Morgunblaðið - 30.11.1958, Blaðsíða 8

8
MORCUNRLAÐIÐ
Sunnudagur 30. nnv. 1958
MJ, œ L |
L
urnur nomnar
%
^ir
100
Mest ber á ferðabókum, melri-
hluti þeirra er íslenzkur, og
rcargar barna- og unglingabækur
eru einnig komnar á markaðinn.
Það verður úr nógu að velja,
þegar ijólagjafainnkaupin hefj-
ast.
ÞEGAR þið lítið S þessa mynd
spyrjið þið auðvitað strax: Hvaða
stúlka er þetta?
Satt að segja er stúlkan ekki
aðalatriði myndarinnar, heldur
bækurnar. Þetta er sem sé hluti
jólabókanna í ár, fyrri hlutinn
ér óhætt að segja, því að allar
þessar bækur komu á markaðinn
siðari hluta mánaðarins. Þær eru
84 að tölu. Næstu daga koma
fleiri bækur á markaðinn — allt
fram til jóla ef að líkum lætur.
Myndin var tekin á þriðjudags-
kvöldið en síðan hafa komið 20
---- og framhaldið verður eftir
því. íslendingar verða þess vegna
ekki bókalausir um þessi jól frek
ar en fyrr.
um stuttu tízkuna. Hún er sjálf
í stuttu tízkunni. „Finnst það
miklu þægilegra'^i segir hún, „en
er bara hrædd um, að sú stutta
nái aldrei almennri útbreiðslu
eða vinsældum. En mér finnst
sumar ganga einum of langt —
mér finnst ekki nokkur hæfa að
stytta pilsin nema upp að hné. Ég
hef séð nokkrar, sem gera betur.
Það er ekki hægt“, segir hún.
Konan á aldrei að láta skína í
hnén — þau eru hið ófegursta á
líkama konunnar, sagði Dior
heitinn einhverju sinni og við
tilfærum orð hans án þess að
geta heimildarmannsins. Við er-
um sem sé á sama máli.
J4eLt hiötóá
í/
yoióupu
me
í
rofum
PÁLL heitir hann, 11 ára, og
vann sér það til ágætis á sunnu-
daginn að koma fram í spurninga
þætti útvarpsins og standa sig
með prýði. Hann er sérfræðing-
ur í þeirri grein náttúrfræðinnar,
sem fjallar um skeljar og kuð-
unga, eins og útvarpshlustendur
vita.
Við hittum hann á förnu mvegi
á dögunum. Hann var að fara í
Melaskólann, þar er gaman að
vera, segir hann — og strákarnir i
í Melaskólanum slást ekki mikið,'
„bara stundum, oftast úti í porti!
— þá líka stelpur, bæði strákar
og stelpur. Allir í einni hrúgu“.
Það er alltof hættulegt að fara
að hlýða Páli yfir skeljafræðina,
því að hann hefur safnað skelj-
um bæði á fjörum á Hornafirði
og skeljasandsbingnum við se-
mentsverksmiðjuna á Akranesi.
Svo hefur hann lesið allt um
skeljar og kuðunga, sem hann
hefur komizt yfir.
Og nú á Páll litli hvorki
meira né minna en 40 skeljateg-
undir. Það er-alls ekki svo lítið,
því að við ísland finnast 94 teg-
undir, sumar þeirra fágætar.
Veiðisælastar hafa fjörur Horna-
fjarðar verið.....“ ég hef verið
þar í sveit nokkrum sinnum“,
segir hann — og í sumar fann
ég þar skeljategund, sem ekki
hefur fundizt áður hér við land.
Hún heitir á latínu Mya Arneria,
hefur enn ekki fengið íslezkt
afn, en er skylt Smyrslingum. Ég
fór með hana til Ingimars Ósk-
arssonar og hann greindi hana
fyrir mig.
Við viljum helzt' komast hjá
fræðilegum umræðum, þekkjum
ekki einu sinni Smyrlinginn,
vonum að það sé einsdæmi að
11 ára strákar þekki Smyrsling.
En svo er þó ekki í reyndinni:
— Baldvin bróðir minn hefur
líka gaman af skeljum. Hann er
8 ára. Enginn heima nema pabbi
vissi að ég fór í þáttinn, við
héldum því leyndu. Svo, þegar
við komum heim, spurði pabbi
Baldvin spurninganna, sem lagð-
ar voru fyrir mig. Hann gat svar-
að öllum. Svo á ég fjögurra ára
bróður, sem verðar bráðum fimm
ára og —
— Áttu ekki einhver önnur
áhugamál? grípum við fram í
fyrir Páli, þvf að við óttumst að
sá fjögurra ára þekki Smyrsling-
inn líka.
— Ja — jú ég er að læra að
spila — á cello“.
— Er ekki mikill hávaði af því
heima?
— Nei, nei systir mín er að
læra á píanó.
— Þú ert þá ekki einn um hit-
una.
— Baldvin bróðir minn er líka
að læra — á fiðlu.
— Það er þá starfandi tríó
heima hjá þér!
— Mamma spilar líka — á
píanó og pabbi á grammofón.
— Kvintett: Og hver er snjall-
astur?
— Pabbi.
í þessu ber ljósmyndarann okk
ar að. Hann ætlar að smella
einni mynd af Páli. — Segðu
mér, þú sem veitzt allt um skelj-
ar: Er ekki eitthvað af þessum
skelfiski hér ætur?
— Jú, hörpudiskurinn t.d..
Sumum finnst kræklingurinn
líka góður.
— Hefur þú bragðað nokkuð af
þessu?
— Nei, aldrei.
— Hvað er þá uppáhaldsmat-
urinn þinn? s
— Það veit ég ekki, svarar Páll
hikandi og verður kíminn. Helzt
kjötsúpa — og svoleiðis, segir
hann loks og verður undirleitur
— með rófum.
En úr því að þið viljið endilega
vita hvað stúlkan heitir ,sem styð
ur þessa myndarlegu bókastafla,
— þá er sjálfsagt að segja ykkur
það. Hún heitir Svanhildur Jak-
obsdóttir og afgreiðir í bókaverzl
un Lárusar Blöndal í Vesturveri.
Það er ekki vogandi að spyrja
hve gömul hún sé, það er heldur
ekkert víst að hún mundi segja
satt, enda þótt húnn svaraði ein-
hverju. Hún er varla eldri en
svo, að henni væri vel trúandi til
þess að bæta einum eða tveimur
árum við — alveg eins og þær
sem eldri eru slá þremur eða
fjórum árum af.
Einu sinni svaraði hún Spurn
ingu dagsins hér í Mbl. Það var í
U^ann Lomót til iflf\c
aró
ÞIÐ þekkið ekki Airliss French.
Það gerir heldur ekkert til. Þið
hefðuð hins vegar gaman af að
heyra, að Airlines French hefur
unnið til ókeypis ferðar til Mars
og aftur heim fyrir að safna 900
tómum rakkrsmstúbum.
om m u clren cj.ur
ALLI Dowdsn I Louisiana í
Bandrríkjunum varð að biðja
móður sína leyfis til þess að fá
að gifta sig, eins og allir sannir
mömmudrengir gera. Én það sak-
aði svo sem ekkert, því að mamm
an veitti leyfið þegar í stað —
og Dowden litli giftist unnustu
sinni.
Dowden er 77 ár og mamma
hans 103 ára. Brúðurin er hins
vegar ek,ki nem* 65 ára.
French er Bandaríkjamaður, til
heimilis í Appelton í Wisconsin.
Hann var fyrir skömmu í öku-
ferð utan við borgina og rak þá
augun í auglýsingaskilti við veg-
inn, en það var frá fyrirtæki,
sem framleiðir rakkrem: Ókeyp-
is, ókeypis ferð til Mars, ef þér
safnið 900 túbum af rakkremi
okkar.
Auðvitað tók Airliss French
þetta alvarlega, hann auglýsti
eftir notuðum túbum í blaði einu
og innan skamms höfðu honum
áskotnazt 900 túbur.
Hélt hann til fyrirtækisins með
feng sinn og krafðist verðiaun-
anna.
Og nú voru góð ráð dýr, for-
ráðamenn fyrirtækisins höfðu
alls ekki reiknað með því að
menn yrðu búnir að nota 900
túbur fyrr en eftir marga ára-
tugi — og þá yrðu ferðir hafnar
til Mars. Það var sem sé ekkert
útlit fyrir, að hægt yrði að efna
loforðið og láta French hafa far-
miða til Mars eins og sakir
stóðu.
Meðal starfsmanna fyrirtækis-
ins var maður, sem gegnt hafði
herþjónustu í Þýzkalandi og,
þegar hann heyrði í hvílíkum
vandræðum forstjórinn var,
minntist hann þess, að í Þýzka-
landi væri bær, sem héti Mars.
Forstjórinn var látinn vita, að
hann gerði þegar boð eftir Airliss
French, afhenti honum farmiða
til Mars og heim aftur ásamt dag-
peningum til 14 daga dvalar í
Mars. Málið var leyst.
Þess má geta, að íbúar Mars
eru 78 talsins.
~dvor Cju J.
L
Arndís Björnsdóttir leikkona
var á dögunum á ferð í Kaup-
mannahöfn. Þessa mynd birti eitt
dönsku blaðanna af henni í vina-
hópi eftir leiksýningu í Aveny
leikhúsinu. Maðurinn, sem skál-
ar við hana er Osvald Helmuth,
sá hinn sami og fór með böðuls-
hlutverkið á myndunum af
kommúnistaforingjanum Axel
Larsen í snörunni. Myndirnar af
Larsen yoru teknar á sviði Aveny
leikhússins
eyi nir<
t' l “
kurhe
HIN nýstárlega íshússinnrétting
framsóknarmanna í Reykjavík
hefur vakið nokkra athygli, eins
og lesendum blaðsins mun kunn-
ugt. Enda þótt íshússbarinn væri
enn ófullgerður var húsið opnað
með pomp og pragt og fengu
framsóknarmenn danska calypso
söngvara til þess að setja hátíð-
arblæ á opnunarvikuna. Þetta
voru Nína og Friðrik — og með
þeim fleiri danskir skemmtikraft
ar, sem skemmtu við góðar und-
irtektir — og létu vel af húsa-
kynnum að sögn Tímans. Þó er
haft eftir einum Dananna, er
hann gekk í hlað — upp sundið
milli Fríkirkjunnar og íshússins:
— „Hvor Gud bygger en kirke
— bygger djævelen en kro“.
Aðgangseyrir að skemmtikvöld
um Nínu og Friðriks mun hafa
verið rétt innan við 200 krónur
fyrir manninn og var þá matur
og dans innifalið. Þar eð færri
komust að en vildu tók Fram-
sókn Austurbæjarbíó á leigu og
komu calypso-söngvararnir þar
einnig fram. Þar var aðgangs-
eyrir 60 krónur.
Þegar Stefán fslandi söng hér
í haust kostaði aðgöngumiðinn
25 krónur.