Morgunblaðið - 17.05.1960, Blaðsíða 6

6
MORCVIS’ BLAÐIÐ
Þriðjudagur 17. maí 1960
Forseti ístands lauk 200 m.
sundinu fyrstur íslendinga
Mikil þátttaka i Norrænu
keppninni i upphafi
'NOKKUR hópur áhorfenda
hafði safnazt saman í Sund-
laugunum á sunnudagsmorg-
uninn er Norræna surid
keppnin hófst. Allmargt var
baðgesta, sem beið þess að
synda 200 metrana.
Kl. 9 um morguninn setti
Auður Auðuns borgarstjóri
keppnina. Voru þá við laug-
arbakkann 5 forystumenn
þjóðmála og íþróttamála,
m. a. forseti íslands, Ásgeir
Ásgeirsson. Samtímis því sem
keppnin hófst í Sundlaugun-
um hófst hún í um það bil
70 sundlaugum víðs vegar
um landið.
Frú Auður Auðuns kvað til-
gang Norrænu sundkeppninnar
þann að auka og efla sundmennt
almennings og glæða áhuga á
þessari heilnæmu og þörfu
íþrótt.
Hún rakti sundafrek er fræg
eru orðin í sögu þjóðarinnar.
Drap hún síðan á sundskylduna
í skólunum og þátt hennar í að
hefja sundíþróttina aftur til
vegs hér á landi, íþróttina sem
okkur væri meiri þörf á en flest-
um þjóðum öðrum, svo mjög, sem
við byggjum afkomu okkar á
sjósókn.
Frúin lauk máli sínu með þess
um orðum:
jánsson, formaður, Olympíu-
nefndar.
Forseti fslands synti baksund
alla leiðina. Var sund hans létt
og fór hann vegalengdinga mjög
auðveldlega. Lauk hann 200 m
sundinu fyrstur íslendinga og gaf
landsmönnum með því fagurt
fordæmi.
Þegar er þessi fyrsti hópur
hafði lokið við sundið fyiltist
laugin af ungum sem fullorðnum
sem leystu þrautina af hendi. Var
Forseti íslands varð fyrstur
til að bera merki keppninn-
ar í ár. Einar Sæmundsson
formaður framkv.nefndar-
innar í Rvík sæmir forset-
ann merkinu.
TTm leið og læt þá ósk í Ijós,
að íbúar höfuðstaðanns láti ekki
sitt eftir liggja til að tryggja
íslendingum sigurinn, lýsi ég 5.
Norrænu sundkeppnina hafná
hér í Reykjavík.
Fyrstu þátttakendurnir stungu
sér síðan til sunds og opnuðu
keppnina. Þeir voru forseti ís-
lands, Ásgeir Ásgeirsson, Geir
Hallgrímsson, borgarstjóri, Bene
dikt G. Waage, forseti f. S. 1,
Erlingur Pálsson, formaður Sund
sambands fslands og Bragi Krist-

mn

Þorsteinn Kjarval 82 ára
lét ekki á sér standa. Hann
synti í fyrsta hópnum í
Sundhöllinni
allmikill troðningur að komast
að og gerði starfsmönnum erfið-
ara fyrir. Alls syntu um 200 menn
í Sundlaugunum.
f Sundhöllinni hófst keppnin
kl. 10, með því að landsnefnd
keppninnar og framkvæmda-
nefndin í Reykjavík syntu.
Með þeim synti Þorsteinn Kjar
val sem nú er 82 ára að aldri.
Fór hann sér hægt og leysti
þrautina auðveldlega og blés
ekki úr nös að þrautinni lokinni.
Stór hópur beið þess að synda
200 metrana og var það fólk á
öllum aldri. Var þetta góð byrj-
un á keppninni. Fyrsta daginn
syntu 206 í Sundhöllinni.
Á laugardagskvöldið flutti for-
seti íslands ávarp í útvarpið um
norrænu sundkeppnina. Fer hér
á eftir útdráttur og kaflar úr
ávarpi hans:
Sundsigur íslendinga 1951 var
svo stórfelldur, að leikreglur
girtu fyrir framtíðarsigra. Þó
var þátttaka fslendinga óbreytt
1954, en lækkaði veruiega 1957,
og er talið að miðaldra fólk hafi
þá aðallega brugðist, enda engin
sigurvon.
Að þessu sinni er keppt eftir
nýjum reglum. Verður nú tekið
meðaltal tveggja síðustu
keppna. 1954 og 1957, og sigrar
sú þjóð, sem mest eykur síoa
þátttöku, hlutfallslega. Þessi
nýja regla gefur öllum sigur-
vonir. Er nú þess að vænta, að
íslendingum hlaupi aftur kapp í
kinn, svo sem var við fyrstu
þátttöku 1951. Kapp er gott —
og bezt með forsjá, segir máls-
hátturinn, enda er það svo, að
öfgar snúa hverri dyggð í löst.
1951 var hugur í þjóðinni, og
er nú hinn fagri silfurbikar Há-
konar Noregskonungs geymdur á
Þjóðminjasafninu. Ég vissi til
þess, að það var þá meiri sund-
keppni og hugur í íslendingum
en öðrum Norðurlandaþjóðum.
Þess er gott að minnast, og oss
nauðsynlegt, einni hinni fámenn-
ustu fullvalda þjóð veraldar, að
keppa til jafns við hinar stærri
þjóðir á öllum sviðum, þar sem
skilyrði eru fyrir hendi. Vér
fögnum því, þegar íslendingur
skarar fram úr t. d. í bókmennt
Forseti fslands hefur lokið við 200 metrana fyrstur Islendinga-
Með honuni syntu Geir Hallgrímsson (neðst á myndinni),
Benedikt G. Waage og Erlingur Pálsson (efst).
vér öll eins hugar. Svo er og þeg-
ar slys ber að höndum, og mætti
þó oftar ríkja einhugurinn. Vér
þráum að vera hlutgengir á þingi
þjóðanna, og er það kapp gott —
með forsjá.
Kappið er þó ekki eingöngu
metningur. Hin hliðin snýr inn
á við, og er það hollur metnaður.
Sundkeppnin eflir þjóðina sjálfa.
Sjórinn umlykur vort eyland,
vötn eru dreifð um landið, og
lækir og ár falla af fjöllum til
sjávar. Þó vér kunnum fótum
vorum forráð á föstu landi, þá
er enginn sjálfbjarga, nema hann
kunni tök handa og fóta, þar sem
hann botnar ekki í vatni. Þó far-
artæki séu góð, bátar og bílar,
þá er samt stjórn handa og fóta
á láð og legi lífsskilyrði. Gang-
urinn lærist á einu ári, en sundið
á tveim vikum. Samt lá við um
aldir að landsmenn týndu sund-
inu. En nú er sundskylda lög
um, tafli eða stökki. Þá erum boðin. Það er heiður vor íslend-
inga, og vísast betur framfylgt
sundskyldunni en meðal annarra
þjóða. Það gerir hvern mann
tryggari, að kunna sund, og
bjargar tugum mannslífa á
hverju ári.....
Það er yndislegt að koma að
laug í miðri sveit eða miðju
þorpi, þar sem æskan striplast
og leikur á sundi. Það er heilsu-
brunnur og leikvangur, og heilsu
bótin borgar allan kostnað, þó
ekki liggi það fyrir öllum að
bjarga lífi sínu á sundi. Gamalt
máltæki segir, að þar sém sungið
er og kveðið á bæ sé óhætt að
gista, og á sama hátt má segja,
að í sundlaug þrífist engir ó-
kny ttir. •*'
Góðir íslendingar! Sýnum nú
öðrum þjóðum, hvað sundmenn-
ing er á háu stigi á „ísa köldu
landi“. Byrjið meðan skapið er
heitt og sláið ekki á frest. Nú
er sigurvon — og jafnvel sigur-
vissa, ef enginn dregur sig í hlé.
• Sigur í fyrstu lotu
Mýsla litla sat hin rólegasta
undir stól í húsi einu hér í
bænum eftir hádegi si. sunnu-
dag. Það ríkti regluleg sunnu-
dagskyrrð í húsinu. Frúin var
rétt búin að þvo upp og setzt
inn í stofu með Morgunblaðið.
Og eiginmaðurinn sat mak-
indalega með Lesbókina í
öðrum hægindastól.
Skyndilega reis frúin á fæt-
ur með einum rykk, lyfti hand
ieggnum og lamdi samanrúll-
uðum Mogganum út í loftið —
einu sinni, tvisvar, þrisvar.
Svo hætti hún, kipraði augun
og það var kominn vígaglampi
í þau. Hún skimaði í kringum
sig, festi augun á einhverju,
eins og hún sæi vofu, og lædd-
ist af stað með blaðið í upp-
reiddri hendinni. Höggið reið,
og myndin af mikilúðlegu
konunni í peysufötunum
skoppaði ofan af skápnum.
Mýsla litla horfði agndofa
á þessa leikfimi. Ætlaði mað-
urinn ekkert að gera? Konan
var þó sýnilega .... Jú, þar
kom hann í spilið.
— Jóakim, þarna rétt fyrir
aftan höfuðið á þér, hjá spegl-
inum.
— Ég fer ekkert að leiða
yfir mig sjö ára óhamingju
fyrir eina flugu, rumdi í mann
inum, Samt sleppti hann Les-
bókinni, gaut augunum upp á
við og skellti saman lófunum
aftan og ofan við höfuðið á
sér. En við þennan rykk fór
stóllinn aftur á bak með hann.
— Ég náði henni, sagði hann
sigri hrósandi þar sem hann
sat á gólfinu.
• Önnur lota
Nú datt allt í dúnalogn aft-
ur. Konan lét sig falla niður
á stólinn sinn og dæsti eftir
Mýslu litlu var að renna
í brjóst undir stólnum, þegar
konan rauk aftur upp.
— Jóakim, það er kominn
mölur í íbúðina. Þar sem er
ein mölfluga, þar er mölur!
Þetta er einmitt árstíminn
þeirra.
Maðurinn lét sem hann
heyrði þetta ekki, faldi bara.
betur andlitið bak við Lesbók
ina.
— Það er kominn mölur,
byrjaði frúin aftur. En hvar
er hann? í teppunum? í fata-
skápnum eða í ullarfötunum?
í kommóðunni? Hann getur
verið kominn á alla þessa
staði og búinn að búa um sig
hvar sem er í íbúðinni
Jóakim, ég ætla ekki að láta
möl éta í sundur fötin okkar
og húsgögnin. Ekki á mínu
heimili. Þetta verður allt að
fara út. Um að gera að viðra
hverja flík.
Jóakim, heyrðirðu ekki
maður? Við byrjum hér í stof-
unni. Hjálpaðu mér að bera út
sófann.
• I*riðja lota
Og nú var sunnudagsfriður-
inn úti, ekki aðeins fyrir
Mýslu litlu, heldur miklu
fremur vesalings Jóakim.
Mýsla gat þó forðað sér. Það
gerði hún þó ekki fyrr en allt
var komið á fleygiferð í íbúð-
inni. Frúin reif upp úr öllum
skúffum og Jóakim bar út á
snúru. Skrúbbur og fata, bank
ari og bursti, sápa og klútur
— allt var komið fram á gólf,
þegar Mýsla læddist út, í leit
að rólegri stað fyrir síðdegis-
blundinn.
Síðast heyrði hún tautið í
Jóakim: — Svona er þetta allt
af. Þegar fer að vora, íá aliar
kerlingar hreingerningaræði.
Ein einasta lítíl fluga ....