Morgunblaðið - 12.06.1960, Blaðsíða 20

23
MORGVNBLAÐÍÐ
Sunnudagur 12. júni 1960
1 » ( ^Liplrotómenn 3l -r - í 0
J L J EFTIH W. W. JACOBS f i
— Hvernig dirfizt þið? spurði
hún ofsareið, er þeir drógu hana
áleiðis að bátnum. Henni varð
litið á Vobster skipstjóra, sem
var með óhreina tusku bundna
fyrir munninn og svinbundinn,
og hallaðist þannig upp að veggn
um á reyksalnum. — Vobster
skipstjóri, æpti frúin? Hvers
vegna látið þér þá ekki hlýða?
Skipið þér þeim að hætta undir
eins.
— Inn með ykkur, sagði Tarn
með miðaða skammbyssuna á lít
inn hóp af máttvana farþegum.
— Ef nokkur maður hreyfir sig,
skýt ég hann.
Þannig stóð hann þangað til
þau hjónaleysin voru komin nið-
ur í bátinn, þá stakk hann
skammbyssunni í vasa sinn og
greip ungfrú Mudge í fang sér.
Ungfrúin gat komið á hann löðr-
ungi með annarri hendi, en greip
handfylli af hári hans með
hinni.
— Róleg, væna mín, sagði
bátsmaðurinn um leið og tárin
komu fram í augu hans. — Svona
nú, ekki svona harðhent! Ég
vildi bara, að ég gæti farið með
þér!
Hann sleppti stúlkunni og varð
feginn. Báturinn var látinn síga
og honum róið til lands af skynd
ingi. Tam þurrkaði af sér
svitann og horfði á.
— Farið með hitt fólkið niður
meðan ég athuga, hvað ég geri
við það, sagði hann loksins.
Síðan gekk hann út að borð-
stokknum og horfði um stund á
bátinn, sem fjarlægðist óðum. Þá
sneri hann sér við, lagði hend-
urnar á kreppt hnén og horfði á
bundinn skipstjórans, sem virt-
ist ætla að missa augun út úr
höfðinu.

★
Framköllun
Kopering
s
)
s
s
s
)
1S
fáið!
* Komið með filmuna
i Vesturver og þér
! stórar myndir, fallegar |
| myndir. —
Fljóta afgreiðslu.
Fótófix
Vesturveri.
— Ég vona, að þetta hafi allt
farið eftir áætlun, herra? sagði
hann og ók sér órólega. — Eng-
ar blóðsúthellingar og allir giað
ir og ánægðir!
19.
Carastirs átti bágt með andar-
dráttinn, eftir þennan bardaga,
sem hafði lokið með lendingu á
eyðieyju, og henni ekki sem vist-
legastri. Nú horfði hann hissa og
skelfdur á bátinn, sem flýtti sér
eftir föngum til skipsins aftur.
Hann stóð þangað til báturinn
var kominn út fyrir rifið og var
nú ekki orðinn nema ofurlítill
blettur, er hann lenti við skipið.
Hann sneri sér nú að frú Penrose
og ungfrú Mudge, sem stóð að
baki hennar.
— Ég veit ekki .... byrjaði
hann.
— Sjáið þið! æpti stúlkan í
írafári.
Carstairs leit út á sjóinn aftur
og«ætlaði varla að trúa sínum
eigin augum. Hann stóð grafkyrr
og horfði á skipið taka bátinn um
börð, og leggja síðan af stað,
bijrt frá eynni. Hálfdofinn leit
hann við og mætti þá fyrirlitn-
ingarfullu augnatilliti frú Pen-
rose.
— Hafið þér .... stamaði hann
upp.
— Ég? sagði frúin í máttlausri
ofsareiði. Ég .... Nei, nú er of
langt gengið.
• Hún sneri sér og gekk burt og
bandaði valdsmannlega með
hendinni, er hann gerði sig lík-
legan til að fylgja á eftir. Hann
sneri þá við aftur, heldur ræfils-
legur, og horfði nú dolfallinn á
ungfrú Mudge, sem hafði gert sér
þægilegt bæli í sandinum og
veitti sér nú þann munað að há-
skæla.
— Svona, svona, sagði Carsta-
irs feimnislega — ekki gráta!
— Ég get ekki að því gert,
sagði stúlkan milli hviðanna. —
Ég er hrædd. Þurfum við að vera
hérna í alla nótt?
Carstairs laut niður og tók að
róta úr hrúgu af matvælum, sem
höfðu verið flutt í bátnum og
varpað á land. — Ég veit ekki,
hvernig áætlunin er, svo nákvæm
lega, sagði hann loksins, — en
það lítur helzt svo út. En ef þér
hættuð nú þessu voli og hjálp-
uðuð mér við tjaldið?
Hann tók nú að drösla tjald-
inu upp úr fjörunni, en ungfrúin
snuggaði einu sinni eða tvisvar,
þurrkaði sér síðan um augun og
kom svo á eftir honum með súl-
una. Tvisvar varð Carstairs að
bjarga sér út úr tjalddúknum,
hálfkafnaður, en þar kom að lok-
um, að tjaldið komst upp og birgð
irnar voru fluttar inn í það. Það,
hve matarbirgðirnar voru vel úti
látnar, gerði sitt til að auka á óró
hans. Þarna voru dósir og' glös
með niðursuðu, væn tunna með
vatni og hálf-sekkur af skipskexi.
Stór öxi og fleiri smíðatól, hagla
byssa, skammbyssa, teppi og svo
borðbúnaður úr gleruðu blikki.
— Nú, jæja, okkur er ekki ætl
að að deyja úr hungri, sagði
hann og leit kringum sig.
— Ég er hrædd um að við sof-
um ekki mikið, sagði ungfrúin
og leit á teppin. — Ekki einu
sinni koddi! Og á hverju eigum
við að sitja?
Carstairs, sem horfði á fjar-
læga mynd frú Penrose, sem
labbaði eftir fjörunni, svaraði
engu. Hann brá við og gekk í
áttina til frúarinnar, en sneri
við eftir nokkur skref og gekk
aftur til tjaldsins.
Hann tróð í pípu sína og sat
síðan góða stund reykjandi. Skip
ið var horfið og ekkert sást úti
á sjónum nema slétt, blátt vatn-
ið í pollinum og svo hvítt brim-
ið fyrir utan rifið. Er hann gaut
augum til hliðar, sá hanr. að frú
Penrose sat í svo sem mílufjórð-
ungs. fjarlægð og horfði út á haf
ið. Það var greinilegt, að hún
var ekki hrifin af nærveru hans
eða samfélagi.
— Það er bezt að velgja sér
tesopa, sagði hann um leið og
hann reis upp, til þess að sækja
litla hitunarvél inn í tjaldið. —
Þér getið sagt frúnni. að ég hafi
farið í rannsóknarferð um eyna
og verði drjúga stund fjarver-
andi.
Hann gekk síðan í áttina frá
frúnni, komst yzt út á rifið, sneri
við og gekk síðan í kring hinum
meginn. Vindurinn var snarpur
og sjórinn drunaði rétt við fætur
hans. Með kíki sínum horfði hann
á allan sjóndeildarhringinn, en
vitanlega ekki urmul af skipinu.
Órólegur og kvíðinn hélt hann
áfram að ganga, þar til eyðileiki
fjörunnar varð honum um megn,
svo að hann sneri aftur að lón-
inu.
Frúin og ungfrúin gengu burt
frá tjaldinu, er hann nálgaðist,
en hann fór inn og neytti matar
síns, með furðu góðri lyst, og
betri en honum hefði getað dott-
ið í hug. Hann kveikti sér síð-
an í pípu aftur, en er hann hafði
lokið við hana. fannst honum, að
ef til vill væri hann fyrir þeim
konunum; flutti sig því niður í
fjöruna og kom sér þar þægilega
fyrir í hvítum kóralsandinum. —
Þar lá hann og hugsaði málið.
Er hann kom að tjaldinu aft-
ur, var það lokað. Teppi, sem
fleygt hajfði verið út fyrir, var
sýnilega honum ætlað, og snort-
inn af þessari nærgætni fyrir
vellíðan sinni, gerði hann sér
bæli í sandinum og reyndi að
koma sér þar þægilega fyrir áð-
ur en hið skammvinna rökkur
yrði að náttmyrkri.
Eftir langa andvöku sofnaði
hann þó loksins, en hrökk brátt
upp aftur við ákafan sinadrátt.
Tjaldbúarnir vöknuðu andartaki
síðar og á málhreimnum hjá
þeim mátti heyra, að skapið var
ekki í frægasta lagi. Þrisvar varð
Carstairs að þjóta á fætur og
hoppa nokkrum sinnum á fæti,
sem virtist helzt vilja hnýta á
sig hnút, og jafnoft heyrðist tal
tjaldbúanna. til þess að auka á
hrellingar hans. í fjörða sinn
þaut hann, nógu snemma til þess
að verða fyrri til en sinadrátt-
urinn, og nú þaut hann niður að
lóninu, fór úr öllum fötum og
fékk sér hressandi sjóbað.
Ungfrú Mudge kom á fætur
klukkustund seinna og gekk nú
niður að lóninu og sneri aftur til
tjaldsins með fulla vatnsfötu í
hendi.
— Er herra Carstairs farinn?
spurði frú Penrose innan úr
tjaldinu.
Svarið virtist fullnægja frúnni,
því að hún kom út og eftir sápu-
laust bað í saltvatni, settist hún
niður til að láta ungfrú Mudge
laga til hárið á sér.
En er hún heyrði hósta, ekki
mjög langt frá sér, stökk hún á
fætur og þaut inn í tjaldið með
hárið flaksandi.
— Ég biðst fyrirgefningar,
sagði Carstairs, er ungfrú Mudge
stóð fyrir framan hann og horfði
á hann manndrápsaugum. —
Mér þykir leitt, ef ég hef hrætt
frú Penrose, en ég fann þarna
litla greiðu í vasa mínum. Hún
getur kannske komið i góðar
þarfir.
— Mudge! heyrðist þrumurödd
segja, innan úr tjaldinu.
Stúlkan beygði sig inn í tjald-
ið. — Frúin þarfnast ekki
greiðu. sagði hún við Carstairs.
— Gott og vel! Ég bið afsök-
unar, sagði Carstairs og fleygði
í hana greiðunni.
— Frúin þarfnast ekki greiðu,
endurtók stúlkan drembilega.
— Gott og vel, en vonandi
leyfist mér að skilja hana eftir í
svefnherberginu mínu, ef ég vil,
svaraði Carstairs með hógværð.
— Ég verð dálitla stund í burtu.
Hann snerist á hæli og gekk
burtu, minnungur þess, hvernig
fór fyrir konu Lots, og hvarf
þeim sjónum. Frúin kom nú út
og settist í sandinn.
— Ég vona, að hér séu engir
villimenn, frú mín, sagði ungfrú
Mudge og horfði vandræðalega
á hár húsmóður sinnar. — í hvert
skipti sem ég vaknaði, duttu
mér þeir í hug.
— Ég vil nú heldur villimenn
en sumt siðað fólk, sagði frúin
og leit í áttina þangað sem
Carstairs var ný horfinn.
— Já, frú, svaraði stúlkan
hlýðin, — en ég vildi nú samt fá
að sjá þennan Tarn aftur, heldur
fyrr en síðar. — Ég náði þó í dá-
lítið af hárinu af honum, þegar
hann ætlaði að grípa mig.
Frúin andvarpaði, en þegar
stúlkan fór að nota fingurna fyr
ir greiðu á hár hennar, rak hún
upp óp.
— Þér eruð ekki að greiða
honum Tarn, sagði hún hvasst.
— Verið þér ekki svona klaufa-
leg. Þér hárreitið mig.
— Æ, fyrirgefið þér, svaraði
syndarinn, — en hárið á yður er
svo þykkt. Og ég hef aldrei séð
það í svona flækju fyrr.
__ Ég hef heldur aldrei sofið
á svona kodda fyrr, svaraði frú-
in. Ó, ó, ó!
__ Það er vist sandurinn í þvi,
sagði stúlkan og stanzaði. Ef við
hefðum bara greiðu!
__ Já, en það höfum við ekki.
— Nei, við höfum það ekki,
sagði stúlkan og horfði löngunar
augum á greiðu Carstairs. Síðan
beit hún á vörina og tók til við
verk sitt aftur.
— Æ, skelfing eruð þéf klaufa
leg, sagði frúin og hörfaði undan
eftir föngum.
16 A f fþRÍFÍC POG
TRAINER, CHERRy, ANP IF I CAN GET
HIM 60ME PUBLICITy, HE SHOULP BE
ABLE TO MAKE A UVING AT IT/
WE CAN'T LET HER PO THAT,
MAVBE T CAN GET BARNEY
LAWTON TO HELP US/
SHE'S SO YOUNG ANP THEY'VE
been having such a harp time
SHE'S ABOUT REAPY TO GO BACK
^ HOME TO HER FOLKS / -
J t CERTAINLY V-
HOPE YOU CAN
HELP HIM, BECAUSE
HIS WIFE 15 VERY
UNHAPPY. MARK... I
— Bjarni er snillingur í að
temja hunda, og ef ég gæti kynnt
hann svolítið, ættj hann geta
lifað vel á því
■— Ég vona að þú getir hjálpað
honum Markús, því konan hans
er mjög óhamingjusöm. Hún er
svo ung og þau hafa átt í svo
miklum erfiðleikum að hún er að
því komin að ísj% bnýv for-
eldi"> sinna.
— Við getum ekki látið það
viðgangast. Ef til vill get ég
fengið Barney ti> að
hjálpa okkur!
— Já, frú, sagði stúlkan og
snuggaði vesældarlega. — Það er
ekki mér að kenna. Ég skal
greiða hár á við hvem annan, ef
ég hef einhver áhöld í höndun-
um. Og ég er hræddust um, að
hárið á yður verði eyðilagt fyrir
lifstíð. Það er skammarlegt!
Frú Penrose setti upp alvöru-
svip. — Er herra Carstairs far-
inn út að ganga? spurði hún
— Já, frú.
— E* hann farinn langt?
— Hann sagðist verða góða
stund burtu, svaraði stúlkan.
aiUtvarpiö
Sunnudagur 12 júní
8.30 Fjörleg músík í morgunsárið.
9.00 Fréttir. — 9.10 Vikan framundan.
9.25 Morguntónleikar:
a) „Fagnið Drottni á foldu hér**,
kantata nr. 51 eftir Bach (Suz
anne Danco og kammerhljóm
sveitin í Stuttgart flytja; Karl
Múnchinger stjórnar).
b) Pastoral-tilbrigði eftir Jón
Leifs við stef eftir Beethoven
(Fílharmoníusveitin í Dresd-
en leikur; Siegfried Geissler
stjórnar.)
c) Konsert fyrir flautu, enskt
horn og strengj asveit eftir
Arthur Honegger (Arthur
Gleghorn, William Kosinski
og kammerhljómsveitin í Los
Angeles leika; Harold Byrnes
stjórnar.)
d) Frá músíkhátíðinni í Prag i
sl. mánuði: Síðari hluti tón-
verksins „Föðurland mitt“ eft
ir Smetana (Tékkn. fílharm-
oníusveitin leikur Ancerl stj).
11.00 Messa í Laugarneskirkju (Prest-
ur: Séra Arelíus Níelsson. Organleik-
ari: Helgi Þorláksson).
12.15 Hádegisútvarp.
14.00 Frá útisamkomu sjómannadags-
ins við Austurvöll:
a) Minnzt drukknaðra sjómanna
(Séra Oskar J. Þorláksson talar;
Kristinn Hallsson syngur).
b) Avörp (Emil Jónsson sjávar-
útvegsmálaráðherra, Hafst.
Bergþórsson skrifstofustj.,
fulltrúi útgerðarmanna og Eg-
ill Hjörvar vélstj., fulltrúi
sjómanna.)
c) Afhending verðlauna og heið
ursmerkja (Henry Hálfdánar
son.) — Lúðrasveit Reykja-
víkur leikur.
15.30 Sunnudagslögin. — (16.30 Veður-
fregnir).
18.30 Barnatími (Baldur Pálmason):
a) Framhaldssaga yngri barn-
anna: „Sagan af Pella rófu-
lausa“; VI. (Einar M. Jónsson
þýðir og les).
b) Leikrit: „Björgun úr sjávar-
háska“ eftir Jakob Skarstein,
þýtt og staðfært af Elínu
Pálmadóttur. — Leikstjóri:
Hildur Kalman.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Peter Katin leikur
píanóverk eftir Liszt.
20.00 Fréttir.
20.20 Raddir skálda: Sitthvað úr lífi
og ljóðum Arnar Arnarsonar.
Flytjendur: Finnborg Ornólfsdótt
ir, séra Jón Thorarensen, Jón úr
Vör og Stefán Júlíusson.
21.20 Kórsöngur: Kór kvennadeildar
Slysavarnafélags Islands syngur:
Herbert Hriberschek stjórnar.
21.35 Leikþáttur: „A meðan ég er I
humör" eftir Ornólf i Vík. Leik-
endur: Anna Guðmundsdóttir og
Jón Aðils.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög og óskalög skipshafna,
þ.á.m. leikur hljómsveit Arna Is-
leifssonar. Söngvari Sigurður Ol-
afsson. — Guðrún Erlendsdóttir
stj. danslagaflutningnum.
01.00 Dagskrárlok.
Mánudagur 13. júní
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 Búnaðarþáttur: Dr. Halldór Páls
son ráðunautur talar um ull og
rúningu.
13.10 Tónleikar: „Sumardans'*.
15.00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir kl.
15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Lög úr kvikmyndum.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Hljómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi: Hans Antolitsch.
a Þrjú lög eftir Purcell.
b) „Pulcinella", svíta eftir Strav
insky.
21.00 Um daginn og veginn (Béndikt
Gröndal alþingismaður).
21.20 Einsöngur: Dietrich Fischer-Dies
kau syngur lög eftir Robert Schu
mann.
21.40 Samtalsþáttur: Sveinn Asgeirsson
hagfræðingur ræðir við brezkan
sendiráðsmann, Peter Kidson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Um fiskinn: Stefán Jónsson ræð-
ir við Bergstein A. Bergsteinsson
fiskmatsstjóra.
22.30 Kammertónleikar:
Dumky-tríó í e-moll op. 90 eftir
Dvorák (Bolzano-tríóið leikur),
23.00 Dagskrárlok.