Morgunblaðið - 30.10.1960, Blaðsíða 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 30. okt. 1960 ^
sérstaklega lífseigur. Stafford
Ixafði sagt, einn daginn: — Tobías
er svo andskoti ljótur, að það
getur engin baktería haldið lífi
í honum. En svo varð Tobías
veikur og það þurfti enginn að
ganga í grafgötur um, hvað að
honum gekk. Hann hafði hamazt
í búrinu og Sylvia hafði nálgazt
það og horft með áhuga á Tobias
með blíðlegu brúnu augunum
sínum. En allt í einu teygði apinn
langan, loðinn arminn út úr búr
iu og klóraði Sylviu í annað eyr
að. Þeir höfðu hreinsað eyrað
vandlega, en það var nú bara
gallinn á þessu andstyggilega
eitri, að það verkaði tafarlaust.
Skeð var skeð, og hver svo
sem sökina átti, varð ekkert við
þessu gert. Liklega hafði Sylvia
komizt svo langt upp eftir stígn
um, að hún hafði getað þefað
uppi sporin hans. Daginn áður
hafði hún séð hann ganga þarna
upp eftir. Skyldi hún hafa farið
einsömul upp eftir stígnum og
svo rekizt á sporið af tilviljun?
Líklega . . . Nei, auðvitað hafði
enginn getað séð fyrir hverju
apaskrattinn mundi geta fundið
upp á. Það var þýðingarlaust að
vera að brjóta heilann um þetta
úr því sem komið var. Að
minnsta kosti gagnaði það Sylviu i
heldur lítið héðan af.
Jæja, hversu sem maður var
sneyddur tilfinningasemi, var
hinu ekki að neita, að þetta mark
aði tímamót í lífi manns. Sylvia
hefði verið eini tryggi og skiln-
ingsgóði vinurinn, sem maður
átti eftir frá fyrra hluta ævinn
ar. Hún hafði setið þoiinmóð í
bílnum meðan hann var við
vinnu sína í skurðstofunni — í
þá daga — já, nú var orðið býsna
langt síðan og þó ekki nema ár,
ef reiknað var eftir almanakinu.
Tíminn leið ólíkt fljótar þá —
þegar lífinu var lifað!
En lifði hann lífinu þá — ef
hann átti að vera alveg hrein-
skilinn? Víst hafði vinnan í
sjúkrahúsinu verið áhugavekj-
andi, og fína íbúðin hans þægi-
legur griðastaður eftir önn dags
ins. En var ekki bara spítala-
vinnan og einhleypingasamkvæm
in smámsaman orðið einskonar
eilífðarvél? Hann hafði í raun-
iinni aldrei vitað, hvað það var
að iifa, fyrr en daginn, sem hann
hitti Phyllis.
Undanfarið hafði hann haft
gott tóm til að hugsa um hana.
Stundum bar það við, þegar hann
hafði setið og framkallað mynd
ina af djúpum, bláum augunum,
fallegu varirnar og hendurnar og
glæsilegt vaxtarlagið, að þá kom
einhver innri rödd og sagði, að
líklega gerði hann nú óþarflega
mikið úr blessaðri stúlkunni og
myndi verða fyrir vonbrigðum
þegar hann sæi hana næst. En
þarna á sunnudaginn var, hafði
hann séð, að þessi úrtölurödd
hafði haft á röngu að standa.
Hann varð alls ekki vonsvikinn,
heldur hafði hann einmitt fundið
enn fleira aðdáunarvert við stúlk
una en áður, með þeim afleiðing
um, að nú þráði hann hana meir
en nokkru sinni fyrr og engin
orð hefðu náð að iýsa tilfinning-
um hans.
Sylvia var dáin og um leið dó
líka þessi vonlausa löngun hans
til að snúa aftur í þetta tilbreyt
ingarlausa líf í sjúkrahúsinu.
Læknir var hann að vísu, en sú
grein hafði upp á fleira að bjóða,
og hann gæti vel orðið hamingju
samur utan sjúkrahússins — til
dæmis við gerlarannsóknir — ef
aðeins Phyliis væri hjá honum.
Margt þyrfti að útskýra — en
hvað gerði það til? Hann brosti
með sjálfum sér. Phyllis hélt, að
hann lifði flökkumannalífi, og
hann hafði leyft henni að halda
þeirri trú sinni. Stafford hafði
harðbannað honum að segja
nokkrum manni frá starfinu
sem hann hafði með höndum, en
hún skyldi fá að heyra það, þeg
ar tími væri til kominn, og þá
j mundi hún virða það við hann
! að hafa tekið að sér svona leið-
I indavinnu, til þess að hafa eitt-
hvað fyrir stafni.
Hann óskaði þess einlæglega,
að hann gæti átt svo sem klukku-
stundar viðræðu við séra Har-
court, einmitt nú. Dómprófastur
inn myndi geta stappað í hann
stálinu, til þess að segja Phyllis
alla söguna, Og einkennilegt var
það, að hún skyldi einmitt rekast
hingað. Stórkostleg tilviljun! Hon
um datt meir en í hug að skrifa
dómprófastinum og segja honum
hvernig ástatt væri. Hafði hann
rétt til að segja Phyllis frá tilfinn
ingum sínum gagnvart henni?
En hann gaf samstundis frá sér
þá hugmynd. Það var ekki hægt
að setja hvað sem væri í bréf.
Jæja, Stafford gamla var víst
farið að lengja eftir honum.
Hann sópaði saman fangi af laufi
og stráði því á leiði Sylviu, tók
síðan skófluna á öxl sér og gekk
áleiðis að kofanum. Þar lágu
skilaboð á borðinu. Stafford var
búinn að borða morgunverð og
var farinn til Wembleton. — Mér
datt í hug, að þú vildir eins
vel vera einn í dag, hafði hann
bætt við. — Eg verð kominn aft
ur kl. fimm.
Newell steikti sér tvö egg, rist
aði braut og borðaði þetta stand-
andi. Síðan kveykti hann í píp-
unni sinni, læsti dyrunum og
gekk niður eftir stígnum, sem lá
niður á klettastallinn. Það gæti
verið gott að sitja ofurlítið þarna,
sem hann sá hana síðast.
Hann hafði dreymt og þráð
hana svo mikið, að hann ætlaði
ekki að trúa sínum eigin aug-
um, en hélt, að hann væri farinn
að sjá ofsjónir. Með ákafan hjart
slátt stóð hann kyrr, andartak,
og fór að hugsa um, hvort það
gætu raunverulega verið
augu hans, sem gerðu honum
þessa grimmilegu sjónhverfingu.
— Nei, það var hún sjálf, og
hún sat einmitt á sama blettinum
og þau höfðu síðast setið saman.
Fyrst tók hún alls ekki eftir því,
að hann kæmi. Hún sat með
hendur spenntar unf hnén, en
litla húfan lá við hlið hennar og
kápunni hafði hún fleygt frá sér.
Hann gekk hægt í áttina til
hennar út úr skóginum, en þá
leit hún allt í einu upp og sneri
sér að honum. En svo — það
gerðist svo snögglega og var svo
ótrúlegt, að hann stanzaði í
sömu sporum — hún stóð upp og
hljóp til hans, eins og barn, sem
er frá sér numið af gleði.
— Viljið þér sjá! kallaði hún
og veifaði bréfi. — Mér þykir
svo vænt um það yðar vegna.
Ó, ég vonaði svo einlæglega, að
þér kæmuð. Hún lagði bréfið í
hönd hans og dró hann síðan með
sér að blettinum þar sem hún
hafði setið.
— Lesið þér það! skipaði hún,
og hnipraði sig saman við hlið
hans en höfuð hennar lagðist að
öxl hans. — Það var dásamlegt!
hvíslaði hún. Síðan lagði hún
snögglega höndina á bréfið og
leit á hann með óþolinmæði, sem
hún réð ekki lengur við. — Hvað
er það, sem er svona hættulegt
þarna upp í Boone-fjalli?
Nú varð hann að svíkja loforð
sitt við Stafford. Hún átti heimt
ingu á að fá að vita það.
— Það er tilraunastofa stjóm
arinnar, sagði hann hikandi. Og
það er útbrotataugaveiki, sem
við erum að fást við, ef það er
það sem þér eigið við.
— Og þér eruð að fást við
þetta? sagði hún kvíðin og lagði
höndina á arm hans.
Hann kinkaði kolli og brosti
til hennar.
Tvö stór, heit tár runnu niður
kinnar hennar.
— Æ, fyrirgefið mér . . . þetta
sem ég sagði . . . um daginn!
Newell klappaði á hönd hennar
og sagði, að það skyldi hún ekki
hugsa um framar, því að ekki
hefði hún getað vitað, hvað hann
hafðist að þarna uppi á fjallinu.
— Komst Sylvia leiðar sinnar
þangað? spurði hún skömmu síð-
ar.
— Ég vildi svo gjarna, að hún
gæti verið þar hjá yður, og Gib-
sonhjónin sögðust ekki skilja í
því, að þér skylduð ekki vera
búinn að sækja hana. Þess vegna
fór ég með hana upp eftir og
sagði henni að finna yður.
— Þér eruð góð stúlka, Phyll-
is. Já Sylvia komst alla leið til
mín.
Phyllis horfði fast á hann og
tók eftir því, að hann leit und-
an.
— Mér finnst skrítð, að hún
skuli ekki vera með yður núna.
Ég var búin að hlakka svo til
að sjá hana með yður.
— Já, svaraði hann, eins og
viðutan. — Hún hefði líka haft
gaman af að sjá yður aftur.
— Newell: Þetta var í fyrsta
sinn, sem hún ávarpaði hann með
nafni, og hann varð djúpt hrærð-
ur. Síðan greip hún báðum hönd-
um fast í handlegg hans. — Eig-
ið þér við, að eitthvað hafi kom-
ið fyrir Sylviu?
Það varð löng þögn, meðan
hann var að ráða það við sig,
hvernig hann gæti bezt komið
orðum að því, sem hann ætlaði
að segja. Hún greip aftur í hand
legg hans og spurði hrædd: —
Newell, er Sylvia veik?
— Já, svaraði hann. — Hún
hefur verið veik.
— Phyllis hallaði enninu að
öxl hans og grét eins og barn.
Eitt andartak hafði hann mikla
freistingu til að leggja arminn
um hana, en var s^'o ekki viss
um, að hann ætti að nota sér
þetta augnablik, þegar hún var
svona frá sér af sorg yfir dauða
Sylviu. Hann lagði því höndina
blíðlega á Ijósa höfuðið.
— Þér megið ekki halda, að
þér eigið neina sök á þessu,
sagði hann, huggandi. — Ekki
vtssuð þér, að þarna væri nein
hætta á ferðum — og var það
í rauninni heldur ekki, ef við
hefðum verið nógu varkárir . . .
SHÍItvarpiö
Sunnudagur 30. október
8.30 Fjörleg músik í morgunsárið.
».00 Fréttir. ^
9.10 Veðurfregnir. [
9.20 Vikan framundan.
9.35 Morguntónleikar:
a) Forleikur að óratóríunni ,,Páll
postuli'* eftir Mendelssohn —
(Hljómsv. leikur; Grossmann
stjórnar).
b) „Drottinn Guð er vor sól og
skjöldur'*, kantata nr. 79 eftir
Bach (Þjóðleikhúskórinn og
hljóðfæraleikara úr Sinfóníu-
hljómsveit Islands flytja. —
Stjórnandi: Róbert A. Ottós-
son).
c) Þrefaldur konsert í a-moll fyr
ir flautu, fiðlu, sembal og
hljómsveit eftir Bach (Erwin
Milzkott, Max Michailow, Hans
Pischner og kammerhljómsv. í
Berlín leika; Helmut Kosch
stjórnar).
d) Sinfónía nr. 5 i d-moll op.
107 (Siðbótarsiniónían) eftir
Mendelssohn (NBC-sinfóníu-
hljómsveitin í New York leik-
ur; Arturo Toscanini stj.).
11.00 Messa 1 Hallgrímskirkju (Prest-
ur: Séra Sigurjón b. Ai^nason.
Organleikari: Páll Halldórsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.10 Afmæliserindi útvarpsins um ís-
lenzka náttúru; I.: Upphaf Is-
lands og blágrýtismyndunin —
(Trausti Einarsson prófessor).
14.00 Miðdegistónlist: Ný tónlist fró
Norðurlöndunum fimm, leikin af
Fílharmoníusveitinni í Stokk-
hólmi 11. sept. sl.:
a) Aubade eftir Erik Bergman
frá Finnlandi.
b) Sinfónía nr. 4 eftir Gunnar
Bucht frá Svíþjóð.
c) Elementi aperti fyrir sópran
og strengjasveit eftir Niels
Viggo Bentzon frá Danmörku.
d) Intrada og kansóna fyrir
strengjasveit eftir Hallgrim
Helgason.
e) Sinfónía nr. 3 eftir Klaus
Egge frá Noregi.
15.30 Upplestur: „Utsær**, kvæði eftir
Einar Benediktsson (Asmundur
Jónsson frá Skúfsstöðum).
15.45 Kaffitíminn: Carl Billich leikur
á píanó (16.00 Veðurfregnir).
16.15 A bókamarkaðnum (Vilhjálmur
Þ. Gíslason útvarpsstjóri).
17.30 Barnatíminn (Helga og Hulda
Valtýsdætur):
a) Framhaldssagan: „Ævintýri í
sveitinni** eftir Armann Kr.
Einarsson; V. (Kristín Anna
Þórarinsdóttir, leikkona).
b) Leikrit: „Vesalings prins'* eft-
ir Amund Schröder. Leikstj.:
Guðmundur Pálsson.
c) Sagan „Klifurmús og hin dýr-»
in í Hálsaskógi**; II.
18.25 Veðurfregnir. I
18.30 Þ*etta vil ég heyra: I>órarinn
Guðnason læknir velur sér
híjómplötur.
19.10 Tilkynningar.
19.30 Fréttir og íþróttaspjall.
20.00 Musterin miklu í Angkor; II: I
helgreipum frumskógarins (Rann
veig Tómasdóttir).
20.25 Píanótónleikar: Wilhelm Kempff
leikur tvær sónötur eftir Beet- .
hoven, op. 49 nr. 1 og op. 53.
20.55 Þjóðsaga dagsins. — viðtöl og
frásagnir (Stefán Jónsson og
Jón Sigurbjörnsson safna efn-
inu).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög: Heiðar Astvaldsson vel
ur lögin.
23.30 Dagskrárlok.
/
Mánudagur 31. október
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 9.10 Veðurfregnir.
— 9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Búnaðarþáttur: Gísli Kristjáns-
son ritstjóri ræðir við bændur
í Arnessýslu um slátrun og kjöt-
framleiðslu.
13.30 „Við vinnuna**: Tónleikar.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (15.00
Fréttir. — 16.00 Fréttir og veður-
fregnir).
18.00 Fyrir unga hlustendur: .Forspil*.
bernskuminningar listakonunnar
Eileen Joyce II. (Rannveig Löve).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Snorri
Sigfússon fyrrum námsstjóri).
20.20 Einsöngur: Olafur Jónsson syng-
ur íslenzk lög; Fritz Weisshappel
leikur undir á píanó.
a) „Margt er það 1 steininum**
eftir Bjarna Böðvarsson.
b) „Við dagsetur** eftir ~rna
Björnsson.
c) „I»ú eina hjartans yndið mitt*-
eftir Sigvalda Kaldalóns.
d) „Leiðsla" eftir Sigv. Kaldalóns
e) „Minning'* eftir Markús Krist
jánsson.
f) „Augun bláu“ eftir Sigfús
Einarsson.
20.40 Ur heimi myndlistarinnar (Hjör-
leifur Sigurðsson listmálari).
21.00 Fiðlutóníeikar: Nathan Milstein
leikur á fiðluna og Carlo Buss-
otti á píanó.
a) Sónata nr. 12 eftir Pergolesi.
b) Intermessó eftir Schumann.
c) Allegro eftir Brahms.
d) Burleska eftir Suk.
e) Nigun eftir Bloch.
f) Lög eftir Paganini, útsett af
Milstein.
21.30 Utvarpssagan: „Læknirinn Lúk-
as“ eftir Taylor Caldwell; III.
(Ragnheiður Haistein þýðir og
les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson).
23.00 Dagskrárlok.
— Þú verður að taka þig saman í andlitinu, María. Annars
kemstu ekki fyrir á myndinnL
Herra Trail, takið þennan
j hund burtu frá mér og haldið
i honum frá mér...Hann er verstur
' allra óskapnaða sem ég hef nokk
umtíma séð !
Mér þykir þetta leitt, en ég
skal reyna að halda honum frá
yður héðan af!
Hvað skyldi vera að Jói ?..
Á meðan.
Við höfum verið hér allan dag-
inn og ekkert fengið !
Ég vildi að ég vissi það herra
Blakely. Fiskurinn liggur oe tek-
ur ekki!