Morgunblaðið - 26.05.1960, Side 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 26. maí 1960
Shíplrotó
menn
EFTIR W. W. JACOBS
20
Gs
— Auðvitað verður maður að
vera vopnaður, sagði Pope og
roðnaði. — Fyrst og fremst þyrft
um við nú, hvort sem er, að hafa
haglabyssu hérna, og jafnvel
riffil lika. Hver maður ætti að
kunna að fara með byssu. Og þær
gætu komið í góðar þarfir um
borð líka. Maður veit áldrei hvað
fyrir kann að koma.
Carstairs andvarpaði. — Nú
hefurðu verið að tala við Toll-
hurst, sagði hann ásakandi. —,
Gott og vel. Ætlí það sé þá e"kki
rétt að fá sér nokkrar koparfall-
byssur um leið. En þá svart
flagg?
Pope lét sem hann heyrði ekki.
Á fimmtugs aldri sínufn hafði
hann ákvarðað að gerast skytta,
sumpart vegna frásagna Toll-
hursts, en jafnframt .vegna
kanínanna, sem eins og spruttu
þarna upp úr jörðinni í þúsunda
tali, jafnskjótt sem tók að
skyggja á kvöldin, og fylltu garð
inn. Hingað til hafði honum nægt
að miða á þær með göngustafn-
um sínum, og hafði fengið tals-
verða æfingu í því að miða, sem
hann þóttist viss- um, að gæti
komið að gagni síðar meir. Einn-
ig hafði hann í huga fuglana,
enda þótt þeir væru aldrei eins
nærgöngulir og kanínurnar.
Næsta dag grensluðust þeir
félagar eftir leigu á skipinu, en
Tollhurst höfuðsmaður stytti
þeim stundir á leiðinni með
mergjaðri sögu af nílhesti, sem
hann hafði einhvern tíma komizt
í kast við. Sagan var sögð með
fullkominni hæverzku og yfirlæt
isleysi, en samt voru áheyrend-
urnir í engum vafa um, að sögu-
hetjan hefði sýnt af sér ofur-
mannlegt hugrekki og ráðsnilld.
Carstairs varð eiginlega hálf
hissa á því, hversu lítið framboð
ið var á leiguskipum, eins og því,
sem hann óskaði eftir. Hins veg-
ar vildi svo einkennilega vel til,
að miðlarinn vissi einmitt af einu
slíku skipi, sem hefði alla um-
Bráðum erum við komin til
^ Bjarna, Sirrí.
Ágætt. Okkur hefur miðað vel
áfram í dag.
Á meðan, heima hjá Bjarna.
heðna kosti til að bera og væri
einmitt nú í viðgerð í Southamp-
ton. Myndir og teikningar, sem
hann hafði af þessu skipi, virt-
ust bera því vel söguna, og áður
en þeir fóru, höfðu þeir samið
um að líta á Stjörnuna", 1400
smálestir að stærð, þrem dögum
síðar.
— Það hefði nú verið meira
sport, sagði Tollhurst, er þeír
gengu út í bílinn, — að leigja al-
mennilega seglskútu.
— Þér eigið víst við meiri
áhætta, svaraði Pope snefsinn. —
Hvað mig snertir, legg ég meira
upp úr stærð skipsins og öryggi.
Höfuðsmaðurinn hló og hristi
höfuðið. — Ofurlítil óvissa skað
ar ekki, sagði hann.
— Ég vil nú taka tillit til
kvennanna, sem með okkur fara,
sagði Pope hátíðlega.
— Þeim gleymdi ég nú alveg,
svaraði höfuðsmaðurinn.
— Ég vona nú, að við getum
fengið alla þá óvissu, sem við
höfum gott af, sagði Carstairs
brosandi, — en ef allt gengur vel,
getum við skilið ykkur tvo eftir
á einhverri eyjunni, þar sem þið
getið lagt líf ykkar í hættu. Svo
getum við tekið ykkur seinna —
ef þá nokkuð verður eftir af
ykkur að taka. Jæja, hvernig var
það með þessar byssur?
Tollhurst gaf Biggs merki og
fimm mínútum síðar staðnæmd-
ust þeir fyrir framan byssubúð
og lögðu þar grundvöllinn að
litlu en vel völdu vopnabúri. —
Láslaus haglabyssa með útkast-
ara, veiðiriffill, kanínuriffill og
sjálfvirk skammbyssa af nýjustu
gerð fóru heim með Pope í bíln-
um.
— Á morgun, sagði Pope, og
gældi við kanínuriffilinn, —
ætla ég að freista gæfunnar við
kanínurnar með þessum.
Tollhurst kinkaði kolli. — Ég
skal koma með yður, en annars
vildi ég ráða yður til að byrja
með haglabyssu. Kanínan er lit-
ið skotmark.
Ég veit, að þetta hefur verið
þér erfitt, Lísa, en það kemur að
því að mér fer að ganga betur.
Fóik verður að láta venja veiði-
— Það vitið þér náttúrlega
bezt, svaraði Pope og kenndi
nokkurs önugleika í röddinni. —
Ég hélt bara að það væri meira
gaman að skjóta með kúlu. —
Haglabyssa er of viss.
— Það er hreinasta morð að
nota haglabyssu, sagði Carstairs
og leit á Tollhurst.
— Mér finnst þær verði að
hafa einhverja möguleika að
sleppa, sagði Pope spekingslega.
— Nú, en ef Tollhurst finnst það
gagnstæða, ætti ég kannske held
ur að reyna með haglabyssu.
*— Blessaðir, takið þér riffil-
inn, ef þér viljið. það heldur,
sagði Tollhurst. — Það er vitan-
lega ekki verra að hitta þær í
hausinn en annarsstaðar, bætti
hann við og renndi augunum til
Carstairs. Þótt lítið bæri á þessu
augnagoti, sá Pope það engu að
síður og þagnaði, og síðan þagði
hann það sem eftir var leiðarinn
ar, að frátöldu smá-kumri er
hann gaf frá sér öðru hvoru. —
Eitt hafði hann einsett sér: hann
skyldi ganga alveg fram af þeim
á morgun!
Næsta morgun var hann
snemma á fótum og hóf einskon-
ar undirbúningsæfingar með
rifflinum. Tíu skot í stofn á tré
einu í garðinum komu ekki að
neinu haldi, þar eð börkurinn
bókstaflega gleypti kúlurnar,
svo að ekki markaði fyrir þeim,
þegar að var gáð. Næst reyndi
hann við blikkdós á tíu skrefa
færi, en dósin sú virtist hafa ein-
hver yfirnáttúrleg, fráhrindandi
áhrif á kúlurnar, svo að Pope
leizt hreint ekki á blikuna. Ef
blikkdós hegðaði sér svona, hvers
myndi þá að vænta af kanínun-
um? Pope labbaði heim á leið,
vonsvikinn, en hitti Biggs á leið-
inni og fékk honum riffilinn til
hreinsunar.
Með tilliti til þessa árangurs
síns með riffilinn ákvað hann
að ,,grisja“ kanínurnar — eins og
hann komst að orði í huga sín-
um — með haglabyssunni, og
skömmu eftir klukkan sex um
daginn, fór hann, ásamt Toll-
hurst, að sandhól einum er var í
útjaðri garðsins. Þarna voru tré
og runnar, er veittu gott skjól,
og nú læddist Pope eins og Indí-
áni og hleypti úr báðum hlaup-
um í senn á hóp, sem var um
það bil á fjörutíu skrefa færi. —
Það var eins og jörðin hefði
gleypt kanínurnar, þar á meðal
þær tvær, er hann þóttist hafa
hitt.
— Ég skal bölva mér upp á,
að ég hitti þær, sagði hann, eftir
árangurslausa leit.
Tollhurst kinkaði kolli. — Þær
hafa viljað deyja heima í holun-
um sínum, sagði hann stuttara-
lega. — Þetta er algengt. Við
skulum fara dálítið lengra.
Þeir gengu nú áfram, þöglir,
Pope með hringaðar varir og
byssuna til reiðu. Hann skágekk
gjörsamlega órólegar kanínur,
sem voru á rangli, einar síns liðs,
hunda sína. Bara að ég gæti
fengið starf mitt auglýst.
Þetta-hefur þú sagt á hverju
ári síðan við giftum okkur. Bjarni
og stönzuðu aldrei meira en eina
sekúndu í einu. Hann vildi fá
eitthvert rólegra skotmark og
fann það loks í líki gamals karl-
dýrs, sem sat undir tré einu og
var að viðra sig. Skjálfandi af
.æsingi, hélt Pope niðri í sér and-
anum, og var rétt búinn að miða
vandlega, þegar öldungurinn reis
á fætur og lagði upp í skemmti-
göngu bak við runna einn.
— Hann er farinn, hvíslaði
Pope.
— Nógir eftir, svaraði vinur
hans. — Fljótari næst!
Pope kenndi þessari ráðlegg-
. ingu um öll mistök sín. Einn
síns liðs þóttist hann þess viss>
að hann hefði getað skotið fjöld-
ann allan af kanínum, en nú fór
það þarinig í framkvæmdinni, að
við hvert skot gaus upp mökkur
af trjáflísum og ljámúsum í háa-
loft. Þegar klukkustund var lið-
in, fór Tollhurst að verða tíðlitið
heim til hússins og loks tók hann
eitthvað að impra á kvöldmat.
— Ég kem þegar ég er búinn
að ná í kanínu, sagði Pope og beit
á jaxlinn. — Farið þér bara!
Þegar Pope var orðinn einn,
ranglaði hann hljóðlega um og
hleypti öðru hvoru úr byssunni,
en þar kom, að hann þreyttist á
þéssum leik, settist niður og dró
upp vindlingahylkið sitt. Hann
sá einhverja mannveru nálgast x
rökkrinu, og þessi vera reyndist
vera Biggs bílstjóri.
— Veitt nokkuð, herra? spurði
Biggs kurteislega.
Pope sagði honum farir sínar
ekki sléttar og lét illa yfir þess-
um fimleikaáhuga kanínanna.
Biggs leit löngunaraugum á
byssuna. — Það er orðið býsna
langt síðan maður hefur snert á
svona verkfæri, sagði hann og
hló við.
— Kunnið þér að skjóta?
spurði Pope.
— Já, ég skaut þær svo þús-
undum skipti, þegar ég var strák-
ur heima hjá mér, sagði Biggs.
Pope rétti honum byssuna. —
Þá skuluð þér skjóta nokkur
þúsund núna, sagði hann ögr-
andi.
Biggs þakkaði fyrir sig og gekk
burt, hljóðlausum skrefum. Öðru
hvoru heyrðist hvellur, sem gaf
til kynna, að hann væri að fram
kvæma skipunina. Pope hallaði
sér aftur á bak, þægilega þreytt-
ur og reykti í ró og næði. Hann
var að ljúka við þriðja vindling-
inn, þegar hann heyrði Biggs
koma.
— Hvernig gekk?
Biggs hristi höfuðið. — Ég
skal ekki lá þeim, sagði hann
hreinskilnislega. — Annað hvort
eru augun í mér biluð, eða hend-
urnar — eða kannske hvort
tveggja.
— Já, en .... sagði Pope og
benti á þrjár kanínur, sem Biggs
hafði í hendinni.
— Ég á ekki þessar .... því
miður, sagði hann. — Tindi þær
upp á leiðinni.
Pope glápti á hann. — Þá hlýt
ég að eiga þser, sagði hann, hálf
vandræðalegur.
— Nema þá einhver annar
hafi verið hérna að skjóta, sagði
Biggs. — Þær eru alveg nýskotn
ar. Þér hafið bara verið heppn-
ari en þér hélduð.
Pope komst brátt á sömu skoð
un, rétti höndina eftir kanínun-
um og byssunni og lagði síðan af
stað áleiðis heim. Biggs fylgdist
með honum hálfa leiðina, en
og enn erum við bláfátæk. Ef
þú bara vildir fá þér vinnu í
verksmiðjunni. Þá værum við að
minnsta kosti viss um að hafa
ofan í okkur.
sneri síðan í aðra átt og bauð
góða nótt, kurteislega.
Þreyttur en ánægður kom
Pope heim. Hann afþakkaði hjálp
þjónsins við kanínurnar, stikaði
beint inn í borðstofuna og stáð-
næmdist þar í dyrunum. Ofur-
lítil upphrópun frá Tollhurst
vakti athygli á nærveru hans.
— Bravó fyrir þér, sagði
Carstairs.
— Pope brosti. -Jæja, ekki er
það nú fyrirferðarmikið, sagði
hann hæversklega.
— Veslingarnir, sagði frú Gin-
nell og hristi höfuðið að Pope. —
Morðingi!
— Ég er enginn mórðingi,
tautaði Pope.
SUtltvarpiö
Fimmtudagur 26. maí
(Uppstigningardagur)
8.30 Fjörleg músík í morgunsárið.
9.00 Fréttir.
9.10 Morguntónleikar (10.10 Veðurfr.).
a) Preludía og fúga í c-moll eftir
Bach (Dr. Páll Isólfsson leikur
á orgel).
b) Konsert fyrir óbó og hljóm-
sveit eftir Mercello (Roger Rev
ersy og Suisse Romande hljóm-
sveitin leika; Ernest Ansermet
stjórnar).
c) Strengjakvartett í G-dúr op.
76 nr. 1 eftir Haydn (Barchet-
kvartettinn leikur).
d) Konsert í Es-dúr fyrir píanó
og hljómsveit eftir Liszt (Györ-
gy Cziffra og hljómsveit Tón-
listarháskólans í París leika;
Pierre Dervaux stj.).
e) ,,The daum“ eftir Lully (Claud
ine Collart, Marie-Thérese
Cahn, Gerard Friedmann, Ge-
orges Abdoun, kór og hljóm-
sveit Kammertónlistarfélagsins
í París flytja; Pierre Capde-
vielle stjórnar).
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur:
Séra Jón Auðuns dómprófastur.
Organleikari: Sigurður Isólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
12.50 ,,A frívaktinni“, sjómannaþáttur
(Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegistónleikar: Söngfólk kon
unglegu óperunnar í Stokkhólmi
syngur (Sveinn Einarsson kynn-
ir). —
16.00 Kaffitíminn: Eyþór Þorláksson
leikur á gítar.
16.30 Veðurfregnir. — Syrpa af hljóm-
sveitarlögum og óperettulögum
frá ýmsum löndum. —
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Einar Benediktsson og minjasafn
hans; — erindi (Þóroddur Guð-
mundsson rithöfundur).
20.45 Einsöngur: María Markan syngur
innlend og erlend lög.
21.10 Upplestur: Valdimar V. Snævarr
les frumorta sálma.
21.20 Orgelleikur: ^rni Arinbjarnarson
leikur sónötu í d-moll op. 65
eftir Mendelssohn.
21.35 Frá Gotlandi; — erindi (Séra
Magnús Guðmundsson á Setbergi)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Smásaga vikunnar: ,,Móðirin“ eft
ir H. C. Andersen, í þýðingu
Steingríms Thorsteinsonar (Guð-
björg Þorbjarnardóttir leikkona).
22.25 Frá tónleikum Sinfóníuhljómsv.
Islands í Þjóðleikhúsinu 29. f.m.
stjórnandi: Dr. Václav Smetácek.
a) Gamanforleikur eftir Jindich
Feld.
b) Intrada og kanzóna eftir Hall-
grím Helgason.
c) Dansar frá Mæri eftir Leos
Janácek.
23.10 Dagskrárlok.
Föstudagur 27. maí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir).
16.30 Veðurfregnir.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnir.
19.35 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 A förnum vegi í Skaftafellssýslu:
Jón R. Hjálmarsson skólastjóri
ræðir við þrjá Víkurbúa, Jón
Halldórsson, Brand Stefánsson og
Oskar Jónsson.
21.00 Dennis Brain leikur á horn:
a) Sónata í F-dúr fyrir horn og
píanó op. 17 eftir Beethoven.
b) Konsert í Es-dúr fyrir horn og
hljómsveit (K417) eftir Mozart
Aðrir flytjendur: Píanóleikarinn
Dennis Matthews og hljómsveitin
Fílharmonía undir stjórn Her-
berts von Karajan.
21.30 Utvarpssagan: „Alexis Sorbas**
eftir Nikos Kazantzakis, í þýð-
ingu Þorgeirs Þorgeirssonar; XXI
(Erlingur Gíslason leikari).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Garðyrkjuþáttur: Kristmann Guð
mundsson rithöfundur talar um
garðaprýði.
22.25 I léttum tón: Tónleikar frá hol-
lenzka útvarpinu.
23.00 Dagskrárlok.
a
r
L
á
ó