Morgunblaðið - 03.10.1959, Blaðsíða 3

Laugardagur 3. okt. 1959
MORCVNBLAÐIb
3
Auöur Auðuns og Ragnhildur Helgadóttir.
Tvœr konur þingmenn
Sjálfstœðisflokksins
Á ALÞINGI því, er kosið
verður til 25. og 26. október
n. k. munu aðeins tvær
konur taka sæti. Eru það
frú Auður Auðuns, forseti
bæjarstjórnar Reykjavíkur
og , frú Ragnhildur Helga-
dóttir, alþm., en þær skipa
2. og 5. sæti á framboðs-
lista Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík.
AuÖur Auðuns hefur átt
sæti í bæjarstjórn Reykjavik-
ur fra i»4C og verið forseti
bæjarstjórnar frá 1954.
Þá hefur hún setið í bæjar-
ráði frá 1952. Hún hefur einn-
ig tvisvar setið á Alþingi sem
varamaður.
Er fréttamaður Mbl. spurði
frú Auði um álit hennar á
bví. hvort rétt væri að konur
hefðu afskipti af opinberum
málum, fórust henni m. a. orð
á þessa leið:
— Það segir sig sjálft, að
það skýtur skökku við, þegar
konur, sem eru fullur helm-
ingur þjóðarinnar, eiga svo
fáa fulltrúa í sveitastjórnun-
um, að ekki sé 'minnzt á Al-
þingi, en þar hefur oft eng-
in kona átt sæti. Mörg mál,
sem um er fjallað á Alþingi
og í bæjar- og sveitastjórnum,
eru þess eðlis, að konur hljóta
að hafa betri kunnleika á
þeim og má þar t. d. nefna
þau mál, er snerta heimili og
börn sérstaklega.
— Hvað viljið þér segja mér
frá starfi yðar í bæjarstjórn-
inni?
— Það hefur verið mjög á-
nægjulegt. Nú eiga tvær kon-
ur af lista Sjálfstæðisflokks-
ins sæti í bæjarstjórninni, en
fleiri konur hafa tekið þátt í
störfum sem varafulltrúar.
Okkur konunum hefur alltaf
líkað mjög vel að vinna með
Sjálfstæðisflokknum í bæjar-
stjórninni og okkar tillögur
hafa ætíð mætt skilningi og
hlotið fyrirgreiðslu.
Ég vænti góðs af samstarfi
við þingflokk Sjálfstæðis-
flokksins hvað þetta snertir,
sem og annað.
Ragnhildur Helgadóttir var
fyrst kosin á þing fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn í kosningunum
1956. Þá vann hún þingsæti
fyrir flokkinn hér í Reykja-
vík.
— Það eru ekki til nein
skynsamleg rök, er mæla gegn
því, að konur láti til sín ta'ka
á opinberum vettvangi, segir
frú Ragnhildur, er við bein
um spurningu til hennar. Það
er mjög eðlilegt og sjálfsagt,
að konur, sem borgarar í
frjálsu þjóðfélagi, lóti sig
þjóðmál varða og hafi áhuga
á þeim.
— Hvað viltu segja mér um
störf þín á Alþingi?
— Ég hef átt sæti í nefndum
þeim, sem fjalla um mennta -.
heilbrigðis- og félagsmál.
Störf kvenna, sem sæti eiga
á þingi, hljóta að ég held ætíð
að markast af málum á þessu
sviði og auk þess ýmsum öðr-
um málum, sem telja má sér-
stök hagsmunamál kvenna.
En þetta táknar engan veginn,
að þær eigi að takmarka störf
sín við þessi efni. Þeim ber
eins og öðrum, sem taka að sér
störf á Alþingi, að láta önnúr
þjóðþrifamál til sín taka eftir
því, sem tilefni er til.
Ég vil taka það fram að ég
hugsa mjög gott til þess að
fá frú Auði á þing, þó að ég
hafi ekki undan neinu að
kvarta í sambandi við sam-
vinnu mína við þingflokk
Sjálfstæðismanna. Síður en
svo, segir frú Ragnhildur og
brosir.
★
Þær Auður og Ragnhildur
lögðu að lokum báðar áherzlu
á að þær hyggju gott til starfs
á Alþingi á komandi kjör-
tímabili, og bættu því við,
að sá skilningur, sem sjónar-
mið kvenna hafa jafnan mætt
í Sjálfstæðisflokknum, byggð-
ist ekki sízt á því, að hann
legði öðrum flokkum fremut
áherzlu á mikilvægi heimilis-
ins sem stofnunar og kynni að
meta réttilega þann þroska,
sem einstaklingurinn fær inn
an veggja þess.
STAKSTEIM/VR
Sýning á Iðnminja-
safni í Iðnskólanum
í FYRRADAG var opnuð all •
sérstæð sýning hér í bæ, en
þar getur að líta vísi að iðn-
minjasafni, sem unnið hefur
verið að í allmörg ár að koma
upp. Upphaf þess er tillaga,
sem samþykkt var á Iðnþingi
árið 1939.
Sýningin á þesu Iðnminjasafni
verður opin fyrir almenning og
þó einkum iðnaða4nenn og iðn-
rekendur aðeins í tvo daga, í dag
frá kl. 13—22 og á morgun frá kl.
15—22 og er á neðstu hæð Iðn-
skólans gengið inn frá Vitastíg.
Síðan verður sýningin tekin nið-
ur og mununum komið til
geymslu.
Margt sérstæðra muna
Margt er þarna sérkennilegra
muna, sem nú er löngu hætt að
nota sakir hinnar öru þróunar á
sviði iðnaðar og handverka.
Er vel að samtök iðnaðar-
manna skyldu hafa forystu um
þetta verk. Þótt talsvert sé til
slíkra muna á Þjóðminjasafninu
er það safn að sjálfsögðu ekki
fullkomið enda skortir bæði fé
og húsrými til þess að efla það,
og sérþekkingu til að láta þar
hvert handverk njóta þess sem
því einu tilheyrir.
Iðnaðarmenn hafa margir sýnt
þessu safni sínu hinn mesta sóma
bæði með fjárgjöfum og þó eink-
um munasöfnun. Kennir á sýn-
ingunni margra grasa og er eng-
inn kostur að telja upp nema
brot af því sem þarna er að sjá.
Xaðkvörn og trúlofunarhringavél
Meðal hins merkasta sem þarna
er, þótt erfitt sé að dæma um
slíkt, er forlóta skrá smíðuð af
Magnúsi Þórarinssyni á Halldórs
stöðum í Laxárdal um 1880. Er
skráin mikið galdraverkfæri og
gestaþraut að opna hana enda
mun hún hafa verið ætluð fyrir
skjala- eða peningahirzlu.
Þá er líkan af brúnni á Skíða-
dalsá, sem Gísli Jónsson bóndi á
Hofi í Svarfaðardal byggði^ 1895.
iiiiiiiiiaii
Xaðkvörn Gísla á Ljótsstöðum. Þótti hún eitt merkilegasta land-
búnaðartæki á sínum tíma.
Myndina tók vig.
Þá er taðkvörn sú er fundin var
upp af Gísla Sigmundssyni á
Ljótsstöðum í Skagafirði 1880.
Enn má nefna trúlofunarhringa-
vél, sem var í eigu Jóns Sig-
mundssonar gullsmiðs o. m. fl.
Mikill fjöldi verkfæra
Mikið er af alls konar verk-
færum sem sérfróða handverks-
menn þarf til að skýra til hvers
v'oru notuð." Yrði upptalning
þeirra of langt mál. En geta má
þess, að auk fjölmargra sveins-
stykkja og uppfinninga eru
þarna all-fullkomin gull- tré- og
skósmíðaverkfæri, sem notuð
voru á þeim vinnustofum um og
upp úr síðustu aldamótum.
Ekki er að efa að fjöldi fólks
mun hafa gaman af að skoða
þessa merku muni, sem feður og
afar nútímakynslóðarinnar unnu
með í gamla daga.
AKRANESI, 2. okt. — Lagarfoss
kom hingað í dag og var hann
með 15.000 tómar tunnur innan-
borðs. Hér losaði skipið 4000
tunnur og siglir næst til Kefla-
víkur. — Oddur.
Boðnir með Krúsjeff
Þjóðviljinn segir í gær frá há-
tíðahöldunum vegna byltingaraf-
mælis kommúnista í Kína. M. a.
er birt skeyti frá „sendinefnd-
inni“. Munu það vera fulltrúar
hérlendra kommúnista: Sigurður
Guðnason, Gunnar Benediktsson
og Eggert Þorbjarnarson. Hvílík
virðing íslenzkum kommúnistum
er sýnd með því að bjóða svo f jöl-
mennri „sendinefnd", sést af þess
ari upptalningu Þjóðviljans:
„Meðal erlendra gesta eru
æðstu ráðamenn Norður-Vietnam,
Xékkóslóvakíu, Póllands, Búlgar-
íu og Ungverjalands auk Krú-
sjeffs — — —
Hins vegar varð kóni á borð
við Xító að láta sér nægja að
senda skeyti. Hann þykir ekki
nógu öruggur á línunni til að
vera boðinn með Krúsjeff og
„sendinefndinni“.
Mesta hersýning
Útvarpið skýrir frá því, aB
kommúnistar hefðu af þessu til-
efni haldið mestu hersýningu,
sem sést hefði í Peking. Þjóð-
viljinn lýsir þessu svo:
„Eitt atriði hátíðahaldanna i
Peking var mikil hersýning og
tók þátt í henni mikið herlið og
um 750 þúsund vopnaðir verka-
menn. Mörg þúsund dúfum var
sleppt að hersýningunni lokinni,
sem tákni um friðinn“.
AUt hefði þetta orðið svip-
minna, ef búið hefði verið að
framkvæma afvopnunartillögur
Krúsjeffs. Fátt er svo með öllu
illt, að ekki boði nokkuð gott. E.t.
v. var það táknrænt, að Krúsjeff
tókst ekki að ná í friðardúfuna,
sem hann ætlaði að hremma.
Til marks um friðarástina var
sú yfirlýsing Lin Piao
„--------að sá tími myndi
koma að Kínverjar frelsuðu For-
mósu og aðrar þær eyjar, sem
Sjankaisék heldur ennþá með
hjálp Bandaríkjamanna”.
Bandamenn?
Samkvæmt frásögn Þjóðviljans
eiga Kínverjar vísa bandamenn
í viðureigninni við Bandaríkja-
menn. Hann hefur þessa fyrir-
sögn að ræðu Eggerts Þorbjarn-
arsonar:
„Stærsta og minnsta þjóð heims
munu báðar hrinda bandarískri
ásælni“.
Eggert lauk orðum sinum svo:
„íslenzka sendinefndin vill nota
þetta tækifæri til þess að flytja
Kommúnistaflokki Kína, kín-
versku þjóðinni og ríkisstjórn
hennar einlægar þakkir fyrir
stuðning þeirra við lífshagsmuni
islenzku þjóðarinnar í þessu
máli“.
Þarna er átt við landhelgismál-
ið. Eins og menn muna lýsti
stuðningur Kina við íslendinga
í því máli sér svo, að Kina færði
út landhelgi sína á þeirri stundu,
er lagði í munn Bretum aðal-
rökin fyrir því, að þeir mættu
ekki láta af ofbeldisbrölti sinu
hér við land.
Gengislækkun
kommúnista
Alþýðublaðið segir í gær:
„íslendingar hafa sannarlega
komizt í kynni við gengislækkun,
þó að kommúnistar væru aðilar
að stjórn landsins. Efnahagsráð-
stafanir fyrrverandi ríkisstjórnar
einkennndust mjög af gengis-
lækkun, þó að Lúðvik Jósepsson
og Hannibal Valdimarsson ættu
sæti í henni. Alþýðubandalagið
er þess vegna enginn skjólgarður
gegn gengislækkun. Þvert á mótL
Stefna þess í efnahagsmálum er
yfirleitt af gengislækkunarætt-
inni“.