Morgunblaðið - 17.01.1961, Blaðsíða 20
1
20
MORGUPiBLAÐIÐ
Þriðjudagur 17. Januar 196D
•Baðar. Hversvegna ferðu ekki
ót og leitar þér að atvinnu, eins
og aðrir?
• ■— Gott og vel, sagði hann
þrjózkulega. — Ég fer af stað á
morgun. Fari öll þessi leikara-
nxennska til fjandans!
■ Þá fékk ég hugmynd. Francis
Kellogg hafði gifzt Fernöndu
Wanamaker Munn, sem var erf-
ingi að mörgum stórverzlunum,
árið eftir að ég giftist Bramwell
Fletoher, eða 1943. Nú var
Francis háttsettur starfsm&ður
við þessar stórverzlanir. Ég
stakk stoltinu í vasann og
hringdi til hans. — Fran, góð-
urinn minn, ég skal segja þér,
að það er iillt ástand hjá okkur.
Heldurðu, að þú gsetir útvegað
Bob eitthvað að gera? Og Fran
var sami vinurinn sem endra-
nær og sagði mér að senda Bob
til sín. , , ,lf(T,
Ég reyndi að hugleiða ekki til-
finningar Bobs, eins og þær
hlutu að vera, þegar hann færi
að biðjast greiða af fyrrverandi
tilbiðjanda konunnar sinnar.
Bob kom aftur úr leiðangrinum,
fáum klukfcustundum eftir að
hann hafði farið að heiman.
Sýnilega hafði hann komið við
á nokkrum knæpum á leiðinni.
Francis hefði ekki getað verið
elskulegri en hann var, sagði
hann. Hann hafði farið með
hann í skódeildina og kynnt
hann forstjóranum þar. í*ar gat
komið til mála staða sem af-
greiðslumaður með fjörutíu og
fimm dala kaupi á viku. Bob
horfði á mig. — Ég veit ekki
hvað þér finnst um það, Muzzy,
sagði hann. — Fara að selja skó
á mínum aldri? Hann kveikti
sér í vindlingi og hendurnar
skulfu.
Ég fékk sting í hjartað. — Nei,
elskan mín .... vitanlega ekki.
Hvernig gæti þgr dottið það í
hug? Þú ert leikari, og í herr-
ans nafni sfcaltu hailda áifram að
vera leikari. Ég þrýsti honum að
mér. — Hvernig dirfast þeir ..
sagði ég. — Þeir hefðu átt að
bjóða þér að minnsta kosti vara
forstjórastöðu.
Jæja, hverjir voru fleiri, sem
ég gat snúið mér til? Eg hringdi
í Bill Paley í CBS. En fyrir hon
um gat ég ekki viðurkennt, að
við værum alveg á nástrái. —
Bill, sagði ég. — Manninum mín
um leiðist að hafa ekkert að
gera. Hann er leikari og getur
verið leikstjóri, og hann hefur
ágæta rödd. Gætirðu ekki not-
að hann til einhvers?
Bob kom úr þeirri ferð niður
dregnari en nokkru sinni fyrr.
Eina vinnan, sem komið gat til
mála, var sem dyravörður. Það
hafði verið farið með hann til
að sjá unga menn, rúmlega tví-
tuga, sem voru í því starfi, í-
klæddir óperettu-einkennisbún-
ingum, sem vísuðu fólki veginn
úr einum upptökusalnum í ann
an. — Og ætti ég að gefa mig í
það á fertugsaldri? Svo fékk
hann sér eitthvað vel sterkt í
glas. — O, guð minn góður, ég
vildi, að ég hefði aldrei orðið
leikari! Hvern fjandann sjálfan
get ég gert, sem mér (hæfir?
En þá fékk ég atvinnu. 1
söngvaleik.
Það hefði líklega orðið svlpur
á mér, ef mér hefði verið boðið
upp á það í Hollywood! En nú
tók ég því tveim höndum þegar
Jerry Rosen, sem var umboðs-
maður, bauðst til að koma mér
í leikflokk, sem lék utan New
York. Fólk myndi alltaf þyrpast
að til þess að sjá einhvern með
nafninu Barrymore, og auk þess
var ég nokkuð góð hermikráka.
Það sem ég æfði gat gengið
hvort heldur vildi í næturklúbb-
um eða á leiksviði. Eg byrjaði
sem Ethel Merman í söngvaleik
einum og svo hermdi ég eftir
Ethel frænku, þegar hún ætlaði
að sleppa sér af gremju yfir því,
að Diana frænka hennar skyldi
gefa sig í svona ómerkilega leik.
starfsemi. Svo kom ég líka með
Beygja í fjögurra kílómetra fjarlægð.
pabba, Tallulu Bankhead, Judy
Holliday og Katharine Hepburn
og sló svo algjörlega um með því
að leika átakanlegt atriði úr
Rómeó og Julíu.
Þetta var afskaplegur hræri-
grautur, en tókst vel. Eg fékk
þúsund dali á viku, en það virt.
ist bara meira en það var í raun
og veru. Umboðsmaðurinn og
leikstjórinn tóku fjórðapart af
því, fimmtungur fór í skatta, og
af afganginum greiddi ég ferðir
og uppihald, búninga og lögin,
sem ég fór með. Þegar enn
dregst frá landssímatal við
Bob í New York, daglega, en
hann hafði ekki annað að gera
en bíða eftir iþessari hringingu
. . . þá varð nú heldur lítið eftir
handa sjálfri mér.
Eg hiafði stungið öllu stolti
í vasann. í Watertown, N.Y.,
kom ég næst á eftir leiktrúð’.
Hugsið ykkur Barrymore á eftir
slíku atriði! Hvað hafði pabbi
sagt við mig: — Mér er sagt, að
ég sé bara skrípaleikari og senni
lega er ég það. En það borgar
nú samt húsaleiguna mína og
svo er ég að borga skuldir. Eg
hugsaði: Það sama hér, og aðal.
atriðið er, að maður fær eitt-
hvað fyrir það til að lifa á.
Þá tilkynnti Jerry mér einn
daginn, að hann hefði ráðið mig
til Palace-leikhússins í New
York, en það var langsamlega
fremsta söngvaleikhús landsins.
— Palace! sagði ég. — Ertu alveg
frá þér? Eg dugi alls ekki í það.
Eg er alls ekki nógu góð fyrir
New York! Eg get ekki gert
neitt, sem mér er alveg fram.
andi, á stað þar sem allir koma
til að sjá mig.
En þar var ekki neitt að gera.
Daginn, sem sýningar áttu að
hefjast, stóð ég að tjaldabaki
hríðskjálfandi, þrátt fyrir róandi
meðöl, sem læknirinn hafði gef-
ið mér. Hingað til hafði ég haft
manneskjur til að leika með á
sviðinu. Hér var ekki annað en
þessi hljóðnema.ófreskja, sem
ég vissi, að gæti aldrei gefið
mér bendiorð. Þrátt fyrir allt
gekk fyrsta sýningin alveg prýði
lega. En sú önnur fór rækilega
í hundana. Á þriðju og fjórðu
hafði ég náð sæmilegu valdi á
sjálfri mér. Og fólk kom — og
klappaði!
En svo kom Jerry með aðra
æsifregn til: Stjörnuklúbburinn
í Sidney í Ástralíu — frægasti
klúbbur á suðurhveli jarðar —
vildi ráða mig í þrjár vikur.
Þeir vildu borga sjöhundruð og
fimmtíu dali á viku — sem var
rosakaup á ástralskan mæli.
kvarða — og báðar ferðir fríar.
Þegar ég var svolítið búin að
jafna mig, spuirði ég: — En
hvað um Bob? Nei, það var
bafa ég, sem iþeir vildu fá. Dög-
um saman átti ég í stríði við
sjálfa mig. Eg vildi ekki yfir-
gefa Bob. Hann sagði: — Eg
elska þig og tilbið þig, og það
verður kvalræði þegar þú ert
farin, en þetta er svo glæsilegt
tilboð, að þú verður að taka því,
Muzzy, og gera lukku! En þá
um kvöldið þegar ég sneri mér
og leit á svarthærða höfuðið á
koddanum, þá vissi ég, að ég
elskaðj hann og mundi aldrei
geta farið átta þúsund mílur
frá honum, og leikið neitt að
gagni. Eg þurfti að hafa hann
til þess að haldia í mér hug-
rekkinu. Sjálfur var hann svo
veifcur fyrir, en samt gaf hann
mér kraft.
Eg tók síðaista miálverkið mitt
af veggnum og fór til frú Bror
Dahlberg, sem Tyrone Power o.g
Robin höfðu leikið hjá fyrir
mörgum árum. Gilda var einhver
ríkasta kona Ameríku. Kannske
hún myndi lána mér fimmtán
hundruð dali — sem farið fyrir
Bob myndi kosta, fram og aftur
— út á myndina. En GUdu fannst
það skynsamlegra fyrir mig að
fara ein. Ef mér gengi vel,
skyldi hún borga farið fyrir
Bob, svo að hann kæmist til mín.
— Og þrjár vikur eru nú enginn
óratími, góða mín.
— Fyrir mig eru þær það,
Gilda mín, sagði ég og fór heim.
Eg hafði þegar tekið ákvörðun
mína-. Þegar farmiðinn minn,
fram og aftur, kom til mín, fékk
ég að iskipta honum fyrir tvo
miða aðra leiðina, og svo lögð-
um við Bob af stað til Ástralíu,
haustið 1951. Hver veit nema
okkur gangi betur sunnan á
hnettinum en norðan!
Astralíuferðin var einkenni-
leg keðja af heppni og óheppni.
Við ætluðum að verða þar í
þrjár vikur, en urðum sex mán-
uði. Xnnreið okkar í Sidney,
stærstu borg álfunnar, var hrein
asta leiksýning — mannfjöldinn
þyrptist á flugstöðina og ljósin
hjá ljósmyndurunum blossuðu í
sífellu, og heljarstórum rósa-
vendi var þrýst upp í fangið á
mér. Blöðin þöndu myndirnar
af okkur um allar forsíður og
minntust þess, að pabbi hefði
komið í leikför til Ástralíu
fjörutíu og fimm árum áður með
William Collier í „Einræðis-
herranum“. Fólk mundi hann
vel, ekki sízt fyrir það, að þeir
Collier höfðu einu sinni verið
teknir fastir fyrir að hafa „bleg-
ið of hátt á götunni". Já, hugsaði
ég, þarna var pabba rébt lýst.
Sjálfri mér var lýst, sem „áhrifa
mestu leikkonu og kvikmynda-
konu, sem nokkurntíma hefði
gist álfuna", en Bob sem leik-
stjóra mínum og „aðalleikara og
kvikmyndahetju úr tuttugu og
sex myndum“. Já, við skyldum
reyna að standa olckur vel, lof-
aði ég sjálfri mér.
Fyrsitu tvær vikurnar í klúbbii
um gekk allt ágætlega. Eigand-
VÖRUHAPPDRÆTTI
SIBS
12000 \/INNlNGAR Á ARI f
30 KR0NUR MIÐINN *
AS HE PADm.ES
TOWARD THE
HIDDEN LAKES
REGION,
MARK IS
STEALTHILY
FOLLOWED B/
YELLOW BEAR,
ONE OF
McCLUNE'S
t INDIANS
a
r
k
ú
, Guli-Björn, einn af indíánum I leið hans til Leynivatna.
/McClunes, fylgir Markúsi eftir á ’ Seinna.
— Þárna er það Andy, Leyni-1 McClune gera nú þegar við erum
vatna héraðið . . . Hvað skyldi | komnir hingað? .
inn, Joe Taylor, stór maður með
sver horngleraugu, hefði ekki
getað verið nærgætnari en hann
var. Söngvarnir mínir og eftir-
hermurnar féllu fólki vel í geð.
Þessir kátu og áhyggjulausu
Áistralíumenn voru fhrifnir af
mér, og hver skyldj hafa neitt
við það að athuga þó að ég væri
ennþá kátari og ennþá áhyggju-
laiusari en hinir? Eftir hallæris-
iHtltvarpiö
Þriðjudagur 17. janúar
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra
Jón Auðuns dómprófastur). —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón«
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —•
9.20 Tónleikar. —
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 „Við vinnuna": Tónleikar. —
14.40 „Við sem heima sitjum". Svava
Jakobsdóttir hefur umsjón með
höndum).
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Tónlistartími barnanna: Jón G.
Þórarinsson söngkennari stjórnar.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
1930 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Óskar Halldórsson
cand. mag).
20.05 Erindi: Stefán B. Jónsson — mað
ur fjölhæfni og framfara (Gunn-
ar M. Magnúss rithöfundur).
20.30 Tónleikar: Sinfónía nr. 1 1 c-moll
op. 68 eftir Brahms (Fílharmon-
íska hljómsveitin í Berlín leikur
á tónlistarvikunni í Berlín 1960;
Herbert von Karajan stj.).
21.20 Raddir skálda: Úr verkum Einars
M. Jónssonar. — Flytjendur: Guð
björg Þorbjarnardóttir, Ævar R,
Kvaran og höfundurinn sjálfur.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Parísarpistill (Irma Weile-Jóns«
son).
22.25 í léttum tón: Supraphon-lúðra-
sveitin leikur marsa; Rudolf Ur-
banec stjórnar.
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 18. janúar
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra
Jón Auðuns dómprófastur). —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikdr. — 9.10 Veðurfregnir. —•
12.00 Hádegisútvarp. i *■
(12.25 Fréttir og tilkynningar). (1
12.50 „Við vinnuna": Tónleikar. —
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Útvarpssaga barnanna: Ný saga:
„Átta börn og amma þeirra 1
skóginum" eftir Önnu Cath. West
ly; V. (Stefán Sigurðsson kenn-
ari þýðir pg les).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Ténleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Anna Karenina: Framhaldsleik-
rit eftir Leo Tolstoj og Oldfield
Box; XII. og síðasti kafli. Þýð-
andi: Áslaug Árnadóttir. — Leik
stjóri: Lárus Pálsson. Leikendur:
Helga Valtýsdóttir, Rúrik Har-
aldsson, Jóhanna Norðfjörð, Her
dís Þorvaldsdóttir, Kristín Anna
Þórarinsdóttir, Inga Þórðardóttir,
Jón Sigurbjörnsson o. fl.
20.30 Tónleikar: Andrés Segovia leik-
ur á gítar.
20.50 Vettvangur raunvísindanna: Örn-
ólfur Thorlacius fil. kand. ræðir
við forstöðumenn efnarannsókna
stofnunar Atvinnudeildar háskól-
ans.
21.15 Tónleikar: „Te deum" eftir
Verdi. Robert Shaw kórinn syng-
ur með NBC-sinfóníuhljómsveit-
inni undir stjórn Arturos Tosc-
aninis.
21.30 Útvarpssagan: „Læknirinn Lúk«
as" etftir Taylor Caldwell. Ragn-
heiður Hafstein. XXXI. lestur.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Upplestur: „Að eiga skáld", smá*
saga eftir Björn Sveinsson Bjarm
an (Höfundur les).
22.30 Harmonikuþáttur: Henry J. Ey«
land og Högni Jónsson stjórna
þættinum.
23.00 Dagskrárlok. \
Hann gleymoli
að endurnýja!
.* iiappdrætli
HÁSKÓLANS