Morgunblaðið - 31.05.1960, Blaðsíða 20

20
MORGVHBLAÐIÐ
Þriðjudagur 31. maí 1960
r
Skiplrotóm
enn
EFXIR W. W. JACOBS
21
-— Já, eða eitthvað annað, sem
er sætt og hollt, svaraði læknir-
inn og leit á hann frá hvirfli til
iija. — Hafðu mín ráð, ég hef
séð sitt af hverju um dagana og
meira að segja tekið þátt í því,
þegar ég var yngri. Já, ég skil
vel hvað fram fer, og hef gam-
an af að horfa á það, þegar
skyldustörfin leyfa. Það þýðir
ekkert að vera önugur; ég get
ekki að því gert þótt ég sé eftir-
tektarsamur og heldur ekki get
ég stillt mig um að hjálpa þeim,
sem bágt eiga. Þannig eru allir
miklir menn.
Peplow slapp við að svara
þessu, er Pope kom í sama bili
út úr reyksalnum. Rödd hans
heyrðist nú glymja um þilfarið.
— Vitanlega fór spilagaldur-
inn út um þúfur, sagði hann í
rellutón. — Þegar maður segir
öðrum manni að draga spil og
stinga því í bunkann aftur og svo
stingur hann því í vasann í stað-
inn, er ekki von, að vel fari. —
Hvar er þessi læknisfjandi?
— Mér er víst bezt að hverfa,
sagði Maloney. — Treysti mér
ekki að verja það, sem óverjandi
er. Við skulum koma niður til
mín og rabba saman. Efni:
Ekkjufrúr og aðferðin til að
leika á þær.
Síðan kom læknirinn sér burt,
og eftir stutta umhugsun fóru
þeir vinirnir í humátt á eftir hon
um.
Umræðuefni læknisins hefði
sennilega getað orðið skemmti-
legt fyrir ungfrú Mudge, sem
undanfarið hafði liðið undir
verndarráðstöfunum ungfrú
Flacks. Ungfrúin hefði orðið
fljót til að viðurkenna, að karl-
mennirnir veittu henni athygli,
en hins vegar hefði hún seint
viðurkennt, að hún þarfnaðist
hjálpar gegn þessari athygli. —
Enda þótt hún yrði fyrir umsátri
af hendi hásetaklefans, búrsins
og vélarrúmsins, gerði hún betur
en standast það, og aðeins æsti
upp eftirsókn umsátursmanna.
Um máltíðir átti hún frí. Þá
var enginn á þilfari og farþeg-
arnir undir þiljum. Þá var hún
vön að ganga fram á, með bók
í hendinni, eða jafnvel einhverja
sauma, til sýnis, en á eftir henni
einhver buktandi skipsmaður
með stól handa henni að sitja á.
Daginn eftir að Pope hafði fram-
ið spilagaldrana, var stólberinn
enginn annar en Tarn bátsmað-
ur. Og það var engin tilviljun,
heldur vegna þess, að hann hafði
haft hugsun á að reka tvo háseta
sem vildu gjarna höndla hnossið,
að verki aftur, og sagt þeim að
vera eitthvað að gera.
— Hvernig er þetta? spurði
hann, er hann hafði komið stóln-
um fyrir.
Ungfrú Mudge kom sér fyrir
í stólnum og lét falla bandhnykil,
sem hún hafði í hendinni, og báts
maðurinn elti hann. Þegar hann
kom aftur var hann að vinda upp
rakið.
— Ég held það væri betra hinu
megin, sagði hún, og stóð upp.
Tarn flutti stólinn, strauk ljós-
leitt yfirskeggið og stóð síðan og
horfði á hana, þolinmóðu augna-
ráði.
— Er ekki gaman? dirfðist
hann loksins að spyrja.
Ungfrúin geispaði. — Æ, það
er hálfþreytandi, sagði hún. —
Það er eins og aldrei gerist neitt
til sjós.
— Já, en þér hafið nú komið
í land, öðru hvoru.
— Já, víst hef ég komið í land,
svaraði hún með söknuði, — en
þér skiljið, að þetta er ekki eins
og í Englandi. Ég get ekki kallað
þetta siðuð lönd. Ég er ekki slíku
vön.
Það sér maður strax, sagði
bátsmaðurinn. — Fyrsta sinn,
sem ég sá yður, man ég eftir, að
ég sagði við timburmanninn: —
Þarna kemur fín stúlka.
— Og hvað sagði hann? spurði
ungfrúin kæruleysislega.
Bátsmaðurinn var ekki við
spurningunni búinn. — Það gerir
nú minna til, hvað hann
sagði, svaraði hann varlega, —
en ég sagði honum, að ef hann
segði það aftur skyldi ég gefa
honum það sem hann myndi eftir
ævilangt.
— Ég get ekki liðið sjómenn,
sagði ungfrú Mudge, teprulega.
— Líklega þurfa þeir að fara til
sjós, af því enginn vill sjá þá
í landi.
— Sjómenn og sjómenn eiga nú
ekki saman nema nafn, svaraði
bátsmaðurinn með viðkvæmni. —
Til dæmis eins og ég og timbur-
maðurinn. — Eruð þér með
nokkrum sérstökum. Ég er laus
og liðugur.
Stúlkan hristi höfuðið og
lygndi aftur augunum. — Nei,
svei mér, sagði hún, dræmt. —
Ég get ekki þolað karlmenn.
Fjöldinn allur af þeim hefur beð-
ið mín ,en ég hef alltaf sagt nei.
Ég vil heldur frelsið.
Bátsmaðurinn leit á hana ástar
augum. — Það er nú kannske
bara af því, að þér hafið ekki
hitt þann rétta, sagði hann, von-
arlega.
Stúlkan svaraði engu svo að
hann drifðist að ganga ofurlítið
nær. Annar stýrimaður var í
brúnni, og var meinlaus. Auk
þess var hann ekki í kallfæri.
— Hversvegna komið þér ekki
oftar fram á? spurði bátsmaður-
inn.
— Fram á? Til hvers? spurði
stúlkan og laut yfir sokkinn, sem
hún var að gera við.
— Til að sjá mig, sagði hann
blíðlega.
__Huhh! Ég sé yður svei mér
nógu oft, svaraði hún. — Auk
þess lítið þér bezt út á löngu
færi.
Bátsmaðurinn hörfaði undan
og greip andann á lofti. Spegil-
brotið, sem var fest á rúmstokk-
inn hans, var á allt öðru máli.
Hann leit nú á úfna kollinn, sem
laut yfir sokkinn og reyndi aftur.
— Og auk þess, sagði hann
hægt, — er miklu betra loft fram
á og ef eitthvað er að sjá, þá sést
það fyrst þar og . . . . En hvað
er þetta? Litli skórinn yðar er
laus.
Hann var rétt kropinn niður
til þess að laga skóinn, þegar
hann heyrði hósta bak við sig.
Hann leit við og sá Markham
bryta koma út úr reyksalnum.
— Aumingja brytinn að vera
svona kvefaður, sagði hann, með-
an brytinn var á leiðinni. — Eða
kannske hefur hann fengið fisk-
bein í hálsinn. Hann ætti að bíða
inni, þangað til fólkið er búið að
borða.
__Þér hafið ekkert leyfi til að
tala við farþega, bátsmaður,
sagði brytinn, drembilega.
— Rétt segir þú félagi, svar-
-aði bátsmaðurinn. — En ég er
bara að kenna frökeninni að
hnýta hnúta; hún myndi ekki
leysa þennan, þó að hún væri að
klukkutímum saman.
— Hvað æpti stúlkan.
— Þegar þér viljið taka af yður
skóinn, svaraði bátsmaðurinn, —
er ekkert annað en að koma til
mín. Ég skal hnýta reimina á
hverjum morgni og leysa hana að
kvöldi. Hjálpi oss vel, eins og ég
nenni ekki að vinna. Ég skal
stoppa þetta, ef þér viljið.
— Þér gleymið stöðu yðar,
bátsmaður, sagði brytinn, er
ungfrú Mudge hrökk til baka.
— Nú hvað, ertu ekki farinn
enn? spurði Tar og gerði sér upp
undrun.
—Atl’þér veiti af að fara að
þvo upp diskana og sleikja feit-
ina af hnífunum. Þú mátt ekki
líta svona út — gætir hæglega
brotið eitthvað.
— Það væri æskilegt ef þið
vilduð afgera ykkar einkamál ein
hversstaðar annarsstaðar, sagði
ungfrú Mundge með miklumvirðu
leik, en átti bágt með að dylja
ánægju sína. — Hvernig á ég að
geta haldið áfram með mitt verk,
þegar þið látið svona.
— Hvað gengur hér á? spurði
Biggs, sem kom að í þessu. —
Eru þessi menn þér til ama?
Nei, þeir gera mig bara hálf-
hrædda. Ég er svo hrædd um, að
þetta endi með blóðsúthelling-
um.
— Bryti! sagði Biggs alvarlega,
__ þér ættuð að vera niðri og
hugsa um vélarnar, Ég leit inn
og sá, að öll eldholin stóðu opin
og biðu eftir því að þér stingjuð
brennifórnunum yðar í þau.
___ Ég er ekkert skyldugur til
að hlusta á dónaskapinn í yður,
sagði brytinn reiður.
___Reynið þér nú að komast að
verki, sagði Biggs. — Ekki kærði
ég mig um að þér misstuð atvinn-
una — aldrei fáið þér aðra, hvort
sem er. Og svo ætlaði ég að segja
bátsmanninum, að fyrsti stýrimað
ur vill tala við hann, en ég veit
annars ekkert, hvort ég á nokk-
uð að vera að skila því.
Bátsmaðurinn sendi stúlkunni
löngunarfullt augnatillit og flýtti
sér burt, en Biggs sneri baki við
brytanum og laut yfir ungfrúna.
Brytinn háði skammvinnt stríð
við sjálfan sig, en gekk síðan til
verks síns.
___Þú getur komið af stað mikl-
um ófriði, ef þú varar þig ekki,
sagði Biggs.
___ Ég? spurði stúlkan í rellu-
tón. — Hvað ætli ég geti að þessu
gert? Þú heldur vonandi ekki, að
ég hafi eitthvað gaman af að hafa
þessa dela alltaf á eftir mér. Þá
vil ég heldur vera ein. Ég vil fá-
að vera í friði.
Biggs hóstaði. — Og láta svona
bjálfa eins og bátsmanninn kvelja
úr þér lífið með kjaftæðinu í sér,
sagði hann, eftir nokkra þögn. —
Það er ósvífni!
___O, það er ekkert verra en ég
á að venjast ,sagði stúlkan með
rödd þess, sem órétti er beittur.
__Hann er svei mér ekki verri en
hinir. Og meira að segja, kann ég
bara ekkert illa við hann, af því
að hann minnir mig á einn vin
minn, sem er sjómaður. Eða að
minnsta kosti vélstjóri — al-
mennilegur vélstjóri.
— Hvað áttu við með almenni-
legum vélstjóra? spurði Biggs
hranalega.
— Nú, það sem ég segi. Vél-
stjóri, sem hefur lært og fengið
— Svona líta þá jarðbúarnir út!
BUT l’D PIE WORKING INSIDE
ALL THE TIME, MARK... I
__COULDN'T STANP IT/
AND LIZ IS THREATENING TO
GO BACK TO HER FOLKS IF I
DON'T GET A JOB IN THE
COTTON MILL/
HOW'S YOUR
DOG TRAINING BUSINESS
DOING, BITSY?
1 IT'S ROUGH, MARK
,.NOT ENOUGH PEOPLE
KNOW ABOUT ME...I
GUESS I NEED TO ■
ADVERTISE...IF I
COULD AFFORP IT/
__ f-f/
YEH, l'M THAT WAY, TOO...'
IF THEY PUT ME BEHIND
A PESK, l'P GO NUTS
IN A WEEK /
Hvernig gengur þér með hunda
tamninguna, Bjarni?
Það gengur erfiðlega, Markús.
Það þekkja mig of fáir. Ég býst
við að ég þyrfti að auglýsa, ef
ég hefði ráð á því! Og Lísa hótar
að fara heim til foreldra sinna ef
ég fæ mér ekki vinnu í spuna-
verksmiðjunni. En ég mundi ekki
iifa það af að vinna alltaf innan-
dyra .... Ég þoli það ekki!
Jú, svona er ég líka. Ef ég yrði
settur við skrifborð, yrði ég brjál
aður á einni viku!
skirteini, og allt tilheyrandi.
Biggs tók á allri karlmennsbu
sinni að stilla sig, því að hann
viissi sem var, að óheppilegast af
öllu var að reiðast. Hann brosti
hátíðlega.
— Það er nú ekki mikið að læra
á skipsvélar, sagði hann. — Ég
á skipsvélar, sagði hann. — Ég
veit að minnsta kosti allt, sem
um þær er að vita. En ég ætla nú
samt að halda mig að bílunum.
Sjórinn á ekki við mig, og ég vil
eiga heimili.
— Nú, en ef þú giftist nú ein-
hverntíma, sagði stúlkan.
— Nú?? Hvað áttu við?
— Þá væri miklu betra fyrir
alla, ef þú værir sem oftast á
sjónum. Ég er viss um, að konan
vildi það heldur.
SUlItvarpiö
Þriðjudagur 31. maí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
9.25 Morguntónleikar: — (10.00 Veð-
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00—13.15 Hádegisútvarp.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir).
16.30 Veðurfregnir.
i9.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.35 Tilkynningar. t
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.10 Utvarp frá Alþingi:
Almennar stjórnmálaumræður 1
sameinuðu þingi (eldhúsdagsum-
ræður); — síðara kvöld. Þrjár um
ferðir, samtals 55 mín. til handa
hverjum þingflokki. Fyrsta um-
ferð 20—25 mín., önnur umferð
15—20 mín. og þriðja umferð 15
mín.
Röð flokkanna:
Framsóknarflokkur,
Alþýðuflokkur,
S j álf stæðisf lokkur,
Alþýðubandalag,
Dagskrárlok nálægt miðnætti.
Miðvikudagur 1. júní
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar —
10.10 Veðurfregnir).
12.00—13.15 Hádegisútvarp.
12.50 „Við vinnuna": Tónleikar — (13.
30 „Um fiskinn").
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
16.30 Veðurfregnir.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Lausavísur, — þáttur úr endur-
minningum Jóns Sveinssonar,
Nonna (Haraldur Hánnesson hag
fræðingur).
21.00 Tónleikar: Kvintett fyrir blásturs
hljóðfæri eftir Antonin Rejcha
(Hljóðfæraleikarar úr Sinfóníu-
hljómsveit Islands leika: Peter
Ram á flautu, Karel Lang á óbó,
Gunnar Egilsson á klarínettu,
Herbert Hriberschek á horn og
Hans Ploder á fagott).
21.25 Aflátssala, — erindi (Jón R.
Hjálmarsson skólastjóri).
21.40 Barnakór Laugarnesskólans syng
ur lög eftir innlend og erlend tón
skáld. Stjórnandi: Kristján Sig-
tryggsson. Undirleik annast Stef-
án Edelstein.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22.25 ,,Um sumarkvöld": Tívólíhljóm-
sveitin í Kaupmannahöfn, Ævar
R. Kvaran, Baldvin Halldórsson,
Bessi Bjarnason, Ulla Billquist,
Chris Howland, Vera Lynn, Jul-
ius Patzak, Mitzi Gaynor, Amal-
ia Rodriguez og kór og hljóm-
sveit Rauða hersins skemmta.
23.00 Dagskrárlok.