Morgunblaðið - 22.01.1961, Blaðsíða 23
P' Sunnudagur 22. janúar 1961
MORGVNBLAÐIÐ
23
— Utan úr heimi
Framih. af bls. 12.
Ihefir verið nefnt sem bendir ein
dregið til þess, að Krúsjeff leggi
eig í líma að halda opnum dyrum
itil Kennedys og hans manna, sem
ivú taka við völdum af Eisen-
hower-stjórninni. — Há t. d.
nefna það, að upp á síðkastið
hefir mjög dregið úr klögumál-
im Castros á Kúbu og hans nóta
á hendur Bandaríkjunum og upp
hrópunum um yfirvofandi innrás
þaðan. Er þetta talið gert sam-
ikvæmt ákveðinni bendingu frá
Krúsj eff — enda hefir sovét-
stjórnin ótvírætt látið að því
hggja, að hyggilegt væri fyrir
'Kúbumenn að fara nokkru var-
legar í sakirnar gagnvart Banda
ríkjunum en þeir hafa lengst af
gert á undanförnum mánuðum.
Tr
★ Kennedy varkár
Kennedy mun vafalítið reyna
að færa sér í nyt þennan nýja
,,anda“ frá Moskvu, á sem skyn-
samlegastan hátt. Hann fer sér
jx> væntanlega að engu óðslega,
enda mun hann telja nauðsyn-
legt, að sovétstjómin sýni það
og sanni með áþreifanlegri hætti,
að hún vilji gera sitt til að bæta
hið heimspólitíska veðurfar. —
Krúsjeff hefir reyndar Sjálfur
sagt, að „U-2 njósnaflugið til-
iheyri fortíðinni“, en Bandaríkin
inunu væntanlega krefjast þess,
að hann staðfesti þau ummæli
*neð því að láta lausa þá tvo
handarísku flugmenn, sem eru
haldi í So-vétríkjunum síðan
flugvél þeirra vásr skotin niður
yfir Barentshafi í sumar — og
setja það skilyrði fyrir beinum
samningaviðræðum milli ríkj-
anna Ýmislegt hefir líka komið
fram, sem bendir til, að þetta
imuni gerast. -
•—O—» ** - . *K . k 1
■’ Það má segja, að Kennedy
hafi í ávarpi sínu sL föstudag,
eftir að hann sór embættlseið
sinn sem forseti Bandaríkjanna,
opnað dyraar frekar til samn-
ingaviðraeðna við Sovétríkin —
og raunar skorað á þau að vinna
ineð Bandaríkjunum að sköpun
Hýs heims friðar og réttlætis.
ý( ,,Stefnuskrá“ í 5 liðum
Samkvæmt því, sem haft hefir
verið eftir ýmsum heimildum, er
áreiðanlegor Þykja, hefir
Kennedy samið sér áætlun í stór
um dráttum um samskiptin við
■Sovétríkin á næstu mánuðum.
f>essi „stefnuskrá“ kvað líta
þannig út í megindráttum:
j 1) Taka skal sem fyrst upp
ýmiss konar „diplomatískt sam-
■|Uand“ við Sovétríkin — og má
•jgera ráð fyrir, að einn liðurinn í
*>ví verði sá að (hinn sérlegi far-
andsendiherra Kennedys, Aver-
ell Harriman fori „könnunar-
4erð“ til Moskvu.
fí 2) Leggja skal áherzlu á að
•fcraða ráðstefnunni um ba»n við
jkj arnorkuvopnatilraunum, sem
Nhefst á ný í Genf hinn 7. febrúar
f«k. Eru líkur til, að Bandaríkin
*éu reiðubúin til að ganga þar
Bokkru lengra en áður til móts
;ííið sjónarmið Sovétríkjanna.
fi &•) Þá munu kannaðir mögu-
leikar á að koma á beinum skoð-
anaskiptum við Krúsjeff — og
ef pólitísk „veðurskilyrði" hafa
batnað, er ekki ólíklegt, að so-
, vézki forsætisráðherrann birtist
‘á ný í þingsölum Sameinuðu þjóð
anna þegar Allsherjarþingið kem
ur aftur saman í marz.
\\ 4) Ef bandarísku flugmennirn
ir tveir, sem fyrr voru nefndir,
Ihafa þá verið látnir lausir, og
einhver árangur hefir náðst á
Genfarráðstefnunni, er mögulegt,
»ð Kennedy telji sig geta átt
óformlegar og óbindandi viðræð'
ur við Krúsjeff á hinum „hlut-
' teusa" vettvangi Sameinuðu þjóð
anna.
\' 5) Ef allt þétta gengi eftir,
j ikynnf að vera rudd léiðin til
j „toppfundar" leiðtoga Austurs og
jiVesturs um afvopnunarmálin,
| Berlínarvandamálið o. s. frv. —
j en ekki er þó talið, að unnt verði
i að koma á slíkum fundi fyrr en
rtiðið er langt á vorið eða komið
i fram á suma»
— Doktorsvörn
Framh. af bls. 6.
ljóstrað upp um óheimila heim,
ildanotkun eða heimildafölsun.
En hjá okkur hafa .doktors-
vamir aðallega tvenns konar
gildi. Hér sem annars staðar
hafa andmælendur jafnan kynnt
sér efnið í rækilegasta lagi, Þótt
doktorsefnið hljóti oftast að
vera lærðastur manna í sínu
efni, geta andmælendur alltaf
leiðrétt eitthvað og jafnvel þok-
að einstökum þáttum rannsókn-
anna nokkuð lengra áleiðis.
Svo er þetta nokkur auglýs-
ing fyrir viðkomandi háskóla og
fræðigrein, örvun til annarra að
takast nýjar rannsóknir á hend,
ur og loks gkemmtun fyrir fólk-
ið, því að ýmsir hafa gaman af
orðahnippingum og fræðilegum
skylmingum.
— Hvernig fór þessi síðasta
doktorsvörn í háskólanum fram?
— Hátíðasalurinn var þétt-
skipaður fólki á gólfi og
svölum, og fjöldi manna stóð
allan tímann, þótt athöfnin tæki
fimmtu klukkustund. Þetta
var fólk af öllum stéttum, en
áreiðanlega . minnst af blaða.
mönnum (og ritstjónum!). Menn
virust hlusta af miklum áhuga og
jafnvel skemmta sér viel annað
veifið.
— Hvað höfðuð þið andmæl-
endur helzt við doktorsritgerð
Finnboga Guðmundissonar að at
huga?
— Mér fannst aum fonmsatriði
og sitthvað £ efnisskipan standa
til nokkurra bóta. Einnig fannst
mér sjáift viðfangsefnið ekki
nægilega greinilega afmarkað í
upphafi bókarinnar. Þá leiðrétti
ég einst-ök atriði, eins og gengur
og gerist, en það var ekki ýkja-
margt, enda er bókin í vandáðra
lagi. Loks saknaði ég annars,
svo sem bragfræði í sambandi
við ljóðaþýðingarnar og heim-
ildaskrár. En alltaf er betra að
skiilja þannig við bók, að lesandi
þrái að vita meira, heldiur en
hami sé orðinn leiður og of-
mettux.
Siðari andmælandi frá hendi
Háskólans var dr, Jón Gíslason
skólastjóri, en hann er grisbu-
og Hómersfræðingiur, og stóðta
þeir Kristinn Ármannsson rektor
að hinni miklu og vönduðu út-
gáfu Menningarsjóðs á Kviðum
Bómers 1948 og 1949. Sú útgáfa
og doktorsritgerðin eru undir
stöðuverk um Hómersþýðingar
Sveinbjamar Egilssonar.
í andmælaræðu sinni saknaði
dr. Jón Gíslason nokkluð fyllri
greinarigerðar um Hómersskýring
ar og Hómersfræði fyrir og um
daga Sveinbjamar Egilssonar. Þá
benti hann einnig vel og glögg-
lega á, hve ídendingar hafa
mikla sérstöðu til að þýða Hém
er, þar sem við töium enn fiornt
mál og eigum á því ríkule,gar
bókmenntlr, sem gagnsýrðar eru
svipuðum hetjuanda og Kviður
Hórners. Sumar breytingar Svein
bjarnar á þýðingum sínum skýrði
hann efcki aðeins sem stíiþróun,
eins og doktorseifini, heldiur með
nýjium skilningi Sveinbjarnar
efninu,
Auðvitað kom þarna margt
fram, þar sem hvor okkar
talaði í fimm stundarfjórðunga
en báðir lukum við miklu lofis
orði á verkið. En döktorsefni
svaraði okkur víða af fjöri og
fyndni. Það gefur auga leið, að
engum manni er fært að semja
slíkt rit, án þess að eitthvað
megi að því finna með rökum,
en sumt í aðfinnslum okkar var
smávægilegt, annað umdeilan
legt.
— Hvað er þá að segja um
gildi og kosti doktorsritgerðar
iimar?
— Mér þyklr vænt um þessa
spurningu, því að andmælend
um er það embættisskylda að
telja einkum fram það, sem mið
ur er.
Ritið fjailar aðallegu um sköp
unarsögu og feril þýðinganna og
uppsprettur og einkenni máls
og stíls, þótt víðar sé komið við
Um þessj efni hefur höfundiur
dregið fram miklar og ofit mark
verðar nýjar heimildir, m.a. úr
bréfasöfnum og öðrum handrit
um. Hann hefur yfirleitt unnið
vel úr efoiiviði sínum, af bunin-
áttu á fræðileg vinnbrögð og af
góðum skilnirugi, og ýmist varp
að nýju eða bjartara ijósi á
>essi efni.
Hann helgar verkið minningu
foreLdra sinna og segist í formáLa
hafa ieitazt við að vinna það í
fróðleiksanda föður sins og af
bjartsíni móður sinnar. Þetta er
vafalaust rétt. Mér finnst ég
meira að segja finna þarna fleira
frá þessum mætu og merku for-
eidrum, svo sem nokfcuð af fjör-i
föður hans og festu móður hans.
En um fram allt er Finnibogi
barna sjálfur með elju sína og
vöndugleik, glöggskyggni og
skerpu. Hann hefur ást á og ber
virðingu fyrir verkefni síniu, án
þess að það haggi við undirstöð
um gagnrýni og dómgreindar. Rit
ið er ekki aðeins iæsiiegt, heldur
víða skemmtilegt og menntandi
aflestrar. Ég vona, að fleiri siík
rit berist okkur á næstunni.
i. e. s.
ustu og ágætustu tónsmíða hans.
Sinfónían nr. 7 eftir Beethoven
sem stundum hefir verið nefnd
„dans-sinfónían“, er ölkun kunn.
Beethoven sjálfur taldi hana eitt
af beztu verkum sínum, og sagt
er, að þegar hún var flutt f
fyrsta skipti, hafi hún snúið
mörgum, semi verið höfðu and*
stæðingar Beethovens, til aðdá-
unar á honum. Annan þáttinn
varð að endurtaka þegar í stað,
og eru slíks fá dæmi. Þessi kafli
þykir enn í dag einn fegursti
sinfóníuþáttur Beethovens, og er
þá mikið sagt. Annars einkepnist
verkið af lífsfjöri og þrótti, sem
þegar í stað hrifur áheyrandann.
SinióníutónÍBÍkar
á þriðiudttginn
TÓNLEIKA heldur Sinfóníu-
hljómsveit fslands í Þjóðleikhús-
inu n.k. þriðjudag, 24. þ.m„ og
hefjast þeir kl. 8.30 síðdegis.
Pólski hljómsveitarstjórinn
Bohdan Wodiczko, sem hér hefir
starfað í vetur og stjórnar þess-
um tónleikum, kom hiagað fyrst
fyrravetur til þess að ^tjórna
hátíðatónleikum til minningar
uml pólska tónskáldið Frederic
Chopin, og var þar eingöngu
flutt pólsk tónlist. Síðan hefir
hann engin tónverk flutt eftir
,landa sína, og mun þó mörgum
leika hugur á að kynnast nán-
ar pólskri tónlist, sem hér er
næsta lítt þekkt, ef verk Chop-
ins eru undan skilin.
Á tónleikunum á þriðjudaginn
er brotið við blað í þessu efni,
því að þaT verða flutt, auk sin-
fóníunnair nr. 7 í A-dúr eftir
Beethoven ,tvö pólsk verk: „Söng
ur eilífðarinnar", sinfónískt verk
í þrem þáttum eftir Mieozyslaw
Karlowicz, og pólskir dansar úr
ballettinum „Söngur jarðarinn-
ar“ eftir Roman Palester. «
Karlowicz er einn af meiri-
háttar sinfóníuhöfundum Pól-
lands og hinn elzti þeirrar tóm-
skáldakynslóðar, sem hóf sin-
fóníska tónlist til vegs og virð-
ingar þar í landi efitir aldamótin
síðustu. Hann lézt árið 1909, að-
eins 33 ára að aldri. Verkið, sem
hér verður flutt, er meðal kunn-
— Æskutýös-
guösþjónusta
Framh. a£ bls. 3
komu til Jesú í upphafi starfs
hans og vildu fá að kynnast
honum, kenningum hans og
heimili. „En hann bauð þeim
og sagði: Komið, og þá sjáið
þið“. Er þessum orðum nú beint
til æskunnar á Suðurnesjum í
sambandi við samkomurnar þar
og hún hvött til að komj, kynn-
ast og fræðast.
— Vörpurnar
Framh. af bls. 1
skyndi að gefa út tilskipun
til að bjarga iðnaðinum úr
þessu hættulega fjárhags-
ástandi, sem hefur farið sí-
versnandi undanfarna mán-
uði. —
Bæjarútgerð Reykjavíkur seg
ir ástæðuna fyrir lélegum afla
vera þá að mörg beztu fiskimið
in séu innan tólf mílna markanna
og lokuð togunum. Afli á f jarlæg
um miðum hsfur verið rír.
Krafa íslenzku ríkisstjómar-
innar um aukna landhelgi hefiur
ekkert gert til að bæta aðstöðu
iðnaðarins. Fiskveiðar eru grund
völlur fjárhags landsins.
Þar sem afli togaranna er lít
iil, hefur mörgum skipium verið
lagt vegna peningaskor-ts til að
koma þeim á veiðar. Allir tog-
arar ataðsettir á Akureyri og
norðurströndinni, eru aðgerðar-
lausir. Hafa bæði togarar og fisk
vinnslustöð verið auglýst til
sölu.
Vaxtalækkun Tsankanna í des
emiber um 2% hj álpaði nokbuð
til. Og nú hafa verið birt bráða
birgðalög, sem breyta tíma-
bundnum lánium og vanskilalán
um í lán til langs tíma.
Þegar Ásigeirsson fiorseti skýrði
frá bráðabirgðalögunum, sag
hann að þegar vertíðin vœri að
hef jost, væri nauðsynlegt að gera
ráðstafanir til að breyta mikl-
um hluta skulda fiskiðnaðarins
í lán til langs tima. ^ '—
Hjartanlega þakka ég guði og góðum mönnum fyrir
ólgeymanlegan 70 ára afmælisdag 17. þ.m.
Jónína Jónsdóttir, Grettisgötu 46.
Ég þakk'a innilega börnum, tengdabörnum frændfólki
og vinum, fyrir heimsóknir, gjafir og hlýjar kveðjur á
sextugsafmæli mínu 6. þ.m.
Margrét D. Hálfdánsdóttir.
Hjartkær móðir okkar
SÓLVEIG JÓNSDÓTTIR
andaðist að heimili sínu föstudaginn 20. jan.
Börnin.
GUDBtJN GÍSLADÓTTIR
frá Brúsholti,
andaðist að Elli og hjúkrunarheimiiinu Grund 18. jan,
Jarðsett verður að Reykholti miðvikudaginn 25. þ.m,
kL 2 e.h.
Aðstandendur.
Útför
GUÐRÚNAR L. BLÖNDAL
fyrrv. kennslukonu,
sem andaðist 14. þ.m. fer fram frá Dómkirkjunni, þrlðju-
daginn 24. janúar kl. 10,30 f.h. — Athöfninni verður
útvarpað,
• Aðstandendur
Þakka innilega auðsýnda samúð við andlát og útfðr
systur minnar
ÖNNTJ GESTSDÖTTUR
Fyrir hönd vandamanna.
Herborg Gestsdóttir
Innilegustu þakkir til hinna fjölmörgu vina og vanda-
manna, sem sýndu okkur samúð og vináttu við andlát
og jarðarför eiginmanns míns, sonar, bróður og mágs
PÁLS ÞORLEIFSSONAR
bókara.
Anna Guðmundsdóttir,
Ragnlieiður Bjarnadóttix,
Salóme Þ. Nagel,
Þorbjörg og Jón Leifs.
Hjartans þakkir til allra fjær og nær; sem auðsýnt
hafa okkur vinsemd og samúð við andlát og útför,
BJÖBGVINS GUBMUNDSSONAR,
tónskálds
Sérstaklega þökkum við læknum og hjúkrunarliði
Bæjarspítala Reykjavíkur, Landspítalans í Reykjavík og
Fjórðungssjúkrahúss Akureyrar og ennfremur Bæjar-
stjórn Akureyrar fyrir höfðinglega hjálp við útför hans.
Hóknfríður Guðmundsson, Margrét Björgvinsdóttir