Morgunblaðið - 14.06.1960, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 14. júni 1960
MORCV1SBLAÐIÐ
3
★
A LAUGARDAGINN kornu
Alda Guðmundsdóttir og Val-
gerður Jónsdóttir heim frá
tveggja mónaða námi í flug-
freyjufræðum í skóla Pan
American flugfélagsins í New
York, en þær voru ráðnar til
starfa hjá félaginu í febrúar,
eins og þá var sagt frá hér í
blaðinu.
— Við höfum verið önnum
kafnar við að læra að elda 7
réttá máltíð í þotueldhúsi,
taka upp kampavínsflöskur,
búa út pela handa ungbörn-
um, snyrta okkur, tala í þægi-
legum tón, læra allt um þotur
og flugvelli og láta bólusetja
Flugfreyjurnar og foreldrar þeirra. Talið frá vinstri: Guðmundur Halldórsson, Ágústa Jó-
hannsdóttir, Alda Guðmundsdóttir, Valgerður Jónsdóttir, Sigríður Bjarnadóttir og Jón
Magnússon. —
Halda upp á afmœlið í Teheran
Tvær flugfreyjur heima i frii
okkur við einum 19 sjúkdóm-
um, sögðu þær stöllurnar, er
blaðamaður Mbl. hitti þær á
Keflavíkurflugvelli á laugar-
daginn. Við höfum verið önn-
um kafnar frá kl. 9—19 alla
daga og svo átt eftir að búa
okkur undir kennslustundirn-
ar á kvöldin.
■— Og hv'að nú?
— Nú fáum við að vera hér
heima í viku og kveðja for-
eldra og ættingja, því svo
hefst starfið. Við fáum að
fljúga saman fyrsta mánuðinn,
förum fyrst til New York, þar
sem við höfum ágæta íbúð
rétt hjá flugvellinum, og svo
London, Dússeldorf, London,
Teheran, þar sem Alda verð-
ur á 22 ára afmælisdaginn
sinn, og svo seinna til Hong
Kong og til Japan. Við hlökk-
um reglulega til að koma á
alla þessa staði.
Útþránni verður að fullnægja
— Þið komið þá líklega
ekki heim aftur í brað.
— Við reiknum ekki með
því. Það er Alda sem verður
fyrir svörum. Mið langar til
að vera tvö ár flugfreyja og
síðan ár viðbót bryti á þot-
um. Auðvitað getur maður
skroppið heim í fríinu sínu, en
mgi langar til að nota fyrsta
fríið til að fara til Grikklands.
Þangað fljúga ekki vélar Pan
American.
— Bryti Hvað eru margir
brytar á hverri flugvéi?
— Tveir í stóru þotunum,
einn á hvoru farrými og fjórar
flugfreyjur. Brytinn getur
verið hvort sem er kona eða
karlmaður.
Við snúum okkur nú að for-
eldrum þeirra flugfreyjanna
og spyrðum þau hverr.ig þeim
lítist á þetta allt. Foreldrar
Valgerðar eru Jón Magnússon,
húsgagnameistari og Sigríður
Bjarnadóttir, og foreldrar
Öldu eru Guðmundur Hall-
dórsson útsölustjóri hjá Afeng
isverzluninni og Ágústa Jó-
hannsdóttir. Þau eru öll kom-
m út á flugvöll til að taka á
móti þeim, ásamt umboðs-
mönnum Pan American hér á
iaiidi.
— Maður á ekki að hafa þá
stjórn á unga fólkinu, að það
fái ekki að fullnægja sinni út-
þrá, segir frú Sigríður. Val-
gerður er orðin 22ja ára gömul
og við höldum að hún hafi
fengið þá menntun og þann
þroska sem dugir henni.
Alda vildi þetta og þá var
sjólfsagt að hún fengi að ráða.
Þá er ekki hægt að segja eftir
á: „Ég fékk ekki að gera það
sem mig langaði til“, segir frú
Ágústa. Telpurnar líta ágæt-
lega út og auðséð að þær hafa
góða aðbúð, þó skólinn hafi
verið erfiður, að því er þær
segja.
Nei, takk, bara ávaxtasafa
Umboðsmennirnir bjóða upp
á hressingu. — Nei takk, ekk-
ert sterkara en ávaxtasafa,
svara bóðar flugfreyjurnar.
Við megum ekki smakka
áfengi í einkennisbúningun-
um.
Og þær eru ákaflega snyrti-
legar í búningunum sínum,
með drifhvíta hanska, og fram
koman örugg og aðlaðandi,
hvort sem það er nú eingöngu
meðfæddur eiginleiki eða
einnig lærður síðustu tvo mán
uðina.
0 0-^ 0 0 0’ 00>0^- 0
•010*000 0‘0»0*0\0 0. 0 00000100 0'00%0'00*000 0 0 0 0 \
Telur frímerkin
sína eign
sem þóknun fyrir rannsóknarstörf
BLAÐINU barst í gær eftirfar-
andi upplýsingar frá Póst- og
símamálastjórninni í tilefni af
fréttum í dagblöðunum um frí-
merkjamálið svokallaða:
1. Svo sem áður er kunnugt, fór
í vetur fram réttarrannsókn út
af hvarfi nokkurra verðmætra
frímerkja úr birgðum póstsins.
Jafnframt framkvæmdi ríkisend-
urskoðunin heildartalningu á
birgðunum og lauk henni.
Málið út af nefndu frímerkja-
hvarfi hefur undanfarið verið til
athugunar í dómsmálaráðuneyt-
inu og er búizt við fyrirmælum
um málshöfðun innan skamms.
2. Frekari rannsókn mun nú
vera að hefjast hjá sakadómara
á svonefndum Heklufrímerkjum
(35 aura frímerki, yfirstimpluð
með 5 aur), þar sem upplýst
hafði verið, að yfirprentanir á
þeim höfðu farið fram utan að-
ildar póstmálastofunnar.
3. í nokkrum blöðum hefur
undanfarið verið vakin athygli á
því, að fyrir nærri tveim áratug-
um fékk danskur verkfræðingur
afhent gegn kvittun á póstmála-
stofunni talsvert magn af frí-
merkjum af sérstakri útgáfu
(1904), og hefur ekki skilað þeim
aftur, en hefur hinsvegar nýlega
boðið þau til sölu fyrir mjög hátt
verð. Kvittun hans er gerð á
sama hátt og annarra, er hafa
fengið frímerki að láni og skilað
þeim aftur. Hún hefur ekki haft
áritun póst- og símamálastjóra
eins og fáein frímerki, sem um
svipað leyti voru afhent sem við
urkenning fyrir sérstök störf fyr-
ir póstinn o. þl., þar á meðal til
hlutaðeigandi verkfræðings. Sam
kvæmt umsögn fyrrverandi póst-
og símamálastjóra áttu fyrrnefnd
frímerki að vera lánuð, þótt það
væri ekki tekið fram í kvittun-
inni. Hinsvegar hefur nú komið
fram, að verkfræðingurinn telur
umrædd frímerki öll hafa verið
veitt honum sem þóknun fyrir
rannsóknarstörf hans á íslenzk-
um frímerkjum, og að hann hafi
afhent póstmálastofunni vélritað
hefti (70 bls.) um rannsóknir sín-
ar. Hins vegar man enginn á
póstmálastofunni eftir að hafa
orðið var við slíkt rit.
Ríkisendurskoðunin hefur að
undanförnu haft þetta mál til at
hugunar í samráði við póst- og
símamálastjórnina, og bar grein
argerð verkfræðingsins og hlut-
aðeigandi póstmanna ekki saman.
Skýrsla um málið er nú komin
til dómsmálaráðuneytisins til nán
ari ákvörðunar um meðferð þess.
Þau frímerki sem um er að
ræða, vofu irentuð 1904 í litlu
upplagi og í sérstökum tilgangi
(fyrir alþjóða-póstmálastofnun-
ina), en voru áldrei seld eða af-
hent til notkunar fyrir burðar-
gjald. Upplagið var heldur meira
en alþjóða-stofnunin þarfnaðist
og var afgangurinn sendur hing-
að. Þar sem þessi merki voru ekki
seld almenningi, hafa þau ekki
verið birt með verði í verðbréfa-
skrám frímerkjasala.
Hefur því til þessa verið ó-
kunnugt um verðmæti þeirra, og
er söluverð það, sem verkfræð-
ingurinn krefst, fyrstu opinberu
tölur þar að lútandi, en ekki er
kunnugt, hvort nokkur sala hefur
enn farið fram á því verði. Ann-
ars er það alkunnugt, að frímerki
sem kostuðu fáeina aura fyrir
nokkrum áratugum, hafa orðið
stórverðmæt síðar vegna eftir-
spurnar frímerkjasafnara. Á þeim
tíma, er umrædd merki voru lán-
uð, munu yfirmenn póstmálanna
ekki ,hafa talið, að um verulegt
verðmæti væri að ræða, þar sem
ekki var krafizt tryggingar fyrir
láninu, eins og anpars er gert
í slíkum tilfellum. Hitt er svo
annað mál, að farizt hefur fyrir
að ganga eftir skilum á þessu
láni fyrir löngu.
Morgunblaðinu er kunnugt
um að dómsmálaráðuneytið
mun í dag senda sakadómara
mál þetta til rannsóknar.
STAKSIIINAR
„Fjárflóttahrettan“
Síðastliðinn föstudag sagði sv#
í forystugrein Tímans, er nefnd
var „Fjárflóttahættan“.
„1 sambandi við „nýskipan"
ríkisstjórnarinnar á gjaldeyris-
málunum er losað um ýmsar
duldar greiðslur (ferðakostnað o.
fl.) Þetta, ásamt ýmsum breyt-
ingum öðrum getur hæglega leitt
til þess að flutt verði út mikið
fjármagn, án þess að nokkur
verðmæti komi inn í landið í
staðinn. Niðurstaðan getur þann-
ig orðið sú, að notuð verði til
fulls heimildin til að taka hin
miklu vörukaupalán, er stjórnin
fékk við setningu efnahagslag-
anna svokölluðu, eða hvorkl
meira né minna en 800 millj. kr.
Með því yrði þjóðinni bundinn
stórkostlegur skuldabaggi í fram-
tiðinni, án þess að hún hefði
fengið nokkuð í staðinn.
Þetta telur ríkisstjórnin þó
eftirsóknarverða skuldasöfnun
meðan hún fordæmir erlendar
lántökur til uppbyggingar!“
Öllu snúið öfugt
Tíminn lætur sig ekki mun*
um að snúa hlutunum við.
Traustið, sem íslenzku krónunni
hefur verið skapað með aðgerð-
um núverandi ríkisstjórnar, og
sem koma mun æ betur í ljós
með hverjum mánuði sem líður,
hvetur vissulega ekki til fjár-
flótta. Viðskiptafrelsið gerir það
að verkum, að það er eins gott
að eiga íslenzkar krónur, eins og
erlendan gjaldeyri, og reyndar
betra, þar sem vextir eru hærri
hér á landi en í nágrannalönd-
unum. Þegar menn svo þurfa
nauðsynlega á gjaldeyri að halda
geta þeir fengið hann keyptan
fyrir islenzkar krónur.
Með eðlilegri gengisskránlngu
er komið rétt verð á gjaldmiðil
annarra þjóða, hið gamla ástand,
sem hvatti svo mjög til óeðli-
legra viðskipta er ekki lengur
við líði.
„Erlendar lántökur til upp-
byggingar“, sem Tíminn talar
um, eiga vissulega rétt á sér. En
tími er til kominn að forráða-
menn þess blaðs fari að átta sig
á, að það telst til uppbyggingar
þjóðfélagsins, að koma á heil-
brigðu efnahagskerfi, þar sem
allir þættir atvinnulífsins nýtast
sem bezt. Slík uppbygging er
ekki minna virði en ýmiss konar
fjárfesting. Og sennilega ennþá
meira virði fyrir íslenzka þjóð-
félagið, eins og í pottinn var bú-
ið, þegar núverandi ríkisstjórn
tók við völdum.
Natovinafélag stofnað
EjFTIRFARANDI fréttatilkynn-
ing bars blaðinu í gær:
„Þann 19. maí 1960 var stofnað
á Keflavíkusflugvelli félag áhuga
manna um Atlantshafsbandalag-
ið.
Nafn félagsins er NATO-VINA
FÉLAGIÐ. í stjórn þess voru
kjörnir: Þorgrímur Halidórsson,
formaður; Ólafur Thorderson,
varaformaður; Jón Arngrímsson,
gjaldkeri; Ingvar S. Ingvarsson,
ritari og Björn Helgason, með-
stjórnandi.
Fundurinn samþykkt einróma
eftirfarandi ályktun:
Allir íslendingar hljóta að óska
þess, að sem fyrst renm upp sú
stund, er svo friðvænlegt verði
í heiminum, að ekki gerist lengur
þörf á að hafa hér erlent herlið
til varnar. Ljóst er einnig, að
ekki er hægt að láta landið vera
varnarlaust, meðan í heiminum
eru mikilsráðandi þær árásar-
stefnur, sem frelsi hvers smáríkis
eru hættulegar.
Enda þótt mikill meirihluti is-
lenzku þjóðarinnar standi ein-
huga að baki NATO, er því ekki
Reynsla SÍS
En þrátt fyrir þetta ber mönn-
um þó að leggja við hlustir, þeg-
ar Tíminn talar um „fjárflótta-
að leyna að þeir atburðir hafa hættu“. Fyrirtæki Sambandsins
gerzt, sem kasta þar nokkrum hafa sérstaka reynslu á þessu
SKugga á. En þótt við kunnum sviði, og þó að öllum venjulegum
að vera ósammála um ýmis atriði, • borgurum sýnist krónan ekki nú
er engin ástæða til að standa ekki j traustari, en verið hefur um ára-
eftir sem áður saman um þau J tugi, þá væri fróðlegt að heyra
mál, sem eru okkur ekxi síður j álit SÍS-mannanna á því, hvort
hugleikin og mikilvæg, eins og gjaldeyrisbrask erlendis gefur
varnarmálin.
Hér á landi, sem annars staðar,
á Atlantshafsbandalagið sína
óvini, meðlimi hins alþjóðlega
kommúnistaflokks og fylgifiska
þeirra. Flokkur þessi er fámenn-
mikið í aðra hönd eftir hinar
breyttu aðstæður.
Hinn eini sanni
braskflokkur
ur en framúrskarandi hávær og ' ~^ san,l)andi við bollaleggingKtr
vinnur kerfisbundið að því’ að 1 Tjmans er annars fyllsta-astæða
skaða NATO, með því að hafa í I * þess a® '**«“ “herz,u a- Þa®>
frammi áróður gegn því, skapa I . amso nar o urmn er i
arekstra eða blása slíka upp, ef tUr ,e"«' ver,ð h,nl1
þeir koma fvrir e,m Sannl braskflokk«r 1 Þess**
Fáir hafa orðið til að gerast Iandl' HvaSa stjórnmálaflokkur
fair hata orðið til að gerast hefur fc d orðjs
opinberir formælendur þeirra, l _ .. v
sem á hefur verið ráðizt, enda I e" . ^amsoknarflokkur.nn að
þótt oft hafi verið hallað réttu 1 meSta ^al«J«y"sbrask og
máli, og fulltrúar NATO ekki i | ““ “m getUJ 1 ÞeSSU
aðstöðu til að verjast árásum sem ;. .. i fm a ræ a '®
þessum | hr.kalega og fjolþætta brask
p t , , Olíufélagsins, sem einn af for-
Hvergi a Islandi er folk í nan- „„ cfc ’ „ *. . . ...
. ,. .* ... , stjorum SIS varði fynr skommu
ara sambandi við storf NATO en ; ..
» lif og blod a aðalfundi sam-
Framhald á bls. 23. takanna.