Morgunblaðið - 29.01.1961, Síða 3

Sunnudagur 29. janúar 1961
MORGVNBLAÐIÐ
3
(Jm
borð í
„EF þér teljið að vér gætum
aukið ánægju yðar á ein-
livern há.tt í þessari ferð, að
þjónustu við yður sé í ein-
hverju ábótavant — eða sér-
staklega lofsverð í einhverj-
um atriðum — þætti oss vænt
um að þér létuð oss vita.“
Svo hljóðar textinn á kort-
inu, sem sérhver farþegi, sem
kemur um borð í Santa Mar.
ía færi í hendur. Og ekki
verður um það efazt, að far-
þegarnir sjötíu, sem komu
um borð í skipið í Caracas á
dögunum hafi haft yfir ein.
hverju að kvarta. En þeir
létu skipsstjórnina vita af
því með nokkuð sérstökum
hætti og róttækum.
Santa María hefur nú ver-
ið á hvers manns vörum und
anfama daga og væri því
ekki úr vegi, að við fengjum
einhverja hugmynd um það
líf, sem þar er kostur að lifa.
★
Allt er með eðlilegum
hætti um borð — segja upp-
reisnarmennirnir. Og farþeg-
ar síma til heimkynna sinna,
að þeim líði vel eftir aðstæð.
um og fái nóg að borða, þótt
tékin hafi verið upp matar-
skömmtun um borð.
Um borð í Santa María eru
vissulega allar aðstæður fyrir
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur;
Einvera
YFXR byggðir Galíleu gnæfir I
einmana fjall, vafið friði hins
dýrlega, deyjandi dags. A tind-
inum stendur maður og horfir
yfir byggðina fyrir neðan rætur
fjallsins. Friður náttúrunnar
fyllir hjarta hans. 1 gegn um
rökkrið sé hann húsin, greinir
byggðina fyrir neðan, og honum
verður hugsað til þeirra, sem í
húsunum búa og nú eru gengnir
til náða: Nær kvöldfriður náttúr-
unnar einnig inn í hjörtu þessa
fólks?
Hann fellur fram á ásjónu sina,
en sál hans leitar upp. Með alla
menn, þá sem elska cg hina, sem
hata, þá sem gleðjast og þá, sem
þjást, svífur sál hans á vængjum
kvöldbænarinnar, unz hún fell-
ur fram á fótskör hans, sem sjálf-
ur er hinn eilífi friður, hin djúpa
óræða kyrrð. Líkami hins biðj-
andi manns beygir sig í hljóðri
loaningu fyrir hinni heilögu ná-
vist, sem yfirskyggir hann.
Kvöldroðinn deyr, hús og þorp
sveipast myrkri, nóttin lykur
faðmi jörð og menn. Stundirnar
líða. Hinn biðjandi maður á fjall-
inu veit ekki, að stundirnar líða.
Sál hans dvelur fyrir utan tak-
markanir rúms og tíma — með
Guði.
Hvar sem vér förum, á fjarlæg-
um slóðum, í fjarlægri tíð, verða
fyrir oss menn, sem beygðu kné
í bæn.
Frumorsök bænalífsins er þrá-
in eftir innra samræmi, þorstinn
eftir þeirri hamingju, sem vér
nefnum sálarfrið. Þann frið hafa
nienn fundið og finna enn í heimi
bænarinnar, kvöldbænarinnar
ekki sízt.
Þegar fjötrar heimilislífsins eru
fallnir af mannssálunni, þegar til
beiðsla og lotning hafa gefið
henni vængi, þegar hún lifir ó*
trufluð í heimi hins andlega veru
leika, þegar hún hefir lagt öli
vandamál sín á vald .hins al-
máttuga, þegar himinn og jörð
eru henni horfin og guðsnálægð-
in ein yfirskyggir hana, fyllir
hana, — þá finnur hún þann frið,
sem engri annarri kennd er lík-
ur.
Eigum vér þennan frið? Vér
hugsum um hann, og þó er hann
oss fjarlægur. Vér þráum hann,
en finnum hann þó ekki. Vér
biðjum um hann, en öðlumst
hann þó ekki.
Vér biðjum um hann, en hvern
ig biðjum vér? Biðjum vér af
vana? Er bæn vor annað en
beiðni um eitt eða annað, útrás
eigingjarnra óska og hvata?
Þá er ekki von til þess, að vér
finnum sálarfriðinn. Biðjum vér
af 'knýjandi þörf, vegna þess að
vér getum ekki annað, vegna
þess, að þráin eftir Guði, þorst-
inn eftir Guði knýr oss? Ef vér
biðjum þannig, sjálfselskulaust,
sjálfshyggjulaust, — þá og ekki
fyrr finnur sál vor þann frið, sem
lausnari mannanna fann í faðmi
kvölds og nætur, í einverunni
gleymist staður og stund og hann
uppi á fjallinu, þegar honum
lifði undur guðssamfélagsins.
I sálardjúpi mínu og þínu býr
þrá eftir þessum friði. Leiðin,
sem liggur til hans, er gömul og
síung í senn. Allur gullþorsti
kynslóðanna er þorsti eftir hon-
um. En vér leitum á leiðum, þar
sem hann er ekki að finna og
gleymum því, eða vitum ekfei
það, sem vitur höfundur hefir
sagt: „1 sól sálarfriðarins verð-
ur allt að gulli — og all annað
gull er mannssálunni fánýtt til
frambúðar.
Santa IUaría
hendi til þess að láta sér líða
vel. í bæklingi, sem útgefinn
er af eigendum skipsins, er
lýst þeim þægindum, sem
skipið hefur upp á að bjóða.
Þar skal fyrst telja, að
hljómlist glymur um allt
skipið mikinn huta dagsins
og óski menn eftir að sér-
stök lög séu leikin, er bara
að hringja á þjóninn. Farþeg
ar geta hlustað á hvaða út-
varpsstöð sem er í heiminum
allan sólarhringinn, meðan
skipið er á siglingu.
Við máltíðir á fyrsta far-
rými er hljómlist leikin af
hljómsveit. skipsins eða af
hljómplötum. Farþegar sem
þjást af sjóveiki eða eru
miður sín af öðrum ástæðum
geta fengið matinn í rúmið.
Ekki er ástæða fyrir farþega
að hafa áhyggjur af útliti
gínu, venju fremur, því að
fullkomin hárgreiðslustofa er
fyrir dömurnar þar sem þær
geta einnig fengið handsnyrt.
ingu. Þrjár rakarastofur eru
fyrir herrana.
Á skipinu er sérstakur iækn
ir, tveir hjúkrunarmenn og
tvær hjúkrunarkonur. Koma
þau til vistarvera sjúklinga,
ef þess er óskað, en eru ann-
ars til viðtals í stofu. Farþeg-
ar þurfa ekki að óttast um
fjármuni sína eða skartgripi,
því að sérstök geymsla er
fyrir þá.
Skipstjóri sem og aðrir sjó-
menn meðal áhafnarinnar
eru reiðubúnir að svara
spurningum þeirra, sem á-
huga hafa á tæknilegri hlið
skipstjórnar og sjóferða. Dag-
blað er gefið út á skipinu og
guðsþjónustur hald'nar í sér-
stakri kapellu. Þrjár eru
sundlaugarnar, ein fyrir
hvert farrými og setustofur,
borðstofur, vínstúkur o. s.
frv. af fullkomnustu gerð.
Santa María var uppreisn-
armönnum auðveld bráð, því
að af 356 manna áhöfn eru
aðeins 63 sjómenn. Hitt eru
þjónar, þernur, hjúkrunarlið,
rakarar, snyrtidömur, tón-
listarmenn, matreiðslumenn,
sem eru 35 að tölu og bakar-
ar, — fjórir venjulegir bak-
arar og fimm vínarbrauðs.
bakacar.
Skipið er búið öllum full
komnustu siglingatækjum. —
Það getur borið auk áhafnar,
1174 farþega, 148 á 1. far-
rými, 226 á 2. farrými og 792
á 3. farrými. Káeturnar eru
283 og íbúðir fjórar, búnar
öllum þægindum.
Og hafi farþegar yfir ein.
hverju að kvarta er aðeins§§
að fara eftir kortinu þar sem
á stendur: Ef þér teljið að
við munum geta aukið á-
nægju yðar á einhvern hátt
VINSTUKU
I MATSAL