Alþýðublaðið - 02.07.1920, Side 1
1920
Kinverjar og
Yestarlaiiajijólinur.
Kínverjar þektu áður Vestur-
landaþjóðirnar að mestu leyti af
frásögnum kínverskra námsrnanna,
er dvöldu með þeim og leituðu
fræðslu hjá þeim í háskólum þeirra
og öðrum skólum. En Kinverjar
hafa nó komist í nánara samband
við Vesturlönd. ioo þús. Kínverj-
ar unnu í þjónustu Frakka á bak
við vesturvígstöðvarnar og munu
'&estir þeirra nú komnir heim aftur
<og hafa margt að segja löndum
sfnum af vestrænu þjóðunum, og
óhætt mun að segja, að þessir
menn hafi eigi séð fegurstu hlið
þeirra, þar sem var heimsstyrjöld-
in. Sömuleiðis hafa þeir gerst
þjónar Bolsivíka í Siberíu, en
élfklegt er að byltingahugmyndir
Vesturlandaþjóðanna nái að festa
þar rætur, því Kínverjar eru frið
samir menn f eðli sínu. Þeir, sem
fækta jörðina, eiga hana flestir
sjálfir, en meiri hlutinn af þjóðinni
ræktar jörðina. í borgunum mun
þó vera nokkuð af öreigalýð, sem
að sjálfsögðu er óánægðari með
iífskjör sín og þráir þau bætt.
Kínverska stjórnin hefir nú
miklu meiri viðskifti við útlond
en áður, svo sem við Ameríku
menn og Evrópubúa. Veitir hún
útlendum auðfélögum hvert Ieyfið
á fætur öðru til að nota til fulln
ustu náttúruöfl Iandsins og eykst
verzlun og viðskifti við það. Kín
verjar flytja meira og meira út
af vörum með hverju árinu, því
framleiðsla þeirra er geysimikil.
Kfna er nú lýðveidi, en stjórnin
er þó rammasta fárramanna her-
valdsstjórn. Þingið er leyst .upp,
er sagt að það hafi kafnað í orða-
flóði, þvf Kfnverjar eru mælsku-
menn, og er þeir fengu að lokum
málfrelsi, voru allir þeir, er kynst
höfðu vestrænni þjóðfélagsskipun,
hinir áköfustu að láta skoðanir
sínar í ljósi. Keisarinn situr á eftir-
Föstudaginn 2. júlf
148. tölub!.
17. júní.
Hér gefur að iíta mynd af mannfjöldanum, sem safnast hafði saman
kringum Austurvöll, meðan „Gígja" lék á lúðra þar. Á myndinni eru
hinir fyrstu f hópnum komnir suður undir kirkjugarð, en þaðan er
manogrúinn óslitinn það sem sézt af Suðurgötu.
launum f höll sinni f Peking og
hefir eigi lengur nein áhrif á stjórn
landsins. Er sú dýrð, sem áður
var, af honum, veslingnum, er
hann var milligöngumaður milli
guðs og þjóðarinnar, fékk himin-
inn til að rigna og útvegaði þurk,
er nóg hafði rignt. En samt kom-
ast Kínverjar af.
Kinverja dreymir enga drauma
um stækkun ríkisins, en sé á þá
ráðist halda þeir sem fastast sam-
an. Japanar hafa reynst þeim
ágengir (eins og áður var getið
hér í blaðinu), en í stað þess hafa
þeir hætt öllum viðskiftum við þá
síðasta árið og má telja víst að
peningakröggur Japana stafi af
því. Væri vel farið, ef þeir gætu
orðið yfirgangi Japana þrándur í
götu. X
"Vit og í@ti*it.
Eftirfarandi grein er tekin úr
»Verkamanninum«:
„Eðlileg afleiðing vaxandi dýr-
tíðar er hækkandi kaupgjald, eigi
jafnvægið að haldast og verka-
iýðurinn ékki að snúa snöru skulda
og örbirgðar að háisi sjer. Þessu
er ekki hægt að neita.
En þeir, sem vimiuna þurfa a5
kaupa, þykir kauphækkunin slæm-
ur aukabaggi við aðra dýrtíð sem
von er. Vill því oft fara svo, að
til deilu dregur milli beggja aðila.
Hefir dálítið borið á þessu undan-
farið, þó alt hafi farið hóglega
fram.
Þó er það sjaidnast, er deilt
er um kaupgjaldið, að um það
sé talað, hvað vinnukaupandimr
hagnist á vinnunni, hvað þá að
reynt sé að gera sér ijóst, hvað
hægt vcsri að hafa upp úr henni,