Morgunblaðið - 31.03.1960, Blaðsíða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. marz 1960
Fréttamaður Hflbl. heimsækir
bílasýninguna í Genf
— Gení, 20. marz.
ÞAÐ er árlegur siður að halda
hér í horg eina mikla og fræga
bílasýningu eða „Salon“ eins og
innfæddir hérna kalla hana. Bíla
sýning þessi er fræg víða um
lönd, sérstaklega vegna þess, að
hér í Svisslandi er auðveldara að
gera samanburð á gæðum og
verði bifreiðanna, hér er engri
innlendri bílaframleiðslu hyglað
heldur mætast allir jafnir og hér
er bílaverzlun svo til alveg frjáls,
litlir skattar á henni. Sviss-
lendingar eru skynsöm, skemmti
leg þjóð, sem lætur hverja vöru
kosta það sem kostar að fram-
ieiða hana og er því laus við
meinsemdir verðbólguþjóðfélags
er langsamlega stærst. Hún fyllir
hinn gríðarmikla aðalsal sýning-
arhallarinnar sem er um 100 m á
hvern veg, en henni nægir það
ekki, heldur þarf hún altént eins
mikið pláss í hliðarskálum.
Þarna eru m.a. allir banda-
rísku bílarnir en því miður, ég
sé ekki að fólk hafi mikinn áhuga
á þeim .Evrópskir bílar eru nú
án efa komnir stigi lengra en
bandariskir. Varla nokkrum
Evr.ópumanni dettur í hug að fá
sér hina stóru vesturheimsku
vagna. Ef menn hafa mikil fjár-
ráð og ætla að fá sér stóra vagna,
þá er fullt eins gott að snúa sér
að Mercedes 220 sem kostar 167
þúsund krónur, eða enskan Jag-
uar sem kostar um 200 þúsund.
lengi við hann og skoðaði þetta
fyrirbrigði, sem hefur stjórn-
klefa alveg frammi í nefi en
svo afturí „setustofu“ fyrir sex,
tveir bólstraðir bekkir hver á
móti öðrum.
ítalski stíllinn birtist e.t.v. í
sinni fegurstu og raunhæfustu
mynd í Fíat-bílunum, sem eru
þarna til sýnis í öllum stærðum
500 — 600 1100 — 1200 — 1500
— 1800 og 2100. En hann hefur
breiðst út til allra þjóða og það
eru aðeins nokkrar eftirlegukind
ur í bílaiðnaðinum sem streitast
á móti, eins og t.d. Roverinn í
Englandi.
En svo eru líka tveir stórir að-
ijlar, sem ekki hafa talið sig
þurfa að beygja sig fyrir ítölsk-
um stílbrögðum. Annar þeirra er
franski Renault, sem sýnir
Dauphine-vagn sinn, sem er þró-
un úr hinum eldra „4. hestafla".
Hann er indælis vagn byggður
líkt og þýzki Fólksvagninn, nema
nýrri að gerð og á ýmsan hátt
skemmtilegri. Ég skil í rauninni
ekkert i því, að Daupininn skuli
Hollenzki bíllinn DAF 600.
Það er nokkuð til í þessu og sést
hér á sýningunni, að þeir eru við
kvæmir fyrir þessu. Þeir sýna
hér 10 bíla en í fjórum þeirra
eru þeir að reyna að sannfæra
Þaö er enginn lúxus lengur
eins og niðurgreiðslur og óhóf-
lega skatta upp í þær.
Að þessu sinni árið 1960 er
bílasýningin í Genf þó sérstak-
lega merkileg vegna þess, að
þetta er sú þrítugasta í röðinni.
Akvað stjórn sýningarinnar að
minnast þess með því að hafa
hana stærri en nokkru sinni fyrr
og var hinn gríðarmikli sýning-
arskáli við Plainpalais skammt
frá Genfarháskóla því stækkað-
ur verulega núna.
Ég ákvað að nota tækifærið,
meðan helgarhlé var á ráðstefnu
störfum í Þjóðabandalagshöllinni.
Var sunnudagurinn síðasti sýn-
ingardagur og er sýningunni lauk
í kvöld með því aliir bíllúðrar
voru blásnir, höfðu nærri 350
þúsund manns skoðað sýning-
una.
Mér finnst eftirá, þegar ég
ætla að fara að lýsa þessari út-
stillingu fyrir ykkur, eins og að
erfitt sé að henda reiður á öllu
því sem þar var að sjá. Maður
er hálf ruglaður eftir þetta allt
saman. Þó get ég ekki að því gert,
að ég hef tilfinningu fyrir því
hver vandræði og volæði ríkir 1
rauninni heima. Hér úti í Sviss-
landi getur maður gengið um-
svifalaust að hverjum sem er af
þessum 500 bílum og sagt: Takk
fyrir, ég ætla að fá þennan og
leggja peningana á borðið og
keyra út. En heima á íslandi,
Svo gefur hér að líta tvær gerðir
af Rolls Royce en þær kosta smá-
ar 610 þús. og 950 þúsund kr.
Ford sýnir á einum stað allar
sínar fólksbílategundir, hvort
sem þær eru framleiddar í Ame-
ríku, Englandi eða Þýzkalandi.
Allir vagnarnir eru í sama ijós-
gráa litnum, en tízkulitur á bíl-
um er nú yfirleitt mildur ijós
litur, grár, bleikur og ljósblár.
Ford-sýningin er þannig yfir-
borðshrein, en dregur ekki að
sér athygli. Ekki fæ ég séð að
bandarisku ^smábílarnir" veki
neina athygli hér og virðist eng-
inn markaður fyrir þá. Mér virð-
ist einnig að Svisslendingar muni
ekki skilja hinn mikla áhuga á
íslandi fyrir Taunus og Opelnum.
Hér virðast Simca frá Frakklandi
og Fiat 1800 miklu vinsælli.
Studebakerinn var rétt eftir
stríðið einn allra vinsælasti bíll í
Sviss, enda er það enn álit manna,
að það hafi verið mjög merkileg-
ur og góður bíll. En það er tákn
um hrun hinna bandarísku bíla,
að nú sýnir Sturebaker hér hinn
meðalstóra „Lævirkja“ sinn og
vita fæstir sýningargestir af
honum.
Mjög fljótt eftir að maður kem
ur inn á sýninguna rennur upp
ljós fyrir manni um það, að
ítalski bílastillinn hefur orðið
mjög sigursæll í Evrópu á síðustu
árum. Það eru tveir teiknarar eða
ekki hafa komið heim í ríkari
mæli en raun er á, því að hann er
allsstaðar mjög vel metinn. Sýn-
ingarsvæðið hans hérna er
skemmtilegt og mér virðist næst
mest sótt.
Hefur Renault hér hringakstur
og eru þrír • bílar festir með
sterkum slám í hringekju. Braut
in sem þeir aka er grýtt og með
sporvagnsteinum.
fólkið um að talsvert farangurs-
rými sé í bílnum fyrir aftan sæti.
Það er og heldur hlálegt, að
rétt handan við ganginn um þrjá
metra frá Fólksvagnasvæðinu,
hafa einhverjir (gárungar?) smíð
að bíl með fallegri ítalskri yfir-
byggingu á grind og vél úr Fólks-
vagni. Já, samanburðurinn verð-
ur auðveldur og menn segja, —
hvenær breytir Fólksvagninn til?
Triumph Herald Saloon vakti mesta athygli.
Nýr, lítill Austin Front 850.
Fær fólk að setjast upp í bílana
þrjá og er ætlunin að það fái að
reyna hve góðir höggdeyfar eru
á vögnunum. Settist ég við stýrið
á einum þeirra og var því ekki að
neita að mjúkur var hann. En
lítið þýddi að ætla að fara að
stjórna bilnum í hringekju þess-
ari, enda var hann fast tengdur
með stálbitum við miðju hverf-
ilsins og stýrið fast.
Skammt frá er Fólksvagninn
þýzki og virðist mér nú að hann
eigi í vök að verjast. Uppi í
Wolfsburg við Hannover, þar sem
hann er framleiddur skella þeir
skolleyrum við öllum ítölskum
stílbrögðum og benda einfaldlega
á það, að enn sé eftirspurnin éftir
Fólksvagni svo mikil, að þrátt
fyrir margar stækkanir hafi þeir
ekki við og fyrir liggi biðlistar
heilt ár fram í tímann. Það er
hin gífurlega fjöldaframleiðsla
sem gerir Fólksvagnaverksmiðj-
unum kleift að seljá sinn mjög
vandaða bíl fyrir lægra verð en
flestir aðrir. Sparnaður bílsins í
rekstri og hið frábæra varahluta
og viðgerðarkerfi VW eru sterk-
ustu ítök Fólksvagnsins í hugum
fólksins.
Það verður í síðasta lagi innan
tveggja ára.
ftalski stíllinn hefur einnig
gegnsýrt ensku almenningsbíl-
anna, bæði Austin og Ford og nú
síðast bilategund, sem Standard í
Coventry framleiðir og kallast
Triumph Herald. Þessi bíll hefur
án alls efa verið hápunktur þess-
arar sýningar. Vekur hann stór-
kostlega athygli hér fyrir merki-
legar tæknilegar nýjungar og full
komleika í hraða og notkunar-
gildi. Þess ber fyrst að geta, að
Heraldinn hefur 115 km hámarks
hraða móti 110 km hámarkshraða
Fólksvagnsins og benzíneyðslan
er 7 lítrar á móti 7,3 lítrum á
100 km hjá Fólksvagninum. Hann
kostar hinsvegar 79 þús. kr. móti
67 þús. kr. á Fólksvagninn og hef
ur sama en rýmra farþegapláss
og meira farangursrými.
Mér virðist að Svisslendingar
sem og aðrir séu að verða æstir
í þennan skemmtilega vagn og
ekki versnar það þegar menn
kynnast hinum tæknilegu nýjunfg
Þær miða fyrst og fremst að
því að auðvelda viðgerðir. Er
Heraldinn gerður í sjö meginhlut
um, sem menn geta skipt um
alveg eins og þeir vilja. Ef mótor-
húsið beyglast þá á ekkert að
vera rétta það, heldur skrúfa
það af og fleygja og setja nýtt L
Og ef vélin bilar, er einfalt mál,
að kippa allri yfirbyggingunni af
og þá hefur viðgerðarmaðurinn
grindina og vélina nakta fyrir
framan sig. Framleiðendur Her-
alds þykjast vinna sína sigra á
því, að fólk er fyrir löngu orðið
dauðleitt á öllu þessu viðgerða-
brasi. Ef einhver hlutur bilar, á
einfaldlega að skipta um hann
eins og maður skiptir um blað
í rakvél sinni eða setur fyllingu
i kúlupennann, þegar sú gamla
er tóm.
Á annarri hæð sýningarinnar
er svo hin fræga Triumph Her-
ald sýning. Þar hafa þeir sett
upp svolítið leiksvið og tilkynna:
„Hér verður Trumph Herald
settur saman á fjórum mínútum“.
Sýningin heft á tilteknum tíma.
Á gólfinu tendur bílgrind á hjól-
um og með mótor. Við hlið henn
ar fjórir ungir piltar í hvítum
sloppum. Merki er gefið og þeir
bera inn á sviðið framhluta, aft
urhluta, hurðir, mótorhús og þak,
skrúfa saman leiðslur og setja
splitti í. Eftir andartak stendur
bíllinn tilbúinn á sviðinu.
Maður heldur, að sýningin sé
þar með búinn, en þá hrópar
rödd í hátalara. „Og til þess, að
þið haldið ekki að þetta sé neitt
svindl, þá kemur hér inn Mr.
Speed og kærastan hans“. Par
gengur inn á sviðið. Herrann
opnar bílhurðina fyrir dömunni
og hún brosir til hans innilega.
Svo stígur hann inn, ræsir bílinn,
bakkar honum, keyrir af stað,
beygir til beggja hliða og út af
sviðinu.
Ég ætlaði að vera stutt á bíla
sýningunni í Genf, en mér dvald-
ist þar hálfan daginn. Þarna eru
sýndir vörubílar og strætisvagn-
ar frá öllum löndum og þá verð
ur manni ljóst, að nýju strætis-
vagnarnir heima, sem maður hef
ur verið hrifinn af, eru aðeins
eins og fátækra manna brauð og
varla get ég sagt, að íslendingar
þekki vörubíla, þegar þeir hafa
ekki séð Sauret og Berliet dísel-
bílana frönsku.
í sérstakri deild sýningarinnar
er heili urmull af mótorbátum
af öllum stærðum og gerðum
og afskaplega vönduð smíði á
þeim. Stjórntæki og borð að
Frh. á bls. 15.
leyfi, neitun, leyfi neitun, ráð
og nefnd og skattar. Sannleikur-
inn er sá að ástandið heima er
í rauninni með öllu ósæmilegt á
tímum, þegar bíllinn er að verða
hvarvetna um heim almennings
eign og nauðsynjavara.
Jæja, svo skulum við ganga
inn. Inngangseyririnn er 35 krón
ur. (Ég reikna með frankanum
sem 10 kr., sem er ívið of mik-
ið.
Og auðvitað snúum við okkur
fyrst að fólksbíladeiiuumi, sem
fyrirtæki, sem hafa átt mestan
þátt í að móta þennan stíl. Þau
eru ekki bílaframleiðendur í þess
orðs merkingu, en þau teikna og
handsmíða yfirbyggingar og eru
að jafnaði á undan sínum tíma.
Fyrirtæki þessi eru Pininfarina
og Ghina. Þau eiga bæði hand-
smíðaða vagna á sýninguna, sem
eru mjög dýrir og kannski líkar
okkur ekki við útlit þeirra, en
þetta er þó e.t.v framtíðin. Sér-
staka athygli hlýtur að vekja
Ghia-iframtíðarbillinn. Stóð ég
En nú sækja grimmir fjendur
að honum úr öllum áttum. Fólks-
vagninn hefur stærstan markað
allra og því liggur beint við fyrir
aðra framleiðendur að reyna að
ýta sér inn á hans kostnað. Mér
virðist Lloyd Arabella vagninn
þýzki vera einna hættulegasti
keppinauturinn. Hann er í ítölsk
um stíl og kostar 69 þús. krónur
meðan Fólksvagninn kostar 67
þúsund. Sterkasta áróðursvopnið
gegn Fólksvagninum er að segja,
að hann hafi iítið farangursrýmL
Fiat 1200 Grande Vue.