Morgunblaðið - 06.03.1960, Blaðsíða 20

MORCVWBL4Ð1Ð
Sunnudagur 6. marz 1960
*e
þeirra vakti hjá mér hlýja kennd
sjálfstrausts, sem hreif mig með
sér. Skyndilega var hræðsla mín
öll og hugleysi sópað í burtu af
hlýjum sumarþey. Hvers vegna
skyldi ég ekki láta elska mig
ákaft og takmarkalaust, ef það
gerði aðra hamingjusama? Ég
beið þess bóksaflega með óþreyju
að ganga inn í herbergið, sem ég
hafði yfirgefið tveimur dögum
áður örvæntingarfullur og úr-
ræðalaus.
Og sjá, þar sat stúlka í hjóla-
stól, sem ég þekkti naumast, svo
glaðleg var hún þegar hún leit
upp, svo mikilli birtu stafaði frá
henni. Hún var í kjól úr Ijósbláu
silki, sem gerði hana enn ung-
meýjarlegri, enn barnslegri en
áður. í jörpu hári hennar blikaði
á hvít blóm — voru það myrt-
ur? og umhverfis stólinn hennar
voru blómakörfur í fegurstu lit-
um. Hún hlaut að hafa vitað það
góða stund að ég var kominn og
hafði eflaust heyrt hinar glaðlegu
kveðjur þeirra Ilonu og föður
hennar og fótatak mitt, sem nálg
aðist. En í þetta skipti mætti mér
ekki þetta óþreyjufulla, spyrj-
andi augnatillit, sem venjulega
beindist gegn mér undan hálf-
luktum augnalokum. Hún sat
þarna bein og næstum tíguleg,
og nú gleymdi ég því gersamlega
að brekánið huldi líkamslýti og
að djúpi hjólastóllinn var raun-
verulega fangelsi hennar. Ég gat
ekki annað en dáðst að þessari
ókunnugu ungu stúlku, sem virt-
ist svo barnsleg í gleði sinni, en
3amt svo kvenleg í fegurð sinni.
Hún tók strax eftir hinni illa
duldu undrun minni og tók henni
eins og kærkominni gjöf.
„Loksins, loksins", sagði hún
og það var áhyggjulaus vinar-
hreimur í röddinni. „Komdu og
sestu hérna hjá mér. Og segðu
ekki neitt. Ég þarf að segja þér
dálítið mjög merkilegt“.
Ég settist, fullkomlega róleg-
ur. Því að hvernig gat maður
verið órólegur, hvernig gat mað-
ur verið áhyggjufullur, þegar
hún talaði svona létt og vingjarn
lega?
Mér líkar þetta ekki. Ég studdi
Watson þingmann við síðustu
kosningar vegna þeess að hann
sagðist vera fylgjandi friður
I„Hlustaðu á mig bara eitt and-
artak. Og þú mátt ekki grípa
fram í fyrir mér. Ég veit allt
sem þú sagðir pabba. Ég veit
hvað þú ætlar að gera fyrir mig.
Og nú verðurðu að trúa mér,
trúa hverju orði mínu, þegar ég
heiti þér því, að ég skuli aldrei
— aldrei, heyrirðu hvað ég segi!
— aldrei spyrja þig hvers vegna
þú gerðir þetta, hvort það var
eingöngu vegna pabba, eða raun
verulega mín vegna. Hvort það
var eingöngu af meðaumkun, eða
.. nei, gríptu ekki fram í fyrir
mér, ég vil ekki vita, ég neita að
vita .. ég ætla ekki að halda
áfram að auka mér sjálfri og öðr
um áhyggjur og þjáningar. Það
nægir að vita, að það er vegna
þín, sem ég er aftur lifandi og
get haldið áfram að lifa .. að að-
eins frá því í fyrradag hef ég lif-
að mannlegu lífi. Ef ég fæ lækn-
ingu, þá þarf ég bara að þakka
einni manneskju — þér, þér ein-
um“.
Hún hikaði andartak, en hélt
svo áfram:
„Og nú skaltu heyra hverju ég
fyrir mitt leyti ætla að lofa. Ég
hugsaði þetta allt út í nótt. Það
er dásamlegt — ég hef nú fyrst
gert mér grein fyrir því — að
hugsa, án þess að vera hrædd —
dásamlegt. Nú hef ég í fyrsta
skipti hugmynd um hvernig það
muni verða að vera heilbrigð,
venjuleg manneskja og það á ég
þér að þakka, þér einum. Þess
vegna ætla ég að gera allt sem
læknarnir segja mér — allt, allt,
til þess að verða mennsk vera
aftur, en ekki vorkunnarverður
vesalingur, eins og ég er nú. Ég
ætla aldrei að gefast upp, aldrei
hætta, þegar ég veit hvað undir
því er komið. Ég skal berjast
með hverri taug líkamans og
hverjum blóðdropa og ég er sann
færð um það, að þegar maður þrá
ir eitthvað jafn heitt og ég, þá
getur guð ekki neitað manni um
það. Allt þetta ætla ég að gera
fyrir þig — það er að segja, án
þess að krefjast nokkurrar fórn-
ar af þér. En ef þetta fer ekki vel
— ekki að fipa mig — eða ekki
Já, Markús, það gerði ég líka.
Og það gerði Anna Blitz einnig.
Hún vann mikið fvrir hArn j kosn
ingunum.
eins vel og við vonum, ef ég
skyldi ekki verða alveg heil
heilsu, eins og annað fólk — þá
skaltu ekki óttast neitt. Þá skal
ég þola það áfall ein og óstudd.
Ég veit að það eru til fórnir, sem
ekki er hægt að þiggja, sízt af
öllu frá þeim, sem maður elskar.
Ef þessar nýju lækningaaðferðir,
sem ég byggi allar mínar vonir
á — allar! — skyldu mistakast,
þá muntu aldrei heyra neitt frá
mér framar, aldrei sjá mig aftur.
Ég sver það við allt sem mér er
heilagt, því að ég ætla aldrei
framar að verða neinum til byrði.
Allra sízt þér. Þetta er allt og
sumt. Meira hef ég ekki að segja.
Og nú tölum við ekki meira um
þetta. Það eru aðeíns nokkrar
klukkustundir eftir, sem við get
um verið saman og ég vil að þær
verði hamingjuríkar fyrir okkur
bæði“.
Það var önnur rödd, sem talaði
nú til mín, rödd fullþroskaðrar
konu. Það voru önnur augu sem
horfðu á mig, ekki lengur óþreyju
full barnsaugu, eða sóttheit, ást-
þyrst augu ósjálfbjarga örkumla
manneskju. Ég fann að þetta var
önnur ást, sem hún veitti mér,
ekki hin eirðarlausa, gráðuga,
hin kvalda ást fyrri daga. Og ég
leit líka á hana með öðrum aug-
um. Það var ekki samúðin, með-
aumkunin vegna óhamingju
hennar, sem hrærði mig nú. Ég
þyrfti ekki lengur að vera
áhyggjufullur og varkár. Ég gat
verið ástúðlegur og einlægur. Án
þess að gera mér það fyllilega
ljóst, fann ég nú í fyrsta skipti
til viðkvæmni og raunverulegrar
blíðu gagnvart þessari veik-
byggðu stúlku, sem var svo bjart
sýn og vongóð flm þá hamingju,
sem í vændum var. Án þess að
vita hvað ég var að gera og án
nokkurrar meðvitaðrar ákvörð-
unar, færði ég stólinn minn nær
henni og greip hönd hennar. Hún
titraði ekki eins og áður við snert
ingu mína. Hægt, eftirlátt, lét
hinn hvíti, granni úlnliður undan
handtaki mínu og það var með
notalegri gleðitilfinningu sem ég
Hver er Anna Blitz?
Það var hún, sem sendi mig
hingað. Hún er mjög efnuð og
hefur mikinn áhuga á að vernda
fann hve hægt og rólega slagæð
in sló.
Við töluðum óþvingað og frjáls
lega um ferðina og um aðra
hversdagslega hluti. Við mösuð-
um um það sem hafði verið að
gerast í borginni, í herskálunum.
Ég gat ekki skilið það lengur
hvernig ég hafði kvalið sjálfan
mig og þjáð, úr því að allt var
svona auðvelt, þegar til kastanna
kom. Við sátum þarna og héld-
umst í hendur og það var engin
þörf á að þvinga s'ig eða leyna
sínum raunverulegu tilfinning-
um. Við sýndum einungis gagn-
kvæma ást okkar og börðumst
ekki á móti viðkvæmum tilfinn-
ingum okkar. Við endurguldum
ást hvors annars, án blygðunar
og með einskæru þakklætí.
Svo fórum við inn í borðsal-
inn til miðdegisverðar. Silfur-
ljósastikurnar glitruðu í kerta-
ljósinu og blómin risu upp úr vös
unum, eins og marglitir geislar.
Ljós kristals-kertastjakanna, end
urspeglaðist frá einum speglin-
um til annars og humhverfis okk
ur, eins og stór, bogmynduð skel,
sem geymir í djúpi sínu glitrandi
perlu, var hið hljóða hús. Stund
um fannst mér ég geta heyrt
djúpah, rólegan andardrátt
trjánna fyrir utan og vindinn
þjóta hlýjan og munaðarlegan,
yfir grasvöllinn, um leið og sæt-
ur ilmur barst inn um opna glugg
ana. Allt var betra og yndis-
legra, en nokkru sinni fyrr. —
Gamli maðurinn sat þarna, eins
og prestur, beinn og hátíðlegur
og aldrei hafði ég séð þær Edith
og Ilonu jafn glaðar og ungleg-
ar, aldrei hafði skyrtubrjóstið á
Jósef verið jafn skínandi hvítt,
aldrei hafði hið slétta hýði ávaxt-
anna glansað með jafn fögrum
litbrigðum. Og við sátum og borð
uðum og drukkum og töluðum.
Hláturinn barst frá einum til ann
ars og glaðværðin fjaraði og
flæddi í léttum öldum. Fyrst þeg
ar Jósef fyllti glösin með kampa
víni og ég lyfti glasinu mínu til
að skála fyrir heilbrigði Ediths,
varð alger þögn.
,,Já, heilbrigði — mér verður
að batna“, andvarpaði hún og
leit á mig með augun full af trún
aðartrausti, eins og ósk mín hefði
vald yfir lífi og dauða. „Mér skal
batna.. ..“
„Guð gefi það“. Faðir hennar
hafði staðið upp og gat ekki leng
ur stillt sig. Gleraugu hans voru
döggvuð af tárum. Hann tók þau
af sér og þurrkaði þau hægt og
vandvirknislega. Ég fékk ómót-
stæðilega löngu til að sýna ein-
hver merki um þakklæti mitt,
svo að ég gekk til hans og faðm-
náttúruauðæfi okkar.
Jæja, hún hefur til einskis
unnið fyrir Watson. Hann er all-
ur á bandi Brodkinfyrirtækisins.
aði hann að mér. Þegar hann fór
aftur til sætis síns, fann ég augu
Ediths hvíla á mér. Varir henn-
SHUtvarpiö
Sunnudagur 6. marz
8.30 Fjörleg músík fyrsta hálftíma
vikunnar: Lúðrasveit Hafnar-
fjarðar leikur; Albert Klahn stj.
9.00 Fréttir. — 9.10 Veðurfregnir.
9.20 Vikan framundan. — 9.35 Morg-
untónleikar:
a) Lofsöngur eftir Couperin
(Frönsk kammerhljómsveit
leikur; Maurice Hewitt stjórn
ar).
b) „Guðrúnarkviða“ eftir Jón
Leifs (Randi Brandt Gund-
ersen, Bjarne Buntz; og Egil
Nordsjö syngja; Fílharmonía
í Osló leikur; Odd Grúner-
Hegge stj).
d) Atriði úr „Meistarasöngvurun
um“ eftir Wagner (Austurrísk
ir listamenn flytja.)
e) Konsert fyrir víola d’amore og
strengjasveit eftir Vivaldi
(Renzo Sabatini og Virtuosi
di Roma leika).
11.00 Æskulýðsmessa í kapellu háskól-
ans (Prestur: Séra Olafur Skúla-
son. Organleikari: Arni Arin-
bjarnarson. Pólýfónkórinn syng-
ur; Ingólfur Guðbrandsson stj.)
12.15 Hádegisútvarp.
13.15 Erindi: Um heimspeki Alfred
North Whiteheads; I. (Gunnar
Ragnarsson magister í heimspeki)
14.00 Miðdegistónleikar:
a) Sinfónía nr. 4 í f-moll op. 36
eftir Tjaikovskij (Suisse-Rom-
ande hljómsv. leikur; Argenta
stj.).
b) Píanókonsert nr. 2 i c-moll
eftir Rachmaninoff (Höf. og
Philadelphíu-hljómsv.; Stok-
owski stj.).
c) Hljómsveitarþættir úr óper-
unni „Khovantsjina'* eftír
Moussorgskij (Hljómsveitin
Philharmonia í Lundúnum
leikur; Walter Susskind stj.).
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veður-
fregnir).
a) Hljómsv. Victors Young leik-
ur lög úr kvikmyndum.
b) Marlene Dietrich syngur.
16.25 Endurtekið efni: „Spurt og spjail
að um dóm framtíðarinnar yfir
nútímanum (Aður útv. 14. f.m.),
Sig. Magnússon ræðir við Björn
I>orsteinsson, Brodda Jóhannes-
son, Gísla Halldórsson og Hákon
Bjarnason.
17.30 Barnatími (Skeggi Asbjarnarson
kennari):
a) Guðbjörg Þorbjarnardóttir
leikkona les sögu: „Ingibjörg
litla datt í sjóinn". — b) Tólf
ára telpa leikur tvö píanólög.
— c) „Sagan af Almansor
kóngssyni", indverskt ævin-
týri fært í leikform af Olöfu
Dagmar Arnadóttur, sem
stjórnar flutningnum; — fyrri
hluti.
18.30 Þetta vil ég heyra (Guðmundur
Matthíasson stjórnar þættinum).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Einsöngur: Emmy Loose syngur
lög eftir Schumann, Brahms,
Hugo Wolf og Richard Strauss.
20.35 Raddir skálda: Ljóð og sögukafl
ar eftir Hannes Sigfússon. Höf-
undurinn, Elías Mar og Olafur
Jóh. Sigurðsson flytja.
21.20 „Nefndu lagið“, getraunir og
skemmtiefni (Svavar Gests hefur
á hendi umsjón þáttarins).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
Mnáudagur 7. marz
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Búnaðarþáttur: Gísli Kristjáns-
son ritstjóri ræðir við Pétur Pét-
ursson bónda á Höllustöðum í
Blöndudal.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tónlistartími barnanna (Fjölnir
Stefánsson).
18.55 Framburðarkennsla í dönsku.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Hljómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi: Hans Antolisch.
a) Tvö íslenzk þjóðlög; Johan
Svendsen útsetti fyrir
strengjasveit.
b) Lagasyrpa eftir Emil Thor-
oddsen úr leikritinu „Piltur
og stúlka‘% í útsetn. Jóns Þór
arinssonar.
c) „Galathea hin fagra“, forleik-
ur eftir Suppé.
21.00 Vettvangur raunvísindanna: Frá
tilraunabúinu í Laugardælum
(Ornólfur Thorlacius f.'l. kand).
21425 Einflöngur: Bernhard Sönner-
stedt syngur lög eftir Eimil Sjö-
gren; Stig Westerberg leikur und
ir.
21.40 Um daginn og veginn (Jón Leifs
tónskáld).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmur (18).
22.20 Islenzkt mál (Jón Aöalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.35 Kammertónleikar:
Strengjakvartett í A-dúr op. 41
nr. 3 eftir Schumann (Léner-
kvartettinn leikur).
23.10 Dagskrárlok.
Skáldið oc| mamma litla
1) Jæja, ertu þá loksins búinn að
gera við útvarpið? Og hvað var eig-
inlega að því?
2) Eg er búinn að skrúfa ýmsar 3) .... sem sagt heil mikið .... og
skrúfur, skipta um hitt og þetta — reikningurinn er aðeins 1,100 krónur,
og líka búinn að bóna það að utan. kæra frú.
a
r
k
li