Morgunblaðið - 17.01.1961, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 17. janúar 1961
MOR6UNBLAÐIÐ
15
LeikféSag Reykjavikur:
Pókók
64
99
Skopleikur eflir Jókul Jakobs-
soit. Leikstjóri: Helgi Skulason
ANNAÐ nýja viðfangsefni Leik-
félags Reykjavíkur á þessu leik-
ári er skopleikurinn „Pókók“
eftir Jökul Jakebsson. Var leik-
urinn frumsýnáur s.l. fimmtu-
öagskvöld fyrir þéttskipuSu húsi.
Höfundur leiksins er ungur mað-
ur, fæddur 1933, en hefur nokkur
undanfarin ár verið allmikilvirk
ur rithöfundur og blaSamaður.
Hafa komið út eftir hann fjórar
skáldsögur, sem yfirleitt hafa
hiotið vinsamlega dóma og auk
íþess hafa birzt eftir hann all
margar smásögur í ýmsum tíma-
ritum. Eftir því sem segir um
Jökul í leikskránni vaknaði
snemma áhugi hans á leikritum
og mun hann á Menntaskólaár-
um sínum hafa gefið sig nokkuð
að leikritagerð, þó að ekkert leik
rit ettir hann, hafi komið fyrir
aimenningssýnir fyrr en leikrit
það sem hér, ræðir um. Má því
segja að leikritið sé frumraun
höfundarins í þessari bókmennta
grein. Jökull varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
vorið 1953 og fór síðan utan og
las leiklistarsögu og bókmenntir
við háskóla í London og Vínar-
borg. Hefur hann vafalaust við
það nám lært ýmislegt um leik-
hús og leikritun, sem hverjum
leikritahöfundi er nauðsynlegt að
vita, enda ber „Pókók“ það með
sér að höfundurinn kann þó
nokkuð til verka. Verður því þó
ekki neitað að gallar verksins eru
augljósir og leikritið yfirleitt
þannig úr garði gert að það verð-
ur vart talið við hæfi jafn virðu-
legrar stofnunar og Leikféig
Heykjavikur er, en mundi hins
vegar sóma sér dável sem kvöld-
stundargaman á sviði einhverra
skemmtistaða borgarinnar, t. d.
Framsóknarhússins eða Sjálfstæð
ishússins, þar sem gerðar eru
aðrar kröfur til leikýninga en
Ný mynt
í Suður-Afríku
Jóhannesborg 14. janúar.
RÍKISSTJÓRN Afríku hefur á-
kveðið að ný mynt skuli tekin
upp í landinu eftir einn mánuð,
eða um miðjan febrúar. Verða
mynteiningarnar byggðar á
hundraðskerfinu. Með því
hverfa Suðun-Affliku-menn frá
frá hinu enska myntkerfi og
munu ekki framar nota pund,
shillinga og penny. Aðgerðir
þessar eru einn liðurinn í að-
skilnaði Suður.Afríku frá
brezku krúnunni.
Hin suður-afríska mynt verð-
ur kölluð Rand og skiptist hún
í hundrað cemt.
loftárás í Burma
Rangoon i Burma, 14. jan.
■FLUGVÉLAR Burmastjórnar
gerðu í dag allmiklar loftárásir
é skæruliða í fjöllum Kentung
héraðs, austarlega í landinu ná.
lægt landamærum Laes.
Skæruliðar þessir eru kín-
Verskir að uppruna, en fylgja
þjóðemissinnastjórn Chiang Kai
sheks að málum. Þeir flúðu frá
JQína viö valdatöku kommún-
Ista 1949 og hafa síðan hafst við
i hálendi Burma.
Burmastjóm segir, að í árás.
um þessum hafi tekizt að eyði-
leggja margar birgðageymslur
skæruliðanna.
hjá okkar gamla og góSa L. R.
sem þrátt fyrir markskonar erfið
lei'ka frá upphafi vega, hefur
jafnan haldið virðingu sinni og
meira en það. Margir munu ef
til vill segja, að ekki hefði síður
verið þörf á þessum lestri um
„Delerium bubonis" þeirra
Jóns og Jónasar Arnasona. En um
það verk gegnir að mínu viti tals
vert öðru máli. „Delerium bu-
bonis“ er farsi eins og Pókók, en
leikurinn er mun betur saminn
og tónlistin í leiknum og vísurnar
sem þar eru sungnar lyfta verk-
nu og gefa því vissulega aukið
gildi. — Það er ekki þar fyrir
að ýms atriðin í „Pókók“ eru
foýsna skemmtileg og vekja
óspart hlátur manna, en mörg
atriðin missa hins vegar alger-
lega marks. Og meginefni leiks-
ins, — fégræðgin og svindlið, rón
amir og hinn harðsvíraði og
hræsnisfulli kaupsýslumaður —
er ófrumlegt og margþvælt. Hér
við bætist, að enda þótt leikurinn
eigi að gerast hér í Reykjavík
nú á tímum, þá er svipmót leiks-
ins áberandi í amerískum stíl
bæði persónur og umhverfi. Um
þetta virðist hafa verið gott sam
komulag milli höfundanns, leik-
stjórans og leiktjaldamálarans.
Leikstjórn Helga Skúlasonar
hefur bersýnilega verið í linari
lagi, því að svo undarlega bregð-
ur við að jafnvel góðir leikarar
virðast utan gátta í hlutverkum
sínum.
Þannig er það um okkar
ágætu leikara, Árna Tryggvason
í hlutverki Ola sprengs og
Brynjólf Jóhannesson í hlutverki
Sviðsmynd ur Pókók
Sigga löggu, að ekki sé talað um þeir eru mun fojálfalegri
Kristínu önnu Þórarinsdóttur, er kollegar þeirra þar í landi. Var
leikur Iðu Brá, dóttur Bnamlans I ?irS«> annars er
i tækur leikan, gremilega miour
forstjora. En henm er vissulega , sjn jhlutverki sínu. Sigríður Haga
vorkunn, þvi að Iða Bra er, fra lín sem leikur Gauju gæs hefur
hendi hofundanns osannasta per- oftast leikið beturi en eina igæta
sona leiksins, smðm eftir (setningu („er ,,gæs“ skrifuð með
amenskum fyrirmyndum eins og ! stórum staf.«) segij hún aíbragðs.
þær gerast verstar. Sama er að vel enda vakti hún þá feikna
segja um „glæponana'
gufu og Stenna stím,
Baldur Hólmgeirsson og Birgir
Brynjólfsson leika. Þeir eru líka
Kidda hlútur ahorfenda. Einu leikend.
er peir urniri sem njóta sín til fulls eru
þau Þorsteinn Ö. Stephensen í
ættaðir að „westan“ nema hvað | hlutverki Jóns Bramlans for-
M
díllá * a Uk'i ÍL-táivii-viá tlo.
ERLENDIS er strax fáriö aö rœöa um tízkuna á vori
Jcomandi. Tízkukóngar Parísarborgar eru aö þessu sinni
afar leyndardómsfullir og boða miklar breytingar. Eru
konur að vonum afar spenntar aö komast aö leyndar-
málum tízkukónganna. Fara hér á eftir glefsur úr um-
mœlum nokkurra þeirra manna, sem „óvart“ Ijóstruöu
upp einu og ööru í sambandi viö vortískuna.
Marc Bohan hjá Dior segist munu halda sig viö
stuttu kjólana, af því aö konur vilji umfram állt láta
fœturnmr sjást. Þvi hafi kona hans trúað honum fyrir!
Um „linurnar“ vœri aftur á móti allt á húldu — e» allt
vœri byggt upp eftir stœrðfrœöilegum formúlum, sem
auövelt vœri að umbreyta eftir vaxtarlagi viöskipta-
vinarins.
Jacques Heim segir: — Burt meö þungu efnin og t
staöinn komi þau mjúku og gegnsœu. Áriö 1961 veröur
mjög glœsilegt. Útlínur kvennanna veröa gerðar hreyf-
anlegri og vorkjólar þeirra veröa blómstrandi og geisl-
andi Ijósir. Ég sé t huganum fislétta og fjaörandi konu.
Castillo segir: — Konurnar veröa að gœta þess aö
klœöast ékki óf karlmannlega. Þœr eiga a& varöveita
kveneðli sitt. Þvt segi ég: Stóru peysurnar, síöu bux-
urnar, drengjahár og snoöaðir hnákkar veröa að hverfa.
Ég vil draga fram útlínur kvenmannsins, mitti, brjóst,
mjaömir og fœtur. Og litur vorsins veröur rósrauður.
Pauletta gefur hattalínuna og sagöi, aö t vor yröu
þeir nettir, léttir og kvenlegir, ekki eins háir og t vetur.
— Þaö veröa litlar netahúfur og stráhattar, sem brosa
mót hœkkandi sól.
André Bardot segir um karlmannafatatízkuna:
— Ég sé t huganum karlmann, sem festur er upp
i ferhyrning meö fjórum títuprjónum. Hann er virðu-
legur og á föt, sem hœfa hverju tœkifœri. íþróttamaöur-
inn er í hnébuxum.
Spádómar þessir þýða, aö efni eins og mohair og
bouclé hverfa t gleymskunnar djúp, en létt kamgarns-
efni, organdy og þunnt nylon veröa allsráöandi. Rúllu-
kragarnir og þykka prjónlesiö hverfur sömuleiöis, en t
þess staö skrýöist kvenfólkiö rómantízkum kjólum, sem
faUa eftir sköpulagi þeirra, og yfir þá er stráö ógrynnin
öll af blómaskrauti.
Og ef stuttu kjólarnir halda vélli, veröur kven-
fólkiö einna likast fermingarstúlkum, og þá er ekkert
spaug aö vera eldri en 25 ára og hafa nokkrum pundum
of mikiö á röngum stööum.
EIGIÐ ÞIÐ AÐ VERA
en stjóra og Guðrún Stephensen,
sem leikur norðlenzku bóndadótt
urina Elínu Tyrfingsdóttur.
Bramlan er fastmótuð persóna og
sjálfri sér samkvæm í meðferð
Þorsteins og Elín ósvikið foarn átt
haganna, sem hún elskar og getur
ekki gleymt þrátt fyrir tæl-
andi glaum höfuðborgarinnar. Er
athyglisvert hversu vel Guðrún
gætir þess að halda hinum norð-
lenzka framfourði. — Fleiri per-
sónur koma hér við sögu, en gefa
ekki tilefni til sérstakrar um-
sagnar.
Hafsteinn Austmann, listmál*
ari hefur málað leiktjöldin. Eru
þau ekki sérlega frumleg, gerð
í afostrakt reglustikustíl að eir-
lendri fyrirmynd.
Tónlistina við leikinn hefur
Jón Ásgeirsson samið. Hefur hún
verið tekin á segulband, leikin
af sex manna hljómsveit undir
stjórn tónskáldsins. Heldur er tóa
list þessi bragðdauf, en þó dágóð
á köflum.
Þess skal getið að leikhúsgestir
"tóku leiknum vinsamlega og
•hylltu höfundinn, leikstjóra og
leikendur að leikslokum.
Þrátt fyrir það sem hér hefur
verið sagt um þessa frumsmíð
hins unga höfundar, er það von
mín og trú, að hann eigi eftir að
'' verða hlutgengt leikritaskáld er
framlíða stundir.
Sigurður Grimsson.