Morgunblaðið - 27.05.1959, Blaðsíða 16

Morgunblaðið - 27.05.1959, Blaðsíða 16
16 MORCmSBLAniÐ Miðvikudagur 27. maí 1959 Bleicher við hana á frönsku. — „Þér eruð óbetranleg", segir verður hann að dást að þessari dularfullu konu, sem átti svo ótalmörg svipbrigði og geð- brigði. Hann verður að dást að þessari konu, sem ber með sér kynlega töfra, sem hann á jafn- vel erfitt með að verjast sjálfur. ,Þau stigu aftur inn í bifreiðina hans. Skyndilega vafði hún hand leggjunum um háls hans, án þess að mæla orð af vörum og dró andlit hans fast að sínu. — Tvö augu ijómuðu á móti honum. hann fann andardrátt hennar og mjúkur, heitur munnur þrýstist að vörum hahs. Þessi konumunn ur var ákaflega ljúfur og engin vörn stoðaði lengur gegn þessari örvandi hlýju og þessum atlot- um. Tilfinningar Bleichers kom ust í umrót og hann gætti ekki lengur skynsemi sinnar. Það virtist líða eilfíðar tími, þangað til varir þeirra skildust að aftur. „Læðan“ lét fallast aft ur í sætið og dró þungt andann. Bleicher sat þögull, hann fann munn hennar ennþá á vörum sér. Því næst setti hann vagninn af stað. „Hvert ökum við?“ spurði hún lágt. , „Heim til mín“, svaraði hann hásum rómi. Hún þrýsti hinum mjúka lík- ama sín'um fast upp að honum. Því næst gefur vélin hljóð frá sér og þau þjóta út í náttmyrkr- ið. Bleicher átti heima langan veg þaðan. í Maison Lafittes, Rue de Cotes, íbúðarhúsi hins mikla franska kvikmyndaleik- Harry Baur. Það var lítil íbúð, en mjög smekklega útbúin. En þessa nótt gefur „Læðan“ því engan gaum. Hún er eins og í vímu. Allur hugur hennar er hjá þessur.i manni, og ekkert get- ur framar takmarkað ástríðu hennar. Hún var ekki að spyrja að því, hvað á eftir kæmi og hugsaði ekki um hættuna, sem vofði yfir henni. Var hún yfir- leitt nokkuð að hugsa um það, með hve miklu hugrekki, ófyrir leitni og ofstækisfullri ættjarðar ást hún hafði barizt gegn Þjóð- verjum? Fyrir nokkrum dögum var hún ímynd allra þeirra Frakka, sem höfðu ráðið sig til leynilegrar og opinberrar and- stöðu við óvinina. Og hvað nú? Nú hvílir hún, hin hugrakka, ófyrirleitna, ofstækisfulla ættT jarðarvina „Læðan“, í örmum eins af óvinunum og þráir að stríða hennar hrifið hann með sér, en hin áhrifaríka bæn henn- ar um skilning og ástúð hefur einnig gert hann veikan fyrir. Þetta var ekki eingöngu óbreytt girnd og venjulegur losti. Þessi tilfinninga útrás kollvarpaði allri vanafestu, öllum andstæð- um og öllum skynsamlegum rökum, sem h'fðu aðskilið þau og kom þeim til að gleyma, hver þau voru og hvernig ástatt var fyrir þeim. Það hafði kviknað í henni logi, sem hún hafði aldrei áður þekkt slíkan, eldur, sem læsti sig um líkama hennar og sál. Og log arnir höfðu líka læst sig í hann, Strax tveim dögum eftir fall Frakklands sátu stúlkurnar á kaffihúsunum og horfðu forvitnislega á þýzku hermennir.„. — njóta ástaratlota hans. Og hvað un Bleicher? Hvernig er um hinn örugga, rólynda mann, und- irforingjann sem fyrir fáum mán uðum var orðinn ásinn í þýzku leyniþjónustunni og eyddi víð- tækum njósnasamtökum með skarpskyggni og hugkvæmni? Tilfinningaofsi þessarar konu hefur sigrazt á honum, og sem annars var svo lítt uppnæm- ur. Þau gáfu sig bæði á vald þess um girndarbruna og óhemjulega lostar. , Síðan lágu þau þegjandi hlið við hlið og hugsanirnar voru óljósar og á reíki. „Vindling?“ „Læðan“ grípur hann þegj- andi. Loginn kviknar á kveikjar- Rafvirkjameistarar Kynnið yður gæði o CANAL framleiðslu Segulrofar Hnappar Omskiptao- þrýstirofar og flei*ra. Sendum myndlista og gefum allar upplýsingar FALUR H.F. Hlíðarveg 8, Kópavogi Sími 12687 anum. Bleicher sér andlit henn- ar rétt hjá sér. Það hvilir ró yf- ir því og svipurinn er nærri því barnslegur. Honum verður lit ið á umbúðirnar á hendi hennar. „Er tilkenning ennþá?“ spyr hann. Hún brosti þakklátlega „Non, cheri“, hvíslaði hún síðan. Með vinstri hendinni leikur hún sér að úfnu hári hans. „Comme tu es gentil-----en hvað þú ert ástúð Iegur“. Því næst þögðu þau bæði. Úti fyrir þaut vindurinn í trjánum. Það líður að aftureldingu. „Chéri — mon grand, petit chéri“, hvíslar hún ástúðlega. — „Mér finnst langt síðan ég hef verið svona hamingjusöm“. Síðan snýr hún sér við, leggst fast upp að honum, strýkur hárið frá andliti hans og kyssir hann laust á nefið, augun og varirnar. „Tu as l’air d’un grand gosse“, segir hún því næst brosandi. „Þú lítur úr eins og stór unglingur". Og eftir litla þögn bætir hún við: „Mér hefði þótt gaman að sjá Þig, þegar þú varst barn, lítill drengur. Segðu mér eitthvað frá bernsku þinni, ætlarðu að gera það?“ Bleicher andar djúpt að sér reyknum úr vindlingnum sínum. „Um æsku mína? — Um hana er ekki margt að segja“. ,Þá fékk læðan að vita, að Hugo Bleicher var fæddur í litlum bæ, Tettnang, ekki langt frá Bodenvatninu. Foreldrar hans áttu þá reiðhjólaverzlun. en með árunum varð úr því bifreiðaverzl un og benzínstöð. Þegar Hugo Bleicher var barn, hafði hann eitt sinn óskað sér þess, að verða tónlistarmaður, auðvitað frægur tónlistarmaður, sem héldi söngskemmtanir, spil- aði á slaghörpu og fengi ágætar undirtektir fólksins í öllum borg um veraldar. En það fór allt á annan veg, því það var ekki eins auðvelt að ’æra tónlistina og verða frægur og litli Hugo hafði ímyndað sér. Eftir fyrstu kennslu stundirnar í slaghörpuleik var það nokkurn veginn auðsætt, að hæfileikar hans voru ekki í réttu hlutfalli við tónlistarmetnað hans. En það komu brátt í ljós hjá honum aðrar gáfur, tungumála- næmi. Það ginnti hann til ferða- laga um önnur lönd, þegar hann var ungur maður, ferðaðist hann víða, en einn góðan veðurdag staðnæmdist hann hjá Hamborg- arfyrirtækinu Wilhelm Fredrich & Co., er flutti út lyfjavörur. Þar varð hann umboðsmaður. Því næst sagði hann henni frá því, hvernig úr honum, umboðsmann- inum hjá útflutningsfyrirtæk- inu „Wilhelm Fredrich & Co., varð hinn óþekkti undirforingi í leyniþjónustunni Hugo Bleicher. Hann sagði frá þessu með þeirri léttu kímni, sem þessum hávaxna manni var svo eiginleg og að- greindi hann svo þægilega frá mörgum samlöndum hans í aug- um „Læðunnar“. Hann sagði henni frá litla hús- kofanum, sem hann átti í Poppen búel, í Blúcherstrasse nr. 6. Hann sagði henni einnig frá því, að dag rokkurn, nánar til tekið 20. ágúst 1939, skömmu fyr ir stríðsbyrjun, kom bréf frá Hamburger Industrie-und Han- delskammer til fyrirtækis hans og á það var stimplað „algert trúnaðarmál". Það átti að benda á Þjóðverja, sem væru færir í tungumálum, vegna þess að koma yrði á eftirliti með bréfa- skriftum hermanna. Bréfaeftirlit. Það var sama sem að vera hern.aður, en þó óeinkennisklæddur, fullnægja herskyldunni, en sofa þó heima í rúminu sínu en ekki í her- mannaskála. Það var sama sem að komast hjá öllum hinum litlu og miklu agnúum á hermanns- starfinu,. en þeir vor”. umboðs- manninum Hugo Bleicher jafn- ógeðfeldir og milljónum annarra manna í öllum löndum heims. Hráslagalegan nóvemberdag biðu þá hundrað tilvonandi bréfaskoðunarmenn í garði Hindenburgskálans eftir skipun til starfa, með pinklana sína und ir hendinni. En það varð ekki neitt af því, að ganga óeinkennisklæddur og sofa í rúminu sínu í Poppen- búttel. Hugo Bleicher og félagar hans lentu ekki í eftirlitsskrif- stofu, heldur fyrst um sinn í skarinu á heræfingastöðinni í Duisburg. Hann lenti yfirleitt ekki í bréfaskoðuninni, heldur blátt áfram hjá leynilögreglu hersins. Það lætur óhugnanlega í eyrum, en síðar í stríðinu var Bleicher. sem þá var orðinn und irforingi, sendur til Caen og Cher bourg. Þar átti hann ekki að gera ai nað en að rannsaka, hvort ill- viðri eða vasahnífur einhvers Frakka, sem var gjarn á skemmd arstarf, hefði slitið símastreng þýzka hersins. , En dag nokkurn bar svo við, að Bleicher þessi undirforingi í leynilögreglu hersins, var feng- inn fyrir túlk handa höfuðs manni nokkrum í leynistarfsstöð inni í St. Germain. Og brátt varð þessi undirforingi höfuðsmann- inum ómissandi. Það var ekki ein göngu vegna þess, að hann var góður túlkur, heldur af því að hann var framar öllu góður mann þekkjari. Og þannig vildi það til, að þessi Bleicher undirforingi var sendur í leyniþjónustu til St. Germain fyrir áeggjan höfuðs- mannsins. Og þá byrjaði hinn dæmalausi frami hans. Allt þetta sagði Hugo Bleicher „Læðunni“ á kyrrlátri stund í aftureldingu nóvembermorgun einn. Það var á einni slíkri stund, þegar menn taka ekki eft ir því, að tíminn líður, og það virðast aðeins vera tvær mann- eskjur til í heiminum. Það ríkti löng þögn milli Hugo Bleichers og Matthildar Carré. Það sá við og við. í glóð- I . ma í vindlingum þeirra. „Læð- an“ hjúfraði sig að handlegg hans. 1) Herbert! I ir .... ertu mikið meiddur? 2j Herbert! — Hvaö korn fyr-1 Varirnar — allar sprungnar. 3) O — svínið þitt! Það var engin furða þótt hlaupið springi. Þú hefur sett skot númer 20 í byssuna, sem er fyrir nr. 12! Slltltvarpiö Miðvikudagur 27. maí: Fastir liðir eins og venjulega. 12,50—14,00 „Við vinnuna“: Tón leikar af plötum. 20,30 Að tjalda baki (Ævar Kvaran leikari). —- 20,55 Tónleikar (plötur). 21,25 Hæstaréttarmól (Hákon Guð- mundsson hæstaréttarritari). — 21,40 „Ibéria", hljómsveitarþátt- ur eftir Debussy (La Suisse Ro- mande hljómsveitin leikur. — Ataulfo Argenta stjórnar). 22,10 Garðyrkjuþáttur: Skrúðgarðar (Sigurður Albert Jónsson garð- yrkjufræðingur). 22,25 f léttum tón (pl’tur). a) Lög úr söng- leiknum „Pal Joey“ eftir Richard Rodgers. — Bandarískir lista- menn syngja og leika. b) Ray Martin og hljómsveit leika vin- sæl lög. 22,55 Dagskrárlok. Fimmtudagur 28. maí: Fastir liðir eins og venjulega. 12,50—14,00 „Á frívaktinni“, sjó- mannaþáttur (Guðbjörg Jóns- dóttir). 20,30 Erindi: Svefn og draumur (Grétar Fells rithöf.). 20,55 Frá minningartónleikum dr. Victors Urbancic; hljóðritað á tónleikum í Þjóðleikhúsinu 18. nóv. s.l. 21,30 Útvarpssagan: — Þættir úr Fjallkirkjunni eftir Gunnar Gunnarsson (l.öfundur flytur). 22,10 Garðyrkjuþáttur: Sjúkdómar og hirðing í görðum Óli V. Hansson garðyrkjuráðu- nautur). 22,25 Sinfónískir tón- leikar: Sinfóníuhljómsyeit ís- lands leikur, — Paul Pampichlér stjórnar (hijóðritað á tónleik- um í Þjóðleikhúsinu 14. apríl l síðastliðinn). 23,0.0 Dagskrárlok.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.