ég fullvissa þig um það,
að ég hefi ekki gert neitt rangt,
Ron“.
„Það veit ég vel. Þú ert ekkert
við þetta riðin. En hér hefur verið
framinn glæpur og ég ætla mér
að hafa uppi á þeim seka. Mér
þykir leitt hvað það er margt sem
gerir þig tortryggilega".
„Frænka þín lét mig hafa 3000
dollara, til þess að kaupa bréf af
þjóninum mínum fyrir. Hann
sagði að Marie Gallon hefði skrif
að Lisette það, kvöldið sem hún
do . . . Þú veizt að ég er ekki Lis-
ette?“
„Já, ég veit það“, sagði hann
alvarlega og kinkaði kolli.
„Ég hafði lengi haft óljósan
grun um það og Amy frænka
sagði mér það í gærkvöldi. Eigin-
lega var ég fyrir löngu orðin viss
um það a? þú gætir ekki verið
Lisette. Þú ert allt öðru vísi en
hún. Það þykir mér vænt um, vina
mín . . .“ Hann þrýsti hönd henn-
ar.
Þokulúðurinn gaf frá sér lang-
dregið öskur um leið og þau gengu
inn f ká' -u skipstjórans. Þokan
smaug inn um opnu kýraugun og
hékk eins og kóngulóarvefur í
loftinu.
Skipstjórinn gaf þeim merki að
setjast og þau settust. Jean Collet
hafði einnig fylgzt með þeim og
stanzaði við dyrnar og snéri baki
við þeim.
Hvað var vélamaður að gera í
káetu skipstjórans, þegar svona
stóð á?, spurði Joan sjálfa sig.
TIL SÖLU
Hálf húseign
Ný standsett efri hæð tvær stofur, eldhús og salerni og
rishæð sem er 2 herb. og bað við miðbæinn. Þrjár geymsl-
ur fylgja. Sér inngangur og sér hitaveita. Söluverð kr.
300 þús.
IMýfa fasteignasalan
Bankastræti 7. Sími 24-300 kl. 7,30—8,30 18546.
Sumartízkan 1958.
MARKAÐURINN
Laugveg 89. — Hafnarstræti 5.
— Kom hann til þess að segja
skipstjóranum það sem hann vissi
um hana, eða var hann hræddur
um að hún myndi Ijóstra ein-
hverju upp um hann? Það myndi
vera bezt að hún segði fyrst sína
eigin sögu og svo yrði hún að
taka afleiðingunum. Það jók
henni kjark að Ron skyldi vera
þa rna sem vinur hennar. Hún reis
á fætur án þess að sýna nokkurt
minnsta hik og gekk að skrif-
borði skipstjórans.
1 stuttum, sundurslitnum setn-
ingum sagði hún alla söguna —
um ótta Lisette systur sinnar,
um hinar tvíræðu hótanir frú
Leishman fyrsta kvöldið og um
það hvernig hún áleit sig verða
að hjálpa systur sinni.
„Þegar ég lagði út í þetta allt
saman, var það Iíka vegna þess
að ég þiáði ævintýri, hr. skip
Btjóri", sagði tiún að lokum. —
„Það líf sem ég hafði lifað fram
að þeim tíma var dauft og dap-
urlegt miðað við tilveru systur
minnar".
Gráturinn ætlaði að yfirbuga
hana, en hún beit saman tönn-
unum. Hún vildi vera hugrökk
og ekki gráta.
„Vissuð þér þetta allt, monsie-
ur Cortes og vissi frænka yðar
það?“, spurði skipstjórinn, sem
hafði hlustað á alla játninguna
án þess að sýna nokkur svipbrigði.
„Eiginlega hefi ég vitað það
Iengi“, svaraði Ron eftir nokkra
umhugsun. — „í fyrra þegar ég
ferðaðist með Fleurie kynntist ég
Lisette mjög náið og ég varð þess
fljótlega var að þessi unga stúlka
hérna gat ekki verið Lisette. Að
vísu eru systurnar mjög líkar í
útliti, en skapgerð þeirra er mjög
ólík. Ég lét þó ekki á neinu bera,
vegna þess að ég vonaði að með
því að láta sem ekkert væri, gæti
ég afhjúpað óaldarflokkinn sem
reyndi að stela demöntum frænku
minnar í fyrra og var valdur að
dauða Marie Gallon . . . Þessa
játningu sem þið hafið nú hlustað
á, heyrði frænka mín í gærkvöldi“.
Skipstjórinn leit til Jeans Coll-
et.
„Nú er víst bezt að þér haldið
rannsóknunum áfram“, sagði
hann og brosti örlítið. — „Ég veit
ekki hvernig r'. að fara með svona
mál. Þar eruð þér mér fremri“.
Stóri vélstjórinn kom til þeirra
og brosti, þegar hann sá undrun-
arsvipinn á þeim Ron og Joan.
„Þetta er Collet umsjónarmað-
ur í frönsku sakamálalögregl-
unni“, sagði skipstjórinn.
15. KAFLI.
Vernier skipstjóri var staðinn
á fætur og Jean Collet settist í
sætið hans, innan við skrifborðið.
„Þér — þér eruð leynilögregiu-
maður“, hvíslaði Joan. Hún gat
með engu móti skilið þetta, þar
sem það var þó Collet sem beðið
hafði Lisette, systur hennar að
smygla hinu dularfulla umslagi
út í skipið. Þetta umslag var
kannske alls ekki til í raun og
veru, heldur einungis gildra sem
Iögð var fyrir hana.
„Mér þykir fyrir því að ég
skyldi neyðast til að Ijúga í yður,
mademoiselle Richards", svaraði
Jean Collet. — „En í fyrstu var
ég ekki alveg viss um hvorum meg
in þér stæðuð og seinna neyddist
ég svo til að halda leiknum áfram
til að r.iyna að komast að sann-
leikanum. Ég vonaði, eins og mon
sieur Cortes, að með hjálp yða
i
j tækist mér að finna glæpaflokk-
j ir>n. Við monsieur Cortes höfum
bersýnilega glímt við sama við-
fangsefnið í síðastliðið hálft ár en
með ólíkum hætti. Báðir höfum
, við reynt að finna þá sem báru á-
byrgð á dauða Marie Gallon í
( fyrra -— þá sömu sem sóttust eft-
ir gimsteinum madame Cortes. 1
rannsóknum okkar höfum við báð-
ir farið aðrar leiðir en þær sem eru
venjulegast valdar í svona mál-
um. Monsieur Cortes hefur rakið
slóð þorparanna til vetursetustað
ar þeii ra á Riviera, þar sem þeir
hafa rekið mjög umfangsmikinn
spilabanka. Ég hefi hins vegar
1 fylgzt með því sem fram fór i
París. Þannig komst ég að því að
I nokkrir meðlimir flokksins höfðu
: tryggt sér sérleyfi á rekstri hár-
greiðslustofunnar hérna á skip-
1 inu. Því miður hafði mér ei tekizt
j að afla mér sannana, sem nægðu
til þess að lögi-eglan gæti látið til
skarar skríða“.
Jean CoIIet tók sér málhvíld og
kveikti í vindlingi, sem hann tók
af skrifborði skipstjórans. Að því
loknu hélt hann áfram: „Smátt
| og smátt hefur mér orðið það Ijóst
! að madame Cortes hefur líka
I glímt við þetta sama mól og ef
I satt skal segja þá virðist hún allt-
| af hafa verið nokkuð á undan okk-
| ur í rannsóknum sínum. Um það
| fáum við gleggri vitneskju, þegar
I hún kemst aftur til meðvitundar,
i sem vonandi verður innan
| skamms. LæKnirinn álitur nefni-
I lega að hægt muni verða að
I bjarga lífi hennar. Þá hafa giæpa
| mennirnir tapað leiknum að fullu
J og öllu. Hún vissi þegar svo
‘ mikið að ákveðið var að ryðja
j henni úr vegi. Kannske hefði verið
hægt að hindra þetta tilræði við
hana, ef við hefðum ekki leitað að
lausninni eftir þremur mismun-
andi leiðum, heldur unnið saman.
En nú er bara of seint að naga
sig í handarbakið fyrir það“.
Rogier féhirðir bættist nú í hóp
■ inn. Hann stóð rétt fyrir innan
(dyrnar og togaði í annan, langa
Ieyrnasnepilinn á sér.
„Hefur skipstjórinn ekki sagt
yður frá því, að peningaskápur-
, inn minn var brotinn upp í nótt“?
spurði hann.
I „Meðal þess sem stolið var, var
| bréf sem ég átti að afhenda
! frænda madame Cortes, ef dauða
(hennar skyldi bera óvænt og
skyndilega að höndum“.
„Var bréfinu stolið?“, hrópaði
Ron og spratt á .fætur. — „Hvers
vegna hefur frænku minni ekki
verið skýrt frá því?“
„Ég reyndi að hringja til henn
ar, en þá var hún stödd í hár-
greiðslusalnum", svaraði Rogier.
— „Og skipstjórinn áleit . . . “
ailltvarpiö
Þriðjudagur 10. júní:
| Fastir liðir eins og venjulega.
19.30 Tónleikar. 20.30 Erindi: Is-
lenzk ljóðlist; fyrra erindi (Jó-
hannes úr Kötlum). 21.00 Frá tón
j leikum Sinfóníuhljómsveitar ls-
* lands í Austurbæjarbíói 3. þ.m.
i Stjórnandi Paul Pampichler. Ein-
leikari á selló: Erling Blöndal
| Bengtsson. 21.30 lítvarpssagan:
1 „Sunnufell" eftir Peter Freuchen
j V. (Sverrir Kristjánsson sagn-
Ifræðingur). 22.10 Iþróttir Sigurð
j ur Sigurðsson). 22.30 Haukur
; Hauksson kynnir log unga fólks-
Miðvikudagur 11. júni:
Fastir liðir eins og venjulega.
1? 50—14.00 „Við vinnuna“: Tón-
leikar af plötum. 19.30 Tónleikar:
(Óperulög plötur). 20.30 Tónleikar
frá útvarpinu í Tel-Aviv: „Frá
lsrael“. 20.50 Hugleiðingar um
slysfarir og slysavarnir (Stefán
Guðnason læknir á Akureyri). 21.
15 íslenzk tónlist: Lög eftir Frið
rik Bjarnason (plötur). 21.35
Kímnisaga vikunnar „Lof lyginn-
ar“, amerísk saga. (Ævar Kvaran
leikari). 22.10 Erindi: Fagurt
land, fjöllum lukt Baldur Bjarna
, son magister). 22.30 Djasslög af
1) „Það var einhver fyrir utan i 2) Stígur lítur við og Frikki not-| Dídíar og beinir hníf sínum að iStígur, eða ég sting stúlkuna með segulbandi frá sænska útvarpinu.
gluggann, Stigur“, sagði Didí. —'ar tækifærið, grípur um háls[henni. — 3) „Slepptu byssunni, |hnífnum“, segir Frikki ögrandi. (23.00 Dagskrárlok.