Morgunblaðið - 10.05.1960, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 10. maí 1960
MORGUISBLAÐIÐ
3

„Þið verðið ekki óðir
ektamakar góðir...”
REVÍAN „Eitt lauf“ hefur nú
verið sýnd 11 sinnum í Sjálf-
stæðishúsinu við góðar undir-
tektir áhorfenda — nærri allt-
af fyrir fullu húsi.
Blaðamaður Mbl. labbaði í
gær niður í Sjálistæðishús til
að ná tali af Gunnari Eyjólfs-
syni, leikara, sem stendur fyr-
ir revíunni — og Steinunni
Bjarnadóttur, sem hefur
kannski gert hvað mesta
lukku á sýningunum. Stein-
unn var hvergi sjáanleg, en
Gunnar Eyjólfsson var að
drekka kaffi, þegar blaða-
manninn bar að garði.
—Hvar er Steinunn, Gunn-
ar?
— Hún kemur bráðum,
seztu niður og fáðu þér kaffi
— þú þolir að vera kven-
mannslaus á meðan.
—Já, ef þú þolir það.
Og svo sátum við þarna í
klukkutíma og biðum eftir
Godot.
— Kannski kemur hún ekki,
segir Gunnar.
— Segðu mér eitthvað um
revíuna.
— Næsta sýning verður ann
að kvöld kl. 8 til kl. 11.30. —
Það er breyttur sýningartími.
— Ætlarðu að fara að hafa
sýningar á þriðjudagskvöld-
um?
— Já, aðsóknin hefur verið
mjög góð, og ég ætla að taka
upp þá nýbreytni að hafa einn
ig sýningar þá — á breyttum
tíma, þannig að sýningin hefst
kl. 8 en ekki kl. 8,30 eins og á
fimmtu-, föstu- og sunnudög-
um. Þá getur fólkið dansað í
1% tíma, og verð áðgöngu-
miðanna er nokkru lægra á
þriðjudögum — 45 kr. í stað
60 hina dagana.
— Hvers vegna?
— Þá er dansað til kl. eitt.
Skattamálum er nefnilega svo
skemmtilega háttað hér á
landi, að í stað þess að borga
15 kr. í skatt á miðann, þegar
dansað er til kl. 1, þá þarf ekki
að borga nema rúmar 5 kr. á
miðann, þegar dansað er til
11.30. Þess vegna get ég haft
miðana ódýrari á þriðjudög-
um.
-— Ég hef tekið eftir, að þú
auglýsir oft sýningar fyrir
ýmiss félög.
— Já, það er sérstætt fyrir
skatta- og skemmtanalöggjöf
okkar, að það liggur við að
þurfi að fá leyfi til að fá leyfi
— svo mikið er þetta skatta-
fargan. Ég fæ sem sagt leyfi .
út á félögin til þess að geta staoinn fyrir
haldið skemmtun til klukkan stnngu þessu hér
1. Vonandi breytist þetta —
ég sé ekki að það skaði nokk-
urn mann, þó hann skemmti
sér til klukkan 1 að kvöldi.
Fullorðinn maður ætti ekki að
þurfa að fá leyfi til þess hjá
neinum nema sjálfum sér —
og kannski konunni sinni.
— Hvernig líkar ykkur á-
horfendurnir?
— Ljómandi — sérstaklega
er það viðurkennd staðreynd
— Ég vonast til að leika í
báðum leikhúsunum í vetur,
og þessi revía er sú fyrsta af
mörgum, sem ég ætla að setja
hér upp, kenndum við spilin.
Ég er þegar byrjaður að safna
efni fyrir þá næstu, sem ég
ætla að kalla „Tvo tígla“.
— Ertu svona ánægður með
blaðadómana?
—Já, mjög svo.
— Líka dóm Sigurðar Gríms
sonar?
— Ég tek ekkert mark á
honum — tekur þú mark á
honum.?
Ég er þakklátur fyrir að
hafa fengið notið starfskrafta
manna eins og Haraldar Á.
Sigurðssonar, sem er okkar
vinsælasti og þekktasti revíu-
listamaður og þekkir þann
heim manna bezt, og ég hef
einnig verið sérstaklega hepp-
inn með annað fólk í þessari
fyrstu revíu, sem ég set upp
— þrjá unga og efnilega menn
og jafnmargar stúlkur, sem ég
hef mikla trú á. Með aukinni
reynslu eiga þau áreiðanlega
eftir að standa sig enn betur.
Svo leggja þau Þóra Friðriks-
dóttir og Karl Guðmundsson
sitt að mörkum til að gera
sýningarnar skemmtilegar og
líflegar.
— En hvað um Steinunni
Bjarnadóttur?
— Hún hefur hvað eftir
annað sýnt og sannað, að hún
á hvergi betur heima en í
revíum. Hún er sérstaklega
fljót að átta sig á því „kóm-
iska“ og hinum ýmsu hlutverk
um, sem revíuleikkonur þurfa
svarar Gunnar, ég var að segja
blaðamanninum, hvað fólkið
hlær mikið af þér.
— Já, það er nú meira, svei
mér þá, ég ætla aldrei að geta
haldið áfram með sellóið, ég
hell bara að þetta sé skemmti-
legasta númerið sem ég hef
nokkurn tíma haft. Heldurðu
að ég fái ekki eitthvað gott,
þegar við förum í „Tíglana"?
—Jú, segir Gunnar, áreiðan-
iega — ég er þegar búinn að
fá eitt handa þér, þar sem þú
ert nuddkona, eins og ég sagði
þér um daginn.
— Já, mikið held ég að það
geti orðið sniðugt. Annars
finnst mér voðalega gaman að
leika Elísabetu, Englands-
STAKSlEIIVAfí
„Það þykir trollað heldur
grunnt, þegar kartöflurnar úr
Þykkvabænum koma í vörp-
una“.
Sesar og Kleópatra (Karl Guð-
mundsson og Steinunn Bjarna-
dóttir) á leiðinni á ball í Þjóð-
leikhúsinu.
drottningu — kánnski ég fái
að leika Maríu Stúart, ef Þjóð
leikhúsið setur það leikrit
upp. er búin að fá svo mikla
æfingu í að leika kóngafólk.
— Já, það ætla ég að vona,
segir Gunnar, enda ertu alveg
konungleg í „Laufinu".
— Strákar mínir, ég má
ekki vera að tala við ykkur
lengur, ég þarf að ná í litla
strákinn minn — það er sko
minn prins.
Og Steinunn Bjarnadóttir er
þotin út á stundinni, og þá
man blaðamaðurinn eftir
kynningu úr upphafssöng
revíunnar, þar Steinunn er
kynnt:
Þið verðið ekki óðir
ektamakar góðir
Þótt Steinunn Bjarna brosi nett
og sínum pilsum sletti
eins og skröltandi skítbretti
undir hljóðdúnkslausum
Sévrolett.
0,000 0 000 0 0 0' 0-0' 0-0 0 0 0 0 0 * * I
bleyjur,
að geta túlkað á einu og sama,
kvöldi, t.d. er hún í 4 hlut-(
verkum í „Laufinu" — ogi
það er ekki ofsögum sagt, aðl
í númeri eins og „undrabarn-(
inu“. þar sem hún leikur á
selló — stoppi hún sýninguna,
af því áhorfendurnir hlæja|
svo mikið. Svo gerir hún Betu,
Bretadrottningu góð skil, að,
maður nú ekki tali um Kleó
meðal revíufólks, að meðal pötru Egyptalandsdrottningu,
þakklátustu og skemmtileg- sem lenti hér í formiðdagsvist
ustu áhorfenda eru skipshafn- hjá Tomma í teppinu. Hún er
ir togara og kaupskipa, sem einnig í hlutverki hafmeyjar-
eru kannski ekki í höfn nema innar og lætur að lokum'
1—2 daga og koma í stórhóp- sprengja sig í loft upp — eins,
um á sýningarnar. Við höfum og hafmeyjan, sem átti svoi
alltaf leitazt við að sjá þess- skamma lífdaga hér út í Tjörnj
um mönnum fyrir miðum og inni.
borðum, þó þeir hafi hringt — Hvað eruð þið að kjaftai
utan af hafi á síðustu stundu um mig, Gunnar, segir Stein-|
— og munum halda því áfram. unn og stendur allt í einu viðf
—Hvað er fleira á döfinni borðið í öllu sínu veldi.
hjá þér en þessi revía? — Nú, hvað nema það bezta,|
Tíunda feguröar-
keppnin hér á landi
t:ú fara tvær til Bandaríkjanna
t JI NÍ í sumar fer í tíunda sinn fram fegurffarsamkeppni hér á
landi og þá kjörin „Ungfrú ísland 1960“. Er nú fariff aff undirbúa
keppnina og stendur til aff vanda venju fremur til hennar í tilefni
afmælisins. Hljóta allar stúlkur sem komast í úrslit nú ferffir til
útlanda, þar af tvær til Bandaríkjanna, önnur á Langasand til þátt-
töku í „Miss Universe" keppninni og hin til Miami í Florida til
þátttöku í „Miss Internainal" fegurðarsamkeppninni. Hinar þrjár
fara til Evrópulanda, m. a. til Vínarborgar og London.
Sigur unninn
Tíminn birti s.l. sunnudag for-
ystugrein um landhelgismáliff
undir fyrirsögninni: „Sigur unn-
inn“
Blaffiff kemst þannig aff orði,
aff „það séu góff tíffindi, aff brezka
flotamálaráðuneytið hefur nú gef
ið brezkum togurum fyrirskipun
um að veiða ekki innan 12 mnna
fiskveiffitakmarkanna. Þessi fyr-
irmæli þýffa raunverulega, aff
brezk stjórnarvöld eru fallin aff
fullu og öllu frá þeirri röngu
stefnu, er þau fylgdu um skeiff,
aff veita brezkum togurum vernd
viff veiffar í fiskveiffilandhelgi ís
Iands“.
Vonandi er þetta ekki af ©f
mikilii bjartsýni mælt. En vand-
séð er, hvernig Bretar ættu að
nýju, eftir fyrrgreinda fyrirskip-
un til brezkra togara og eftir úr-
slit Genfarráðstefnunnar, að
hefja beitingu vopnavalds á ís-
landsmiðum að nýju.
Einhuga þjóð
Tíminn lýkur forystugrein sinni
á sunnudaginn með þessum orð-
um:
„íslendingar munu vissulega
fangna þeirri niðurstöðu, sem
fengin er. Fullur sigur hefur nú
raunverulega unnizt í baráttunni
fyrii 12 mílna fiskveiðilandhelgi.
Þessi sigur hefur fyrst og fremst
unnizt vegna þess, hve einarff-
lega og einhuga þjóffin stóð sam-
an um máliff. Þeir, sem vildu láta
undan, voru vart finnanlegir.
Hér eftir eru þeir áreiðanlega eng
ir.
Þótt brezk stjórnarvöld beittu
okkur órétti um skeið, munu ís-
lendingar ekki erfa þaff til lang-
frama, ef Bretar rétta nú einlæg-
lega fram höndina til sátta, og
gera ekki fleiri tilraunir, hvort
heldur er meff illu effa góðu til að
reyna aff fá skerðingu á 12 milna
fiskveiðilandhelginni. Sigurinn
er íslendinga. Því geta þeir með
góffum vilja hjálpaff til aff byggja
þaff upp aff nýju í vinsamlegri
sambúð þessara þjóffa, er ofríki
Breta reif niffur um skeiff”.
★ Mikil verfflaun
Verðmæti verðlaunanna, sem
þessar 5 efstu stúlkur fá hér
heima, eru áætluð um 150 þús.
kr., að því er Einar Jónsson, fram
kvæmdastjóri keppninnar tjáir
okkur, en erlendis koma þessar
sömu stúlkur til með að keppa
um ca. tveggja milljón króna
verðmæti. í Bandaríkjunum fá 15
efstu stúlkurnar m. a. peninga-
verðlaun, allt að 10 þús. dollara
og sú efsta hlýtur að auki nýjustu
gerð af Chevrolet bifreið, ásamt
kvikmyndasamningi. íslenzkar
stúlkur hafa tvisvar komist í úr-
slit erlendis, þær Rúna Brynjólfs
dóttir í Baden-Baden árið 1957 og
Sigríður Þorvaldsdóttir í Banda-
ríkjunum í fyrra, en hún dvelzt
þar enn við nám og sýningar-
störf.
★ 17—28 ára keppnishæfar
Keppnin verður nu með svip-
uðu sniði og áður. Sýningargestir
kjósa fimm efstu stúlkurnar, en
Víxlspor
6 manna dómnefnd sker úr, ef
um vafaatriði er að ræða. Rétt til
þátttöku hafa allar stúlkur á
aldrinum 17—28 ára, og fá þátt-
takendur utan af landi/fríar ferð-
ir til Reykjavíkur og uppihald
meðan á keppni stendur. Æskja
forráðamenn keppninnar þess að
þeir sem vita um stúlkur, sem til
greina geta komið, láti vita í
síma 14518 og 16970 eða pósthólf
368.
★ Fyrirkomulag
Fyrra kvöldið, sem keppnin
stendur koma stúlkurnar fram í
sams konar kjólum, sem þeim
verða látnar í té, en síðara kvöld
ið keppa þær til úrslita í baðföt-
um. Um snyrtingu sér frk Hildi-
gunnur Dungal, en hún hefur
lært andlitssnyrtingu hjá Max
Factor og mun snyrta stúlkurnar
með Max Factor snyrtivörum.
í tilefni af 10 ára afmælinu
koma fram ýmsir skemmtikraft-
ar, þ. á m. mun Rúna Brynjólfs-
dóttir stjórna tízkusýningu
Allt var þetta vel mælt og rétti*
Iega í þessari forystugrein Tím-
ans. Þjóffin hefur staðiff einhuga
um landhelgismáliff, enda þótt
stjórnmálaflokkana hafi stund-
um brostiff gæfu til þess aff vera
nægilega samhenta. A þaff t. d.
viff, þegar vinstri stjórnin var
nærri klofnuð vegna ágreinings
um meðferð málsins. Það var
ennfemur hiff versta víxlspor, þeg
ar Hermann Jónasson og Lúffvík
Jósefsson klufu sendinefnd ís-
lands á Genfarráffstefnunni og
neituðu aff standa að flutningi
tillögu, sem hafði þaff markmiff
eitt að styrkja hinn íslenzka mál-
stað og bæta aðstöðu íslendinga.
Heyrir fortíðinni til
En segja má að þetta heyri nú
fortíðinni til. Mestu máli skiptir,
að svo virðist nú sem lokasigur
sé að vinnast í baráttu þjóðar-
innar fyrir 12 mílna fiskveiðitak-
mörkum. En óhætt er aff fullyrffa,
að ein af meginástæðum þess
sigurs nú, svo skjótlega eftir aff
Genfarráðstefnunni lauk, er sú
viturlega ákvörffun ríkisstjórnar
innar aff gefa brezkum togurum
upp sakir.
Andstaða kommúnista og sumra
Framsóknarmanna við þá ráð-
stöfun sýnir því litla stjórnvizku.
Um kommúnista er það raunar
vítað, að þeir hafa engan áhuga
haft fyrir því að fiskveiðideilan
við Breta leystist. Þeir hafa vilj-
að nota hana til þss að ala á f jand
skap við Atlantshafsbandalagið
og þátttöku íslendinga í vest-
rænu samstarfi.