Morgunblaðið - 22.06.1960, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 22. júní 1960
MORGUNBLAÐIÐ
15
Ingo beið eftir tækifæri,
sem aldrei kom
„ÞAÐ eina, sem ég óttast
í rauninni, er, að Ingo
gangi að Patterson dauð-
um“, sagði Ahlquist, um-
boðsmaður Ingimars Jo-
hanssons, daginn fyrir ein-
vígið. Réttum sólarhringi
síðar ætluðu tugir þúsunda
áhorfenda í Polo Grounds
í New York að rifna af
fagnaðarlátum. Ekki vegna
þess að hinn þeldökki Patt-
erson hefði kvatt þennan
heim, heldur vegna þess, að
heimsmeistarinn Ingo lá
endilangur í gólfinu og
hreyfði hvorki legg né lið.
Fatterson var lafmóður og
másandi, en veifaði öllum öng-
um til öskrandi áhorfenda.
Hann hafði rotað Svíann, rot-
að hann 1 fimmtu iotu. Og
meira en það: Hann hafði end-
urheimt heimsmeistaratitilinn
og brotið blað í sögu hnefa-
leikanna. Engum hafði áður
tekizt að vinna heimsmeistara
nafnbótina í þungavigt eftir
að hafa tapað henni á annað
borð — og síðan 1919 hafa 13
kempur borið þennan eftir-
sóknarverða titill.
Hinn duldi kraftur
Ingo lá góða stund í gólf-
inu áður en hann fékk aftur
ráð og rænu en á meðan var
Patterson óspart hylltur af
40 þúsund áhorfendum. Marg-
ir höfðu greitt 100 dollara fyr-
ir sætið til að sjá með eigin
augum sænska „járnhnefann“.
Dýrustu aðgöngumiðarnir
voru jafnvel seldir á 300 doll-
ara bak við tjöldin, því mik-
ið orð fór af hinum dulda
krafti, sem býr í hægri hnefa
Svíans.
1 einvíginu í júní í fyrra
hafði Ingo gert út af við Patt-
erson með einu slíku hnefa-
höggi í þriðju lotu. Síðan hef-
ur Ingo lagt allt kapp á að
styrkja hægri handlegginn og
fyrir skemmstu lét hann hafa
það eftir sér, að ekkert mann-
legt gæti staðizt hnefa hans.
„Ef Patterson ætlar að reyna
að halda mér í klemmu, liggja
fast upp við mig og reyna að
koma í veg fyrir að ég geti
beitt minni hægri hendi, þá
kýli ég dónann út úr hringn-
um“, bætti Ingo við.
Féll fyrir vinstri hendi
Og Patterson notaði einmitt
þessa aðferð. Ingo var alla
tíð í vörn, bar fyrir sig vinstri
höndina og kom þeirri hægri
ekki við utan einu sinni í ann-
arri lotu. Það nægði ekki til
að gera út af við Patterson.
Ingo var ekki búinn að
„kýla“ þann þeldökka út úr
hringnum, þegar Patterson
greiddi honum lokahöggið.
aði honum til hamingju. Svo
hvarf hann á braut með ónot-
aða „járnhnefann", en Patter-
son veifaði sínum „járnhnef-
um“ og var krýndur heims-
meistari öðru sinni.
Fyrir leikinn hafði Patter-
son sagt: Mér er það meira
virði en allt annað í þessum
heimi að endurheimta titilinn.
Ég skammaðist mín, ég hef
ekki getað litið framan í nokk
urn mann síðan ég tapaði í
fyrra. Og ég finn, að ég get
sigrað Ingimar. Hann er ekki
sóknarmaður, hann er varnar-
maður, þolinmóður, bíður og
bíður eftir tækifæri — hvort
sem það kemur, eða ekki. Og
hann geymir hægri hnefann
upp undir höku, geymir hann
þar, eins og þetta sé eitthvað,
í síðustu viku. Þá var hann
orðinn sigurviss og sagði: Ég
hef aldrei tapað. Ég hef háð
22 einvígi og í 14 þeirra vann
ég með rothöggi. Ég er aðeins
27 ára, ég er rétt að byrja,
ég er fjórðungi sterkari en í
fyrra. Að vísu er Patterson
tveimur árum yngri. En hann
hefur tvennt á móti sér. Mig
— og söguna, minn hægri
hnefa — og þá staðreynd, að
enginn hefur unnið titilinn
eftir að hafa tapað honum.
Þið skuluð bara bíða og sjá
hvernig fer“, sagði Ingo, sem
fer á fætur kl. 8 á morgnana,
drekkur glas af vatni, hleyp-
ur 7 mílur, snæðir leikur golf
og fær sér síðan blund. Éftir
það æfir hann „í hringnum"
— og æfingar hans hafa geng
— og músin beit í rófuna á kettinum
Ingo var orðinn móður, greini
lega þreyttur eftir barsmíð-
ina. Höggin dundu á honum og
Patterson slapp tiltölulega
vel.
í fimmtu lotu kom negrinn
hnitmiðuðu hægri handar
höggi á Ingo, sem slegndist út
í kaðlana og gekk síðan ber-
serksgang, en Patterson að
meinlausu. Eftir að Patterson
hafði barið Ingo sundur og
saman góða stund til viðbótar
kom hann vinstri handar
höggi á Svíann, sem féll — og
stóð ekki aftur upp.
„Bíður og bíður"
Beðið var í þi’jár mínútur.
Svíinn reis þá upp við dogg,
hinn rólegasti — og áttaði sig
þá fyrst á því að allt var um
garð gengið. Hann stóð á fæt-
ur, gekk til Pattersons og ósk
sem ekki tilheyrir honum.
Hann er eins og smástrákur,
sem hefur fundið eitbhvað,
sem hann vill eiga einn — og
vill ekki að aðrir fái hlut-
deild í. — Ef hann vinnur, þá
verður sigurinn honum ekki
jafnauðveldur og síðast“.
Þetta sagði Patterson og hann
var furðu sannspár.
Eius og köttur í leyni
Ingo var ekkert að flíka
hægri hnefanum móti
Patterson. Hann „beið og
beið eftir tækifæri", en tæki-
færið kom ekki. Hann reyndi
ekki einu sinni að „kýla Patt-
erson út úr hringnum". Ingo
lá í valnum og sænska þjóðin
var með ólundarsvip í gær.
„Ef ég tapa, þá segi ég skil-
ið við hnefaleika", sagði Ingo
Karlsson læknir segir: Baru venjulegur heilahristingur.
hilluna, það er annað mál.
hvort Ingo leggur hnefaleika á
ið út á að styrkja og þjálfa
hægri hnefann, sem liggur í
leyni og stekkur fram úr
fylgsni sínu eins og köttur á
mús.
Hættir Ingo?
En að þessu sinni vissi mús-
in af kettinum og beit í róf-
una á honum. Patterson hefur
kynnt sér baráttuaðferð Ingi-
mars til hins ýtrasta. Hann
hefur lokað sig inni, ef svo
mætti segja, hugsað ráð sitt
og fundið aðferð til að halda
Ingo í skefjum, gefa honum
aldrei tækifæri til að beita
vopninu og halda honum jafn-
framt í vörn. „Ingo á bara
einn hnefa, ég á tvo“, sagði
Patterson — og það sá Ingo
eftir leikinn, ef hann hefur
ekki séð það fyrir.
Það kvisaðist út í gær, að
læknir Ingimars, Gösta Karls
son, hefði ráðlagt honum þeg
ar í gærmorgun að leggja
• hnefaleika á hilluna fyrir fullt
og allt. í blaðaviðtali vildi
Karlsson þó hvorki segja af
eða á. Sagði, að þeir mundu
ræða málið einhvern næstu
daga. Það væri sem sagt tii
athugunar.
Vekjaraklnkkurnar vöktu
borgina
Hins vegar sagði hann, að
Ingo hefði ekkert orðið meint
af rothögginu. Þetta hefði bara
verið venjulegur heilahrist-
ingur, líðan kappans hefði ver
ið eðlileg morguninn eftir.
Hann hefði verið með höfuð-
verk, en sofið vel um nótt-
ina — og eftirköst yrðu engin.
En hann sagði Ingo lítið muna
frá einvíginu og hann myndi
ekkert eftir hinu vel útilátna
vinstri handar höggi, sem
Patterson héfði gefið honum
á kjálkann.
Læknirinn sagði ennfrem-
ur, að þó Ingo vildi berjast
aftur við Patterson, þá yrði
það ekki innan 90 daga.
En stendur Ingo við heit sitt
um að hætta við fyrsta ósigur?
( Ekki er ólíklegt, að hann vilji
reyna að hefna sín. Það hefur
líka sýnt sig, að hægt er að
vinna titilinn í annað sinn. Það
gat Patterson þó hann sé ekki
rúm 95 kg. eins og Ingo. Svíar
bíða alla vega eftir næsta ein-
vígi og þeir vona, að það verði
í Gautaborg — í borginni sem
vaknaði til lífsins kl. 3,30 í
fyrrinótt við glamrið í tugum
þúsunda vekjarklukkna. Eng-
inn vildi m.issa af lýsingu ein-
vígisins, sem var endurvarpað
á sænsku um Stokkhólmsút-
varpið og á ensku um Radio
Luxemburg.
Ósigurinn kom eins og reið-
arslag yfir Svía. Svenska Dag-
bladet sagði jafnvel, að ósig-
urinn væri stórt áfall fyrir
þjóðina. Eitt er vist, að í gær-
morgun gengu menn syfjáðir
og niðurlútir til vinnu sinnar
— eftir næturvöku og mikil
vonbrigði.
Svíar eigna sér Ingo, enda
þótt kappinn hafi kvatt sitt
feðra land og gerzt svissnesk-
ur ríkisborgari vegna þess að
honum geðjast ekki að heimtu
frekum skattheimtumönnum
sænska ríkisins.
Ekki með tóma vasa
Kunnugir telja, að fjárhags-
lega skipti það Ingo engu máli,
hvort hann hættir nú hnefa-
leikum eða ekki. Hann hefur
miklu fremur slegizt fyrir pen
inga en til að rota andstæð-
inga sína og hvað fjármálun-
um viðkemur, þá er hann á
grænni grein, enda þótt hann
hafi tapað að þessu sinni. Þeir
sigruðu ganga ekki með tóma
vasa frá svona keppni.
Hann hlýtur a. m. k. hálfa
milljón dollara að launum og
Patterson fær annað eins svo
og dálitla aukaþóknun fyrir
rothöggið. Sennilega verða
tekjur þeirra þó meiri en hér
er áætlað, því aldrei hefur
ágóðinn orðið jafnmikill og
nú. Telja sumir hann fara yfir
fjórar milljónir dollara, því
það er ekki nóg með að menn
borgi 100 dollara fyrir sætið.
Útvarpsstöðvar verða að
greiða ógrynni fjár fyrir leyfi
til að útvarpa lýsingu leiksins.
Togaraútgerðarmaður
Hlutur Ingimars rennur til
hins svissneska fyrirtækis, er
hann hefur stofnað til að taka
við gróðanum. Ingo á líka
togara í Svíþjóð, hann á bygg-
ingafyrirtæki í Gautaborg,
hann er milljónamæringur,
enginn vafi leikur á því.
En þessi skjóti frami og auð
æfi hafa fallið sænska hnefg-
leikaranum. í skaut á örskömm
um tíma. Fyrir einu ári var
hann með öllu óþekktur í þess
orðs merkingu á alþjóðavett-
vangi. Þegar hann hóf einvíg-
ið við Patterson í júní í fyrra
veðjuðu 4 á móti 1 um að Ingo
tapaði.
Ári síðar hefur hann leikið
í tveimur kvikmyndum, marg
sinnis komið fram í sjónvarpi,
sungið með Dinah Shore,
skemmt hermönnum Samein-
uðu þjóðanna á Gaza-svæðinu
og víðar — og hann hefur unn-
ið sér inn slíkar fjárfúlgur,
að hann lifði áhyggjulausu lífi,
enda þótt hann hætti nú
keppni, ynni ekki handtak
framar og yrði sérle.ga lang-
lífur. Sem vænta má hefur
Ingo fengið mikið álit á sjálf-
um sér og ,,stálhnefanum“ sín-
um og fyrir þennan síðari leik
stóðu veðmálin 5:8 honum í
viL
Framhald á bls. 23.