Morgunblaðið - 02.06.1960, Blaðsíða 14

14
MORCTJPUiLAÐIÐ
Fimmtudagur 2. júní 1960
Dekkhátur
Lítill dekkbátur 4ra tonna með 15 ha. vél
til sölu. — Upplýsingar í síma 36205.
Ú tgerSarmenn
til sölu Marlon hringnót af einum bezta aflabát
landsins. Stærð 190x50 faðmar. Upplýsingar í síma
23634.
Skuldabréf
Nokkur 10 ára skuldabréf til sölu, vextir 10%.
MIKIL AFFÖLL. — Tilboð sendist afgr. Mbl. merkt:
„Kjarakaup — 3970“.
T i 1 s ö 1 u
Rör — statíf
fyrir vinnupalla, til sýnis í Skipholti 15
næstu daga.
Harðtex
Linoleum gólfdúkur, korkparkett,
hljóðeinangrunarplötur.
fyrirliggjandi
Þ. Þorgrimsson & Co.
Borgartúni 7 — Sími 22235
A-*-l-£-------s-----:-1-££-:-£-£-í-
Stúlka óskast
Upplýsingar á prjónastofunni
frá kl. 1—3. *
Prjónastofa Önnu Þórðardóttur
Grundarstíg 12
Gallaður prjónavörur
seljum við næstu daga. — Einnig crepe
sokkabuxur, lítið gallaðar.
Hagkvæmt verð.
Verzl. Anna Þórðardóftir
Skólavörðustíg 3 — Sími 13472
Diesel loftþjappa
4,5 rúm. mín. (160 rúmfet) á dekkjum
fyrirliggjandi. — Mjög hentug stærð fyrir
bæjarfélög.— Útvegum allar stærðir af
LOFTÞJÖPPUR með stuttum fyrirvara
== HÉÐINN =
Vélaumboð, Seljavegi 2, Símar 24260 (10 línur)
Sjötugur t dag:
Ólafur Firmsson
f DAG er Ólafur Finnssora bóndi
í Bergvík á Kjalarnesi sjötugur.
Þessa mæta samferðamanns vil
ég minnast með nokkrum orðum.
Hann er fæddur — 2/6 — 1890
— í Múlakoti í Stafholtstungum,
Borgarfirði.
Foreldrar hans voru hjónin
Asta Guðmundsdóttir ættuð úr
Borgarfirði og Finnur Ólafsson
f. Útkóti í Kjalarneshreppi.
Þau foreldrar Ólafs bjuggu við
lítil efrii og þröng kjör og ákváðu
haustið 1900 að breyta til og
flytja suður á Kjalarnes, sem
þau og gerðu. Höfðu þau hjónin
eignazt 12 böm, en af þeim lifðu
áðeins 6, en hin 6 að tölu dóu öll
mjög ung.
Með foreldrum sínum suður
|fóru Ólafur, Helga, Margrét og
Þorsteinn, en eftir efra urðu eftir
þeir Einar og Magnús.
Þegar á Kjalarnesið kom, fóru
þau Finnur og Ásta að Lambhús-
í um í Brautarholtshverfinu og
j 1902 að Mýrarhúsum,hjáleigu frá
Brautarholti. Þar voru þau til
1919 og má fullyrða, að þeim leið
{ þar Vel og komu börnum sínum
vel áfram.
Ævisaga þeirra Finns og Ástu
er saga fátækra hjóna, sem hafa
lítið og harðbýlt jarðnæði, eng-
in efni, lítil úrræði, en verða að
berjast áfram ein, eins lengi og
unnt er. Lífið var þannig þá, —
að með mörg ung börn á hallæris
árum var í engin hús að leita um
I styrk eða aðstoð nema til sveita-
; stjórnanna.
En þá var þáð og talið eitt af
meginskylduvi og ágæti forráða-
manna sveitarfélaganna, að vera
harðir í horn að taka og sífelt á
verði að gæta að hag sveitar
sinnar. Framkvæma landslög og
tilskipanir án miskunnar á hvaða
tíma árs, er því var að skipta.
„Er þér vel minnisstæð ferðin
norður?“
.. „Já, ég var 9 ára“, segir Ólafur.
„Við fórum gangándi yfir sveitir
Borgarfjarðar að Galtavík og
þaðan á bát yfir Hvalfjörð að
Saurbæ og vorum öll þreytt og
svöng þegar við komum þangað".
Ólafur fór sem léttadrengur að
Bakka til þeirra hjóna Guð-
brandar og Gróu og var þar í 8
ár.
„Þér hefur liðið vel á Bakka?"
„Já, ég fékk nægan svefn, nóg
að borða og hlý vinnuföt. Að vísu
varð ég að snúast mikið og vinna
talsvert því unnið var mikið af
öllu fólkinu þar. Gróa húsmóðir
mín var afbragðskona og var
mér góð, alveg eins góð og börn'-' j
unum sínum. — Já alveg einy
góð!
„Á Bakka hefur verið kjarna)
matur?“ (S
(
„Já, víst var það og svá)
snemma á vorin kom rauðmaginri
og grásleppan, sem var borðucji
ný, vindþurrkuð, söltuð, reykt oe)
súrsuð. V
Ég hefi góðar endurminninga^
frá unglingsárunúm og var fljót-
ur að samlagast fólkinu hér i
hyggðarlaginu.“ \
Frá Bakka fór Ólafur að Braut/
arholti til Daníels Daníelssonató
og Nielsínu Ólafsdóttur og vap
hjá þeim þar í 5 ár og 2 ár að
Lágafelli.
„Hvernig var að vera í Brautari
holti?" ....
„Ljómandi vel leið mér þar.
Þau voru ágæt hjónin bæði tvö.
Þar var mjög frjálslegt og glað-
værð ríkjandi."
„Það hefur þér líkað vel i þá
daga?“
Afgreiðum með stultum
fyrirvara
ýmsar gerðir af íbúðarhúsum, peningshúsum, bíl-
skúrum og öðrum einnar hæðar húsum.
Hagkvæm verð og greiðsluskilmálar.
SÍGURLINNI PÉTURSSON
Hraunhólum, Garðahreppi
Símar 10427 og 50924
Allt á sama stað
Micheline hjólbarðar og slöngur
750x14
700/760x15
750x20
825x20
1000x20
1100x20
Egill Vilhjálmsson hf.
Laugavegi 118 — Sími 22240
„Já, blessaður vertu, það var
stundum dansað og þá var „Fé-
lagsbúið" á Hofsbökkum og þar
haldnar skemmtanir og fundir.
En vinna varð ég þar mikið og
stundum 18 kl. í sólarhring.“
„Hvaða störf hafðir þú aðallega
með höndum?"
„Ég átti að sjá um fjósið og í
því voru um 30 gripir, kýr og
kálfar og svo allmikið við bátinn,
þegar farið var til Reykjavíkur.
Erfiðast þótti mér að dæla vatni
í fjós og bæ með handaíli, er
venjulegast tók 2—3 kl. á dag
vetrarmánuðina."
„Segðu mér eitthvað frá svaðil-
förum þínum t. d. við Andríðs-
ey?“
„Já, ég var með í selveiðitúr
við Andríðsey. Við lögðum sel-
veiðinót á flóðinu vestan megin
í vík við eyjuna í blíðskapar-
veðri og fórum svo litlu síðar
og höfðum nokkuð marga seli, en
misstum enn fleiri. Það fór eitt-
hvað í handaskolum, en við vor-
um ánægðir en fórum ekki aft-
ur.“
„Eitthvað áttu til méira í poka
horninu"
„Jú, einu sinni kom Guðmund-
ur á Helgustöðum um haust og
var á skarfaveiðum.“
„Varstu nú viss um það?“
„Svo sagði hann. Daníel lánaði
mig eftir hans beiðni Ég vildi og
fara. Þegar við komum út að
Skarfaklettinum — þú kannast
við hann.“
„Já, ég held nú það, — rétt
sunnan við aðálleiðina er út í
Andríðsey er farið“ — „Þá skýt-
ur Guðmundur, og við upp- að
klettunum, og hann ryðst upp í
klettinn, — en þá hvolfir bátn-
um og ég á bólakaf.
Ég komst á kjöl, og þarna var
nokkur velta, því nokkur ylgja
var að verða þarna úti. Og aftur
fór ég á bólakaf, en náði svo
góðu taki á bátnum, og svo kom
Guðmundur með dauðan skarf og
náði í bátinn, sem hafði færzt
nær og í afdrep. Við réttum svo
bátinn og rerum í land hálfir í
kafi í sjó.“
Árið 1915 giftist Ólafur Jako-
bínu Björnsdóttur hinni beztu
konu, sem hefur staðið traustlega
með manni sínum og reynzt hon-
um bezti lifsförunautur í blíðu
og stríðu.
„Þú ert vel giffur nafni minn?"
„Já, það er mitt mesta lán.
Konan mín er góð kona og við
höfum eignazt 7 börn og alið upp
dótturson. Þrjú börn höfum við
misst, Halldór, Finn og Ástu —
litla stúlku. Uppkomin eru: Guð-
rún, Sigríður, Kristín og Guð-
mundur og dóttursonurinn Jón
Vikar.“
Þau hjónin Ólafur og Jakobína
hafa verið í Bergvík síðan 1919,
sem áður er sagt og búa nú í
íbúðarhúsinu sínu þar og hafa
kindur og hænsni, sem búgrein,
en jörðina hafa þau keypt Krist-
ján Þorgeirsson tengdasonur
þeirra og Sigríður dóttir þeirra
og byggðu sér íbúðarhús þar.
„Ólafur, þú hefur verið heilsu-
góður um dagana"
„Já, — helzt fengið kvef.“
„Sækir þú þá lækni?“
„Læknir, nei, hvað á að gera
með læknir við kvefi?“
„Þú færð vitanlega mixtúru."
„Nei, hún dugar ekkert — er
bara þunnt .... “
„Hvað drekkur þú þá?“
„Fæ mér brennivín og kaffi.“
„Það segirðu satt, það geri ég
líka.“
Ólafur er vinnusamur og vinn-
ur enn. Það er svo ef safna þarf
saman mönnum til starfa og á-
taka við framkvæmdir einhverj-
ar t. d. við kirkju, skóla og fund-
arhúsið eða hjá bændum í sveit-
inni, þá er hann sjálfsagður að
vera með í þeim hópi, og mætir
venjulegast með þeim fyrstu, ef
ekki alveg fyrstur.
Að síðustu óska ég afmælis-
barninu fyrir hönd okkar sveit-
unganna, konu hans og ættingj.
um til hamingju með daginn,
góðs gengis og guðs blessunar.
Ó. B.