Morgunblaðið - 13.02.1959, Blaðsíða 16

MORCVNBLAÐIfi
Fðstudagur 13. íebr. 1959

r Búlduleiti, vangarjóði þjónninn
fyígdi blaðakónginum og frú hans,
naeð hneigingum og handapati, að
Ihornborðinu þeirra á annarri hæð.
Morrison hafði pantað lax, skjald
bökusúpu, hænsnabringu með kál-
meti og Crépes-Suzett, þar að
auki valið hvítvín og loks „Lan-
Bon“-kampavín 1939. Eins og
venjulega snerti hann- varla við
mátnum og drakk hóflega.
„Nú geturðu loksins byrjað á
frásögninni", sagði hann.
Henni þótti vænt um að þurfa
ekki að taka þátt í neinum sam-
ræðum er snertu einkamál hennar.
Hún sagði ýtarlega frá samtali
«inu við Marshall hershöfðingja.
Morrison horfði niður á diskinn
sinn.
tekið?“
„Enga, enn sem komið er“.
„Þér dettur þó líklega ekki í
hug að hafna boðinu?“
„Þú álítur þá að ég eigi að taka
því?“
„Ég sé enga möguleika til að
segja nei“, svaraði hann.
Hún ansaði ekki. Hann leit til
hennar spyrjandi.
„Við höfum verið gift í hálft
ár....“, sagði hún.
Hann brosti og það leyndi sér
ekki að honum varð glatt við það,
að hún minnti hann á þetta.
„Vissulega. Skilnaðurinn yrði
mér sennilega þungbærari en þér.
En lifum við samt sem áður eins
og heilbrigð og venjuleg hjón? —
Auk þess er ekki lengur um nein-
ar fjarlægðir að ræða. Ég myndi
fljúga þangað a. m. k. einu sinni
í mánuði Þú fengir líka oft frí.
Svo þyrftirðu líka oft að fara til
Ameríku í embættiserindum".
Hún lagði hnífapörin til hliðar.
„Hefurðu raunverulega engar
áhyggjur út af þessari væntanlegu
embættisveitingu minni?“
„Hvernig getur þér dottið það í
hug?“
„Sendiherra Bandaríkjanna er-
iendis ber titilinn hágöfgi. Þú ert
einn af voldugustu mönnum í heim
inum, en gerðarbækurnar taka
ekkert tillit til þess. í París værir
þú ekkert annað eða meira en eig-
inmaður hennar hágöfgi. 1 öðrum
löndum i-aunar líka. 1 opinberum
móttökum myndi enginn maður
vitahvar ætti að skipa þér á
bekk. , Ég myndi hafa tugi ríkis-
leyndarmál að varðveita, sem ég
gæti ekki skýrt þér frá“.
Hann brosti.
„Það er árangurslaust fyrir þig
að reyna að skjóta mér skelk í
bringu, Helen. Það eru til hundr-
uð af meira eða minna mikilvæg-
um stjórnmálamönnum. En það er
aðeins til einn Mor-rison“. Hann
greip hönd hennar. — „Svo gæti
ég meira að segja steypt þér af
stóli, hvenær sem ég vildi“.
„Og hvaða hagnað býst þú við
að hafa af því, ef ég tek tilboð-
inu?“
„Persónulega alls engan. En ég
myndi verða miklu hreyknari af
þér, en ell-a. Þar að auki er alltaf
gaman að sjá hvern þann vaxa,
sem maður elskar".
„Elskarðu mig þá?“
Hún vissi varla sjá’f hvers
vegna hún spurði að þessu. Orðin
höfðu komið af vörum hennar án
vilja hennar og vitundar.
Hann horfði á hana með ástúð,
sem kallaði roða fram í kinnar
hennar.
„Ég veit hvað það er, gem fyrir
þér vakir“, sagði hann. „Þú held-
ur að ég elski einungis það, sem
ég sé vaxa undir mínum eigin
höndum. En elskar maður blómið
nokkuð minna fyrir það, þótt mað-
ur sé hreykinn yfir því að það vex
undir höndunum á manni?“ Hann
þagnaði, eins og hann blygðaðist
sin fyrir viðkvæmnina. — „Raun-
ar kemur það ekkert þessu máli
við. Ameríka þarfnast konu eins
og þín í Frakklandi. Marshall hef-
ur alveg á réttu að stahda. Það
er einfáldlega þjóðræknisleg
skylda þín — ef mér leyfist að
nota svo stórt orð“.
Hann spurði ekki aftur að því,
hvort hún myndi taka boðinu. —
Hann talaði eins og hún væri þeg-
ar búin að taka því. Hann ræddi
um hin sameiginlegu vandamál
Frakklands og Ameríku, spurs-
málið um evrópskt samkomulag
undir vernd Ameríku, mikilvægi
vestiænnar einingar.
„Utanríkisráðuneytið hefur
samt gert strik í reikninginn fyrir
okkur“, sagði hann að lokum. —
„Við ætluðum aðeins að skemmta
okkur í nokkra daga. Ég er búinn
að panta borð handa okkur í
„Stork-Club“.
Hún ætlaði að segja að hún væri
of þreytt til þess að fara í nætur-
klúbb, en sá sig óðar um hönd.
„Við skulum fara“, sagði hún.
Hún fylgdist með honum í gegn
um veitingastofuna, fram hjá borð
unum, þar sem heldra fólk sat, ír
þekkti hin frægu hjón. Henni var
skyndilega orðið það ljóst, að í
kvöld myndi hún verða ein með
Morrison í Rokoko-svefnherberg-
inu á „Riz“. Þau höfðu ekki sézt
vikum saman. Hann hafði komið
í einkaflugvélinni sinni frá Kali-
forníu, vegna þess að hann þráði
hana. Það hafði hann sjálfur sagt.
Heima myndi hann ekki tala meira
um sendiherrastöðu hennar, eða
stjórnmál í Ameríku, Frakklandi
og Þýzkalandi. Óhjákvæmilega
myndi sú stund koma, að hann
tæki hana í faðm sér. Hvað gæti
'hún gert? Gæti hún afstýrt því,
án þess að segja honum frá því
sem gerzt hafði fyrir fjörutíu og
átta klukkustundum í litlu her-
bergi, þar sem ljósin á Broadway
glömpuðu? Hún varð að draga þá
stund á langinn. Hún varð að
skemmta sér þessar nætur í New
York, til þess að vera ekki ein
með eiginmanni sínum.
Morrison þekkti hana ekki fyrir
sömu manneskju þetta kvöld. —
Hann vissi, að hún hafði alltaf
haft mjög mikla óbeit á nætur-
klúbbum. Nú vildi hún kynnast
þeim öllum. Frá „Stork-Club“ lá
leiðin í „Blue Angel“ og þaðan í
„E1 Morocco". Morrison drakk
eins og venjulega næstum ekki
neitt, en hún tæmdi hvert glasið
eftir anhað. 1 „E1 Morocco“ vildi
hún endilega fara að dansa. Hún
varð stöðugt kátari og fjörugri.
Þegar þau voru að borða lauk-
súpu hjá „Reuben“, klukkan þrjú
um nóttina, stungu ritstjórar slúð-
ursögudálk-anna, sem voru að flækj
ast um í klúbbnum, eins og ein-
hverjir nátthrafnar, saman nefj-
um. Á morgun myndu þeir skýra
frá „ungum elskendum", blaða-
kónginum og þingkonunni.
Klukkan var hálf fjögur, þegar
þau héldu loks heim í gistihúsið
við Madison Avenue.
Inni í svefnherbinu fleygði Hel-
en fötunum sínum kæruleysislega
á einn stólinn. 1 baðherberginu
flýtti hún sér með næstum sjúkleg
um asa að fara í gegnsæja, ljós-
bláa silkináttkjólinn. Allan tímann
hafði hún vonað að áfengið myndi
létta henni þessi augnablik. En nú,
þegar hún sneri aftur til svefn-
herbergis síns, vissi hún :.ð víman
kom ekki, þegar mað r særði hana
fram. Allsgáð vissi hún hvers
vegna hún hafði flýtt sér svo
mjög: hún ætlaði að slökkva ljósið
og látast vera sofnuð, áður en eig
inmaður hennar kæmi inn í svefn-
herbergið. Á morgun gæti hún
kannske ráðið fram úr þessum
vandræðum sínum. Á morgun, að-
eins ekki í dag.
Hún smeygði sér upp í rúmið og
þreif til slökkvarans á náttborðs-
lampanum.
Á sama augnabliki kom Morri-
son inn í herbergið.
Hann var í svörtum silkináttföt-
um og minnti hana meira en
nokkru sinni fyrr á voldugan
mongólskan fursta, sem var að
fara á fund einnar ástkonu sinn-
ar. —•
KÆLISKAPURIIMINI
Eftirlæti hagsýnna húsmæðra
Prýði eldhúsa — Stolt húsmæðra
« Kr 10,920 -
Oerið yður ljóst að kæliskápur er varanleg eign
Jfekla
Austurstræti 14. Sími 11687
# er rúmgóð og örugg
matvælageymsla.
• hefir stærra frystirúm
en nokkur annar kæli-
skápur af sömu stærð
9 er ódýrastur miðað við
stærð.
a
t
0
u
1) „Já, Sússana, loks hef ég
fundið frið í ellinjii hér í þessum
■éa l.“
2) »Og ég tr hamingjusamur.
Ég hefj þjálfað Míló til að hjálpa
mér, og hann er ágætur félags-
skapur. Svo reyni ég að láta ofur-
lítið gott af mér leiða með því að
merkja endur mto gulihringum „Hvar fáið þér
með merki gullnu reglunnar". ana, sem þér
3) „Má ég leggja fyrir yður með?“
eina spurningu?" segir Sússana.,
MR. McMUGR
MAV r ASK
YOU A QUESTION
...WHERE PO YOU
©ET THE GOLP
TO BANO
VOUR PUCKS?
gullið í gullhring-
merkið endurnar
Hún lá á bakinu með lokuð aug-u,
en varð þess þó engu að síður
vör, að hann settist á rúmstokk-
inn hjá henni.
Lítil, hlý hönd hans snart enn-
ið á henni.
„Ertu þreytt, Helen?“
„Já, mjög“.
„Hef ég annars nokkum tíma i
dag sagt þér hversu falleg þú
ert?“
„Ég veit það ekki“.
„Ég held að þú bafir aldrei ver-
ið jafn falleg og í dag. Veiztu hvað
ég held?“
„Nei“.
„Ég held að ég sé hamingjusam
asti maðurinn í víðri veröld. Þegar
ég hélt þér í faðmi mínum í dang-
inum, þá var það aðeins eitt sem
ég óttaðist, öfund guðanna. Ég á
allt — og auk þess á ég þig. Held-
urðu að guðirnir séu öfundsjúkii1
við mig?“
Hendur hans struku nakta arm*
hennar.
„Guðirnir öfunda þig áreiðan-
lega ekki af mér“, sagði hún.
Hún opnaði augun. Nú skyldi
hún segja honum allt. En augna-
ráð hans mætti tilliti hennar. I
augum hans skein svo heit og við-
kvæm ást, að hún herpti saman
varirnar og þagði.
„Ég hef oft verið hræddur um
að þú misskildir mig“, sagði hann.
„Kannske álítur þú að ég líti á þig
sem eitthvað sjálfsagt. Eitthvað
sem mér beri. En ég læt bara
svona. Ég er vanur því að eiga
allt sem ég vil eiga. Ég get ekld
sýnt neinn ótta. Óttinn er líka
vani. En raunveruiega titra ég af
ótta vegna þín. Á nóttunum
vakna ég í einu svit-abaói, vegna
þess að í draumum mínum hef ég
séð þig í örmum annars manns.
Hinn mikli Morrison fær martröð.
Ég reyni að hlæja hana frá mér,
en hún kemur aftur. Þá segi ég
sjálfum mér að hamíngja mín sé
meiri en ég sjálfur hafi raunveru
lega hugmynd um. Ég á ekki að-
eins fegurstu konuna í öllum
heiminum, heldur líka þá hrein-
ustu“. Hann beygði höfuðið niður
að öxl hennar. — „Ég segi þér, að
ótti minn er þér ósamboðinn“.
Varir hans snertu hálsinn á
henni, strukust yfir n-aktar axl-
irnar. —
aPUtvarpiö
Föstudagur 13. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
18,30 Barnatími: Merkar uppfinn-
ingar (Guðmundur M. Þorláksson
kennari). — 18,55 Framburðar.
kennsla í spænsku. 19,05 Þingfrétt
ir. —• Tónleikar. 20,35 Kvöldvaka:
a) Snorri Sigfússon fyrrum náms
stjóri flytur vísnaþátt um íslands
sögu. b) íslenzk tónlist: Lög eftir
Þórarin Jónsson (plötur). e)
Kvæði eftir Heiðrek Guðmundsson.
d) Sigurður Jónsson frá Brún
flytur tvær frásögur af reimleik-
um. 22,10 Passíusálmur (16). 22,20
Lög unga fólksins (Haukur Hauks
son). 23,15 Dagskrárlok.
Laugardagur 4. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir) 14,00 Laugardags
lögin. 16,30 Miðdegisfónninn. —•
17.15 Skákþáttur (Baldur Möll-
er). 18,00 Tómstundaþáttur bama
og unglinga (Jón Pálsson). 18,30
Útvarpssaga barnanna: „1 iand-
inu, þar sem enginn tími er til“
eftir Yen Wen-ching; XIII. (Pét-
ur Sumarliðason kennari). 18,55
L kvöldrökkrinu; tónleikar af
*plötum. 20,30 Leikrit: „Kona
Cæsars“ eftir Somerset Maughain,
í þýðingu Hjördísar Kvaran. —
Leikstjóri: Ævar Kvaran. Leik-
endur: Ævar Kvaran, Róbert Arn
finnsson, Jón Aðils, Haraidur
Björnsson, Sigriður Hagalín, Guð-
björg Þorbjarnardóttir, Inga Þórð
ardóttir, Arndíg Björnsdóttir og
Gieli Alf i-eðsson. 22,10 Passíusálm
ur (17). 22,20 Niðurlag leikritsins
„Kon* Cæsans“. 28,00 Dansiög
(p)öóur). 24,00 Dagakráriok.