Morgunblaðið - 19.03.1960, Blaðsíða 6

6
MORCUTSBLAÐÍÐ
Laugardagur 19. marz 1960
Deilur meðal stúdenta
VEGNA blaðaskrifa um nýfram-
komið frumvarp til laga um Stúd
entaráð Háskóla íslands og al-
menna stúdentafundinn 15. þ. m.,
viljum við undirritaðir vekja at-
hygli á eftirfarandi:
1. Hér skal ekki rætt um meg-
instefnu frumvarps þessa, þótt
fjölmargir háskólastúdentar séu
henni andvígir, heldur viljum
við benda á, að á frumvarpinu
eru það margir og stórvægilegir
vankantar, að stúdentum má
ekki skammlaust vera, ef sam-
þykkt yrði óbreytt. Ærin ástæða
er til að vanda til frumvarps sem
þessa, því að hér mun ekki tjald-
að til einnar nætur, heldur er því
ætlað að móta störf og stefnu
stúdentaráðs um ókomin ár. Við
teljum, að nái frumvarp þetta
fram að ganga, verði starfsemi
stúdentaráðs stór háski búinn.
2. Um almenna stúdentafund-
inn er þetta að segja: Fylgjend-
ur frumvarpsins smöluðu óspart
á fundinn og höfðu jafnvel heil-
an bílaflota til afnota. Þegar á
fundinn kom, var ljóst, að stuðn-
ingsmenn frumvarpsins voru þar
í öruggum meirihluta og neyttu
þess óspart. Lítt var skeytt um
algengustu lýðræðisvenjur, svo
sem málfrelsi og fundarsköp, en
margir létu vilja sinn hvað eftir
annað í ljós með ópum og stappi.
Framsögumaður frumvarpsins
talaði langa stund. Síðan töluðu
tveir menn, en í miðri tölu þess
þriðja ákvað fundurinn að loka
mælendaskrá og stytta ræðu-
tíma þeirra, er þá höfðu beðið
um orðið, niður í 3 mín. Mætti
þó ætla, að meirihlutinn hefði
getað unnt minnihlutanum þess
að ræða jafnmikilvægt mál. Ekki
naut þó nema einn maður þessa
„frelsis", því að er hann hafði
lokið máli sínu, var samþykkt
að slíta umræðum þegar í stað
og ganga til atkvæða. Öllum
breytingartillögum var vísað frá
í einu lagi og fengust hvorki
skýrðar né ræddar. Fjölmargar
breytingartillögur fengust ekki
einu sinni lesnar upp, þótt lagð-
ar hefðu verið fram. Þegar
minnihluti fundarmanna reyndi
að krefjast réttar síns, var því
svarað með óhljóðum einum, svo
að minnihluti sá sér ekki annað
fært en að ganga af fundi.
Var þá frumvarpið borið upp
í einu lagi og samþykkt í heild,
þrátt fyrir að áður hefðu kom-
ið fram tilmæli um, að það yrði
borið upp í einstökum greinum.
Óþarfi er að sinni að ræða
frekar alla málsmeðferð á fund-
inum, en frásagnir tveggja dag-
blaða hafa verið mjög rangsnún-
ar. —
Frá Alþingi
TVEIR þingmenn Sjálfstæð-
isflokksins, þeir Jón Árnason,
4. þm. Vesturlands, og Kjart-
an J. Jóhannsson, 3. þm. Vest-
fjarða, flytja í efri deild Al-
þingis frumvarp til laga um
breytingu á lögum um síldar-
útvegsnefnd o. fl. Var frum-
varpið tekið fyrir til 1. um-
ræðu í efri deild Alþingis í
3. Sá misskilningur hefur kom-
ið fram, að tvö stjórnmálafélögin
í háskólanum standi óskipt að
frumvarpinu. Sannleikurinn er
hins vegar sá, að þessi félög
eru bæði klofin um málið. T. d.
má geta þess ,að formaður Fél.
frjálslyndra stúdenta (Fram-
sókn) er eindreginn andstæð-
ingur frumvarpsins, og fulltrúi
þess félags í stúdentaráði bar
fram gagngerðar breytingartil-
lögur á fundinum. Þær fengust
einungis lesnar upp til hálfs, en
síðan öllum vísað frá.
4. Góðir háskólastúdentar!
Kynnið ykkur frumvarpið
rækilega og öll skrif um það.
Mætið síðan allir á fundinum
kl. 2 í dag í Sjálfstæðishúsinu.
Logi Guðbrandsson,
Magnús Þórðarson,
Skúli Pálsson.
gær og mælti Jón Árnason
fyrir því. Hann sagði m. a.:
— í frumvarpinu er lagt til að
síldarútvegsnefnd, sem nú er
skipuð 5 mönn-
um, verði skip-
uð 7 og þeir 2,
sem k o m a til
viðbótar í nefnd
ina v e r ð i til-
nefndir frá Fé-
1 a g i síldarsalt-
enda á Norður-
o g Austurlandi
og Félagi síldar-
saltenda á Suðvesturlandi, sinn
frá hvoru félaginu. Nefndin er
nú þannig skipuð að þrír menn
eru kosnir hlutfallskosningu af
sameinuðu Alþingi, einn til-
nefndur af Alþýðusambandi ís-
lands og einn kosinn af síldar-
útgerðarmönnum. —• Þegar til
nefndarinnar var stofnað, mun
það fyrst og fremst hafa átt að
yera hlutverk hennar, að koma
í veg fyrir það neyðarástand,
sem rikjandi var í sambandi við
síldarsöltunina, bæði hvað snerti
ótakmarkaða framleiðslu og
algert öryggisleysi um það, hvort
hverju sinni næðist það lág-
marksverð sem nauðsynlegt er.
Með þessu frumvarpi er lagt til,
að framleiðendum verði tryggð
aðild að nefndinni og má það
teljast eðlileg þróun.
Aðrar breytingar á núgildandi
lögum, sem frumvarp þetta felur
í sér, eru að mestu leyti varðandi
atriði í lögunum, sem nú eru
úrelt. — *
Leikfélag Reykjavíkur hefur nú sýningu í Iðnó á laugardags-
kvöldi og verður það 20. sýning á gamanleiknum „Gestur til
miðdegisverðar". — Myndin sýnir Sigríði Hagalín og Brynjólf
Jóhannesson í hlutverkum sínum.
Saltendur fái fulltrúa
í síldarútvegsnefnd
UlcutAj&iS1:
Á LÍFSLEIÐINNI stöndum við mjög oft á vegamót-
um. Við eigum um tvær leiðir að velja. Til dæmis
réttir ástargyðjan okkur höndina; við tökum í hana
eða virðum hana ekki viðlits. Við eigum kost á at-
vinnu; við tökum boðinu eða höfnum því. Oft og einatt
gefst aðeins stutt stund til að taka ákvörðun. Við get-
um ekki breytt vali okkar eftir á. Ef við gerum það,
komumst við aðeins að raun um, að elskhuginn fann
aðra konu og annar maður fékk atvinnuna. Þá sjáum
við eftir, að við skyldum ekki taka hinn kostinn.
Elskhuginn, sem við vísuðum á bug, hlýtur mikinn
frama í starfi sínu. Konan, sem hafnaði honum,
kveinar: „Ef ég hefði bara séð þetta fyrir .... Hvernig
gat ég verið svona mikill bjáni .... Bara að ég gæti •
byrjað á nýjan leik .... Aldrei framar á ævinni mun
mér bjóðast slíkur kostur... .“
Hún sökkur sér niður í endalausar vangaveltur
yfir því, sem hefði getað orðið. Hún öfundar vinkonu
sína, sem valdi sér greiðfærari leið. „Og verst er, að
ég skuli bera ábyrgðina sjálf. Ef ég hefði þennan ör-
lagaþrungna dag farið leiðina til hægri, sem lá alveg
eins beint við, væri ég í dag allt önnur kona, ham-
ingjusöm, rík og ánægð“.
Nei, kæra frú. Þér skulið ekki ímynda yður það.
Full ástæða er til að ætla, að þér væruð engu betur
stödd í dag, þó að þér hefðuð valið leiðina til hægri.
Hvers vegna? Af því að mikilvægasti þátturinn í lífi
yðar væri óbreyttur eftir sem áður, og sá þáttur er
yðar eigin eðli. Hamingjusamt líf er ekki síður háð
atburðunum, sem henda okkur en því, hvernig við
tökum þeim. Á æviferli flestra manna skiptast á mis-
tök og velgengni. Við sjálf breytum þessari blöndu af
blíðu og stríðu í hamingju eða óhamingju.
Segjum svo, að á morgun segi töframaður við yð-
ur: „Þér getið ekki sætt yður við þá staðreynd, að þér
völduð veginn til vinstri? Þá það. Ég skal gefa yður
aftur kost á að standa á vegamótunum. Þá munuð
þér eiga rétt á að velja aftur og byrja nýtt líf“.
Hvernig myndi fara? Á hinni leiðinni mynduð þér
sennilega fremja sömu mistökin, sem myndu hafa í
för með sér sams konar erfiðleika.
Hver er boðskapur þessa spjalls? Hann er sá, að
við verðum að endurbæta lunderni okkar í stað þess
að harma það, sem hefði getað orðið. Ef þér hefðuð
farið til hægri, hefðuð þér brátt komið á önnur vega-
mót, alveg eins mikilvæg, og yður hefði reynzt valið
jafnerfitt og í fyrra skiptið.
Það varðar mestu í lífi hvers manns, að hann
harmi ekki hlutskipti sitt, heldur athugi vandlega þá
leið, sem hann hefur þegar valið sér, og láti sér verða
sem mest úr því, sem þar verður á vegi hans. Þegar
öllu er á botninn hvolft, er þessi leið ekki sem verst.
Hún er heillandi á sinn hátt, og meðfram veginum
vaxa falleg tré. Yndislegt landslag blasir við milli
trjánna. Vinir verða okkur samferða spölkorn. Blóm
vaxa í grasivöxnum brekkum. Sannleikurinn er sá, að
báðar leiðirnar eru góðar, ef við erum trú þeim kosti,
sem við völdum, og neitum að horfa um öxl. Mikill
heimspekingur sagði, að iðrun jafngilti öðru afbroti.
Þetta á einnig við um fánýta eftirsjón.
skrifar úr
dqqleqa hfimi
D
* Þær töluðu saman
hástöfum
Velvakanda hefur borizt
eftirfarandi bréf:
— Ég hafði mikið heyrt tal-
að um hvað leikritið Karde-
mommubærinn væri skemmti
legt, jafnt fyrir fullorðna sem
börn. Ákvað ég því að fara
með alla fjölskylduna í leik-
húsið til að gera okkur einu
sinni ærlegan dagamun. —
Keypti ég miða á þrjúsýningu
á öskudaginn á 13. bekk í saln.
um. Sá ég fljótlega, eins og
ég raunar hafði búizt við, að
það voru aðallega börn á þess
ari sýningu.
Kveið ég því, að þau myndu
verða hávær og þurfa að masa
mikið. En viti menn! Það voru
þá aðrir háværari í salnum.
Á bekk fyrir aftan okkur voru
þrjú börn með mömmu sinni
og ömmu. Um leið og sýningin
hófst byrjuðu þær mamman
og amman að tala saman há-
stöfum, jafnvel hærra og
meira en leikaramir á svið-
inu, og voru þeir og þó margir.
Við hjónin snerum okkur til
þeirra æ ofan í æ og báðum
þær að tala ekki svona mikið.
Það virtist duga dálitla stund
fyrst en svo hafði það ekkert
að segja og var það þá eins og
að skvetta vatni á gæs. Kon-
urnar virtust hafa séð leikritið
áður og voru m. a. oft að upp-
lýsa hvor aðra og börnin, hvað
kæmi næst.
* Saumaklúbbur
betri
t börnunum, sem voru þat na
með, heyrðist ekki, enda
hefðu þau ekki komizt að. En
mæðgurnar skemmdu þessa
leikhúsferð að verulegu leyti
fyrir okkur og það þykir fólki,
sem of sjaldan á þess kost að
komast í leikhús, hart að-
göngu.
Mér kom til hugar að tala
við starfsfólk leikhússins, ef
það væri þama nærri og biðja
það að þagga niður í málgefnu
konunum, en lét það þó vera.
En með sjálfum mér fannst
mér, að saumaklúbbur hefði
verið hentugri samkomustað-
ur en leikhús fyrir slíkar
mælskumanneskjur. — G
* Kvartania- og
aðfinnslur
Eins og þeir munu gerzt
þekkja, sem oftast lesa dálka
Velvakanda, er hér oft minnzt
á ýmislegt af því sem miður
fer í þjóðfélaginu. Flest eða
öll þau bréf, sem dálkunum
berast eru aðfinnslur við hinu
og þessu. Þessar aðfinnslur
eru oft réttmætar og Velvak-
andi er fyrir sitt leyti stoltur
af því, að margt hefur komizt
til betri vegar, sem kvartað
var um hér í dálkunum.
En eilífar kvartanir og að-
finnslur eru leiðinlegar til
lengdar. Því vill Velvakandi
beina því til lesenda sinna og
bréfvina, að það er líka tekið
á móti viðurkenningarbréfum
og þau birt. Mönnum hættir
oft til að einblína um of á
það sem miður fer, en hitt á
ekki síður athygli skilið, sem
vel er gert eða prýðilega. —
Væri heldur ekki óeðlilegt að
menn sæju betur það sem vel
er, þegar skammdeginu er af
létt og jafndægur á næsta
leiti.
Boð til ritliöf-
undar
RITHÖFUNDASAMBANDX Is-
lands hefur borizt bréf frá
sænsku samvinnufélögunum, þar
sem þau bjóða íslenzkum rithöf-
undi til ókeypis dvalar á skóla-
setri sínu. Vár Gárd í þrjár vik-
ur, dagana 21. marz til 1«. apríl
næstkomandi. Mörg undanfarin
ár hafa rithöfundafélögin ís-
lenzku fengið sams konar boð,
og hafa nokkrir íslenzkir rithöf-
undar dvalið um skeið á Vár
Gárd.