Morgunblaðið - 10.05.1960, Blaðsíða 20

20
MORGTJISBLAÐIÐ
Þriðjudagur 10. maí 1960
Y
— Auk þess var þetta varúð-
arráðstöfun, sagði Knight.
Pope staðnæmdist með hálfan
Shiplro íóm e>
nn
EFTIR W. W. JACOBS
5
skot — því ef svo er, ættum við
snöggvast að tala við gestgjaf-
ann um hundinn .. þú veizt.
Peplow virtist eitthvað vand-
ræðalegri en vænta mætti eftir
atvikum, en stóð þó upp, leit til
Carstairs, og elti síðan vin sinn
út úr stofunni. Pope afþakkaði
fleiri bolla af tei, en kveikti sér
í vindling og reykti hann þögull.
— Góðir strákar, sagði Carsta-
irs, eftir langa þögn.
— Gætu verið verri, kumraði
Pope dræmt. — Leiðinlegt, að
Knight skuli ekki hafa n'otið upp
fræðslu í banka. Hefði hann kom-
ið þangað, segjum átján ára, und
ir minni stjórn, hefði hann getað
orðið allt annar maður.
Carstairs jánkaði þessu, dró
stólinn sinn nær og starði í eld-
inn, en Pope lauk við vindlinginn
sinn, fleygði stúfnum í eldinn,
hallaði sér aftur á bak og féll 1
xnók. Vaknaði þó eftir nokkra
stund aftur, nuddaði augun og
leit á vin sinn, deplandi augum.
Síðan leit hann á klukkuna.
— Nú, hvert í veinandi, sagði
hann og hrökk við. Við eigum að
vera komnir af stað. Hvað er orð-
ið af strákunum?
Carstairs hristi höfuðið. —
Ætli þeir séu ekki enn að þinga
um hundinn.
— Ég ætla að fara og reka á
eftir þeim, sagði Pope.
Hann gekk niður, þungum
skrefum, en eftir fimm mínútur
kom hann aftur og þá í fylgd með
gestgjafanum.
— Þeir hafa ekki nefnt neinn
hund á nafn við mig, sagði hann.
— Þeir fóru út, fyrir svo sem hálf
tíma, og báðu að skila, ef einhver
spyrði eftir þeim, að þeir hefðu
farið út að athuga tunglið.
— Tunglið? endurtók Pope
hvasst. — Nú er ekkert tungl.
— Það benti ég þeim líka á,
sagði gestgjafinn, — en hr.
Knight svaraði, að þeir ætluðu
þá að aðgæta, hvað af því hefði
orðið.
Carstairs hóstaði og leit á Pope.
— Réttast væri .... tautaði hann.
— Ha? sagði Pope.
Augu þeirra mættust og hörðu
drættir'nir í andliti Popes þiðn-
uðu upp og urðu að breiðu brosi.
— Náið þér í bílinn sem fljót-
ast, sagði Carstairs og sneri sér
að gestgjafanum, og svo þegar
ungu mennirnir koma, segið
þeim, að við höfum ekki getað
beðið eftir þeim.
— Segið þeim, að við höfum
farið með tunglið, sagði Pope —
og skellihló. — Flýtið yður nú!
Hann klappaði Carstairs á öxl
ina, er gestgjafinn gekk út, og
þeir félagar tóku að búast til ferð
ar, glaðari og háværari en búast
hefði mátt við eftir aldri þeirra.
Pope hjálpaði vini sínum í frakk
ann og lagði hann næstum blíð-
lega að herðum haris, en Casta-
irs bretti upp frakkakraganum
á Pope, eftir að Pope hafði sett
upp heljarstóran trefil.
— Ég vona, að gestgjafinn
gleymi ekki þessu með tunglið,
sagði Pope, og síðan gengu þeir
niður stigann, næstum dansandi.
— Ég vildi bara geta séð fram-
an í smettið á Knight, en því verð
ur ekki bæði sleppt og haldið.
Þeir dokuðu ofurlítið við í
skenkistofunni, og fengu sér glas
af sherrý til þess að verja sig
kuldanum, eins og Pope sagði.
— Er bíllinn til? spurði hann,
þegar gestgjafinn kom fram.
— Finn hvergi bílstjórann,
sagði gestgjafinn. — Hann er
hvergi hér í kring, en ég er bú-
inn að senda mann til að gá að
honum.
Pope, sem var komin með glas-
ið sitt hálfa leið upp að munn-
inum, setti það frá sér, og föln-
aði, en gestgjafinn tók til að leita
aftur og nú, að því er virtist, í
kolakompunni. Carstairs tæmdi
glasið sitt og nú gengu þeir vin-
irnir hægum skrefum upp á loft
aftur.
— Æskan verður að skemmta
sér, sagði Carstairs og fór að taka
af sér yfirhöfnina aftur.
— Ég skyldi skemmta mér við
að tala utan í hánn núna, sagði
Pope. — Ekki nema það þó!
Hann leit undan, er hann sá
kipring á vörum Carstairs, og eft
ir vonlitla tilraun til að gæta
virðuleika síns, skellihló hann
líka. Nú, þegar hann var aftur
kominn í gott skap, settist hann
fyrir framan arininn og lét fara
vel um sig, meðan á biðinni
stæði.
Hálfri klukkustund síðar heyrð
ist hávaði, sem gaf til kynna, að
strokugemlingarnir væru aftur
fundnir. Raust gestgjafans skar
upp úr hinum, og svo mátti heyra
hlátur, sem virtist koma frá
Knight og loks „suss“, sem virt-
ist koma frá Peplow.
Gestgjafinn hefur skilað boð-
unum þínum til þeirra, sagði
Carstairs.
— Við vonum, að ykkur hafi
ekki fundizt löng biðin, sagði
Knight, kurteislega, er hann kom
inn, með Peplow feiminn á hæl-
um sér.
— Við höfum beðið hálfan
annan klukkutíma, sagði Carsta-
ids.
— Æ, fyrirgefið þið, sagði
Knight. — Sjálfum fannst okkur
það ekki nema fimm mínútur,
fannst þér, Fred?
— Ég hélt við hefðum verið
svo sem kortér — kannske tutt-
ugu mínútur, sagði Peplow.
Knight leit á þá félaga á víxl.
— Fyrirgefið þið, sagði hann
með virðulegri kurteisi, — en þið
vitið vel erindi okkar hingað, og
þar sem allur eftirmiðdagurinn
hefur nú farið í ykkar erind-
rekstur, datt okkur í hug, að við
mættum eyða tuttugu mínútum
sjálfra okkar vegna.
Carstairs leit vandræðalega á
Pope. — Okkar erindrekstur?
sagði hann loks.
— Já, ég var að hjálpa þér að
velja hús, sagði Knight.
— Og til hvers tókstu Biggs
með þér?
— Aðeins af tillitssemi við ykk
ar eigin fordóma. — Fred hélt,
að ....
— Nei, það gerði ég ekki, flýtti
Peplow sér að segja.
— Fred hélt, endurtók Knight
með mikilli festu, — að þar sem
þið væruð dálítið gamaldags, gæt
uð þið haft eitthvað á móti því,
að við færum einir, svo að við
tókum Biggs með, sem fy'igdar-
mann, og það má hann eiga, að
hann gaf sig ekki fram að fyrra
bragði, heldur báðum við hann
að koma til þess að færa ykkur
nokkuð aftur. Og hann var rétt
áðan að spyrja, hvað það væri.
— Ha, og hvað var það? spurði
Carstairs.
— Skýrslu um óaðfinnanlega
hegðun okkar, sagði Knight. —
Vinnukonan hjá frú Penrose var
nefnilega með stúlkunum, og
hann hjálpaði henni við skyldu-
störf hennar.
— Vertu ekki að hlusta á hann,
sagði Pope, og fór í frakkann.
handlegginn kominn í ermina og
starði á hann.
— Já, með tilliti til þess, að
hvorugur ykkar kann að aka,
svaraði Knight með meinlegu
brosi.
IV.
Hawker húsasali játaði það
loks i örvæntingu sinni, að þar
sem Pope var, hefði skrattinn
hitt Ömmu sína, og eftir þessa
játningu, gengu samningarnir
létt og liðlega. Lögfræðingar
beggja aðila hreyfðu ýmsum mót
mælum, sem þó ekki voru verri
en svo, að samningar gætu tek-
izt um þau, svo að allir gætu orð-
ið ánægðir. í samningagerðum
þessum var Pope auðvitað dag-
legur gestur hjá lögfræðingum
Carstairs og átti þar meðal ann-
ars tal við yngra meðeigandann,
sem var dálítið uppstökkur og
lét eitt sinn svo um mælt, að það
væri skaði, að Pope skyldi ekki
hafa fengið lagamenntun. Þessu
varð Pope hreykinn af, þangað
til einn dag, að hann glopraði því
út úr sér við Knight, sem lét ekki
á sér standa að leggja aðra og
verri merkingu í orðin.
Loksins var samningurinn und-
irritaður og húsið fengið í hend-
ur veíþekktu byggingafyrirtæki,
tíl viðgerðar. Þessar viðgerðir
gengu fyrir sig með öllu því sein
læti, sem jafnan er einkenni
vandaðrar vinnu í Bretlandi.
— Það þýðir ekkert að reka á
eftir þeim, sagði Pope, er hann
kom út úr húsinu, kafrjóður í
framan, einn góðan veðurdag í
febrúar — og snuprur bíta ekki
á þá heldur en vatn á gæs. Ein
lítil málara-rotta gerðist svo
djörf að spyrja mig, hvort ég
hefði nokkurn tíma leikið í grín-
leikhúsi. Ég!!
— Ég veit, hvern þú átt við,
sagði Carstairs. — Ég horfði n
hann í hálftíma samfleytt um dag
inn, og fjandakornið hann
hreyfði legg eða lið, allan þann
tíma. En einhvern tíma klára
þeir þetta, þrátt fyrir allar sínar
tilraunir til hins gagnstæða. Við
skulum ganga til baka, móti bíln
um.
Það var raki í jörðu, en loftið
var hlýtt, og bjartsýnir fuglar
voru þegar teknir að æfa vor-
söng sinn. Vinirnir þrömmuðu
áfram í góðu skapi, alla leið til
þorpsins, og er þeir komu í hinn
enda aðalgötunnar, sáu þeir þar
hóp manna, sem safnazt hafði
saman.
— Þetta er rétt eins og bíllinn
okkar, sagði Pope og greikkaði
sporið.
— Jú, það var þeirra bíll og
bílstjórinn, sem hafði fengið sér
lánaðan snærisspotta, var að
mæla fjarlægðina frá gangstétt-
inni að hjólinu á bílnum. Að því
búnu tók hann ótilkvaddur að
gera sömu skil kerru, sem stóð
þar rétt hjá á einu hjóli. Nauð-
rakaður hestasveinn, sem hélt í
hestinn, horfði á með kuldalegri
fyrirlitningu.
— Hvað er að? spurði Carsta-
irs og gekk að vagninum.
— Ungur maður og ungur
hestur, sagði Biggs kurteislega
en nægilega hátt. — Kom þvert
yfir veginn og i hægra brettið
hjá mér. Lítið þér á!
Carstairs leit á beyglaðan
málminn og síðan á mölbrotið
hjólið á kerrunni. — Nokkur
meiðsli? spurði hann.
Biggs hugsaði sig um. — Ekki
býst ég við því, svaraði hann ró-
— Ég skal segja þér, það er húsvörðurinn, sem er morð-
inginn'! Þá þarftu ekki að lesa lengra, vinur. Þú getur farið
að þvo upp!
»■
1 Afsakið mig, ég verð að flýta Markús! Stöðvaðu hann! Stöðv
mér heim! aðu Finn.'I
lega. — En það var ekki honum
að þakka — hann gerði það sem
hann gat til þess. Kom þarna
þvert yfir veginn, ég býst við að
hann hafi tekið í skakkan taum.
Carstairs leit kringum sig með
spurnarsvip. Lagleg, vel búin
kona, á að gizka um hálf fertugt,
stóð á gangstéttinni ásamt fal-
legri, ungri stúlku. Af eftirtekt
þeirra réð hann, að þær ættu
kerruna.
— Ég vona að þið hafið ekki
meitt ykkur, sagði hann og lyfti
hattinum.
— Nei, sem betur fer, er það
ekki, var svarið.
— Og ekki fengið áfall?
Ofurlítill roði gerði vart við
sig í kinnum konunnar. — Það
fer varla hjá því, þegar maður
kastast út úr vagni, svaraði hún
snefsin.
Fáir menn geta til lengd-
ar horft á fagra konu nauð-
stadda án þess að komast við. —
Þér hljótið að hafa ekið mjög
óvarlega, Biggs, sagði Carstairs.
— Já, herra, svaraði Biggs,
auðmjúkur.
— Þér hefðuð getað orðið döm
unum að bana.
— Já, herra, svaraði Biggs og
gretti sig, til þess að láta í Ijós
áhyggjusemi sína. — Ég var ekki
nema eitt fet frá gangstéttinni og
gat varla gefið þeim meira rúm.
— Hann rétti upp hendina,
sagði gamall maður, sem þarna
var nærstaddur. — Þér hefðuð
átt að stanza.
— Þú ættir að fara heim í rúm
ið þitt, svaraði Biggs lágt og
mjakaði sér að gamla manninum.
— Þú ættir ekki að vera úti við
með svona sjón. Það getur verið
hættulegt.
— Ég er hræddur um, að þetta
sé okkur að kenna, sagði Carsta-
irs, — en hins vegar gleður það
mig, að engin skyldi hafa slasazt.
Má ég gefa yður heimilisfangið
mitt?
aitttvarpiö
Þriðjudagur 10. maí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleikar.
— 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleikar.
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Miðdegisútvarp. — 16.30 Veðurfr.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Lokadagur að morgni: Dagskrá
úm slysavarnarmál.
a) Formaður slysavarnardeildar-
innar Ingólfs, séra Oskar J.
Þorláksson, talar um slysa-
vanarstarfið í Reykjavík.
b) Kór kvennadeildar Slysa-
varnafélagsins 1 Reykjavík
syngur. Stjórnandi: Herbert
Hriberschek.
c) Henry Hálfdánarson skrif-
stofustjóri Slysavarnaféiags
Islands talar um björgunar-
stöðina I Orfirisey.
21.10 Einleikur á píanó: Eugene Maiin
en og Samson Francois leika lög
eftir Prokofieff.
21.30 Utvarpssagan: „Alexis Sorbas",
eftir Nikos Kazantzakis; XV. (Er-
lingur Gíslason leikari).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. *
22.10 Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22.25 Lög unga fólksins (Guðrún Svaf-
arsdóttir og Kristrún Eymunds-
dóttir).
23.20 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 11. maí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi —- 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleíkar
___ 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
12.50—14.15 „Við vinnuna": Tónleikar
af plötum. (13.30 „Um fiskinn").
15.00 Miðdegisútvarp. — 16.30 Veðurfr.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Lönd fortíðar og framtíðar; I.
erindi: Sandurinn og vatnið
(Rannveig Tómasdóttir).
21.00 Samleikur á selló og píanó: Pab-
lo Casals og Rudolf Serkin leika
tvö verk eftir Mozart, sjö til-
brigði í Eesdúr og tólf tilbrigði
í F-dúr yfir aríur úr „Tufraflaut-
unni“.
21.30 „Ekið fyrir stapann' . leiksaga
eftir Agnar Þórðarson, flutt und-
ir stjórn höfundar; XII. kafli. —
Sögumaður: Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Ur heimi myndlistarinnar (Björn
Th. Björnsson listfræðingur).
22.30 „Um sumarkvöld" Modern Jazz
Quartet. Marlene Dietrich, Frank
ginatra, Raquel Rastenni, Dom-
enico Modugnó; Ruby Murray,
Svend Asmuasen, Ragnar Bjarna-
son og Vinardreneimir skemmta.
23.00 Dagskrárlok.