Morgunblaðið - 30.11.1958, Síða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 30. nóv. 1958
Gleðjið vini yðar erlendis
i i 1 i
SKAK
i 1 i
Sendið þeim Íslandssíld fyrir jólin. Munið hina vin-
sælu reyktu Egilssíld í dósum, hver dós í fallegri
öskju, lykill fylgir hverri dós. Mjög hentugar og
fallegar umbúðir. Fæst í öllum kjötbúðum bæjarins.
EGILSUMBOÐIÐ Reykjavík — Sími 24-110.
Haustmót T. R. stendur nú sem
hæst, og hefur Jón Pálsson tekið
forustuna. Hér kemur ein af skák
um Jóns.
Hvítt: Sig. Gunnarsson.
Svart: Jón Pálsson.
Frönsk vörn.
1. e4, e6; 2. d4, d5; 3. Bc3, Rf6;
4. Bg5, Be7; 5. e5, Rd7; 6. Bxe7.
Önnur leið er hér 6. h4 (Aljichin-
Charter árásin.) 6. — Dxe7; 7.
Bd3 Þessi leikur er eðlilegur en
tæpast eins góður og 7. Dd2. 7. —
a6; 8. RÍ3? Hvítur uggir ekki að
miðborði sínu. Sjálfsagt var 8.
Einbýlishús
Höfum til sölu af sérstökum ástæðum nýlegt ein-
býlishús í Kópavogi. Húsið er 97 ferm. Á 1. hæð
eru 3 herb., eldhús og bað. Risið er óinnréttað,
en getur verið 3 herb. og eldhús eða 4 herb. Hag-
stæð lán áhvílandi. Útb. kr. 150 þús. Allar nán-
ari upplýsingar gefur
Eignasalan
Til leigu
Skrifstofuherbergi í miðbœnum
Upplýsingar í síma 13851
Tvœr stúlkur óskast
til eldhússtarfa og afleysinga.
Sími 1-90-80 milli kl. 2—5.
Atvinna
Duglegur maðiw, helzt eitthvað van-
ur kjötvinnslu óskast. —
Upplýsingar í síma 14598.
Joiðýta til le' u
Verklegar framkvæmdir h.f.
Laufásvegi 2, símar 10161 og 19620
Verkamenn óskast
til byggingavinnu í Kópavogi
Verklegar framkvæmdir h.f.
Laufásvegi 2, símar 10161 og 19620
Rce2. 8. — c5; 9. 0-0, Rc6 10. Dxc5,
0-0!; 11. Hfel, Í6! Rýmir mið-
borðið og opnar mönnunum á
drottningarvæng útkomureiti. 12.
exf6, Rxf6; 13. De2 Betra var
13. Dd2. 13. — Dxc5; 14. Hadl,
Bd7; 15. Ra4 Hvítur má vitaskuld
ekki bíða aðgerðarlaus eftir að
svartur leiki Hae8 og e5. Hann
reynir því mótsókn á drottningar
væng, sem að vísu hamlar ekki
nægilega gegn miðborðssókn
svarts. 15. — Db4; 16. b3, Hae8;
17. c3(?) Sjálfsagt var 17. c4!,
t.d. dxc4; 18. Bxc4, b5; 19. Rb6 og
hvítur heldur jafnvægi. Eða 17. —
d4; 18. Rb2, e5; 19. Rg5 og hvítur
er sæmilega öruggur. 17. — Da5;
18. Bc2 18. c4 gæfi ekki eins góða
raun núna, vegna 18 — Rb4.
18. — e5; 19. b4, Dc7; 20. h3
Þvingað. 20. — e4; 21. Rd4, Re5;
Jón leyfir engin mannakaup, en
flytur þess í stað menn sína á
miðborðsreitina, þar sem þeir
ógna hvítu kóngsstöðunni geig-
vænlega. 22. Rc5
ABODEFCH
Stöðumynd eftir 22. Ra4—c5
22. — Rfg4!; 23. Rce6 Ef 23. hxg4,
þá Rxg4; 24. g3, Hxf2; 25. Dxf2,
Rxf2; 26. Kxf2, Bh3! og vinnur.
23. — Bxe6; 24. Rxe6, Rf3f! og
hvítur gaf, því hann verður mát
eða tapar drottningunni.
IRJóh.
i LESBÖK BARNAto. 'A " ^SBÖK BARNANNA t
Góði dátinn og óskirnar
þrjá sterka menn.
— Þeir eiga að bera
bakpokann minn niður í
smiðjuna, svo að smiðirn-
ir geti dustað rykið úr
honum. Ég hefi gengið
langan veg um dagana og
það er mál til komið að
hreinsa pokann.
Þau kíktu gegnum skrá
Fyrst læsti hann dyr-
unum vandlega og lagði
af sér bakpokann í eitt
hornið. Síðan settist hann
á stól og beið þess, sem
verða vildi.
Hann þurfti ekki lengi
að bíða, þar til hann
heyrði skark og skruðn-
inga í skorsteininum, og
út úr arninum valt svart-
ur hnykill fram á mitt
gólf. Þar vatt hann ofan
af sér og dátinn sá þann
Ijótasta tröllkarl, sem
hann hafði nokkru sinni
augura litið. Skömmu síð-
ar birtist annar og hinn
uðu þjóðanna. Hann bið-
ur um að skólanemendum
á Islandi sé gert efni
bréfsins kunnugt.
Lesbókin vill með þess-
um línum, verða við
þeirri ósk.
Teikninguna, sem mynd
in sýnir, sendi Bennie
Tap með bréfinu 9Ínu.
Hún á að tákna samvinnu
allra að friði og vináttu,
hvar sem er í heiminum.
Nú vona ég, að þið
verðið dugleg að skrifa
svarbréf við þessu ágæta
bréfi. Væntanlega mun
bréfum ykkar þá verða
svarað aftur. Það getur
verið gaman að eignast
pennavin í Hollandi. Bréf
in má skrifa á ensku eða
þýzku (og svo auðvitað
hollenzku).
Utanáskriftin er:
Dr. De Visserschool,
Openbare Lagere School,
Vondellaan 32, Utrecht
Holland.
þriðji og voru þeir allir
hver öðrum ljótari.
— Gott kvöld, sagði
dátinn, það var óvænt
ánægja að fá heimsókn
af svo aðlaðandi gestum.
Fáið ykkur sæti og látið
eins og þið séuð heima
hjá ykkar.
En tröllin kunnu ekki
að meta þessar hjartan-
legu móttökur, því að
þau réðust umsvifalaust
á dátann. Eitt þeirra
sneri upp á nefið á hon-
dátinn, þetta er sjálfsagt
allra skemmtilegasti sam-
kvæmisleikur, en mér
geðjast samt ekki að hon-
um. Ef gestir mínir eru
með ólæti er ég vanur að
setja þá niður í bakpok-
ann minn. Mætti ég biðja
ykkur að gera svo vel. . .
Um leið og hann
sleppti orðinu, urðu tröll-
in að skríða niður í pok-
ann, þar sem þau brut-
ust um másandi og
stynjandi.
— Við gætum arinsins,
sagði eitt tröllið.
— Þar er fjársjóður
falinn, sagði annað.
— Og vei þeim, sem
reynir að stela honum,
sagði hið þriðja.
— Þakka ykkur fyrir
upplýsingarnar, sagði dát
inn. Svo fór hann að
hátta, því að nú var hann
þreyttur. Hann svaf eins
og steinn.
Morguninn eftir, komu
gestgjafinn, þjónustu-
stúlkurnar og hinir ríku
gestir, til að vita, hvernig
dátanum hefði reitt af.
Þau börðu að dyrum og
kíktu gegn um skráargat-
ið, en dátinn svaf vart og
rumskaði ekki. Þá héldu
þau, að hann væri dauð-
ur, og grétu og börmuðu
sér.
— Hann var svo ungur
og hugrakkur, snöktu
stúlkurnar.
—Hann var svo ríkur,
kveinkaði gestgjafinn.
— Og hann hafði kon-
unglega matarlyst, sögðu
ríku sælkerarnir meðal
gestanna.
— Hvað á allur þessi
gauragangur að þýða,
sagði dátinn um leið og
hann teygði sig og geysp-
aði.
— Þið hafið vakið mig
og nú er ég glorsoltinn.
Gestgjafi, hafið morgun-
verðinn tilbúinn!
Meðan dátinn klæddi
sig, leit hann hugsandi til
bakpokans. Hann læsti
dyrunum vandlega og
gekk niður í matsalinn.
Eftir að hgfa borðað af
góðri lyst, bað hann gest-
gjafann að útvega sér
argatið, en dátinn svaf
vært.
Þegar smiðirnir fóru að
berja pokann, heyrðust
úr honum svo hræðileg
öskur, að hárið reis á
höfðinu á þeim.
— Látið ykkur ekki
bregða, sagði dátinn,
pokinn minn er gamall
og það brakar í saumun-
um. Berjið bara eins fast
og þið getið!
Þegar smiðirnir höfðu
barið pokann svo sem dát
anum líkaði, bað hann þá
að bera hann niður að
ánni og dusta rykið í
vatnið. Tröllin voru öll
orðin að dufti og ösku,
sem áin bar langt út i
sjó. Aldrei myndu þau
vinna neinum mein fram-
ar. En dátinn hélt aftur
heim í veitingahúsið.
— Gestgjafi, sagði
hann, uppi í herberginu
mínu er gamall arinn.
Hann skaltu strax láta
rífa niður.
Hvað haldið þið að
hafi fundist bak við
gamla arininn? Fjársjóð-
ur, sem var svo stór, að
hann hefði nægt til að
fylla heila kistu af gulli.
— Þetta er stórkostlegt,
hrópaði gestgjafinn, hér
eru konungleg auðæfi
saman komin.
— Æ, minnstu ekki á
það, sagði dátinn, njóttu
gullsins vel og lengi.
Svo axlaði hann pok-
ann sinn og kvaddi. En
gestgjafinn vildi ekki
sleppa honum fyrr en
hann hefði tekið á móti
helmingnum af gullinu,
°g Því gat dátinn tæp-
lega neitað.
En gull er þung byrði
að bera og þess vegna
varð hann að hvíla sig í
nokkra daga, áður en
hann legði af stað. Meðan
hann var að hvíla sig, fór
hann að horfa á dóttur
gestgjafans, og sá, að
hún var ákaflega falleg
stúlka. Þess vegna varð
hann enn að fresta för-
inni þangað til að þau
væru búin að gifta sig, og
síðan — — — og síðan
ekki söguna meir. Hann
var ungur og hamingju-
samur og það var hún
líka, svo að ég hugsa, að
hann búi þar enn þá á-
nægður með það, sem
hann fékk fyrir einseyr-
ingana þrjá.
Köttur úti í mýri, setti
upp á sig stýri, úti er
ævintýri. —
um, annað togaði í eyrun
og það þriðja reyndi að
koma honum af fótun-
um.
— Kæru vinir, sagði
— Ég vona, að það fari
vel um ykkur, sagði dát-
inn. En ef ykkur skyldi
ekki líka vistin, getið
þið sjálfum ykkur um
kennt. Mér þætti annars
gaman að vita, hvers
vegna þið ráðist á alla,
sem gista í þessu her-
bergi?
Fyrst ætluðu tröllin
ekki að svara, en þau
gátu ekki haldið í leynd-
armálið, þegar dátinn
óskaði því út úr pokan-
um.
----------dátinn sá þann Ijótasta tröll-
karl, sem bann hafði augum litið.