Morgunblaðið - 27.03.1960, Blaðsíða 20

20
' MORCTJTSBLAÐIÐ
Sunnudagur 27. marz 1900
Þau fóru út og gengu eftir
tunglskinsbjartri flötinni að
skógarjaðrinum. Það var orðið
framorðið, en það hvarflaði ekki
að þeim ^ð fara inn. Barónsfrú-
in var orðin þreytt og vildi fara
að taka á sig náðir. Hún stakk
því upp á að kalla á þau inn.
Baróninn. skotraði augunum út
á grasflötina, þar sem þau
gengu hægt fram og aftur.
„Látum þau eiga sig“, sagði
hann, „veðrið er svo unaðslegt!
Lison getur beðið eftir þeim.
Viltu ekki gera það fyrir okkur,
Lison?“
Piparmeyjan leit á þau döpr-
um augum sínum og svaraði lág-
róma:
„Auðvitað, ég skal bíða eftir
þeím“.
Baróninn bauð konu sinni arm
inn. Hann var einnig þreyttur
eftir hita dagsins.
„Ég ætla líka að fara í rúm-
ið“, sagði hann og fór upp með
konu sinni.
Elskendurnir héidu áfram
göngu sinni milli hússins og skóg
arins. Þau héldust í hendur og
voru þögul, áhrifa hins fagra
sumarkvölds gætti í hjörtum
þeirra.
Allt i einu tók Jeanne eftir
skuggamynd frænku sinnar í
glugganum. %
„Sj áðu“, sagði hún, „þarna er
Lison frænka að horfa á okkur“.
Greifinn leit upp og sagði
kæruleysislegri röddu:
„Já, Lison frænka horfir á
©kkur“.
Þau sökktu sér aftur niður í
drauma sína og héldu áfram
göngunni. Dögg var að myndast
á jörðu, og loftið kólnaði við
rakann. Það setti allt í einu að
þeim hroll.
„Við skulum koma inn núna“,
sagði Jeanne. Þau fóru inn í hús-
ið.
Þegar þau komu inn í stofuna,
var Lison frænka sezt við vinnu
á ný. Hún laut yfir handavinn-
una og fingur hennar titruðu,
eins og hún væri mjög þreytt.
„Það er kominn tími til að
fara í rúmið, frænka", sagði Je-
anne um leið og hún gekk til
hennar.
Frænka hennar leit við. Hún
var rauðeygð, eins og hún hefði
verið að gráta. Elskendurnir
tóku ekki eftir þvi, en allt í einu
sá hr. Lamare, að skór Jeanne
voru votir af náttfallinu. Um-
hyggja lýsti sér í svip hans.
„Er þér ekki kalt á blessuðum
litlu fótunum?" sagði hann.
Hendur gömlu konunnar titr-
uðu svo, að hún missti prjónana.
Hún grúfði andlitið í höndum
sér, gripin áköfum ekka.
Þau litu steinhissa á hana, án
þess að hreyfa sig. Allt í einu
lét Jeanne fallast á hnén fyrir
framan hana og tók um hendur
hennar.
„Hvað er að Lison frænka?"
sagði hún undrandi.
Veslings konan svaraði með
grátstafinn í kverkunum, titrandi
af sorg.
„Það var, þegar hann spurði
— er þér ekki — ekki kalt — á
blessuðum litlu fótunum? — eng-
inn hefur nokkru sinni sagt slíkt
við mig — við mig — nei —
aldrei nokkurn tímann------“
Þótt Jeanne væri í senn undr-
andi og full samúðar, gat hún
tæplega varizt brosi við tilhugs-
unina um, að Lison frænka hefði
getað átt aðdáanda, sem hefði
sýnt henni slíka umhyggju. Greif
inn varð að snúa sér undan til
að fela bros sitt.
Frænkan stóð allt í einu upp,
lét hnykilinn falla á gólfið og
prjónana á stól. Hún flúði siðan
upp dimman stigann í áttina til
herbergis síns.
Þau litu hvort á annað, kími-
leit, en þó döpur í aðra röndina.
„Veslings frænka", hvíslaði Je-
anne. „Hún hlýtur að vera geggj-
uð fremur venju í kvöld", svar-
aði hann.
Þau héldust í hendur, og von
bráðar skiptust þau á fyrsta koss
inum, mjög saklausum kossi. —
Daginn eftir höfðu þau stein-
gleymt tárum Lison frænku.
Síðasta hálfan mánuðinn áður
en brúðkaupið fór fram, ríkti
mikil ró í huga Jeanne, eins og
hún væri í svipinn þreytt á við-
kvæmum tilfinningum. Hún hafði
engan tíma til íhugunar að
morgni hins langþráða dags. Hún
var gagntekin tilfinningu, lík-
astri því, að hún væri öll að
bráðna inftmrtis, og hendur henn
ar voru óstyrkar.
Henni var ekki fyllilega ljóst,
hvað var að gerast, fyrr en hún
stóð í kirkjunni að hjónavígsl-
unni lokinni.
Gift! Hún var þá gift! Allt,
sem skeð hafði frá því um morg-
uninn, stóð fyrir hugskotssjónum
hennar sem draumur, draumur í
vöku. Hún var ekki búin að átta
sig á því sem gerzt hafði. Kvöld-
ið áður var enn engin breyting
orðin á lífi hennar, þótt uppfyll-
ing æskudraumanna væri á
næsta leiti. Hún hafði gengið til
rekkju ung stúlka en var nú gift
kona. Henni fannst, að hún væri
nú að stíga yfir þröskuld, inn í
nýja tilveru, þar sem framtíðin
blasti við henni.
Þegar þau komu út úr kirkj-
unni að vígslunni lokinni, heyrð-
ist mikill skarkali, sem orsakaði
skelfing brúðarinnar og angistar-
óp barónsfrúarinnar. Það voru
sveitungarnir, sem heilsuðu með
því að hleypa af byssum sínum.
Heillaskotunum linnti ekki, fyrr
en þau voru komin heim að Espi-
lundi.
Eftir að veitingar höfðu verið
fram bornar, gengu fjölskyldan,
presturinn, bæjarstjórinn og
svaramennirnir, tveir gildustu
bændur sveitarinnar, um í garð-
inum. Frá húsabaki heyrðust
hlátrasköll og skvaldur hins
óbreytta sveitafólks, sem sat að
eplavínsdrykkju í skjóli trjánna.
Þau Jeanne og Julien gengu
gegnum kjarrið og síðan upp á
hæðina. Þau námu staðar og
störðu þögul út á hafið. Kalt var
í lofti, þótt þetta væri í ágúst-
mánuði; vindur blés af norðri,
þótt sólin skini skært á heið-
skírum himninum. Ungu hjónin
héldu í áttina til hins skógi
vaxna dalverpis, sem leiðin til
Yport lá í gegnum, í leit að betra
skjóli. Þegar þau komu inn í
skóginn var blæjalogn. Þau fóru
út af veginum og gengu eftir
stíg, sem var svo mjór, að tæp-
ast var hægt að ganga hann sam-
síða.
Jeanne varð þess vör, að hand
leggur var lagður mjúklega um
mitti hennar. Hún sagði ekkert,
en andardráttur hennar varð ör
og hún fékk ákafan hjartslátt.
Lágar greinar strukust við hár
þeirra, er þau beygðu sig undir
þær. Hún sleit laufblað af tré, og
á því neðanverðu kúrðu tvær
rauðar bjöllur.
„Sjáðu, hér er lítil fjölskylda",
sagði hún sakleysislega, heldur
upplitsdjarfari en áður.
Julien.laut niður að eyra henn-
ar og hvislaði: „í kvöld muntu
verða konan mín“.
Þótt hún hefði ýmislegt lært á
göngum sínum í hinu villta lands
lagi, Var henni enn sem komið
var aðeins ljós hin skáldlega hlið
ástarinnar. Hún undraðist því
þessi orð hans. Konan hans?
Var hún ekki þegar orðin það?
Hann þrýsti stuttum, en heit-
um kossum á gagnaugu hennar
og háls. Hún var í senn undrandi
og smeyk við kossa hans og og
vék sér undan, þótt hún nyti
þeirra í aðra röndina. Hún fyrir
varð sig allt í einu fyrir það, hve
langt þau voru komin að heim-
an. Hvað myndi fólk hugsa um
þau?
„Við skulum koma heim“,
sagði hún.
Hann sleppti mitti hennar, og
um leið og þau sneru við, stóðu
þau augliti til auglitis við hvort
annað; svo nærri að þau fundu
andardrátt hvors annars. Þaú
horfðust lengi í augu, eins og
þau vildu kanna sál hvors ann-
ars. Hvað myndu þau verða
hvort öðru? Hvernig mundi það
líf vera, er þau áttu fyrir hönd-
um? Áttu þau ánægju og gleði-
stundir eða vonbrigði í vændum
í löngu, órjúfanlegu hjónabandi?
Það var næstum eins og þau
sæjust nú í fyrsta skipti.
Allt í einu tók Julien báðum
höndum um herðar konu sinnar
og kyssti hana beint í. munninn
á þann hátt, sem hún hafði aldrei
áður verið kysst. Kossinn kveikti
eld í æðum hennar, en jafnframt
varð hún gripin undarlegri skelf
ingu. Hún ýtti Julien svo harka-
lega frá sér, að hún hafði nærri
misst jafnvægið og dottið.
„Við skulum koma, við skulum
flýta okkur heim“, stamaði hún.
Hann svaraði ekki en tók um
báðar hendur hennar og hélt
þeim í sinum. Þau gengu þögul
heim, og það sem eftir var dags-
ins virtist lengi að líða. Miðdeg-
isverðurinn var fábrotinn, og það
var ekki setið lengi undir borð-
um. Gestirnir virtust hálft í
hvoru feimnir. Prestarnir tveir,
bæjarstjórinn og stórbændurnir
fjórir gerðu sér einir far um að
grípa til þeirrar tegundar gam-
ansemi, sem jafnan þykir sjálf-
sögð í brúðkaupsveizlum.
Um klukkan níu, þegar kaffið
var borið fram, var farið að lifna
yfir sveitafólkinu úti í garðinum.
Dansinn var hafinn, og þeir sem
inni voru gátu fylgst með öllu
út um opinn gluggann. Ljósker
héngu í greinum trjánna og vörp
uðu gráleitum bjarma á laufblöð-
in. Bændafólkíð steig ákafan
hringdans og söng fullum hálsi
með undirleik tveggja fiðla og
klarinettu.
Vínið var tappað af tveim
stórum tunnum, og svæðið í
kringum þær var lýst upp með
stórum blysum. Tvær þjónustu-
stúlkur höfðu ekki undan að fylla
glösin ýmist rauðvíni eða epla-
víni. Á borðum var brauð, pyls-
ur og ostar. Allir fengu sér bita
öðru hvoru, og það var ekki laust
við að þeir útvöldu, sem inni
sátu í uppljómaðri stofunni, maul
andi brauð og hráan lauk, öfund
uðu þá sem úti voru af dansin-
um og vínámunum.
Nokkru síðar stóðu þau upp
frá borðum og fóru út, til þess
að taka um stúnd þátt í gleð-
skapnum. Þegar gestirnir voru
farnir, fóru þau inn aftur.
Öllum til mikillar undrunar
hallaði frú Adelaide sér snökt-
andi upp að öxl Juliens. Tárin
streymdu í senn úr augum henn-
ar og nösum; og ungi maðurinn
átti fullt í fangi með að styðja
hina þungu konu, sem hafði
hnigið í faðm hans í geðshrær-
Jeanne.

Lt
ð
x
Watson þingmaður, viltu ekki
íhuga málið?
ákvörðun. Vertu nú ekki svona
leiður. Þið ferðalangar verðið svo
Jæja Watson, ef þetta er þitt
lokaorð, býð ég góða nótt. Þakka
Markús, ég þarf að tala við
þig . , » seinna!
|k Nei, vinur minn, ég hefi tekið
æstir út af smámunum.
þér Jóna fyrir góðvildina.
ingu, er hún nú fól í umsjá hans
elskuna sína, litla barnið sitt,
sína heitt elskuðu dóttur!
Baróninn hraðaði sér til þeirra
um leið og hann sagði: „Nei, í
guðanna bænum enga óþarfa til—
finningasemi og engin tár“. Hann
leiddi konu sína að stól og fékk
hana til að setjast niður, og hún
þurrkaði af sér tárin. Síðan sneri
hann sér að Jeanne. „Komdu
litla stúlkan mín og bjóddu
mömmu þinni góða nótt og farðu
svo að hvíla þig“.
SHUtvarpiö
Sunnudagur 27. marz
8.30 Fjörleg tónlist fyrsta hálftíma
vikunnar.
9.00 Fréttir. — 9.10 Veðurfregnir.
9.20 Vikan framundan.
9.35 Morguntónleikar:
a) Sinfónía nr. 4 1 Es-dúr (Róm-
antíska sinfónían) eftir Bruckn
er (Sinfóníuhljómsveit Islands
leikur; dr. Róbert A. Ottósson
stjórnar. Hljóðritað á 2. af«
mælistónleikum hljómsveitar-
innar 22. þ.m.).
b) Orgelverk eftir Bach (Helmut
Walcha leikur): Tokkata og
fúga í d-moll og „Heiður sé
Guði himnum á“, forleikur.
11.00 Messa í Hallgrímskirkju (Prestur:
Séra Guðmundur Oli Olafsson
prestur á Torfastöðum; séra
Lárus Halldórsson þjónar fyrir
altari. Organleikari: Páll Hall-
dórsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.15 Erindi: Um heimspeki Alfreds
North Whiteheads; IV. og síðasta
erindi (Gunnar Ragnarsson).
14.00 Miðdegistónleikar:
Atriði úr óperunni „Meistara-
söngvararnir frá Niirnberg“ eftir
Richard Wagner. (Flytjendur:
Paul Schöffler, Otto Edelmann,
Hilde Giiden, Else Schúrhoff,
Gunther Treptow og Karl Dönch
ásamt kór ríkisóperunnar í Vín-
arborg og Vínar-Filharmoníu-
sveitinni. — Stjórnandi: Hans
Knappertsbusch. — Þorsteinn
Hannesson óperusöngvari flytur
skýringar).
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veðurfr.).
16.30 Endurtekið efni:
Tónlistarpistill frá Vínarborg,
fluttur af Guðmundi Jónssyni
óperusöngvara (Aður útv. 15. þ.
m.). — A eftir verður farið á
dansleik 1 Vínaróperunni, þar
sem Valsahljómsveit Vínarborgar
leikur.
17.30 Barnatími (Skeggi Asbjarnarson
kennari):
a) Hugrún les frumsamda sögu:
Dúfurnar 1 portinu.
b) Stefán Edelstein leikur á píanó
tilbreigði um lagið „Hann Tumi
fer á fætur“.
c) Síðari hluti ..Sögunnar af Alm-
ansor kóngssyni“, indvers æv-
intýris, er Olöf Dagmar Arna-
dóttir hefur fært í leikform og
stjórnar flutningi á.
18.30 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Tónleikar: Walter Gieseking leik
ur á píanó.
a) „Ur heimi barnsins" eftir Schu
mann.
b) Sónata 1 d-moll op. 31 nr. 2
eftir Beethoven.
20.55 Spurt og spjallað í útvarpssal.
Þátttakendur: Aðalbjörg Sigurðar
dóttir, Björn Franzson, Jóhannes
skáld úr Kötlum og Kristmann
Guðmundsson rithöfundur. Sig-
urður Magnússon fulltrúi stjórn-
ar umræðum.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 28. marz
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25
Fréttir og tilkynningar).
13.15 Búnaðarþáttur: Gísli Kristjáns-
son ritstjóri ræðir við Halldór
Jónsson bónda á Leysingjastöðum
í Þingi.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tónlistartími barnanna (Fjölnir
Stefánsson).
18.55 Framburðarkennsla í dönsku.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Sænsk kórlög: Utvarpskórinn I
Stokkhólmi syngur lög eftir
Petterson-Berger og Stenhamm-
ar.
21.00 Verzlunarþættir; II: Upphaf verzl
unar á Stokkseyri og Stokkseyr-
arfélagið (Guðni Jónsson pró-
fessor).
21.30 Islenzk tónlist: Lög eftir Olaf
Þorgrímsson.
21.40 Um daginn og veginn (Thor Vil-
hjálmsson rithöfundur).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmur (36).
22.20 Islenzkt mál (Jón Aðalsteinn Jóns
son cand. mag.).
22.35 Kammertónleikar:
Strengjakvartett í d-moll op. 14
(Dauðinn og stúlkan) eftir Schu-
bert (Hollywood-kvartettinn leik
ur).
23.15 Dagskrárlok.