Morgunblaðið - 09.06.1960, Blaðsíða 3
Fimmtudagur 9. júní 1960
MOKCrnSIPr 4 ÐIB
3
i ff «{ t<><i
f-'K'- «>.v»' !<i >.< fx' ,\\ > ':íf .V
<t</ M<:.\' ,>>••»«• ::>■<<:<«} i*!j: /,
Sí'pf' 'Xf .Vf>•»><*<* ,/ 'W.
/:«>• pKKtntff*'* thi i? i>--r >-f i>,í"m'
>!'{ }*•■ ,Mtd\<r, P/x-t! n /):•»;«» ><if /••;«>
■ 'ftry;ffy' t*x> sfofxJfovi Mi <» /<>■,•> f'>•
punii'iitnr, ik<< <Ui>fs>f>v 1*<<\CA ,ff:<i «>*■<■;■
>«»»/*■» p-xtsag.^ ttiffoaf l': <r *.><p?>,if<,,
.<■: :<>m<<- f>: V>:« ih-í >.<•<>> if> ifxWMfix %>«>■.
'•> ></<>• ;>< fvt-tfot f*r< t<>'~»t.<t<nx k<V'H' '<>
■ <,.}?>:;<.<;>> j'. :;;.%:• <>■>{:>«»>: <■; «,«!■:;
A{i *e\ví>tr < $teiu?' ««< HfJ >*s>'
}'>X>{ ifM <■} fk< ií',Xf:t'y VU»f _f«>.p>:y
Sf>:<>: <> <>,if:«i('<< :<>)> fy '<./:> ;.< »>•<:;<
«.<ífty.'»■«> :<ksx <! f'. >■<■„'*'> J íf\<>
tia p4'{:<'**}«>' <-<>«'■ f< <} UK«f>' »n (A>
<»■•'> >>•>;> <> i&i >.'-• -••'':'•• »>:■ • •,; .,< í :<■<
<«•,*■' 'y.pf >x«J 4' '<<>>; ; <-{',\< v' <>;<•<
:>•'•»•/ «>;*#>.•<•' <<*&<.-/<
/>' ••'<(>:», .•'•>• ,<rv \< 'Av<> />» >/s#', > «,',f
.<•(:<• 'f<< >\<y>'>;< >ý ■>.«:< f (,'</»•'•< > ,Y«<.>* > ,<\>
íw, «• >í<ív < 'í'--' >'< '< Á ;>.'' •■•<
<<:<{>,<'<': f'hvut, t aW #:<>•< > ' v <• .<?<
fud n< \ >x«w-:». t:.\p>->>< /■:,{,
■•■■■ >.■■■■/
m/f chuhchiu
it'> «W«', t<-
«> öa«ju«« ít*
vwt?*«3ATf *>**<«[
£***,****
<Á»V«g o? % TM
MEÐAL þeirra, sem notuðu
hvítasunnufríið og góða veðr-
ið sl. helgi til útilegu, voru
tveir barþjónár af Röðli —
ásamt ungri og fallegri útstill-
ingarstúlku. Ferðinni var heit-
ið austur að Vík í Mýrdal til
stangaveiða í Heiðarvatni. En
aðalveiðin varð samt ekki
silungur, heldur flöskuskeyti,
'
NOtl-fM ö«VONt
jut
Miðinn, sem ber að skila til
bjórfyrirtækisins.
ávarpsorð frá „Neptune" —
konungi sjávarins — þar sem
hann ávarpar finnanda flösku-
skeytisins og segist hafa gefið
hinu brezka bjórfyrirtæki
leyfi til að kasta þessari flösku
í Atlantshafið, án nokkurrar
hindrunar, svo það megi bera
200 ára sögu fyrirtækisins til
hans.
Á öðrum miða segir, að finn
andi flöskuskeytisins skuli
senda miðann til fyrirtækisins,
ásamt tíma — og staðsetningu
fundarins — muni finnandi þá
hljóta sérstök fundarlaun . . .
Eftir að hafa virt flöskuna
og ,,dokumentin“ fyrir sér hátt
og lágt, snéri blaðamaður Mbl.
sér að barþjónunum og sýning
arstúlkunni og spurði þau nán
ar um fund flöskunnar.
— Við lögðum af stað aust-
ur kl. 3:30 á laugardagsnótt
og komum í Vík klukkan 7,
segir Sigurjón.
— Veðrið var alveg yndis-
leg, segir Sigríður.
— Við tjölduðum á sandin-
um, segir Baldur, því skrifað
stendur, að maður skuli ekki
öyggja hús sitt á sandi. Það
passaði alveg fyrir okkur.
Ávarp konungs sjávarins.
flöskuskeyti bjórfirmans
allsérstætt — með tilliti til
barþjonanna tveggja.
Þjónarnir tveir — Baldur
Gunnarsson og Sigurjón Vig-
fússon — litu niður á Morg'
unblað að lokinni veiðiferð-
inni — ásamt útstillingarstúlk
unni, Sigríði Guðmundsdóttur
— og höfðu meðferðis hina ó-
venjulegu „veiði“ — bjór-
flösku, sem inniheldur virðu-
leg „dokument“ frá einu
kunnasta bjórfyrirtæki Bret-
lands, „Guiness Export LTD.,
Liverpool, England", en fyrir-
tækið áttj 200 ára afmæli í
júlímánuði 1959.
Eitt „dokumentanna“ er
— Svo gekk Sigurjón á
reka, segir Sigríður, og fann
bæði kuðunga og skeljar. —
— Og flöskuskeytið, grípur
Sigurjón fram í. Ég sá strax,
að þetta var merkileg flaska,
innsigluð og þrír bréfastrang-
ar inn í henni, og flýtti mér
aftur í tjaldið.
— Það var nú meiri spenn-
ingurinn, segir Sigríður.
— Og ekkj mikið um svefn,
þegar við áttuðum okkur á
innihaldi flöskunnar, segir
Baldur, þá fór okkur að langa
í bjór.
— Við fengum okkur bara
kaffi, segir Sigríður.
— Svo fórum við upp að
hótelinu, en þar var allt lok-
að, segir Baldur. Þá fórum við
á Lóranstöðina, þvi hún er al-
þjóðleg, og vöktum Guðmund
Sigfússon upp, en hann var
svo syNaður, að hann hafði
engan áhuga fyrir flöskuskeyt-
inu. Hann benci okkur hins
vegar á Heiðarvatn, og þar
veiddum við yfir daginn —
allt upp í 4 punda silung, en
vorum samt alltaí með hugann
við bjórflöskuna.
— Þekkið þið þennan bjór?
— Já, segir Sigurjón, við
erum ekki barþjónar fyrir
ekki neitt. Þetta er mjög dökk
ur og þykkur bjór, læknar
gáfu resept út á hann í stríð-
inu — hann er svo heilsusam-
legur. —
— Og góður, gripur Bald-
ur fram í. Kannski fær Sig-
urjón einkaleyfi á honum, og
Róðull verður fyrsti skemm.ti-
Afmælismiði.
staðurinn, sem veitir bjór.
Þetta hlýtur að vera tákn þess
— að einmitt við skyldum
finna skeytið.
— Eruð þið ekki bara svona
lyktnæmir vegna stöðu ykkar?
— Við erum auðvitað sér-
fræðingar, en þó —
— Já, það eru sjálfsagt ein-
hver dulin öfl á bak við þett<
segir Sigríður.
— Hvað haldið þið, að þið
fáið fyrir fundinn?
— Það er ekki gott að segja
— eitthvað, sem á að koma á
óvart.
— Kannski fáum við 200
kassa af bjór, einn fyrir hvert
ár fyrirtækisins, segir Baldur.
— Eða okkur verður boðið
út til Englands, segir Sigur-
jón.
— Já, það er alveg ins hægt
að drekka bjórinn þar, segir
Baldur.
— Við skiptum öllu bróður-
lega á milli okkar, segir Sig-
urjón.
— Og líka systurlega, segir
Sigríður.
Baldur, Sigríður með flösku
skeytið og Sigurjón.
^■0 0 0-0M0.0 # # * * 000000 ,
Viðunanleg ir sættir
I Þjóðviljanum í gær er birt
forystugrein um njósnir. Niður-
staða greinarinnar er þessi:
„Öll þessi viðbrögð sýna
gíöggt að bandarisk stjórnarvöld
ímynda sér enn að þau geti kom-
ið fram sem hinn sterkari aðili
í skiptum við Sovétríkin. Meðan
ráðamenn vestra eru haldnir
þeirri blindu takast e.kki við-
unanlegar sættir milli ríkja og
mikil hætta vofir yfir öllu mann-
kyninu“.
Mönnum er nú sjálfsagt spurn,
hverjar þessar „viðunanlegu
sættir“, sem Þjóðviljinn talar um,
séu. Þeim, sem hlustuðu á Hend-
rik Ottoson, erindreka alþjóða-
kommúnismans í útvarpinu á
dögunum, skilst sjálfsagt hvað
við er átt. Hendrik taldi allar
varnir hinna vestrænu þjóða
ógnun við Sovétríkin og nægi-
legt tilefni til þess að þau
gerðu árásir. Niðurstaðan er þá
þessi: Þegar Vesturveldin eru
orðin veikari en Ráðstjórnarrík-
in, skapast grundvöllur fyrir
sáttum og þær sættir eru í því
fólgnar, að Ráðstjórnin eyðir
herstöðvum lýðræðisþjóðanna og
undirokar heimsbyggðina. Þang-
að til er tilgangslaust að tala um
sættir og friðsamlega sambúð.
Með Rússum — móti
íslendingum
f Morgunblaðinu í gær var á
það bent, að eftirtektarvert
mundi verða að sjá viðbrögð Þjóð
viljans við njósnum Rússa í ís-
lenzkri landhelgi. Eins og kunn-
ugt er ætluðu kommúnistar að
rifna úr vandlætingu, er Bapda-
ríkjamenn sendu flugvél til
njósna inn í lofthelgi Sovétríkj-
anna. En Þjóðviljinn í gær tel-
ur njósnir Rússa hér nauða-
ómerkilegar.
Fljótt á litið sýnist því lítils
samræmis gæta í afstöðu Þjóð-
viljans til sambærilegra njósna-
mála. En þegar betur er að gáð,
sést einmitt að fulls samræmis
gætir við alla afstöðu þess biaðs
fyrr og síðar. Stefnan er þar skýr
og einföld og hljóðar svo: Ef
gengið er á hlut Rúðstjórnar-
ríkjanna, stöndum við með þeim.
Ef gengið er á okkar hlut, styðj-
um við hinn íslenzka málstað,
svo fremi að hann sé ekki í and-
stöðu við málstað Rússa, en ef
íslenzkur og rússneskur málstað-
ur stangast á, þá styðjum við
þann rússneska.
f aðra röndina er svo látið að
því liggja, að líklega hafi þetta
engar njósnir verið. Er því ekki
úr vegi að spyrja: Hvað var
togárinn að gera? Ættu Þjóð-
viljamenn að geta fengið um það
greinargóðar upplýsingar hjá
vinum sínum í Garðastræti.
Tíminn gerir grín
að Hermanni
f forystugrein í Tímanum fyf-
ir skömmu segir svo:
„Hermann Jónasson hefur um
30 ára skeið staðið í fylkingar-
brjósti þeirra manna, sem hafa
hafa forystu um þær mikiu fé-
lagslegu og verklegu fram-
farir, sem hafa orðið í landinu
á þessum tíma .... Árangurinn
hefur orðið sá, að um seinustu
áramót voru tvímælalaust tiltölu
lega fleiri efnalega sjálfbjarga
einstaklingar á íslandi en í flest-
um eða öllum löndum öðrum“.
Þessa afrekaskrá Hermanns
Jónassonar þekkja íslendingar
ekki og váeri fróðlegt að fá hana
birta í Timanum. Menn kann-
ast heldur ekki við það, að marg-
ir einstaklingar hafi orðið efna-
iega sjálfstæðir fyrir aðgerðir
Hermanns Jónassonar, en hitt
mun rétt vera, að einn hafi orðið
sæmiiega bjargálna.
STAKSIEIIHAR
*00*000»*000»* 0 **0»»#0***»*»»**-\
Barþjónar fundu